Σε ένα πρόσφατο άρθρο στο Oil Drum αναρτήθηκε μία γενική επισκόπηση της παραγωγής των ορυκτών καυσίμων και ειδικότερα η πρόβλεψη κορύφωσης της παραγωγής τους στο μέλλον. Τα αποτελέσματα ήταν ανησυχητικά. Ειδικότερα τα πιθανότερα έτη κορύφωσης της παραγωγής ήταν:
* 2011 για το πετρέλαιο.
* 2019 για το κάρβουνο και
* 2029 για το φυσικό αέριο.
Όχι πολύ αργότερα στο ίδιο site έγινε επισκόπηση της παραγωγής και κατανάλωσης κάρβουνου απο την Κίνα. Η Κίνα διαθέτει το 1/3 των γνωστών αποθεμάτων κάρβουνου ενώ πλέον καταναλώνει το 50% της παγκόσμιας κατανάλωσης. Απο ότι φαίνεται ήδη απο το 2009 η Κίνα έχει αρχίσει να αυξάνει σε μεγάλο βαθμό τις εισαγωγές κάρβουνου κάτι που δείχνει (σε συνδυασμό με την αύξηση της κατανάλωσης κατά 10% το χρόνο λόγω της αντίστοιχης οικονομικής μεγένθυσης και των συνεπαγόμενων ενεργειακών αναγκών) ότι βρίσκεται κοντά στη φάση κορύφωσης της εγχώριας παραγωγής της. Η αύξηση των εισαγωγών (σε συνδυασμό με την αύξηση της ζήτησης και απο την Ινδία) θα οδηγήσει την τιμή του κάρβουνου σε υψηλότερα επίπεδα (ήδη οι εισαγωγές της Κίνας είναι ίσες με το 11% της συνολικής παγκοσμίως εξαγώμενης παραγωγής) με συνέπεια την αύξηση του ενεργειακού κόστους της Κινεζικής οικονομίας.
Τα παραπάνω δείχνουν ότι πολύ σύντομα (αναλόγως και με την πορεία της παγκόσμιας οικονομικής ανάκαμψης και της συνακόλουθης ζήτησης) θα ζήσουμε το peak oil production το οποίο θα ακολουθηθεί απο peak coal και peak gas στο τέλος της τρέχουσας και της επόμενης δεκαετίας. Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη μας ότι (με εξαίρεση τα πυρηνικά) ο μόνος τρόπος να αναπληρωθεί η χαμένη ενέργεια απο το πετρέλαιο είναι μέσω αύξησης της παραγωμένης απο κάρβουνο ή/και φυσικό αέριο είναι πιθανό η κορύφωση της παραγωγής των λοιπών ορυκτών καυσίμων να συμβεί ακόμα πιο σύντομα (όπως φαίνεται να συμβαίνει ήδη με την Κίνα).
Το peak oil θα έχει ώς συνέπεια να μην μπορεί να καλυφθεί η παγκόσμια ζήτηση με αποτέλεσμα την επάνοδο των τιμών στα επίπεδα του καλοκαιριού του 2008. Αυτό συνεπάγεται αύξηση του ενεργειακού κόστους της οικονομίας και μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος για κατανάλωση (καθώς μεγαλύτερο μέρος χρησιμοποιείται απλά για τη διατήρηση/συντήρηση της τρέχουσας παραγωγής) με τελικό αποτέλεσμα την οικονομική συρρίκνωση. Η αλληλουχία αυτή δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στην έλευση εναλλακτικών ενεργειακών λύσεων. Οι εναλλακτικές είναι περισσότερο κοστοβόρες, δηλαδή απαιτούν υψηλές τιμές πετρελαίου ώστε να γίνει επένδυση κεφαλαίων. Οι υψηλές τιμές όμως οδηγούν την οικονομία σε ύφεση (και τις τιμές πετρελαίου σε πτώση λόγω μείωσης της ζήτησης) με τελικό αποτέλεσμα να μην υλοποιούνται ποτέ.
Είναι αρκετά πιθανό λοιπόν να δούμε την παγκόσμια οικονομία να μπαίνει σε πολλαπλούς κύκλους βαθιάς ύφεσης και μικρής ανάκμψης (σε μικρότερα επίπεδα προϊόντος κάθε φορά) για το υπόλοιπο της δεκαετίας. Καθώς όμως το επίπεδο χρέους των νοικοκυριών και των κυβερνήσεων είναι εξαιρετικά υψηλό και οι χώρες του ΟΑΣΑ δε διαθέτουν πλέον ιδιαίτερα μεγάλη παραγωγή πετρελαίου οι οικονομικές δυνατότητες εξόδου απο την κρίση είναι μικρές. Τα πακέτα στήριξης της οικονομίας δε θα μπορούν να είναι του ίδιου μεγέθους ενώ μεγάλο μέρος των χρημάτων θα κατευθύνεται τελικά εκτός της οικονομίας προς τους παραγωγούς πετρελαίου (χώρες του Κόλπου, Ρωσία). Αν το υψηλό χρέος χάσει την υψηλή του αξιολόγηση οι παίχτες αυτοί θα πάψουν να το αγοράζουν με συνέπεια τελικά την απομείωση της αξίας των βασικών νομισμάτων (δολάριο, ευρώ).
Η κορύφωση της παραγωγής του κάρβουνου και του φυσικού αερίου που θα ακολουθήσει θα δώσει τη χαριστική βολή στην παγκόσμια οικονομία. Το ενεργειακό κόστος θα αυξηθεί (επομένως και το κόστος παραγωγής προϊόντων σε χώρες όπως η Κίνα), το κόστος μεταφορών λόγω πετρελαίου θα είναι υψηλό, η τιμή βασικών αγαθών όπως τα τρόφιμα (απαιτούνται 10 θερμίδες ενέργειας για την παραγωγής τροφής αξίας μία θερμίδας) και η θέρμανση θα αυξηθεί, η ροή χρηματοδοτήσεων και χορηγήσεων θα στερέψει. Η παγκοσμιοποίηση θα λάβει την αντίθετη κατεύθυνση (προς πιο τοπικές οικονομίες) ενώ είναι εξαιρετικά πιθανό να δούμε δυσκολίες σίτισης του παγκόσμιου πληθυσμού και resource wars για την απόκτηση των τελευταίων μεγάλων αποθεμάτων ορυκτών καυσίμων.
Σε βραχυπρόθεσμο προσωπικό επίπεδο θεωρώ ότι κάποιος πρέπει να κινηθεί προς τις ακόλουθες κατευθύνσεις:
* cash is the king. Η έκθεση σε επενδύσεις όπως μετοχές και παράγωγα θα πρέπει να μειωθεί και να αυξηθούν τα αποθέματα ρευστότητας (ίσως και πολύτιμων μετάλων).
* Ενεργειακή ασφάλεια: Καλό είναι να επενδυθούν χρήματα σε Φ/Β στη στέγη (κάνοντας χρήση του αντίστοιχου προγράμματος) μαζί με ενέργειες μείωσης της ενεργειακής κατανάλωσης των οικιών. Σε επόμενο στάδιο θα πρέπει να αποκτηθούν τα νέα plug-in hybrid αυτοκίνητα τα οποία έχουν τη δυνατότητα παροχής μεγάλης αυτονομίας με μπαταρίες οι οποίες φορτίζονται απευθείας απο το οικιακό δίκτυο.
Σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πιθανό να δούμε τα πρώτα ισχυρά σημάδια του peak oil μέσα στο 2011 τα οποία θα οδηγήσουν σε μία κρίση αντίστοιχη του 2008. Τομείς όπως οι μεταφορές και ο τουρισμός θα πληγούν ισχυρά ενώ είναι πολύ πιθανό η αύξηση του ενεργειακού κόστους (λόγω peak oil και κορύφωσης της εγχώριας παραγωγής κάρβουνου) να μην επιτρέψει στην Κινεζική οικονομία να αναπτυχθεί με τους ρυθμούς που έχουμε συνηθίσει.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα νομίζω ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά καλά νέα (ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη το βαθμό στον οποίο βασιζόμαστε σε εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου).
πηγη:kkalev4economy.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου