Παναγιώτου: κερδίζοντας από τον ... αντιπληθωρισμό

Οι επενδυτές βομβαρδίζονται καθημερινά από οικονομικά νέα, δηλώσεις και αναλύσεις που, σπανιότατα, καταλήγουν σε απλά και κατανοητά συμπεράσματα και μηνύματα, με αποτέλεσμα να “χάνονται στη μετάφραση” και να αισθάνονται πως τελούν σε μία διαρκή σύγχυση. Η κατάσταση επιβαρύνεται από το γεγονός ότι για κάθε είδηση υπάρχουν πολλές αντικρουόμενες ερμηνείες από τους “ειδικούς”, ενώ όταν οι απόψεις φαίνεται να συγκλίνουν προς ένα συμπέρασμα, τότε, κατά κανόνα, αυτό είναι και το λανθασμένο.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι ειδήσεις περί πληθωρισμού και αντιπληθωρισμού. Από την αρχή της τρέχουσας δεκαετίας οι ιθύνοντες της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ αλλά και όλων των μεγάλων Κεντρικών Τραπεζών του κόσμου, προειδοποιούσαν για τη μεγάλη απειλή του πληθωρισμού. Την ίδια στιγμή, η Ιαπωνία αντιμετώπιζε οξύ πρόβλημα αντιπληθωρισμού, ενώ ο τότε Διοικητής της FED Άλαν Γκρίνσπαν, εξηγούσε σε κλειστή εκδήλωση τραπεζιτών και οικονομολόγων πως έπρεπε να πράξουν κάθε τί δυνατό για να αποφύγουν τον αντιπληθωρισμό, ερχόμενος σε πλήρη αντίθεση με όσα δήλωνε δημοσίως.

Όσο η δεκαετία προχωρούσε και ιδιαίτερα μετά το τέλος της ύφεσης του 2001-2002, τραπεζίτες, πολιτικοί και οικονομολόγοι διεθνώς, είχαν καταλήξει σε μία σύμφωνη γνώμη: πράγματι, ο πληθωρισμός ήταν ο μέγας κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία και η FED θα “αναγκάζονταν” να προβεί σε σημαντικές αυξήσεις των επιτοκίων προκειμένου να τον καταπολεμήσει. Ο πληθωρισμός θα αυξάνονταν όσο προχωρούσαμε προς το τέλος της δεκαετίας και ως ένας οικονομικός “Κατρίνα” απειλούσε να σαρώσει τα πάντα, ενώ τα μέτρα που θα λαμβάνονταν θα είχαν ως στόχο, απλώς, τον περιορισμό του.

Κάνοντας ένα άλμα στο μέλλον του ... 2009 και κοιτώντας τα σχετικά στοιχεία, βλέπουμε πως ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ, τον Ιούλιο σημείωσε, σε ετήσια βάση, τη μεγαλύτερη πτώση από το 1950 (2,1%), καθώς η πραγματική μείωση των τιμών είναι γεγονός τόσο για την αγορά αυτοκινήτων, όσο και γι' αυτήν της κατοικίας, του τουρισμού, των επίπλων αλλά και των ειδών ένδυσης, ψυχαγωγίας κλπ.

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τη Eurostat, οι τιμές στην Ευρώπη υποχώρησαν κατά 0,7% τον Ιούλιο σε ετήσια βάση, το οποίο αποτελεί, μακράν, αρνητικό ρεκόρ από την ημέρα της εισαγωγής του ευρώ το 1999. Αρνητικό πληθωρισμό κατέγραψαν οι: Αυστρία -0,4%, Γαλλία -0,8%, Γερμανία -0,7%, Ιρλανδία -2,6%, Ιταλία -0,9%, Λουξεμβούργο -1,5%, Ολλανδία -0,1%, Πορτογαλία -1,4%, Ισπανία -1,4%, Σλοβενία -0,6%, Κύπρος -0,8%, Τσεχία -0,1%, Εσθονία -0,4% ενώ η τιμή του πληθωρισμού για την Ελλάδα ήταν στο +0,7%.

Οι τιμές καταναλωτή στις χώρες της ζώνης του ευρώ κατέγραψαν τον Ιούλιο πτώση ρεκόρ κατά 0,6% σε ετήσια βάση, το οποίο αποτελεί αρνητικό ρεκόρ από τη δημιουργία της Eurostat, το 1996. Ο πληθωρισμός στη Γερμανία, υποχώρησε τον Ιούλιο, σε ετήσια βάση, για πρώτη φορά από τον Μάρτιο του 1987, ενώ ο δείκτης τιμαρίθμου χονδρικών πωλήσεων μειώθηκε κατά 0,5% σε μηνιαία και 10,6% σε ετήσια βάση, στη μεγαλύτερη μείωση από τη δημιουργία του δείκτη, το 1968.

Ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο, βλέπουμε πως η επικράτηση του αντιπληθωρισμού έναντι του πληθωρισμού, ως της πραγματικής απειλής της τρέχουσας δεκαετίας, ήταν προβλέψιμη αρκεί να είχε κανείς γνώσεις επιστημονικής τεχνικής ανάλυσης και τη διάθεση να μιλήσει για το θέμα ειλικρινά. Και η γνώση αυτή μπορούσε να εξαργυρωθεί (και εξαργυρώθηκε) στις χρηματιστηριακές αγορές.
Σε άρθρο μου το Μάιο του 2003 (το οποίο υπάρχει στο σχετικό αρχείο του Analitis.com και του XrimaNews.gr) με τίτλο “Η αλήθεια για τον αντιπληθωρισμό” είχα γράψει σχετικά: “Μάιος 2003: Η αλήθεια για τον αντιπληθωρισμό: Χρησιμοποιώντας το δολάριο για τη δημιουργία πληθωρισμού:
Δε νομίζω πως είναι, πλέον, μυστικό, πως η Ουάσινγκτον έχει εγκαταλείψει σιωπηρά την πολιτική του ισχυρού δολαρίου. Στην πραγματικότητα το δολάριο πέφτει από τις αρχές του 2002. Η πτωτική αυτή τάση, έχει τις ρίζες τις στο γεγονός ότι τα επιτόκια στις Η.Π.Α. είναι τα χαμηλότερα στον κόσμο, με εξαίρεση αυτά της Ιαπωνίας που βρίσκονται στο μηδέν (αποτέλεσμα του αντιπληθωρισμού).
Μη μπορώντας η FED να μειώσει τα επιτόκια περισσότερο, προσπαθεί να επιτύχει τα ίδια αποτελέσματα αφήνοντας το δολάριο να πέσει. Ο λόγος είναι πως έτσι ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα των Η.Π.Α. στον τομέα των εξαγωγών, κυρίως, όμως, το γεγονός πως το πτωτικό δολάριο είναι πληθωριστικό. Ποιος καλύτερος τρόπος να πολεμηθεί ο αντιπληθωρισμός, από την παράλληλη δημιουργία πληθωρισμού;

Όταν πέφτει το δολάριο, υπάρχουν δύο ευνοούμενοι: τα εμπορεύματα (ειδικά ο χρυσός) και τα ανταγωνιστικά νομίσματα. Αυτή είναι η αιτία που η αγορά του χρυσού κινείται τόσο έντονα ανοδικά και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, το ευρώ έχει περάσει σε υψηλά τετραετίας έναντι του δολαρίου.
Στο παρελθόν, άνοδος στα εμπορεύματα σήμανε τον κίνδυνο πληθωριστικών πιέσεων και εξωθούσε τη FED να αυξήσει τα επιτόκια. Τώρα, όμως, η FED ξεκαθάρισε πως δε σκοπεύει να προβεί σε αύξηση, γιατί θέλει οι τιμές των εμπορευμάτων να ανέβουν. Αυτό σημαίνει πως ο χρυσός και τα εμπορεύματα ανεβαίνουν και θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν με την ευλογία των Αμερικανών ιθυνόντων. Κάτι τέτοιο έχει να συμβεί περισσότερο από πενήντα χρόνια”Έτσι, παρά το γεγονός πως η τιμή του δολαρίου μειώθηκε (πληθωριστικός παράγοντας) και η τιμή των εμπορευμάτων αυξήθηκε δραματικά (επίσης πληθωριστικός παράγοντας) ο αναπτυγμένος κόσμος πλήττεται από τον αντιπληθωρισμό. Για την απάντηση στο πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό, επέλεξα ένα άρθρο μου του Νοεμβρίου του 2008 με τίτλο “Το μεγάλο ψέμα του πληθωρισμού”.

“Παναγιώτου: Το μεγάλο ψέμα του πληθωρισμού
Αν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις, μας λέει ο Coelho στον Αλχημιστή. Αυτό το ρητό ισχύει απόλυτα στην περίπτωση του έξυπνου χρήματος, μόνο που, αντί για το σύμπαν, συνωμοτεί το ίδιο για να αποκτήσει αυτό που θέλει.
Θυμάμαι πολλούς οικονομολόγους, αναλυτές και ανθρώπους των ΜΜΕ να με κοιτούν με απορία το 1999 όταν υποστήριζα ότι η επόμενη δεκαετία θα ήταν αντιπληθωριστική, με παράλληλη άνοδο των εμπορευμάτων και πτώση των μετοχών. Εφόσον τα εμπορεύματα, κατά την πρόβλεψή μου, θα ενισχύονταν και καθώς αυτή η άνοδος είναι πληθωριστική, πώς θα ήταν δυνατό να υπάρξει αντιπληθωρισμός;
Στα πρώτα χρόνια του 2003 η απάντηση είχε δοθεί: το πρόβλημα ήταν η μηδενική, ουσιαστική, ανάπτυξη της οικονομίας. Στην ίδια περίοδο, είχε βρεθεί και η λύση για το πρόβλημα αυτό, μέσω της πολιτικής Μπους και των συμφερόντων που εκπροσωπεί: η πολιτική αυτή σήμαινε αύξηση της ρευστότητας, με σκοπό την αύξηση της κατανάλωσης και τελικά τη δημιουργία λογιστικής ανάπτυξης. Παράπλευρες συνέπειες, η εκτίναξη των τιμών των ακινήτων, του πετρελαίου, των τροφίμων και για μερικά χρόνια, ακόμη και των μετοχών. Ευχή του έξυπνου χρήματος, η, δια μαγείας, ουσιαστική ανάπτυξη της οικονομίας, κάτι το οποίο δε συνέβη ποτέ.
Φτάνοντας στο 2006 οι περισσότεροι με έβλεπαν και πάλι με δυσπιστία όταν συνέχιζα να κάνω λόγο για αντιπληθωρισμό, σε μία φάση όπου τα εμπορεύματα είχαν απογειωθεί και τα νούμερα του ρυθμού ανάπτυξης φαίνονταν θετικά. Ο λόγος, πιστεύω, που υπήρξε τόσο μεγάλη δυσπιστία αλλά και τόση εμμονή στην ιδέα των πληθωριστικών κινδύνων, ήταν ότι η πλειοψηφία έχει μάθει να βλέπει και να αποδέχεται αυτό που, σε κάθε περίοδο, της παρουσιάζεται ως ισχύουσα κατάσταση.
Ο επιστήμονας τεχνικός αναλυτής, ποτέ δε λειτουργεί έτσι.
Από το 2003 δεν υπήρξε διοικητής Κεντρικής Τράπεζας που να μη μίλησε για το "μεγάλο πρόβλημα του πληθωρισμού" και δεν υπήρξε ΜΜΕ που να μη μετέφερε το μήνυμα αυτό. Θυμάμαι πως σε μία πτήση μου για Αθήνα από το Λονδίνο, διάβασα ένα άρθρο στους Financial Times το οποίο παρουσίαζε μία δραματική εικόνα για το μέλλον, με τον πληθωρισμό να αχρηστεύει τα χρήματά μας και τους πολίτες να φτάνουν να χρησιμοποιούν τα χαρτονομίσματα για να ανάψουν το τζάκι,
Φτάνοντας, πλέον, στα τέλη του 2008, η δεκαετία κλείνει όπως άνοιξε, δηλαδή με πρόβλημα αντιπληθωρισμού και μάλιστα, τώρα, πολύ πιο ουσιαστικό και δύσκολο να αντιμετωπιστεί απ' ότι στην αρχή της. Οι τιμές του CPI και του PPI στις ΗΠΑ έχουν μειωθεί, ταυτόγχρονα, για 3ο διαδοχικό μήνα. Από το 1947 και μετά, αυτό έχει συμβεί μόνο 5 φορές. Οι δύο από αυτές εντοπίζονται στην τρέχουσα δεκαετία, την πρώτη φορά στο 2001 και τη δεύτερη σήμερα. Ο Οκτώβριος είδε τη μεγαλύτερη πτώση στο PPI (τιμές παραγωγού) στην μεταπολεμική ιστορία και μακράν μεγαλύτερης αυτής του 2001.
Μέσα στην τρέχουσα δεκαετία τα επιτόκια έφτασαν κοντά σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, η ρευστότητα σε ιστορικά υψηλά, το πετρέλαιο και τα ακίνητα σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, ο χρυσός πάνω από τα 1000 δολάρια και τελικά και ο πληθωρισμός δεν ήρθε ποτέ. Και αν κάποιος διαφωνεί και θεωρεί ότι ήρθε, τότε, σίγουρα, δεν έμεινε για πολύ.
Μετά από τα παραπάνω, πόσο αστείο φαίνεται το γεγονός ότι, μόλις πριν δυο μήνες, οι οικονομικοί ιθύνοντες, οι διοικητές των Κεντρικών Τραπεζών κλπ, βροντοφώναζαν ότι "υπάρχει αυξημένο ρίσκο πληθωριστικών πιέσεων". Το μήνυμα αυτό δε σταμάτησε να μεταδίδεται ποτέ, ιδιαίτερα από το 2003 και μετά. Το έξυπνο χρήμα έπεισε όλον τον κόσμο ότι απειλούνταν από πληθωρισμό, ο οποίος θα εκτίναζε τα επιτόκια στα ύψη και πως η απόκτηση ενός δανείου σήμερα, ήταν ευκαιρία, καθώς το αύριο θα έφερνε πολύ μεγαλύτερα κόστη δανείων. Δεκάδες σχετικές διαφημίσεις "έπαιζαν" καθημερινά παντού και η Ελλάδα δεν αποτέλεσε εξαίρεση.”

Η έλλειψη ουσιαστικής ανάπτυξης δεν έχε ενισχύσει, όμως, μόνο την αντιπληθωρισμό αλλά και την ανεργία και μάλιστα όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη των 16. Η ανεργία στις 16 χώρες της Ευρωζώνης έφθασε στο υψηλότερο σημείο της τελευταίας δεκαετίας, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, φθάνοντας το 9,4% τον Ιούνιο, καθώς 158.000 άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους.

Και καθώς η αύξηση της ανεργίας συνεπάγεται μείωση των εισοδημάτων, στις ΗΠΑ, τα μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά δάνεια σημείωσαν άνοδο με ρυθμούς ρεκόρ τον Ιούλιο, παρά τα συνεχιζόμενα ομοσπονδιακά και πολιτειακά προγράμματα ενίσχυσης για την αποφυγή των κατασχέσεων. Το αποτέλεσμα ήταν οι κατασχέσεις κατοικιών, να αυξηθούν κατά 7% τον Ιούλιο σε σχέση με τον Ιούνιο και 32% σε ετήσια βάση, καθώς ένα νοικοκυριό ανά 355 με στεγαστικό δάνειο έλαβε ειδοποίηση κατάσχεσης (στοιχεία από τη RealtyTrac).

Στον απόηχο της ανεργίας, οι απλήρωτες δόσεις από καταναλωτές, κατασκευαστές και μικρές επιχειρήσεις αυξήθηκαν εντυπωσιακά και οδήγησαν 72 εταιρίες δανείων σε πτώχευση, μέχρι στιγμής στο 2009, αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος από το 1992 ενώ, μόλις στο πρώτο τρίμηνο του έτους, ο αριθμός των προβληματικών τραπεζών στις ΗΠΑ ανήλθε σε 305 παρά τα κυβερνητικά πακέτα στήριξης.

Την ώρα που γράφεται αυτή η ανάλυση, η ετήσια πτώση στις τιμές κατοικίας συμπεριλαμβανομένου του οικοπέδου, κυμαίνεται μεταξύ 15% και 8%, ποσοστό που είναι αρνητικό ρεκόρ τουλάχιστον από το 1975. Συμπερασματικά, η προσέγγιση της οικονομικής και της χρηματιστηριακής αλήθειας και η δυνατότητα πρόβλεψης της εξέλιξης της, επιτυγχάνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσω της επιστημονικής τεχνικής ανάλυσης, η οποία βοηθά στην κατανόηση της κατάστασης που ισχύει στην πραγματική και τη χρηματιστηριακή οικονομία και επιτρέπει την ασφαλή αξιοποίηση των δυναμικών και των τάσεων που δημιουργούνται, με σκοπό, πάντα, από τη μία την εκμετάλλευση των επενδυτικών ευκαιριών και την καταγραφή κερδών και από την άλλη την αποφυγή των επενδυτικών κινδύνων και την καταγραφή απωλειών.

ΠΗΓΗ:www.3ftrader.com/gr