Η πραγματικότητα είναι ότι όσοι κατηγορούν τον καπιταλισμό και τις ελεύθερες αγορές για τη συνεχή διάβρωση της μεσαίας τάξης θα πρέπει να σκεφτούν καλύτερα.
Η μαζική εκτύπωση χρημάτων και η συνεχής χρηματοδότηση της κρατικής μεγέθυνσης δεν έχουν καμία σχέση με τον με τον καπιταλισμό ή την ελεύθερη αγορά.
Για παράδειγμα, αν παίρνετε μια επιταγή 1.000 $, πληρώνετε τριπλάσια για τον πληθωρισμό και την καταστροφή των πραγματικών μισθών.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια ομάδα οικονομολόγων και ειδικών ξεκίνησε την πρωτοβουλία Honest Money Initiative.
Να σταματήσει η καταστροφή του ιστού της οικονομίας, της μεσαίας τάξης και των επιχειρήσεων, μέσω της συνεχούς υποβάθμισης του νομίσματος, που μονοπωλούν οι κυβερνήσεις.
Οι πολίτες σπάνια καταλαβαίνουν τον πληθωρισμό.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο πληθωρισμός ισοδυναμεί με αύξηση των τιμών και επομένως κατηγορούν αυτούς που τοποθετούν την ετικέτα σε ένα προϊόν για την απώλεια της αγοραστικής δύναμής τους.
Ωστόσο, ο πληθωρισμός προκαλείται από τις ολοένα περισσότερες μονάδες νομίσματος που πηγαίνουν προς τον ίδιο αριθμό αγαθών και υπηρεσιών.
Η κυκλοφορία χρημάτων πάνω από τη ζήτηση είναι το μόνο πράγμα που κάνει τις τιμές να αυξάνονται.
Εάν μια τιμή αυξάνεται λόγω εξωγενούς αιτίας αλλά η ποσότητα του νομίσματος παραμένει ίδια, όλες οι άλλες τιμές δεν αυξάνονται.
Η παραπληροφόρηση των πολιτών για τον πληθωρισμό δεν είναι δικό τους λάθος.
Υπάρχει ένας στρατός ειδικών που ευθυγραμμίζονται με τις κυβερνήσεις και προσπαθεί να πείσει ότι ο πληθωρισμός προκαλείται από οτιδήποτε και από όλα εκτός από το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει τις συνολικές τιμές να αυξηθούν ταυτόχρονα:
την υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος.
Ποσοτική θεωρία
Για να επιτρέπεται στις κυβερνήσεις να διογκώνουν το μέγεθός τους μέσα και έξω από κρίσεις, πρέπει να είστε πεπεισμένοι ότι η ποσοτική θεωρία του χρήματος δεν υπάρχει.
Η προσφορά χρήματος επί την ταχύτητα του χρήματος ισούται με το επίπεδο των τιμών ή ο πληθωρισμός επί το πραγματικό προϊόν της οικονομίας.
Περισσότερα χρήματα στο σύστημα δημιουργούν υψηλότερο πληθωρισμό.
Ο τρόπος για να σας πείσουμε ότι η θεωρία που αναφέρθηκε προηγουμένως δεν υπάρχει είναι να σας πούμε ότι μεταξύ 2009 και 2018, δεν υπήρχε πληθωρισμός, αλλά η προσφορά χρήματος αυξήθηκε σημαντικά.
Αυτό το επιχείρημα αγνοεί ότι την ίδια περίοδο στις ΗΠΑ η υγειονομική περίθαλψη, η παιδική μέριμνα, η στέγαση και άλλα μη ελαστικά αγαθά και υπηρεσίες αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 57%.
Δεν υπάρχει κόστους… πληθωρισμός εμπορευμάτων ή πληθωρισμός εφοδιαστικής αλυσίδας.
Υπάρχουν πάντα περισσότερες μονάδες νομίσματος που προορίζονται για σχετικά σπάνια αγαθά και υπηρεσίες.
Εάν ξαφνικά η τιμή του πετρελαίου αυξηθεί απότομα για έναν εξωγενή παράγοντα, όπως ένας πόλεμος, και η ποσότητα του νομίσματος παραμείνει ίδια, οι πολίτες θα έχουν λιγότερα χρήματα για να αγοράσουν άλλα αγαθά και υπηρεσίες.
Ο μόνος τρόπος για τον οποίο το κόστος αυξάνει την τελική τιμή ενός αγαθού είναι το ότι οι εκδοθείσες μονάδες νομίσματος αυξάνονται ταχύτερα από την οικονομική παραγωγή.
«Φανταστείτε ένα ραβδί δώδεκα ιντσών.
Εσείς και εγώ καταλαβαίνουμε το μέγεθός του επειδή η μονάδα μέτρησης είναι αμετάβλητη.
Τώρα φανταστείτε ότι η κυβέρνηση και η κεντρική τράπεζα άλλαξαν τη μονάδα μέτρησης κατά βούληση.
Το ίδιο ραβδί θα ήταν δώδεκα, είκοσι ή τριάντα ίντσες, ανάλογα με τον τρόπο χειρισμού της μονάδας μέτρησης» αναφέρει ο Lacalle.
Ο πληθωρισμός είναι ο τελειότερος αλλά και ο πιο ανήθικος φόρος επειδή οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί ρίχνουν την ευθύνη στα σουπερμάρκετ, στα πρατήρια καυσίμων, στις εταιρείες ή στους ξένους παραγωγούς, και παρουσιάζονται ως η λύση στο πρόβλημα που έχουν δημιουργήσει οι ίδιες.
Ο πληθωρισμός είναι η συνεχής απώλεια αγοραστικής δύναμης του νομίσματος που εκδίδεται από την κυβέρνηση.
Σας θέλουν φτωχότερους…
Οι πολίτες δεν καταλαβαίνουν τον πληθωρισμό γιατί οι περισσότεροι δεν μπορούν να φανταστούν γιατί η κυβέρνηση θα ήθελε να είναι φτωχότεροι.
Αλλά ο πληθωρισμός είναι η μεταφορά πλούτου από τους αποταμιευτές και τους πραγματικούς μισθούς σε χρεωμένες κυβερνήσεις.
Κάνει το μέγεθος της κυβέρνησης στην οικονομία μεγαλύτερο και διαβρώνει τον πλούτο του ιδιωτικού τομέα. Γιατί;
Η τεχνητή δημιουργία νέων νομισματικών μονάδων δεν είναι ποτέ ουδέτερη.
Ωφελεί δυσανάλογα τους πρώτους αποδέκτες των νέων μονάδων, τις κρατικές δαπάνες και το έλλειμμα και βλάπτει μαζικά τους τελευταίους αποδέκτες χρήματος: πραγματικούς μισθούς και αποταμιεύσεις.
Είναι στην ουσία μια λανθάνουσα διαδικασία εθνικοποίησης της οικονομίας.
Το μέγεθος της κυβέρνησης αυξάνεται μαζικά σε περιόδους κρίσης επειδή «πρέπει να ξοδέψουν» και αυξάνεται περαιτέρω στους χρόνους ανάκαμψης καθώς οι φόροι αυξάνονται και τα «έκτακτα» σχέδια δαπανών ενοποιούνται και διαιωνίζονται, συνεχίζει ο Lacalle.
Κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι η δημιουργία τεχνητού χρήματος οφείλεται στις ιδιωτικές τράπεζες και όχι στις κεντρικές τράπεζες.
Αυτό το αφήγημα είναι δύσκολο να αποδομηθεί…
Αν μια κεντρική τράπεζα σταματήσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα, να φουσκώνει τον ισολογισμό της, να τυπώνει χρήματα και να χειραγωγεί την τιμή του χρήματος (επιτόκια), όλοι θα δούμε πώς οι ιδιωτικές τράπεζες δεν επεκτείνουν εκθετικά την προσφορά χρήματος.
Ακόμη και οι κεντρικές τράπεζες τον αποκαλούν «μηχανισμό μετάδοσης» της νομισματικής πολιτικής και γι’ αυτό χαρακτηρίζουν την πιστωτική ανάπτυξη ως θετική εξέλιξη, ανεξάρτητα από τους συσσωρευμένους κινδύνους.
Στη συνέχεια ο Lacalle μνημονεύει το Keynes…
Όπως επισημαίνει, στο βιβλίο του The Economic Consequences of the Peace, ο John Maynard Keynes έγραψε: «Ο Lenin λέγεται ότι δήλωσε πως ο καλύτερος τρόπος για να καταστραφεί το καπιταλιστικό σύστημα ήταν να ξεφτιλιστεί το νομισματικό σύστημα του».
Μέσα από μια συνεχή διαδικασία πληθωρισμού, οι κυβερνήσεις μπορούν να δημεύσουν, κρυφά, σημαντικό μέρος του πλούτου των πολιτών τους.
Με αυτή τη μέθοδο, όχι μόνο κατάσχουν, αλλά κατάσχουν αυθαίρετα, και ενώ η διαδικασία εξαθλιώνει πολλούς, στην πραγματικότητα πλουτίζει κάποιους.
Η θέα αυτής της αυθαίρετης αναδιάταξης του πλούτου χτυπά όχι μόνο την ασφάλεια αλλά και την εμπιστοσύνη στην ισότητα της υπάρχουσας διανομής του πλούτου».
Κλοπή…
Έτσι, οι πολίτες χάνουν την ικανότητά τους να ανεβαίνουν στην κοινωνική κλίμακα, λόγω της συνεχούς οικονομικής καταστολής και της φορολογίας.
Φυσικά, πάντα μας λένε ότι όλες οι αυξήσεις δαπανών θα πληρωθούν από τους «πλούσιους», τον σύγχρονο μύθο που υποτίθεται ότι καλύπτει όλες τις κυβερνητικές ανισορροπίες.
Προφανώς, εκείνοι που ξεγελιούνται από την υπόσχεση αιώνιων κρατικών δωρεάν χρημάτων που πληρώνουν οι «πλούσιοι» αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα να πληρώνουν για τη «γενναιοδωρία» της κυβέρνησης πολλαπλάσια με χαμηλότερους πραγματικούς μισθούς, χαμηλότερο διαθέσιμο εισόδημα και υψηλότερο πληθωρισμό.
Στο The Theory of Money and Credit, ο Ludwig Von Mises, όπως μεταφέρει ο Lacalle, εξηγεί:
«Η αρχή του υγιούς χρήματος έχει δύο πτυχές.
Είναι καταφατική ως προς την έγκριση της επιλογής της αγοράς ενός μέσου ανταλλαγής που χρησιμοποιείται συνήθως.
Είναι αρνητική στην παρεμπόδιση της τάσης της κυβέρνησης να παρεμβαίνει στο νομισματικό σύστημα».
Ο Mises συνεχίζει εξηγώντας ότι το υγιές χρήμα είναι ένα κρίσιμο εργαλείο για την «προστασία των πολιτικών ελευθεριών από δεσποτικές εισβολές εκ μέρους των κυβερνήσεων».
Αποθεματικό αξίας
Ένα νόμισμα πρέπει να είναι ένα αποθεματικό αξίας, μια μονάδα μέτρησης και ένα γενικευμένο μέσο πληρωμής για να είναι χρήμα.
Ο λόγος για τον οποίο οι κεντρικές τράπεζες το εκτυπώνουν από τον αέρα είναι για να συγκαλύψουν τις τεράστιες και αυξανόμενες ανισορροπίες τους.
Η χειραγώγηση του νομίσματος δεν είναι εργαλείο ανάπτυξης.
Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις υπολογίζουν σε ορισμένους ισχυρούς συμμάχους στη διαδικασία πλήρους ελέγχου και κρατισμού.
«Το να σας κάνουν φτωχότερους σας κάνει επίσης ευάλωτους και εξαρτώμενους από ένα διαρκώς αυξανόμενο κράτος που υπόσχεται δωρεάν πλούτο και ελευθερία, αλλά προσφέρει φτώχεια και καταστολή.
Η καταστροφή του νομίσματος είναι αναπόφευκτη εάν δεν υπάρξει έντιμο χρήμα» καταλήγει ο Lacalle.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου