Γράφει ο Χαράλαμπος Άνδραλης, δικηγόρος
Στις 5 Ιουνίου 2016 με την εφημερίδα «Καθημερινή» προσφέρθηκε δωρεάν ένα ένθετο βιβλίο με τίτλο «Ένα καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα»[1] χορηγίας του Global Citizen Foundation, όπως αναφέρει στην πρώτη σελίδα του.
Στην εισαγωγή του βιβλίου, σημειώνεται ότι με πρωτοβουλία του Στέφανου Μάνου συγκροτήθηκε μία ομάδα εργασίας, αποτελούμενη από τους Νίκο Αλιβιζάτο (συνταγματολόγο), Παναγή Βουρλούμη (τραπεζικό), Γιώργο Γεραπετρίτη (συνταγματολόγο), Γιάννη Κτιστάκι (συνταγματολόγο), Στέφανο Μάνο (πολιτικό) και Φίλιππο Σπυρόπουλο (συνταγματολόγο), με σκοπό να
συντάξει σχέδιο νέου συντάγματος.Τα χρόνια που ακολούθησαν, δύο από τους παραπάνω συγγραφείς, επρόκειτο να λάβουν βαρυσήμαντες θέσεις στη δημόσια ζωή. Ο Γ. Γεραπετρίτης, έγινε Υπουργός Επικρατείας, το alter ego του Κυριάκου Μητσοτάκη, πανίσχυρος παίχτης στην πολιτική σκακιέρα. Ο Γιάννης Κτιστάκις με διεθνή δικηγορική σταδιοδρομία και επιφανείς πελάτες, όπως τα ιδρύματα του κροίσου Τζορτζ Σόρος, διορίστηκε από το Ελληνικό Κράτος δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο.
Το «καινοτόμο σύνταγμα» περιέχει ρηξικέλευθες τομές σε σημαντικά ζητήματα και κυρίως σε όσα αγγίζουν την κοινή συνισταμένη νεοφιλελεύθερων και αριστερών, δηλαδή την περιθωριοποίηση της χριστιανικής θρησκείας και των αρχών της από την κοινωνική ζωή της χώρας.
Στο «Σύνταγμα Γεραπετρίτη» αφαιρείται το προοίμιο «Εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος». Αφαιρείται η διάταξη περί επικρατούσας θρησκείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατάργηση των θρησκευτικών αργιών, των εικόνων σε δημόσια κτίρια, του ορθόδοξου προσανατολισμού του μαθήματος των θρησκευτικών, του εκκλησιασμού και του αγιασμού στα σχολεία και στις δημόσιες υπηρεσίες, των Ορθοδόξων Ναών σε Νοσοκομεία και Στρατόπεδα και γενικότερα κάθε κρατική έκφραση της Ορθόδοξης Πίστης στο ουδετερόθρησκο πλέον κράτος. Αφαιρείται, επίσης, η κρατική υποχρέωση ανάπτυξης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών.
Σημειωτέον ότι όλα τα παραπάνω που απορρέουν από το άρθρο 3 του ισχύοντος Συντάγματος, σε περίπτωση κατάργησής του, ακόμα και αν δεν καταργηθούν άμεσα από την εκτελεστική ή τη νομοθετική εξουσία, πολύ πιθανόν να καταργηθούν από τη δικαστική εξουσία, έπειτα από προσφυγές των ακτιβιστικών ενώσεων αποχριστιανισμού, οι οποίες θα βασίζονται στην αρχή του ουδετερόθρησκου κράτους και στην έλλειψη συνταγματικού ερείσματος της επικρατούσας θρησκείας.
Επιπλέον, στο «καινοτόμο σύνταγμα» αφαιρείται η κρατική υποχρέωση προστασίας τη οικογένειας, της πολυτεκνίας, της μητρότητας, της παιδικής ηλικίας και αντικαθίσταται με την προστασία των «ευάλωτων ομάδων», τις οποίες ως αόριστες νομικές έννοιες θα μπορεί να ερμηνεύσει ο νομοθέτης ή ο δικαστής ως τους ΛΟΑΤΚΙ, τους παράνομους μετανάστες κ.ο.κ.
Στην τελευταία συνταγματική αναθεώρηση που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2019, η αδυναμία συνεννόησης των δύο κομμάτων εξουσίας, δεν τους επέτρεψε να προχωρήσουν σε σπουδαίες αλλαγές που ετοίμαζε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2018.
Όμως, πλέον, τα δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά. Η αριστερά έχει πλήρως εκτοπιστεί, ενώ η μητσοτακική Νέα Δημοκρατία εκμεταλλευόμενη την «μπαμπούλα» της «δεύτερης φοράς αριστερά», δείχνει πανίσχυρη. Αυτή η παντοδυναμία που πιθανόν να δοθεί στην Κυβέρνηση σε αυτές τις εκλογές, δίνει στον κ. Γεραπετρίτη μία μοναδική ευκαιρία να δει το «καινοτόμο σύνταγμά» του να παίρνει σάρκα και οστά.
Σύμφωνα με το άρθρο 110 του Συντάγματος, για τη συνταγματική αναθεώρηση, αρκεί η ψήφιση από 180 βουλευτές από μία Βουλή και με 151 από την επόμενη, για να αναθεωρηθεί ένα άρθρο και αντίστροφα. Αυτό σημαίνει ότι η ΝΔ θα μπορεί, αν βγάλει 180 έδρες να ετοιμάσει από την ερχόμενη Βουλή το έδαφος για το καινότομο σύνταγμα Γεραπετρίτη και λοιπών, και στην επόμενη Βουλή να το περάσει ακόμα και με 151 βουλευτές. Αυτή η ανέλπιστη ακόμα και για τους ίδιους επιτυχία, φαντάζει ως μοναδική ευκαιρία να προχωρήσουν σε συνταγματική αναθεώρηση, όπως αποκάλυψε πάνω στον ενθουσιασμό του ο Άδωνις Γεωργιάδης τη νύχτα των εκλογών του Μαΐου.
Το όνειρο των 180 εδρών, όμως, σταματάει σε περίπτωση εισόδου και άλλων κομμάτων στη Βουλή. Για το λόγο αυτό έχει ξεκινήσει μία εκστρατεία πρωτοφανούς πολέμου και «δολοφονίας» χαρακτήρων από τα μέσα που ελέγχει η ΝΔ, με αναπόδεικτες κατηγορίες κατά του κόμματος ΝΙΚΗ, διότι η είσοδός του στη Βουλή, θα στερούσε από τη ΝΔ τη δυνατότητα να προχωρήσει σε εύκολες συνταγματικές τροποποιήσεις για ένα «καινοτόμο σύνταγμα» και πολύ περισσότερο θα καταδείκνυε στη λαϊκή βάση του πάλαι ποτέ δεξιού κόμματος, την πλήρη απομάκρυνσή του από τις ιδρυτικές αξίες της συγκεκριμένης παράταξης.
Από την άλλη, βλέπουμε στη ΝΙΚΗ ένα νέο πολιτικό ήθος, εντελώς διαφορετικό από εκείνο του παλαιοκομματισμού, με ήπιο πολιτικό λόγο, χωρίς εμπάθειες και προσβολές, με αυτοσυγκράτηση και ταπεινοφροσύνη, δείγμα της σοβαρότητας του προέδρου και των στελεχών της. Με αυτό τον τρόπο αποδεικνύεται ότι η σοβαρότητα και η αυτοσυγκράτηση αρκούν για να αποκρούσουν την ακατάσχετη ύβρη, τη συκοφαντία, το φθόνο και να καταδείξουν τη ρηχότητα όσων τα χρησιμοποιούν. Ούτως ή άλλως, η αλήθεια έχει την ιδιότητα να αποκαλύπτεται αργά ή γρήγορα και να εκθέτει εκείνους που ελαφρά τη καρδία διασπείρουν, αποδέχονται και διανθίζουν συκοφαντίες.
Κάποιοι εξ αυτών, ηθελημένα ή μη, με την πολεμική τους εναντίον των κομμάτων που είναι στα όρια της εισόδου στη Βουλή, βάζουν το δικό τους λιθαράκι στο «καινοτόμο σύνταγμα», το οποίο οι ίδιοι θα «κατακεραυνώνουν» αργότερα, παριστάνοντας τους αγωνιστές και πατριώτες.
Ο πανικός και η επιστράτευση ακόμα και χονδροειδών fake news προκειμένου να πληγεί η ΝΙΚΗ ή ακριβέστερα οι αξίες που πρεσβεύει, δείχνουν ότι ο μεγαλύτερος φόβος των επανεκκινητών είναι να ξυπνήσουν οι σιωπηλές πλειοψηφίες, που δεν θέλουν παγκοσμιοποίηση, νέου τύπου «οικογένειες», παραγκωνισμό της χριστιανικής πίστης κ.λπ., οι οποίες πλειοψηφίες παραμένουν αδρανείς και απέχουν συνήθως από την εκλογική διαδικασία ή ψηφίζουν το ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας για να τιμωρήσουν το άλλο.
Όσο και αν έγινε προσπάθεια ακόμα και από εκκλησιαστικά πρόσωπα να αποσυνδεθεί το θρησκευτικό συναίσθημα από την πολιτική, η ΝΙΚΗ ήλθε μόνο με την παρουσία της, να υπενθυμίσει την πνευματική ευθύνη της ψήφου και τη συνυπαιτιότητα του εκλογέα και εν γένει του εκλογικού σώματος σε όσα νομοθετεί μία κυβέρνηση για το μέλλον των παιδιών μας και για εμάς τους ίδιους.
[1] https://www.constitutionalism.gr/kainotomo-syntagma/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου