26 Απριλίου 1986: η καταστροφή του Τσερνόμπιλ

Όταν εξερράγη ο Πυρηνικός αντιδραστήρας 4 του εργοστασίου της Ουκρανίας, στην Ελλάδα ήταν Μεγάλη Τρίτη, δηλαδή Πάσχα

 

 

 

Στις 26 Απριλίου του 1986, στην τότε Σοβιετική Ένωση, στην πόλη (Prypjat) Πριπγιάτ ο πυρηνικός σταθμός Τσερνόμπιλ, εξερράγη από κάποια αιτία, που να την ερευνήσουμε δεν έχει καμία αξία.

Αρχηγός της Σ.Ε. ήταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο οποίος ενημερώθηκε με 10 ώρες καθυστέρηση, αλλά έδρασε ακαριαία.

Συγκάλεσε αμέσως τους πιο επιφανείς πυρηνικούς επιστήμονες και συνέστησε ένα μοναδικό επιτελείο κρίσεων κάτω από την δική του άμεση εποπτεία.

 .

 

 

Στην συνέχεια επιστρατεύτηκαν πάνω από 1.000 λεωφορεία με την βοήθεια των οποίων μεταφέρθηκαν 340.000 άτομα εκτός της επικίνδυνης ζώνης. Η πόλις Πριπγιατ εκκενώθηκε σε 48 ώρες μετά από το ατύχημα και έγινε μία πόλη φάντασμα που υπάρχει μέχρι σήμερα για να μας θυμίζει την ρηχότητα και την ματαιοδοξία του ανθρώπου. Τα πρώτα θύματα της ραδιενέργειας, εκτός από τους πρώτους πυροσβέστες, ήταν τα δένδρα γύρω από τον σταθμό που κιτρίνισαν και πέθαναν.

Η επιχείρηση ξεκίνησε, μάλλον στα τυφλά, αφού μέχρι τότε δεν υπήρχε κανένα άλλο παράδειγμα καταστροφής τέτοιας έκτασης και ποιότητας. Οι πρώτοι πυροσβέστες, που προσπάθησαν την νύχτα αμέσως μετά το ατύχημα να σβήσουν τις φλόγες του Τσερνόμπιλ, έπεσαν νεκροί μέσα σε δύο ημέρες.

.

Η πρώτη πράξη ήταν να βομβαρδίζουν την περιοχή με άμμο στην αρχή και μετά με μολύβι, ώστε να πέσει η θερμοκρασία του αντιδραστήρα. Συνολικά επιστρατεύτηκαν 600.000 πιλότοι και βομβάρδισαν τον αντιδραστήρα με 800 t δολομίτη, 40 t οξείδιο του Βορείου και 2400 t μολύβι, του οποίου οι υδρατμοί κατακάθονταν όχι μόνο στο έδαφος και στο χώμα, αλλά και στους πνεύμονες των εργαζομένων.

.

Στις 13 Μαΐου ξεκίνησαν οι εργασίες διάνοιξης ενός τούνελ κάτω από τον αντιδραστήρα για να εγκαταστήσουν ένα σύστημα ψύξεως του λιωμένου πυρήνα, ώστε ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΗΝ φτάσει η διαρροή στα υπόγεια ύδατα, κάτι που θα σήμαινε την μόλυνση των υδάτων μέχρι και τη μαύρη θάλασσα, αλλά για να αποφευχθεί νέα έκρηξη που θα ισοδυναμούσε με πυρηνική βόμβα εντάσεως 3 – 5 Μεγατόνων. ( Η βόμβα της Χιροσίμα ήταν 13 – 20 χιλιότονων). Σ αυτή την περίπτωση η μισή Ευρώπη και η Ουκρανία θα ερήμωναν!!!

.

Για να κατασκευαστεί το τούνελ μεταφέρθηκαν με αεροπλάνα, ελικόπτερα και λεωφορεία του στρατού 10.000 ανθρακωρύχοι από όλη την αχανή Σ.Ε. Οι ανθρακωρύχοι εκτέθηκαν σε ακτινοβολία 9000 φορές πάνω από το όριο. Κάθε τέταρτος ανθρακωρύχος πέθανε πριν να γιορτάσει τα 40στά του γενέθλια.

Το τούνελ τελείωσε σε χρόνο ρεκόρ έναν μήνα και 4 μέρες. Δεν εγκατέστησαν τελικά σύστημα ψύξεως, αλλά υποστήριξαν το έδαφος κάτω από τον αντιδραστήρα με μπετόν, ώστε να εμποδίσει την περεταίρω διείσδυση στο χώμα κάτω από το μπετόν, που ήδη είχε αρχίσει να λειώνει.

.

Στις 14 Μαΐου, ο Γκορμπατσόφ θα απευθύνει μήνυμα στον λαό του. «Θα κάνουμε ότι μας ζητήσουν οι ειδικοί. Για τα κόστη θα μιλήσουμε αργότερα» είπε εν περιλήψει.

.

Την ίδια εποχή ο γνωστός Χανς Μπλίξ, θα μιλήσει ενώπιον 500 δημοσιογράφων από όλον τον κόσμο.

Τι θα πει; Καμία λέξη που θα στενοχωρήσει το λόμπι των πυρηνικών. Τίποτε που να ταράξει τα νερά!

 

 Ο Κώστας Χούντας, ήταν κεντρικός παρουσιαστής τη μέρα εκείνη, στις 26 Απριλίου δηλαδή, και ξεκίνησε το δελτίο, ανακοινώνοντας την είδηση του πυρηνικού ατυχήματος

 

Στο κάτω – κάτω ότι συνέβη είναι στο καταραμένο κομουνιστικό μπλόκ. Αυτός ο Φαρισαίος απλώς θα πει, ότι ήταν πολύ σπουδαίο για τον ρώσικο λαό να μάθει την αλήθεια από μια κυβέρνηση που μέχρι τότε την έκρυβε! Βέβαια ξεκίνησε τον λόγο του εκφράζοντας στο όνομα της Διεθνούς Οργάνωσης για την Ατομική Ενέργεια την λύπη του για το ατύχημα. Φαρισαίοι υποκριτές! Ούτε μια λέξη για το πόσο επικίνδυνη είναι η ατομική Ενέργεια.

.

Εν τω μεταξύ η μάχη στο Τσέρνομπιλ, η μάχη εκκαθάρισης του Τσερνόμπιλ, όπως ονομάστηκε, συνεχίζονταν αμείωτη. Στο χώρο του ατυχήματος έφταναν καθημερινά από όλες τις σοβιετικές επαρχίες, γιατροί, νοσοκόμοι, φυσικοί, απλοί στρατιώτες, στρατηγοί και υποστράτηγοι. Δεν ακούσαμε ούτε μια φορά, τη λέξη σε διατάζω, θα αφηγηθεί ένας απλός στρατιώτης. Κάναμε όλοι ότι μπορούσαμε.

Σχηματίστηκαν ειδικές ομάδες, οι οποίες εξοπλίστηκαν με όπλα και σκότωσαν όλες τις γάτες, τους σκύλους και κάθε λογής ζώο της περιοχής.

 

Οι εκκαθαριστές, όπως ονομάστηκαν όλοι οι εργαζόμενοι στο ατύχημα, αφού έπρεπε να καθαρίζουν την μολυσμένη περιοχή, πλένονταν 5 φορές την μέρα. Ο ένας έπλενε τον άλλο με ειδικά γάντια σκληρής τρίχας μιας χρήσης. (θυμηθείτε, εδώ σε αντιπαράθεση, την Φουκουσίμα όπου δεν υπάρχει νερό να πλυθεί ο κόσμος).

7 μέρες την εβδομάδα δούλευαν χωρίς καμία διακοπή. Έγινε εκσκαφή 300.000 κυβικών μέτρων χώματος, συγκεντρώθηκε σε κάποια μεριά της περιοχής και σκεπάστηκε με μπετόν.

8 εβδομάδες μετά την έκρηξη, ο Λεχ Μποχάρωφ (Lev Bocharov) προτείνει την κατασκευή μιας σαρκοφάγου που θα καλύψει τον αντιδραστήρα, ώστε να απομονωθεί τελείως. Η κατασκευή αυτή ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Εν τω μεταξύ στην περιοχή γύρω από τον αντιδραστήρα η παραμονή πάνω από μερικά λεπτά, σε κάποια σημεία ακόμα και δευτερόλεπτα, ήταν επικίνδυνη. Επομένως έπρεπε να κατασκευαστεί αλλού και να μεταφερθεί κομμάτι – κομμάτι στον αντιδραστήρα. Ωστόσο ακόμα και η μεταφορά των μερών της σαρκοφάγου ήταν προβληματική. Η εργασία έπρεπε να γίνει με την βοήθεια ρομπότ. Ακόμα όμως και εδώ υπάρχει πρόβλημα. Κάποιοι έπρεπε να πάνε εκεί τα ρομπότ.

.

Το ένα πρόβλημα αποκαλύπτει άλλο, σαν ένας φαύλος κύκλος. Διαπίστωσαν ότι η έκρηξη είχε διασκορπίσει κομμάτια γραφίτη με ισχυρή ραδιενέργεια. Τα κομμάτια αυτά έπρεπε πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε εργασία να απομακρυνθούν από την περιοχή και να θαφτούν και αυτά. Η απομάκρυνση τους έγινε με ειδικά ρομπότ, που όμως και αυτά μετά από λίγο έβγαιναν εκτός λειτουργίας, λόγω της υψηλής ραδιενέργειας! Οι εργασίες προχωρούσαν αργά παρότι η κινητοποίηση ήταν θρυλική. Έντυσαν τα οχήματά τους με λαμαρίνες από μόλυβδο που απορροφά την ραδιενέργεια.

.

Η μεταφορά των ρομπότ πάνω στην ταράτσα του αντιδραστήρα ήταν αδύνατη, οπότε επιστρατεύτηκε ένα σώμα νεαρών Ρώσων στρατιωτών, που τους έδωσαν το μακάβριο όνομα βιορομπότ. Γι αυτούς τους δυστυχείς ετοιμάστηκαν εν μια νυχτί μολυβένια φορέματα για να σκιαχτεί μ αυτόν τον τρόπο ο χάρος. Δυόμιση βδομάδες κράτησε η βόλτα στην κόλαση. Αλλά μην φανταστείτε ότι αυτοί οι νεαροί στρατιώτες δούλευα οκτάωρο! Μόλις και μετά βίας 2- 3 λεπτά δούλευαν. Αυτός ο χρόνος έφτανε για δυο – τρία φτυαρίσματα. Μετά έφταναν οι επόμενοι. «Υπολογίσαμε τον χρόνο έκθεσης σε ραδιενέργεια με την μεγαλύτερη ακρίβεια, προσπαθώντας να σώσουμε όσο γίνονταν περισσότερες ζωές, θα πει μετά από πολλά χρόνια ένας από τους στρατηγούς που πήραν μέρος στην επιχείρηση.

.

Το καθάρισμα της οροφής απαίτησε 3500 εργαζόμενους!

Η σαρκοφάγος είχε 170 μέτρα μήκος και 66 μέτρα ύψος και κατασκευάστηκε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Απαιτήθηκαν 500.000 άτομα για να κατασκευαστεί και να τοποθετηθεί.

Οκτώ μήνες μετά την έκρηξη η επιχείρηση «Εκκαθάριση του Τσερνόμπιλ» είχε τελειώσει με την Πύρρειο Νίκη των Σοβιετικών.

.

Η όλη επιχείρηση κόστισε 80 δις δολάρια.  

Η Σοβιετική Ένωση δεν συνήλθε από τότε. Τρία χρόνια μετά θα πέσει! Με την πτώση του καθεστώτος μειώθηκε το ΑΕΠ της κατά 40%!

Οι περισσότεροι από αυτούς που έδωσαν ότι είχαν για να αποφευχθεί μια μεγαλύτερη καταστροφή μεγέθους μεγαλύτερου και από το αιματοκύλισμα του β’ παγκοσμίου πολέμου, αν δεν πέθαναν είναι ανάπηροι και το νέο καθεστώς της ελευθερίας και δημοκρατίας τους έχει κόψει ακόμα και τις κοινωνικές παροχές.

.

Τι αξία έχει σήμερα αυτή η ιστορία, που μοιάζει με εποποιία του απλού ανθρώπου;

Ήθελα απλώς να σας κάνω να σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί σήμερα αν επαναληφθεί ένα τέτοιο ατύχημα: Σήμερα που οι ατομικοί σταθμοί ανήκουν σε ιδιωτικά συμφέροντα και που πίσω από κάποια κρύβεται η μοντέρνα μαφία των πρώην ανατολικών χωρών.

Ακόμα όμως και οι μεγάλες χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία είναι σίγουρα αδύνατον να οδηγήσουν οποιαδήποτε κινητοποίηση εκκαθάρισης μιας μολυσμένης περιοχής.

Να προσθέσω, ότι σήμερα το πυρηνικό καύσιμο κάθε ατομικού σταθμού είναι πολλαπλάσιο από αυτό του Τσέρνομπιλ.

.

Αν συμβεί κάτι παρόμοιο, βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματα για το τι μας περιμένει.

Τα πυρηνικά λόμπι είπαν τότε, ότι η τεχνολογία Τσερνόμπιλ ήταν παρωχημένη. Μέγα ψέμα, ήταν το τότε στεϊτ οφ δι αρτ!

Το Τσερνόμπιλ θα έπρεπε να μας έχει οδηγήσει στην έξοδο από αυτήν την τεχνολογία. 

Αν η Σ.Ε. δεν ήταν το μεγαλύτερο και μάλιστα ένα στρατοκρατούμενο κράτος, αν δεν υπήρχε ο Γκορμπατσόφ, σήμερα η Γερμανία θα ήταν μισή, και οι σκανδιναβικές χώρες μολυσμένες για τα επόμενα χιλιάδες χρόνια.

 

Αγγέλα Ταβιανάτου 

 

infognomonpolitics.gr