ά λόγια αὐτά, Ἀγαπητοί μου, εἶναι τόσο σπουδαῖα, καί τόσο ψυχοσωτήρια, πού μόνο ἀπό στόμα θεϊκό μπορούσαν νά εἰπωθοῦν. Μέσα στίς λίγες αὐτές λέξεις κρύβεται ἡ ἱεράρχηση τῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς. Ὁ Κύριος προβάλλει τό ὕψιστο ἀγαθό καί καθορίζει τόν ἀληθινό σκοπό τῆς ζωῆς. Στόν στίχο αὐτό βρίσκεται τό βαθύτερο νόημα τῆς ὕλης καί τοῦ πνεύματος, τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ, τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς,τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος, τοῦ προσωρινοῦ καί τοῦ αἰώνιου, τοῦ φθαρτοῦ καί τοῦ ἄφθαρτου.
Ὁ στίχος αύτός θά ἔπρεπε νά γραφεῖ στά μέγαρα τῶν πλουσίων, στά γραφεῖα τῶν ἐμπόρων, στίς
τράπεζες, στούς οὐρανοξύστες στά κοινοβούλια, στίς πρωθυπουργικές κατοικίες, στά βασιλικά παλάτια, στίς αἴθουσες θεαμάτων καί ψυχαγωγίας, ἀκόμα καί στίς πλάκες τῶν κοιμητηρίων. Νά διαβαστεῖ καί νά ἀκουστεῖ παντοῦ, πώς: ἡ ψυχή μας ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπό τούς θησαυρούς καί τίς τιμές ὅλου τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνος πού χάνει τήν ψυχή του, κι ἄν ἀκόμα κέρδησε ὅλο τόν κόσμο, θά εἶναι γιά πάντα χαμένος.
Τό θέμα παρουσιάζει δύο ὄψεις:
Ἡ πρώτη ὄψη: Τό κέρδος τοῦ ἀνθρώπου κάτω στήν γῆ.
Ἡ δεύτερη ὄψη: Ἡ ζημία τοῦ ἀνθρώπου ἐπάνω στόν οὐρανό.
Ἄς εξετάσουμε τήν πρώτη περίπτωση: ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΗΝ ΓΗ
Δέν εἶναι μικρός ὁ ἀγώνας πού κάνουν οἱ ἄνθρωποι γιά τήν κατάκτηση τοῦ ὑλικοῦ κέρδους. Σάν ἄλλοι ριψοκίνδυνοι ἀργοναῦτες, μέ πνεῦμα ἀνήσυχο ξεκινοῦν γιά τήν μακρινή Κολχίδα πού τούς ὑπόσχεται τό «χρυσόμαλλο δέρας».
Τό χρυσάφι - ὁ πλοῦτος, τούς ἔχει πάρει τήν καρδιά. Διψᾶνε γιά χρήματα. Ὅλο διψᾶνε. Κι ὅσο πίνουν, τόσο πιό πολύ διψᾶνε.
Οἱ ἄνθρωποι εἶναι πάντα ἀχόρταγοι ἀπό πλοῦτο καί δόξα. Ὅπως τό μάτι δέ χορταίνει νά βλέπει, ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος δέ χορταίνει νά πλουτίζει.
«Ὁ φιλάργυρος, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, προτιμᾶ νά κόψει καί νά δώσει τίς σάρκες του, παρά τά χρήματά του». Ἡ ἀπληστία τοῦ πλούτου καί τοῦ ὑλικοῦ κέρδους ἐκφράζεται τόσο παραστατικά μέ τά λόγια τοῦ ἄφρονος πλουσίου: «καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω».
Πόσα ταξίδια δέν κάνουν γιά
τό ὑλικό κέρδος! Πόσες θάλασσες καί ὠκεανούς δέν διασχίζουν! Σέ πόσες
τράπεζες δέν φυλάσσουν τά χρήματά τους! Πόσες τέχνες δέν χρησιμοποιοῦν
γιά τήν μεγαλύτερη αὔξηση τῶν κερδῶν τους! Κι ὅταν στέκονται, κι ὅταν
κάθονται, κι ὅταν τρῶνε, κι ὅταν ἀκόμα κοιμοῦνται, ἕνα πράγμα μονάχα
σκέφτονται. Τά ἔσοδα! Τί θά πάρουν καί πῶς θά τά πάρουν.
