Η
γιαγιά μου όλη τη ζωή της ζούσε στην ΕΣΣΔ. Όταν ήταν 3 ετών, επί της
κολεκτιβοποίησης, ο Στάλιν εξόρισε τους Ουκρανούς γονείς της στη
Σιβηρία, επειδή ήταν πετυχημένοι, εύποροι αγρότες, και κρατικοποίησε όλη
την περιουσία τους.
Η γιαγιά μου, με δύο μεγαλύτερα αδέρφια, έμεινε στο δρόμο και δεν ξαναείδε ποτέ τους γονείς της.
Η γιαγιά μου, με δύο μεγαλύτερα αδέρφια, έμεινε στο δρόμο και δεν ξαναείδε ποτέ τους γονείς της.
Από 7 (!!!) ετών η γιαγιά μου δούλευε σαν οικιακή βοηθός μέσα στα σπίτια για
να έχει να φάει. Στο σχολείο δεν πήγε, όπως και τα αδέρφια της.
To 1936 - 1938 η Σοβιετική Ένωση ζούσε την περίοδο του Μεγάλου Τρόμου με τις σταλινικές διώξεις, όταν τα εκατομμύρια είχαν βασανιστεί και πέθαναν στα GULAG.
να έχει να φάει. Στο σχολείο δεν πήγε, όπως και τα αδέρφια της.
To 1936 - 1938 η Σοβιετική Ένωση ζούσε την περίοδο του Μεγάλου Τρόμου με τις σταλινικές διώξεις, όταν τα εκατομμύρια είχαν βασανιστεί και πέθαναν στα GULAG.
Το
1939 ο Στάλιν στέλνει τον 18χρονο πλέον αδερφό της γιαγιάς μου στον
άχρηστο πόλεμο της ΕΣΣΔ με τη Φινλανδία, όπου ο νεαρός σκοτώνεται χωρίς
καν να μπορούν να τον θάψουν.
Την
ίδια περίοδο ο άλλος αδερφός της γιαγιάς μου πιάστηκε από το σταλινικό
καθεστώς επειδή έκλεψε απ΄τα σοβιετικά χωράφια λίγο σιτάρι για να φάνε.
Φυλακίστηκε. Η γιαγιά μου έμεινε εντελώς μόνη.
Στα χρόνια
του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου δούλευε σαν παλαβή στα χωράφια, στο σπιτάκι της
εγκαταστήθηκαν Γερμανοί στρατιώτες και τους τάιζε για να μην τη
στείλουν στη Γερμανία για καταναγκαστική εργασία.
Μετά το
τέλος του πολέμου η χώρα έπρεπε να σταθεί ξανά στα πόδια της και η
γιαγιά μου εργαζόταν μέρα νύχτα, συχνά χωρίς αμοιβή, για το λαμπρό
μέλλον του κομμουνιστικού συστήματος.
Όλη τη ζωή
της δούλευε σαν σκλάβα, χωρίς ουσιώδη αγαθά, αγράμματη, δεν πήγε ποτέ
πουθενά, ούτε διακοπές ούτε ταξίδια, τις αργιές και τις εορτές όργωνε το
περιβολάκι της για να έχει να φάει αυτή και η μαμά μου.
Στο σπίτι της πάντα υπήρχαν σπίρτα, αλάτι, κονσέρβες για περίπτωση
πολέμου. Τα ελάχιστα λεφτά που έβγαζε τα μάζευε σε έναν τραπεζικό
λογαριασμό για να ζήσει επιτέλους το λαμπρό κομμουνιστικό μέλλον.
Τα λεφτά αυτά εξαφανίστηκαν από λογαριασμούς των πολιτών της ΕΣΣΔ πριν
τα κακαρώσει η Σοβιετική Ένωση και η γιαγιά μου δεν τα χάρηκε ποτέ.
Η γιαγιά μου πέθανε με το όνομα του Στάλιν στα χείλη της. Έλεγε ότι δεν
υπήρχε καλύτερος ηγέτης στον κόσμο. Δυστυχώς είχε την ψυχολογία του
σκλάβου.
Olga Shapolayeva
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου