Ο Πογέτ είναι η Πολιτική Οικονομία της Ελλάδας.

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό από την αγορά και την πολιτική τάξη μιας χώρας. Η αναπτυγμένη καπιταλιστικά Αγγλία έχει την Premier League.

Η πλούσια μα ελεγχόμενη από μαφιόζους ιταλική οικονομία έχει το πρωτάθλημα που κάθε πέντε χρόνια ποδοσφαιριστές και παράγοντες περνάνε από τον Εισαγγελέα να του εξηγήσουν πως έπαιξαν ανάποδα κάτι αράουτ.

Η Ελλάδα που δεν έχει αναπτυγμένο καπιταλισμό, αλλά αυτό το περίεργο υδροκέφαλο σύστημα κίνησης αεριτζίδικου χρήματος στην Αττική με προσυμφωνημένες μοιρασιές σε μη ανταγωνιστικό πλαίσιο και το κράτος διαιτητή, έχει το αντίστοιχο ποδόσφαιρο.

Τι συμβαίνει στην ελληνική οικονομία; Για να δεις στον ήλιο μοίρα πρέπει να είσαι αρεστός, "του συστήματος", δικό μας παιδί. Αλλιώς δεν θα πάρεις κρατική ενίσχυση, δεν θα δεις τραπεζικό δανεισμό, η Ελλάδα δεν θα σε βοηθήσει να μπεις στις διεθνείς αγορές.

Θα σε πνίξει και ακόμα κι αν είσαι επίμονος θα βρεθούν αθέμιτοι τρόποι να σε πετάξουν έξω. Πρέπει να φιλήσεις δαχτυλίδι ή να φύγεις από τη μέση.

Στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας κυριαρχούν οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι καθόλου δημιουργικοί, δεν μπορούν να σταθούν διεθνώς ανταγωνιστικοί και χάνουν το τρένο της εξέλιξης, καταδικάζοντας τη χώρα στην οπισθοδρόμηση και την υπανάπτυξη.

Ολόκληρες περιοχές της χώρας με παραγωγική δυναμική μένουν σε προηγούμενες δεκαετίες, ενώ τα χρήματα γίνονται Καλατράβα και αεριτζίδικες δουλειές σε συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο.

Αυτό συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Τα παραδείγματα είναι πολλά, από τα κρατικά εκατομμύρια στη Φιλαδέλφεια, στον εξ ολοκλήρου κρατικό Βοτανικό. Αλλά ας μείνουμε στη σημερινή αφορμή.

Η Ελλάδα ποδοσφαιρικά δεν παράγει τίποτα εδώ και πάρα πολλά χρόνια και ό,τι παρήγαγε το έκανε κατά τύχη. Μέχρι που η Ακαδημία του ΠΑΟΚ, αποφάσισε να μαζέψει όλα τα ταλέντα της χώρας και να τους παρέχει ό,τι χρειάζονται και ποδοσφαιρική εκπαίδευση, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στο υψηλό επίπεδο της πρώτης ομάδας.

Δεν το έκανε αυτό από αγάπη για το άθλημα, ούτε από χόμπι. Το έκανε για να βγάλει λεφτά πουλώντας αυτούς τους παίχτες και να κάνει πιο φθηνό το κόστος της πρώτης ομάδας, αφού οι νεαροί γηγενείς πληρώνονται λιγότερο από ξένους.

Αμιγώς οικονομικά, ανταγωνιστικά και παραγωγικά τα κριτήρια, δηλαδή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να μπορεί να έχει βασικό τον Κουλιεράκη, που στέκεται στο ίδιο επίπεδο με τον Σένκεφελντ που παίρνει αρκετά περισσότερα.

Ταυτόχρονα, ο ΠΑΟΚ μπορεί να πουλήσει τον Κουλιεράκη και με τα έσοδα να αγοράσει έναν ακόμα Ντεσπόντοφ ή να επενδύσει σε ακόμα περισσότερα ταλέντα. Ο Σένκεφελντ δεν πουλιέται ούτε στη λαϊκή.

Η ελληνική αγορά, που δεν είναι ανταγωνιστική, αντί να αντιγράψει το μοντέλο του ΠΑΟΚ και μεσοπρόθεσμα να αναβαθμίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, τι κάνει;

Προσπαθεί να χτυπήσει αυτό το παράδειγμα, κλείνοντας την πόρτα στην εθνική στο μεγαλύτερο ταλέντο της χώρας και στο πιο φορμαρισμένο σέντερ μπακ.

Αντί να επιβραβεύσει αυτή την επιτυχία και να πει "να ο τρόπος", την υπονομεύει. Τι λέει στους παίχτες αυτούς;

Φίλε, αν θέλεις να παίξεις εθνική, θα πρέπει να φύγεις από τον ΠΑΟΚ. Κι εσύ φίλε που θέλεις να πας το παιδί σου 13 χρονών στον ΠΑΟΚ, ξανασκέψου το γιατί και να το πας, εμείς θα το λιώσουμε αν θέλουμε.

Ο Κωνσταντέλιας φάνηκε πως επηρεάστηκε από τη μη κλήση του την περασμένη φορά. Ήταν στα χαμένα για ένα μήνα σχεδόν.

Εξάλλου, ένας παίχτης που παίζει στην εθνική κοστολογείται ακριβότερα από έναν που δεν παίζει. Μια ιταλική ομάδα θα έδινε 12 εκατομμύρια για τον Κουλιεράκη με 20 συμμετοχές στην εθνική και 7 για τον ίδιο παίχτη που όμως δεν είναι τόσο καλός όσο ο Ρέτσος για να παίζει με το εθνόσημο.

Μια θετική εισροή στην ελληνική αγορά από μια ξένη αγορά υπονομεύεται, εξαιτίας της μικροπρέπειας αυτών που ελέγχουν την ελληνική αγορά.

Αυτό που κάνει ο Πογέτ έχει στόχο να υπονομεύσει τα έσοδα μιας ελληνικής ομάδας και το πιο αξιόλογο πρότζεκτ του ελληνικού ποδοσφαίρου, την Ακαδημία του ΠΑΟΚ.

Και δεν το κάνει ο Πογέτ. Το κάνουν αυτοί που δε θέλουν ανταγωνισμό και προτιμούν διευθετήσεις της μικρής πίτας, από τη μεγέθυνση της πίτας.

Όπως ακριβώς ολόκληρη η ελληνική οικονομική και κοινωνική ιστορία. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται από την πίτα να πάρει και κάποιος πολλά χιλιόμετρα από εκεί που ψήνονται οι πίτες.

Στην μπάλα είναι πιο ευδιάκριτα. Στην οικονομία κρύβονται λίγο πιο εύκολα. Οπότε δείτε μπάλα για να καταλάβετε την οικονομία και να απαντήσετε στο ερώτημα αν πρόκειται ποτέ να πάει μπροστά αυτό το παραγωγικό μοντέλο της χώρας που μοιράζει μια μικρή πίτα σε λίγα χέρια, αντί να μεγαλώνει την πίτα.