 |
| Χαλαρούς και καθόλου υπερπροστατευτικούς μπαμπάδες και μαμάδες θέλει η νέα τάση |
Η εποχή που αγχωμένοι και υπερπροστατευτικοί γονείς υποχρέωναν τα παιδιά τους να ακούνε Μπετόβεν πριν καν γεννηθούν, να αρχίζουν ξένες γλώσσες στα 3 τους και να προετοιμάζονται για την είσοδό τους σε ένα καλό πανεπιστήμιο από το νηπιαγωγείο, φτάνει στο τέλος της. Αν η νέα τάση είχε ένα σύνθημα, αυτό θα ήταν «γονείς χαλαρώστε».
Υπάρχουν πολλοί γονείς που αισθάνονται υποχρεωμένοι να διαχειρίζονται με κάθε λεπτομέρεια το μέλλον των βλασταριών τους, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».
Μια κατηγορία είναι οι «πεφωτισμένοι» που θυσιάζουν τις προσωπικές τους ανάγκες για να δώσουν στα παιδιά τους όλα τα διανοητικά, αισθηματικά και υλικά προνόμια.
Μια άλλη, είναι οι «ψαρωμένοι» που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Και μια τρίτη, περιλαμβάνει τους «νάρκισσους» που βλέπουν τα παιδιά τους σαν να είναι το κέντρο του σύμπαντος και προέκταση των ίδιων.
Όμως, όπως και να χαρακτηρίσουμε τους εν λόγω γονείς, οι μέρες τους είναι μετρημένες, αφού ένα νέο... κύμα από μαμάδες και μπαμπάδες αρνείται να γνωρίσει στο έμβρυο τις συνθέσεις του Μπετόβεν, να προσλάβει δασκάλους ξένων γλωσσών στο νηπιαγωγείο ή να μετακομίσει κοντά στο πανεπιστήμιο για να μη λείψουν από το «μωρό τους» τα αγαπημένα του φαγητά.
Ενδεχομένως να το έκαναν κάποιοι και στο παρελθόν - πιθανότατα, όμως, αισθάνονταν ότι δεν ήταν και πολύ καλοί γονείς.
Μέσω του Ίντερνετ
Αντίθετα, οι γονείς της νέας τάσης είναι απενοχοποιημένοι και κυρίως χαλαροί, ενώ μπόρεσαν να πετάξουν στα σκουπίδια περισσότερα από πενήντα χρόνια «παιδοκεντρικών» θεωριών.
Το πρώτο σημάδι της αλλαγής εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο. Ιστοσελίδες όπως η truumomconfessions. com και η δημοφιλέστατη dooce. com δίνουν βήμα σε γονείς που αισθάνονται χαρούμενοι επειδή δεν είναι τέλειοι, σαν την Έιγελετ Ουόλντμαν, συγγραφέα του μπεστ σέλερ «Κακή Μητέρα», που δηλώνει ευθαρσώς ότι αγαπάει περισσότερο τον σύζυγό της από τα παιδιά της και ότι χρησιμοποιεί πάνες μιας χρήσης (ένα ταμπού στην Αμερική των σούπερ μαμάδων).
Τους τελευταίους μήνες οι χαλαροί γονείς οργανώθηκαν σε κίνημα. Ο δικός τους γκουρού είναι ο Καρλ Ονορέ, που μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του « Υπό πίεση:Σώζοντας τα παιδιά μας από την κουλτούρα της υπερκηδεμονίας », προτείνει πιο χαλαρές και αυθόρμητες μεθόδους ανατροφής και εκπαίδευσης των παιδιών, υπενθυμίζοντας ότι δεν υπάρχει λόγος να σέρνουν οι γονείς τα βλαστάρια τους από ιδιαίτερο σε ιδιαίτερο.
Οι χαλαροί γονείς υποκλίνονται και στη Λίνορ Σκενάζι, τη δημοσιογράφο και συγγραφέα που άρχισε εκστρατεία προκειμένου να πείσει τους γονείς ότι τα παιδιά τους δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα απαγωγής και βιασμού αν βγουν μόνα τους μια βόλτα με το ποδήλατο.
Ο ρόλος της οικονομικής κρίσης
Για πολλούς γονείς οι απόψεις αυτές μπορεί να αποτελούν κάτι σαν πολιτισμικό σοκ. Από το 1946, οπότε κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες η... Βίβλος της ανατροφής «Πώς μεγαλώνουμε και φροντίζουμε ένα παιδί», όλοι οι ειδικοί πρότειναν ακριβώς τα αντίθετα από τους γκουρού των χαλαρών γονέων.
Από τον Τ. Μπέρι Μπράτζελτον («Η γέννηση μιας οικογένειας») μέχρι τον Τζον Ρόουζμοντ («Καλοί γονείς, ευτυχισμένα παιδιά»),
η μητρότητα και η πατρότητα θεωρείτο ένα κανονικό και πλήρες επάγγελμα, σκοπός του οποίου ήταν η δημιουργία του τέλειου παιδιού.
Σε αυτή την αλλαγή, η οικονομική κρίση έπαιξε ασφαλώς τον ρόλο της. Όταν δεν μπορείς να πληρώσεις τα μαθήματα βιολιού και την μπέιμπι σίτερ που θα βγάλει το παιδί σου βόλτα στο πάρκο, είναι πιο εύκολο να ανατρέψεις το αίσθημα ενοχής μετατρέποντάς το σε μια νέα φιλοσοφία ανατροφής.
Υπάρχουν πολλοί γονείς που αισθάνονται υποχρεωμένοι να διαχειρίζονται με κάθε λεπτομέρεια το μέλλον των βλασταριών τους, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».
Μια κατηγορία είναι οι «πεφωτισμένοι» που θυσιάζουν τις προσωπικές τους ανάγκες για να δώσουν στα παιδιά τους όλα τα διανοητικά, αισθηματικά και υλικά προνόμια.
Μια άλλη, είναι οι «ψαρωμένοι» που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Και μια τρίτη, περιλαμβάνει τους «νάρκισσους» που βλέπουν τα παιδιά τους σαν να είναι το κέντρο του σύμπαντος και προέκταση των ίδιων.
Όμως, όπως και να χαρακτηρίσουμε τους εν λόγω γονείς, οι μέρες τους είναι μετρημένες, αφού ένα νέο... κύμα από μαμάδες και μπαμπάδες αρνείται να γνωρίσει στο έμβρυο τις συνθέσεις του Μπετόβεν, να προσλάβει δασκάλους ξένων γλωσσών στο νηπιαγωγείο ή να μετακομίσει κοντά στο πανεπιστήμιο για να μη λείψουν από το «μωρό τους» τα αγαπημένα του φαγητά.
Ενδεχομένως να το έκαναν κάποιοι και στο παρελθόν - πιθανότατα, όμως, αισθάνονταν ότι δεν ήταν και πολύ καλοί γονείς.
Μέσω του Ίντερνετ
Αντίθετα, οι γονείς της νέας τάσης είναι απενοχοποιημένοι και κυρίως χαλαροί, ενώ μπόρεσαν να πετάξουν στα σκουπίδια περισσότερα από πενήντα χρόνια «παιδοκεντρικών» θεωριών.
Το πρώτο σημάδι της αλλαγής εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο. Ιστοσελίδες όπως η truumomconfessions. com και η δημοφιλέστατη dooce. com δίνουν βήμα σε γονείς που αισθάνονται χαρούμενοι επειδή δεν είναι τέλειοι, σαν την Έιγελετ Ουόλντμαν, συγγραφέα του μπεστ σέλερ «Κακή Μητέρα», που δηλώνει ευθαρσώς ότι αγαπάει περισσότερο τον σύζυγό της από τα παιδιά της και ότι χρησιμοποιεί πάνες μιας χρήσης (ένα ταμπού στην Αμερική των σούπερ μαμάδων).
Τους τελευταίους μήνες οι χαλαροί γονείς οργανώθηκαν σε κίνημα. Ο δικός τους γκουρού είναι ο Καρλ Ονορέ, που μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του « Υπό πίεση:Σώζοντας τα παιδιά μας από την κουλτούρα της υπερκηδεμονίας », προτείνει πιο χαλαρές και αυθόρμητες μεθόδους ανατροφής και εκπαίδευσης των παιδιών, υπενθυμίζοντας ότι δεν υπάρχει λόγος να σέρνουν οι γονείς τα βλαστάρια τους από ιδιαίτερο σε ιδιαίτερο.
Οι χαλαροί γονείς υποκλίνονται και στη Λίνορ Σκενάζι, τη δημοσιογράφο και συγγραφέα που άρχισε εκστρατεία προκειμένου να πείσει τους γονείς ότι τα παιδιά τους δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα απαγωγής και βιασμού αν βγουν μόνα τους μια βόλτα με το ποδήλατο.
Ο ρόλος της οικονομικής κρίσης
Για πολλούς γονείς οι απόψεις αυτές μπορεί να αποτελούν κάτι σαν πολιτισμικό σοκ. Από το 1946, οπότε κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες η... Βίβλος της ανατροφής «Πώς μεγαλώνουμε και φροντίζουμε ένα παιδί», όλοι οι ειδικοί πρότειναν ακριβώς τα αντίθετα από τους γκουρού των χαλαρών γονέων.
Από τον Τ. Μπέρι Μπράτζελτον («Η γέννηση μιας οικογένειας») μέχρι τον Τζον Ρόουζμοντ («Καλοί γονείς, ευτυχισμένα παιδιά»),
η μητρότητα και η πατρότητα θεωρείτο ένα κανονικό και πλήρες επάγγελμα, σκοπός του οποίου ήταν η δημιουργία του τέλειου παιδιού.
Σε αυτή την αλλαγή, η οικονομική κρίση έπαιξε ασφαλώς τον ρόλο της. Όταν δεν μπορείς να πληρώσεις τα μαθήματα βιολιού και την μπέιμπι σίτερ που θα βγάλει το παιδί σου βόλτα στο πάρκο, είναι πιο εύκολο να ανατρέψεις το αίσθημα ενοχής μετατρέποντάς το σε μια νέα φιλοσοφία ανατροφής.
Η τάση των «χαλαρών γονέων» θα οδηγήσει σε μια πραγματική επανάσταση;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η τελευταία λέξη για το... επάγγελμα του γονέα δεν έχει γραφτεί ακόμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου