| «Πώς γίνεται ένας ηθοποιός να βάζει υποψηφιότητα για την προεδρία;» τον ρώτησαν κάποτε. Ο Reagan ήταν απόλυτα ειλικρινής. «Πώς γίνεται ένας Πρόεδρος να μην είναι ηθοποιός;» θα απαντήσει. |
Η λατρεία των θνητών στο πρόσωπο του εκάστοτε Προέδρου οφείλεται στην ανάγκη των πρώτων να πιστέψουν σε κάτι ανώτερο, σε κάτι που ναι μεν εμφανίζεται με ανθρώπινη μορφή, με πόδια, στόμα και μιλιά, όμως η ύπαρξή του δεν εξαρτάται πλήρως από αυτά.
Τείνουν να θυμούνται τη θνησιμότητα του κάθε πλανητάρχη τη στιγμή της κηδείας του, ποτέ πριν από αυτή. Ο Ronald Reagan δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Όταν γίνεσαι ένοικος του Λευκού Οίκου, υπογράφεις συμβόλαιο με την αιωνιότητα.
Αιωνιότητα έμοιαζαν και τα λεπτά που πέρασαν από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Reagan μέχρι να γίνει γνωστό πως η λίστα με τον αριθμό των Προέδρων που δολοφονήθηκαν δε θα μεγαλώσει. Ο John W. Hinckley, ερωτευμένος δια της οθόνης, ήθελε να εντυπωσιάσει την ηθοποιό Jodie Foster και εμπνευσμένος από την ταινία Taxi Driver, αποφάσισε να αναλάβει δράση. Πυροβόλησε 6 φορές.
Ο Reagan χτυπήθηκε στον θώρακα και στο χέρι. O εκπρόσωπος Τύπου, James Brady έμεινε μόνιμα ανάπηρος και ο ειδικός πράκτορας Tim McCarthy όπως και ο αστυνομικός Thomas Delahanty τραυματίστηκαν.
Μπορεί το διάστημα από τη δολοφονία του Kennedy να ήταν αρκετά μεγάλο, όμως ο χρόνος δεν μπορεί να σβήσει ή να μειώσει τη ψυχολογική συντριβή μιας τέτοιας στιγμής που εισχώρησε μια για πάντα στο συλλογικό ασυνείδητο των ΗΠΑ. Μη ξεχνάτε, γυναίκες έφτασαν στο σημείο μέχρι και να αποβάλλουν όταν έμαθαν πως ο JFK είναι νεκρός.
Σκεφτείτε την εναλλαγή συναισθημάτων που βίωσαν οι Αμερικανοί όταν μία έκτακτη είδηση διέκοψε τη σαπουνόπερα One Life to Live για να τους ανακοινωθεί πως πραγματοποιήθηκε απόπειρα δολοφονίας κατά του Προέδρου Reagan. Μετά το αρχικό σοκ, καθησύχασαν τον έντρομο και καθηλωμένο μπροστά στην τηλεόραση λαό, λέγοντάς του πως ο Πρόεδρος είναι ασφαλής. Ύστερα γίνεται γνωστό πως ο Reagan τελικά χτυπήθηκε.
Χάος. Επικράτησαν στιγμές παροξυσμού, φόβου και υστερίας. Τρίτη και τελική ανακοίνωση από τα τηλεοπτικά κανάλια: Ο Πρόεδρος χτυπήθηκε αλλά δε διατρέχει κάποιο σοβαρό κίνδυνο. Αυτή η σαπουνόπερα ήταν σίγουρα καλύτερη από το One Life to Live το οποίο, παρεμπιπτόντως, παιζόταν στο ABC από το 1968 μέχρι το 2012. Τόσα χρόνια γέμιζε τον χρόνο των τηλεθεατών, σίγουρα κάτι καλό είχε να επιδείξει.
Και ο Reagan το ίδιο. Είχε να επιδείξει μια σχετικά καλή και ήσυχη θητεία. Η Αμερική εκείνη την περίοδο επιζητούσε έναν ακραίο κονσερβατισμό. Εκείνος της τον πρόσφερε. Έμειναν όλοι ικανοποιημένοι και κέρδισε αυτό που λέμε ''eternal glory''. Ούτε οι σφαίρες ενός φρενοβλαβή δεν μπόρεσαν να τον σταματήσουν από το να ολοκληρώσει την αποστολή που του είχε αναθέσει ο αμερικανικός λαός. Τα ποσοστά του εκτοξεύτηκαν και κέρδισε άλλη μία θητεία.
Σήμερα απογειώνεσαι με προορισμό την Washington και προσγειώνεσαι σε αεροδρόμιο με το όνομά του.
Η εκτίμηση των Αμερικανών προς το πρόσωπό του παραμένει μεγάλη.
Το μυστικό είναι να κρατήσεις την οικονομία σταθερή και να αποπροσανατολίσεις τη μάζα με κάποιον «ιερό πόλεμο». Ο δικός του είχε να κάνει με τα ναρκωτικά. Τον κέρδισε, τουλάχιστον επικοινωνιακά. Στο τέλος, άλλωστε, γνώριζε πως από αυτό θα κρινόταν. Στην Αμερική, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, αυτό συμβαίνει.
«Πώς γίνεται ένας ηθοποιός να βάζει υποψηφιότητα για την προεδρία;» τον ρώτησαν κάποτε. Ο Reagan ήταν απόλυτα ειλικρινής. «Πώς γίνεται ένας Πρόεδρος να μην είναι ηθοποιός;» θα απαντήσει. Αυτή ήταν μία σπάνια στιγμή αλήθειας από ένα ρομπότ(;) που εκτελούσε συγκριμένες κινήσεις με μηδαμινό ρίσκο καθ' όλη τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου