Καμία από τις 297 εισβολές των ΗΠΑ μετά το 1944 δεν ήταν αμυντική.
Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Joe Biden, είχε δηλώσει για τον πόλεμο στην Ουκρανία, στις 13 Ιουλίου, ότι “ο Putin έχει ήδη χάσει τον πόλεμο. … Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να κερδίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Έχει ήδη χάσει αυτόν τον πόλεμο”.
Στις 20 Ιουλίου, παραπέμποντας σε ειδήσεις-άρθρα των Financial Times και του Κέντρου για τη Νέα Αμερικανική Ασφάλεια (CNAS), το ρωσικό RT News είχε τίτλο “Η Δύση δεν είναι προετοιμασμένη για σύγκρουση με την Κίνα”, εννοώντας ότι “Η Δύση” (δηλαδή η κυβέρνηση των ΗΠΑ) θα χάσει οποιονδήποτε πόλεμο εναντίον της Κίνας, εκτός και αν αυτός εξελιχθεί σε
πυρηνικό πόλεμο (ο οποίος θα καταστρέψει και τις δύο χώρες, αν όχι ολόκληρο τον κόσμο).Στις 19 Ιουλίου, το Politico είχε τίτλο “Allies’ ‘main effort’ for Ukraine shifting from donating weapons to repair them”, και ανέφερε ότι επειδή η ικανότητα κατασκευής-παραγωγής όπλων για την Ουκρανία δεν μπορεί να συμβαδίσει με την καταστροφή αυτών, η στρατηγική της Δύσης βασίζεται κυρίως στην επισκευή όποιων όπλων μπορεί.
Επίσης, ανέφερε ότι επειδή η ίδια η δυτική βιομηχανική βάση που παράγει τα όπλα της Δύσης στηρίζεται στην κατασκευή εξαρτημάτων που απαιτούνται για την επισκευή των όπλων, ο στρατός της Ουκρανίας όλο και περισσότερο αφήνεται να βασίζεται στα στρατεύματά του και λιγότερο στα όπλα του ΝΑΤΟ, προκειμένου να διεξαγάγει τον πόλεμο.
Έτσι η Ουκρανία πρέπει να συνεχίσει να πολεμά, σε μια όλο και πιο επισφαλή θέση, στην οποία οι απώλειες των στρατευμάτων της θα γίνουν ακόμη μεγαλύτερες από ό,τι πριν.
Γιατί χάνει η Δύση;
Γιατί η Δύση χάνει και τους δύο κύριους πολέμους της;
Από το 1945, δεν έχει κερδίσει ούτε έναν πόλεμο.
Το πρόβλημα, εδώ, πηγαίνει πολύ βαθύτερα από την Ουκρανία – ή ακόμη και την Ουκρανία συν την Ταϊβάν – για να φτάσει σε ένα βασικό και συστημικό πρόβλημα σε όλη τη Δύση: τη διαφθορά στις κορυφές των κυβερνήσεών της.
Η τελευταία φορά που η Δύση κέρδισε έναν πόλεμο ήταν η αμερικανική επιχείρηση “Καταιγίδα της Ερήμου” κατά την περίοδο 17 Ιανουαρίου έως 28 Φεβρουαρίου 1991, ενάντια στην εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ.
Αλλά αυτός δεν ήταν “πόλεμος”: ήταν μια απλή μάχη, η οποία διήρκεσε 42 ημέρες.
Έτσι, η τελευταία φορά που η Δύση (πλην της Γερμανίας του Χίτλερ) κέρδισε έναν πόλεμο ήταν το 1945, όταν η Γερμανία και η Ιαπωνία ηττήθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι 297 εισβολές
Τι συνέβη στη συνέχεια που έκανε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να έχει διαπράξει 297 εισβολές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και παρόλα αυτά να μην έχει κερδίσει κανέναν πόλεμο κατά τη διάρκεια αυτών των 78 ετών από το 2023;
Ο κατάλογος της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ για τις αμερικανικές εισβολές (συμπεριλαμβανομένων των αυξήσεων των υφιστάμενων εισβολών) απαριθμεί και περιγράφει εν συντομία 297 τέτοιες εισβολές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (δηλαδή κατά τη διάρκεια 1945-2022, μια περίοδο 77 ετών), και έχει τίτλο “Instances of Use of United States Armed Forces Abroad, 1798-2022”.
Αυτές οι 297 αμερικανικές εισβολές τα τελευταία 77 χρόνια είναι περισσότερες από όλες τις περιπτώσεις που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου 1798-1945 – η οποία ήταν διπλάσια περίοδος, 147 χρόνια.
Και καμία από αυτές τις 297 εισβολές μετά το 1944 δεν ήταν αμυντική.
Οι 244 από τις 297 σημειώθηκαν μετά το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 και πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022.
Οι 175 από αυτές έγιναν μεταξύ της πρώτης ημέρας του 21ου αιώνα και της ημέρας (24 Φεβρουαρίου 2022) που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία
Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου (και ακόμη και μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945) δεν υπήρξε κήρυξη πολέμου από τις ΗΠΑ και, επομένως, δεν υπήρχε συνταγματική νομιμότητα για την εισβολή – ούτε για καμία από τις εισβολές της Αμερικής μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όλες οι 297 ήταν αντισυνταγματικές (χωρίς επίσημη κήρυξη πολέμου από το Κογκρέσο).
Οι περισσότερες από αυτές ήταν καθαρά επιθετικές ενέργειες.
Οι πολεμοχαρείς ηγέτες
Μετά το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, το αμερικανικό καθεστώς έγινε πιο επιθετικό, διεθνώς, και αύξησε τη συχνότητα των εισβολών του.
Οι ιδρυτές της Αμερικής είχαν επιμείνει να μην υπάρχει “μόνιμος στρατός” σε αυτό το έθνος.
Μέχρι που ο Truman ίδρυσε το Υπουργείο “Άμυνας” και τη CIA το 1947, δεν υπήρχε κανένας.
Αυτή η αλλαγή, από τον ίδιο, δημιούργησε το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Αμερικής.
Αλλά, πραγματικά όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ από τις 25 Ιουλίου 1945 και μετά ήταν νεοσυντηρητικοί (εκτός από τον JFK λίγο πριν δολοφονηθεί), αν και κάποιοι χειρότεροι από άλλους.
Οι χειρότεροι από όλους είναι ο Truman, ο Eisenhower, και οι δύο Bush, ο Obama και ο Biden.
Παντού βάσεις
Οι ΗΠΑ διαθέτουν σήμερα 900 στρατιωτικές βάσεις σε ξένες χώρες σε όλο τον κόσμο, εκτός από τις 749 εγχώριες στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ.
Έτσι δαπανούν τώρα περίπου το ήμισυ των στρατιωτικών δαπανών όλου του κόσμου.
Τα ακριβή στοιχεία για τον αμερικανικό στρατό είναι: 1,447,7 τρισεκατομμύρια δολάρια που εγκρίθηκαν για φέτος και 1,510,3 τρισεκατομμύρια δολάρια που ζητήθηκαν για το επόμενο έτος.
Για το τρέχον έτος, η κορυφαία αναγνωρισμένη ειλικρινής αυθεντία για τις στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ, ο Winslow T. Wheeler, χρησιμοποιεί τις αναφερόμενες εγκεκριμένες δαπάνες του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ (DOD) ύψους 848,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά στην τελευταία σχετική δήλωση του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, με ημερομηνία 14 Μαρτίου 2023, το “Σύνολο” για το “FY 2023 Enacted” (που εμφανίζεται στη σελίδα 9) είναι στην πραγματικότητα “851,8” ή 3 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα.
Έχει αλλάξει πολλές φορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, αλλά όποιο και αν είναι αυτό, θα αναφέρεται από το SIPRI και τις άλλες δεξαμενές σκέψης που χρηματοδοτούνται από δισεκατομμυριούχους σχετικά με αυτό, ως να περιλαμβάνει το σύνολο των στρατιωτικών δαπανών των ΗΠΑ, κάτι που σίγουρα δεν ισχύει.
Το “σύνολο” θα ήταν τουλάχιστον 1,447,7 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτές οι δεξαμενές σκέψης συνεργάζονται με την αμερικανική κυβέρνηση προκειμένου να ξεγελάσουν το παγκόσμιο κοινό, ώστε να πιστέψει ότι οι στρατιωτικές δαπάνες της Αμερικής είναι λιγότερες από το 40% των παγκόσμιων, ενώ στην πραγματικότητα είναι περισσότερες από το 50% των παγκόσμιων.
Επί του παρόντος, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δαπανά περίπου το 53% του συνόλου των εγκεκριμένων από το Κογκρέσο και τον Πρόεδρο ετήσιων δαπανών (ή “διακριτικής ευχέρειας”) για τον στρατό της και μόνο το 47% για όλους τους άλλους σκοπούς μαζί.
Και, επί του παρόντος, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δαπανά επίσης περίπου το ήμισυ όλων των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών.
Περίπου το 26% των ετήσιων “αμυντικών” (επιθετικών) δαπανών της Αμερικής, ύψους περίπου 1,5 τρισ. δολάρια, πηγαίνει για να πληρώσει τους κατασκευαστές των εξοπλισμών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου