13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1921: Στο Καρς της Αρμενίας υπογράφεται το σύμφωνο φιλίας Τουρκίας – Ρωσίας και των Σοβιετικών Δημοκρατιών Αρμενίας - Γεωργίας - Αζερμπαϊτζάν

Η υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού δυτικά του Σαγγάριου στις 30 και 31 Αυγούστου 1921 (π.ημ.) ενίσχυσε τη θέση του Κεμάλ και τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στην Άγκυρα άρχισαν να έρχονται από πολλές χώρες όπως από την Αμερική, Ινδία, Περσία,Αφγανιστάν, Σοβιετική Ένωση και Ιταλία. 

Εκείνη όμως που εκμεταλλεύτηκε το γεγονός της νίκης του Κεμάλ ήταν η Γαλλία, η οποία μυστικά έστειλε στην Άγκυρα τον διπλωμάτη εκπρόσωπό της Φράνκλιν Μπουγιόν, όπου υπέγραψε με τον

Κεμάλ συμφωνία αμοιβαίων συμφερόντων στις 27.09.1921. Η συμφωνία προέβλεπε, την απομάκρυνση του Γαλλικού στρατού από την Κιλικία αφήνοντας ένα τεράστιο πολεμικό υλικό στην Τουρκία. Η Γαλλία ανέλαβε την κατασκευή 170.000 στρατιωτικών στολών για τις ανάγκες του τουρκικού στρατού και η Γαλλία ακύρωνε τη συνθήκη των Σεβρών, που είχε υπογράψει στις 28 Ιουλίου 1920 ο Κλεμανσό.

Η Γαλλία αναλαμβάνει επίσης εξ ολοκλήρου την εκμετάλλευση και διακίνηση των τουρκικών πετρελαίων με την Turkish Petroleum και τέλος στις 28.10.1921 «....Η Γαλλία αφού ρύθμισε οριστικά τις σχέσεις της με τον Κεμάλ, χορηγεί στην Τουρκία και δάνειο 6.000.000 τουρκικών λιρών. Ακολουθούν διαπραγματεύσεις του Κεμάλ με την Ιταλία ενώ η Ελλάδα οδηγείται προοδευτικά σε ολοκληρωτική απομόνωση.» ( βιβλ.1,σελ.104)

Οι δυνάμεις όμως της Αντάντ που μας συμπαραστέκονταν όσο ο Βενιζέλος ήταν πρωθυπουργός, άλλαξαν στάση απέναντί μας μετά τις εκλογές την 1 Νοεμβρίου 1920. Ο Βενιζέλος έχασε εκείνες τις εκλογές και απομακρύνθηκε από την Ελλάδα και η αντιβενιζελική κυβέρνηση του Δ. Γούναρη που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας έκανε αμέσως δημοψήφισμα στις 28.11.1920 και έφερε πίσω τον γερμανόφιλο Βασιλιά Κωνσταντίνο. Έτσι οι σύμμαχοί μας με το πρόσχημα αυτό ένας – ένας άρχισαν να απομακρύνονται από τα σχέδια και τις επιδιώξεις της Ελλάδας για την ολοκλήρωση και εφαρμογή της συνθήκης των Σεβρών, όπου ο Βενιζέλος κατόρθωσε να πετύχει και πίστευε ότι η ολοκλήρωσή της θα γινόταν ουσιαστικά με τη βοήθεια και συμπαράσταση των συμμάχων και ιδίως της Αγγλίας. 

Πίσω όμως από αυτόν τον ελληνοτουρκικό πόλεμο κρύβονταν τεράστια χρηματοοικονομικά συμφέροντα μεγάλων τραπεζικών συγκροτημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου (Αγγλίας) και της Γαλλικής Δημοκρατίας. «...Ας σημειωθεί ότι η Ελλάδα τελούσε υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και η συναίνεση των τριών κυβερνήσεων ήταν αναγκαία για κάθε δοσοληψία της με το εξωτερικό και για κάθε τροποποίηση της δημοσιονομικής ισορροπίας» (βιβλ.2 σελ.10,τεύχος 46). Η οικονομία όμως άρχισε να καταρρέει και το χρέος μας μέσα σε τρία χρόνια εκτοξεύθηκε στα ύψη, έπεσε η αξία της δραχμής διότι το 1918 επί Βενιζέλου, η αγορά μιας αγγλικής λίρας ήταν 25 δραχμές, τέλη Ιουλίου του 1920 ήταν 35 δραχμές και τέλος του 1921 έφτασε τις 80 δραχμές. 

Το μέλλον μας, τα ιδανικά μας, τα όνειρά μας για απελευθέρωση των σκλαβωμένων Ελλήνων από τους Τούρκους επί 500 χρόνια και οι αγώνες μας με χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες μας στα πεδία των μαχών παίζονταν στις διεθνείς οικονομικές σκακιέρες, στα χρηματιστήρια και συγκροτήματα στοιχημάτων των διεθνών κερδοσκοπικών τραπεζών...» «...Οι πρωταγωνιστές όμως Έλληνες και Τούρκοι σε αυτήν τη διεθνή αναμέτρηση είναι τα ΄πιόνια΄ που κινεί η Αντάντ. Ο μικρασιατικός πόλεμος από διεθνή σκοπιά, πέρα από τις θυσίες Ελλήνων και Τούρκων ήταν περισσότερο μία οικονομική επιχείρηση και μία διπλωματική μάχη που στήθηκε ανέξοδα από τους ισχυρούς» (βιβλ.2, σελ.5).
Η Τουρκία παρά την τεράστια οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που πήρε από την Μπολσεβίκικη κυβέρνηση του Λένιν μετά από την υπογραφή στην Μόσχα της συνθήκης φιλίας και αδελφότητας στις 16.03.1921, παραλαμβάνει στο λιμάνι της Τραπεζούντας στις 03.10.1921 και δύο αντιτορπιλικά το ΄Ζούτκι΄ και το ΄Ζιβόι΄ φορτωμένα με 300 εκατομμύρια σφαίρες, που ήταν και τα τελευταία πολεμοφόδια της Μόσχας προς την Άγκυρα όπως και «... 60 πυροβόλα τύπου Κρουπ, 700 χιλιάδες χειροβομβίδες, 10.000 παρασυρόμενες νάρκες, 20 μηχανήματα πυροβολικού, 60.000 σπαθιά Ρουμανίας, 15 τηλεγραφικές συσκευές μορς, 1.000.000 τουφέκια Ρουμανίας, 1.000.000 τουφέκια Ρωσίας...» (βιβλ.3, σελ.361)
 

Η Τουρκία όμως για να εξασφαλίσει τα βοριοανατολικά σύνορά της με τη Ρωσία και τις 3 σοβιετικές δημοκρατίες Αρμενίας, Γεωργίας και Αζερμπαϊτζάν συγκαλεί σύσκεψη μετά από συνεννόηση με τη Ρωσία στο Καρς της Αρμενίας για οριοθέτηση των συνόρων στις 13 Οκτωβρίου 1921 (ν .ημ.).
 

Η μεγαλειώδης αυτή συνθήκη του Καρς αποτελείται από 27 άρθρα υπογράφηκε από τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας, από τις 3 Υπερκαυκάσιες Σοβιετικές Δημοκρατίες και την Ε.Σ.Σ.Δ. Η Τουρκία όμως και η Ρωσία τότε δεν είχαν αναγνωριστεί από την κοινωνία των εθνών και συνεπώς η συμφωνία ήταν παράτυπη και για να ισχύει πρέπει να ανανεώνεται κάθε 25 χρόνια.
 

Συνεπώς η πρόσφατη επίθεση του Αζερμπαϊτζάν στην Αρμενία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ κάποια σχέση πρέπει να έχει με το ανακάτεμα και την ενεργή τουρκική στρατιωτική βοήθεια προς το τουρκόφωνο Αζερμπαϊτζάν. 

Δεδομένου ότι το 2021 πρέπει να γίνει ανανέωση της συνθήκης του Καρς, διαφορετικά το Καρς και Αρνταχάν θα επιστραφούν στη Ρωσία. Θα πρέπει δε να μας ανησυχεί σήμερα πολύ η προσωπική «φιλία – συμφέροντα» του Πούτιν με τον Ερντογάν διότι και τότε το 1921 παρόμοια ήταν η σχέση του Λένιν με τον Κεμάλ

eleftheria.gr