Τό
κυνηγητό τοῦ πλούτου γίνεται παντοῦ. Καί γιά τήν ἀπόκτησή του
χρησιμοποιοῦνται ὅλοι οἱ τρόποι: ψεῦδος, ἀπάτη, πλαστογραφία, κλοπή,
τυχερά παιγνίδια, ληστεία, φόνος, συκοφαντία, ψευδομαρτυρία. Τό χρῆμα
ἐξαγοράζει συνειδήσεις καί γκρεμίζει ὁλόκληρες πόλεις. Τό χρῆμα ἀνεβάζει
κυβερνήσεις καί τό χρῆμα ρίχνει κυβερνήσεις.
Ἀλλά καί ἡ δόξα δέν εἶναι μικρότερος πειρασμός. Ἄν τόν πλοῦτο πολλοί τόν μίσησαν, τήν δόξα ὅμως κανένας. Εἶναι πανίσχυρος μαγνήτης. Πόσοι στό ἀνέβασμα τῆς δόξας ποδοπάτησαν ἄλλους, πρόσβαλαν τήν δικαιοσύνη καί τήν ἀρετή! Ἡ δόξα εἶναι παιδί τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς ὑπερηφάνειας. Εἶναι τό κέρδος μιᾶς ἄνομης πάλης. Εἶναι κέρδος στήν γῆ, κέρδος τοῦ κόσμου. Πολλούς ἔχει παραπλανήσει μέ τίς φαντασμαγορικές καί θεαματικές ὑποσχέσεις της. Ξεχνοῦν ὅμως ὅτι, «πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου». (Α' Πέτρ. Α´, 24)
Ἐρχόμαστε τώρα στήν δεύτρη περίπτωση: Η ΖΗΜΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Ἄς
ὑποθέσουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει κερδίσει τόν κόσμο ὅλο μέ τά πλούτη καί
τίς δόξες του, τί θά ὠφεληθεῖ ἄν χάσει ὅμως γιά πάντα τήν ψυχή του; «Τὶ
δώσει ἄνθρωπος ἀντάλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ»; Προτιμότερη εἶναι ἡ ὑλική
ζημία στήν γῆ, καί κέρδος αἰώνιο στόν οὐρανό, παρά κέρδος στήν γῆ καί
ζημία στόν οὐρανό.
Σχετικά μέ τόν
κίνδυνο τῶν ὑλικῶν θησαυρῶν ὁ Κύριός μας δίδαξε: «μὴν θησαυρίζετε ὑμῖν
θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς». Οἱ θησαυροί τῆς γῆς σκουριάζουν καί τούς τρώει ὁ
σκόρος.
Ὅποιος χτίζει στό χρῆμα, χτίζει στήν ἄμμο. Ὅποιος χτίζει στόν
θησαυρό τῆς ἀρετῆς, χτίζει στόν βράχο, στήν αιωνιότητα. Ἡ καλύτερη
τράπεζα μέ τά μεγαλύτερα κέρδη καί τούς μεγαλύτερους τόκους, εἶναι ὁ
οὐρανός. Ἐδῶ τά πλούτη κάνουν φτερά καί ἡ δόξα μαραίνεται σάν τό
λουλούδι. Ἐκεῖνος πού ζητάει νά βρεῖ εὐτυχία στούς θησαυρούς τῆς γῆς,
εἶναι σάν νά ψάχνει γιά μέλι σ' ἕνα ὠκεανό ἁλμυρό.
Ὁ
πειρασμός τοῦ «κόσμου» μέ τά πλούτη καί τίς δόξες, χρησιμοποιήθηκε σάν
παγίδα κατά τοῦ Ἰησοῦ, ἀπό τόν διάβολο. Πῆρε τόν Ἰησοῦ σ' ἕνα ψηλό
βουνό, καί τοὔδειξε ὅλα τά βασίλεια τοῦ κόσμου, λέγοντάς του: «ταῦτα
πάντα σοὶ δώσω, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσεις μοι». (Ματθ. Δ´, 9) Οἱ ἐφήμερες
δόξες τοῦ κόσμου μοιάζουν μέ τήν γρήγορη ἀλλαγή μιᾶς σκηνικῆς
διακόσμησης. Πρίν λίγες στιγμές ἡ σκηνή ἦταν γεμάτη ζωή καί
χρωματισμούς, ἀλλά ξαφνικά γίνεται ἀδειανή.
Πόσους
δέν παρασύρει ὁ διάβολος μέ τό δόλωμα τοῦ «κόσμου»! Πρέπει ὅμως νά
ξέρουμε ὅτι, «ὁ κόσμος παράγεται καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ, ὁ δὲ ποιῶν τὸ
θέλημα τοῦ Θεοῦ, μένει εἰς τόν αἰώνα». (Α´ Ἰω. Β´, 17)
•Γιατί νά θυσιάζουμε τά οὐράνια γιά τά ἐπίγεια;
•Γιατί νά λησμονοῦμε τά αἰώνια καί νά ἀσχολούμαστε μόνο μέ τά πρόσκαιρα;
•Γιατί ἀνταλλάσσουμε τήν ἀθανασία μέ τήν προσωρινότητα;
•Γιατί δίνουμε τό χρυσάφι γιά νά πάρουμε σκουριασμένες λαμαρίνες;
•Γιατί προτιμοῦμε τό λυχνάρι ἀπό τόν ἥλιο;
Αὐτό
κάνουν πολλοί ἄνθρωποι. Ἐγκληματοῦν στόν ἑαυτό τους. Φονεύουν τήν
ἀθάνα-τη ψυχή τους. «Μεριμνοῦν καὶ τυρβάζουν περὶ πολλά, ἑνὸς δὲ ἐστι
χρεία». Ποιός ἀπό αὐτούς θά ἤθελε ποτέ νά δώσει χρυσές λίρες καί νά
πάρει πίσω δεκάρες; Κανένας ἀσφαλῶς! Τί παραλογισμός πού ὑπάρχει! Τήν
χρηματική ζημία ἀγωνιζόμαστε μέ ὅλους τούς τρόπους νά τήν ἀποφύγουμε.
Ὄχι ὅμως καί τήν ψυχική ζημία.
Ὁ θάνατος γρήγορα θά μᾶς χωρίσει ἀπ᾽ ὅ,τι ἔχουμε.
•Ἀξίζει νά θυσιάσουμε τίς δόξες τῆς γῆς, γιά νά ἀποκτήσουμε τήν δόξα τοῦ οὐρανοῦ.
•Ἀξίζει νά ἐγκαταλείψουμε τά κέρδη τῆς γῆς, γιά νά μᾶς δοθοῦν τά ἀθάνατα κέρδη τοῦ Παραδείσου.
•Τέτοια κέρδη καί τέτοια ἀγαθά τά ὁποῖα ἀνθρώπινο στόμα δέν μπορεῖ νά τά διηγηθεῖ καί νά τά ἐκφράσει.
Ἀγαπητοί μου,
Σήμερα
εἶναι Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ἡ σταύρωση πρίν τήν Σταύρωση.
Μπροστά μας βρίσκεται ὑψωμένος στόν σταυρό τοῦ Γολγοθά, ὁ Σωτῆρας μας.
Εὐλαβικά ἀνεβαίνουμε τόν «κρανίου τόπο», καί ταπεινά τόν προσκυνοῦμε. Μέ
τό πανάγιο Αἷμα του ξέπλυνε τίς ἁμαρτίες μας καί καθάρισε τήν ἀθάνατη
ψυχή μας. Ἄς ἑτοιμαστοῦμε νά τόν ἀκολουθήσουμε. Ὁ οὐρανός εἶναι τό πιό
μεγάλο κέρδος. Πράγματι εἶναι τό μοναδικό κέρδος μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου