Οι «συμφωνίες του Αβραάμ», η Χαμάς και το άλυτο Mεσανατολικό

Οι σημαίες των ΗΠΑ, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Ισραήλ και του Μπαχρέιν, κυματίζουν στη σειρά στο Ισραήλ. Στην  ιστορική τελετή στον Λευκό Οίκο (15.09.20) στη μία πλευρά για τις υπογραφές των λεγόμενων «Συμφωνιών του Αβραάμ» ήταν ο «φίλος» του, πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου. Στην άλλη στέκονταν οι ΥΠΕΞ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Μπαχρέιν, παρόντες στην επισημοποίηση της εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ, με τις σιωπηρές «ευλογίες» της Σαουδικής Αραβίας.«Οικοδεσπότης»-πάτρωνας ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ, που πανηγύρισε τη διπλωματική επιτυχία του.

 

Πίσω από το σοκ με τις φρικαλεότητες στο νότιο Ισραήλ και τον πόλεμο που ξεκίνησε στη Λωρίδα της Γάζας υπάρχουν τρία σοβαρά ερωτήματα.

Πρώτον, γιατί η Χαμάς αποφάσισε τώρα να αιματοκυλήσει τα ισραηλινά κιμπούτς και το «φεστιβάλ ειρήνης» και μάλιστα με άνανδρα προβεβλημένο τρόπο και θύματα αμάχους και παιδιά;

Δεύτερον, πώς αιφνιδιάστηκε το Ισραήλ, το οποίο κατά κοινή ομολογία διαθέτει έναν από τους καλύτερα οργανωμένους στρατούς του κόσμου και τις τελειότερες μυστικές υπηρεσίες με ένα δαιδαλώδες δίκτυο πληροφοριοδοτών και τα πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα της εποχής μας;

Τρίτον, τι θα γίνει από εδώ και πέρα στην περιοχή και τι εννοεί ο Μπένιαμιν Νετανιάχου όταν λέει ότι η Μέση Ανατολή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια;

Το τελευταίο διάστημα, στο πλαίσιο των ευρύτερων γεωστρατηγικών αλλαγών, Ισραήλ και Σαουδική Αραβία, με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών, είχαν έρθει κοντά σε ειρηνευτική συμφωνία. Στο τέλος Σεπτεμβρίου ο διάδοχος του θρόνου στο Ριάντ, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, είχε δηλώσει «είμαστε κοντά στην πιο σημαντική συμφωνία μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου».

Δύο ημέρες αργότερα, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ υπερθεμάτιζε ότι «ετοιμαζόμαστε για κβαντικό άλμα» και τέσσερις ημέρες μετά ο υπουργός Τουρισμού έφτανε σιωπηλά στην πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας.

Ηταν ο πρώτος υπουργός στην Ιστορία που έκανε αυτό το ταξίδι. 

Ηταν το τελευταίο βήμα προτού αλλάξει σελίδα η περιοχή, καθώς είχαν προηγηθεί οι «συμφωνίες του Αβραάμ»(που προωθήθηκαν από τον Ντόναλντ Τραμπ το 2020 ) ανάμεσα στο Ισραήλ και το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μαρόκο, την Ιορδανία και την Αίγυπτο. 

Το σχέδιο των ΗΠΑ είχε τον ευρύτερο στόχο να ανακόψει την οικονομική επιρροή της Κίνας στη Μέση Ανατολή και να δημιουργήσει ένα αδιαπέραστο φράγμα στις αποσταθεροποιητικές επιδιώξεις και τις πυρηνικές απειλές του Ιράν.

Στη νέα γεωστρατηγική «εξίσωση» το παλαιστινιακό πρόβλημα υποτιμήθηκε και από τις δύο πλευρές. Τα σποραδικά επεισόδια στη Δυτική Οχθη, στην Ιερουσαλήμ και ειδικά στο Τέμενος Αλ Ακτσά έμοιαζαν ελεγχόμενα, ενώ στη Λωρίδα της Γάζας οι ημερήσιες άδειες εργασίας σε 20.000 Παλαιστινίους που έμπαιναν στο Ισραήλ θεωρήθηκαν, εσφαλμένα όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, ότι θα οδηγήσουν μακροπρόθεσμα σε εκτόνωση της έντασης. 

Η ίδρυση «παλαιστινιακού κράτους» είχε σταματήσει να αποτελεί προϋπόθεση ειρήνης και επιτέλους η Μέση Ανατολή έμοιαζε να γυρίζει σελίδα ξεχνώντας τα παμπάλαια μίση.

Αυτό που δεν υπολόγισαν οι οργανωτές του σχεδίου ήταν ότι είναι πολλοί εκείνοι που δεν ήθελαν ειρήνη και πρώτη ανάμεσά τους η Χαμάς, η ακραία παλαιστινιακή οργάνωση που ελέγχει πλήρως τη Λωρίδα της Γάζας και τους σχεδόν 2,4 εκατομμύρια Παλαιστινίους που ζουν αποκλεισμένοι εκεί. Προφανώς ούτε στο Ιράν, ούτε στην ελεγχόμενη από τους ίδιους Χεζμπολάχ, ούτε στη Συρία, ούτε και στο Κατάρ άρεσε η εξέλιξη αυτή.

Η υπονόμευση έπρεπε να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αφήνει κανένα περιθώριο στο Ισραήλ και τους Αραβες να συνεχίσουν την προσπάθεια ειρήνης και συνεργασίας. Και η Χαμάς ήξερε πώς θα επιτύχει αυτό τον στόχο. Με ορμητήριο την πυκνοκατοικημένη Λωρίδα της Γάζας σκότωσαν αμάχους, βίασαν γυναίκες και έκαψαν παιδιά. Τράβηξαν βίντεο που ανέβηκαν στα social media, πήραν ομήρους και άφησαν την έρημο γεμάτη με πτώματα ώστε να είναι βέβαιοι ότι η απάντηση του Ισραήλ θα είναι ανελέητη και ισοπεδωτική επί δικαίους και αδίκους, ώστε κανείς Αραβας να μην τολμήσει ποτέ στο μέλλον να ξανασκεφτεί τις «συμφωνίες του Αβραάμ».

Από τον Πόλεμο των Εξι Ημερών μέχρι και σήμερα η Ιστορία στη Μέση Ανατολή επαναλαμβάνεται και δυστυχώς όχι ως φάρσα, αλλά ως τραγωδία, και μάλιστα κάθε φορά χειρότερη από την προηγούμενη. Δύο λαοί διεκδικούν τις ίδιες περιοχές για πατρίδα τους, η βεντέτα είναι ανοιχτή και το αίμα ρέει ποτάμι. Το Μεσανατολικό θα μείνει άλυτο για πολλά χρόνια ακόμη.

protothema.gr