Η ανάδειξη του Τζο Μπάιντεν στην Προεδρία των ΗΠΑ σε συνδυασμό με την ενίσχυση του κόμματος των "Πρασίνων" στη Γερμανία δημιουργούν τις προϋποθέσεις για σημαντικές ανατροπές στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και κατά συνέπεια τον κόσμο ολόκληρο.
Αμφότερες οι πολιτικές εξελίξεις αποτελούν συνέπεια της Πανδημίας "Covid-19" που προέκυψε στις αρχές του 2020.
Λίγους μήνες πριν την εκδήλωση της Πανδημίας Covid-19 στις αρχές του 2020 ο Ντόναλντ Τραμπ εθεωρείτο βέβαιος νικητής των αμερικάνικων εκλογών του
περασμένου Φθινοπώρου.Λίγους μήνες μετά άρχισε να υστερεί και στο τέλος έχασε καθαρά από τον αντίπαλό του Τζο Μπάιντεν.
Η διαχείριση της επιδημίας φαίνεται πως αποτελεί στη Γερμανία μια από τις βασικές αιτίας αποδυνάμωσης τόσο της ιστορικής συμμαχίας CDU-CSU όσο και της καθήλωσης του ετέρου εταίρου του κυβερνητικού συνασπισμού του SPD.
Αν και ο ίδιος ο Τζο Μπάιντεν θεωρείται περισσότερο πραγματιστής και Κεντροαριστερός, η εξάρτηση από την ισχυρή παρουσία στη Βουλή και τη Γερουσία της "Ακροαριστερής" πτέρυγας των Δημοκρατικών ωθεί την Προεδρία περισσότερο αριστερά σε σχέση με προηγούμενες των Δημοκρατικών τις τελευταίες δεκαετίες.
Ασχέτως αν οι "Πράσινοι" βγάλουν Καγκελάριο από το Κόμμα τους ή όχι, η συμμετοχή τους στην επόμενη κυβέρνηση θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή. Τούτο αναμένεται να αλλάξει τη στάση της Γερμανίας σε πολλά ζητήματα τόσο στο εσωτερικό όσο στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Ο συνδυασμός των εξελίξεων στην ισχυρότερη χώρα της Ε.Ε. και στις ΗΠΑ αναμένεται να φέρουν μεγάλες ανατροπές σε μια σειρά τομείς, όπως:
- Περιβάλλον και Κλιματική Αλλαγή, επιδοτήσεις σε ανανεώσιμες και ηλεκτροκίνηση...
- Οικονομική πολιτική, προστατευτισμός, φορολογία, χρέος, και δημοσιονομική πειθαρχία...
- Γεωπολιτικές ισορροπίες, στάση δημοκρατιών σε σχέση με τις ολιγαρχίες, μεταναστευτικές ροές, "ισλαμοαριστερές εμμονές".
Πράσινη επανάσταση ή "πράσινα άλογα";
Όπως και η Προεδρία Μπάιντεν έτσι και ο μέχρι τούδε, με βάση τις δημοσκοπήσεις, μεγάλος κερδισμένος των ανατροπών στη Γερμανία, το κόμμα των "Πρασίνων" έχουν "εμμονή" με το περιβάλλον και την ταχεία μετάβαση σε ένα ενεργειακό μοντέλο που θα περιορίσει τις εκπομπές των ρύπων.
Οι υποστηρικτές του μοντέλου αυτού εκτιμούν πως οι επιδοτήσεις των ΑΠΕ από την φορολόγηση δραστηριοτήτων που παράγουν ρύπους θερμοκηπίου, οδηγεί σε μείωση του κόστους παραγωγής ενέργειας και μια αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου της παγκόσμιας οικονομίας.
Αν αυτό αποδειχτεί σωστό οι ανεπτυγμένες χώρες θα διατηρήσουν το συγκριτικό τους πλεονέκτημα στηρίζοντας το υψηλό τους βιοτικό επίπεδο.
Οι επικριτές αλλά και όσοι είναι σκεπτικιστές υποστηρίζουν πως τίποτα δεν εγγυάται πως το κόστος υποκατάστασης του ρυπογόνου μοντέλου με ανανεώσιμες μορφές θα έχει καταστεί ανταγωνιστικό μέχρι το 2050 ή και το 2100, με αποτέλεσμα η Δύση να απωλέσει βιοτικό επίπεδο και ανταγωνιστικότητα εξαιτίας του υψηλότερου ενεργειακού κόστους.
Υποστηρίζουν επίσης πως τα μέτρα δεν θα αποτρέψουν την κλιματική αλλαγή αφού οι αναπτυσσόμενες και υπανάπτυκτες χώρες θα συνεχίζουν και θα αυξήσουν την κατανάλωση υδρογονανθράκων.
Όπως και να έχει πάντως η πολιτική ηγεμονία Δημοκρατικών και "Πρασίνων" στη Δύση την επόμενη τετραετία θα αυξήσει τις ροές κεφαλαίων προς την "πράσινη οικονομία".
Ανάπτυξη, προστατευτισμός και χρεοκρατία...
Η Προεδρία Μπάιντεν στους πρώτους της μήνες μας έχει δώσει ήδη μια πρώτη γεύση. Αύξησε τα επιδόματα και τις ενισχύσεις λόγω της πανδημίας κατά 1,9 τρισ. δολάρια, μοιράζοντας σε κάθε δικαιούχο από 1.400 δολάρια περίπου μετά τα 500 που είχε λάβει τον Δεκέμβρη από την Προεδρία Τραμπ.
Επιπλέον έχει εξαγγείλει ένα πολυετές σχέδιο δημοσίων επενδύσεων για την ανανέωση των υποδομών στις ΗΠΑ ύψους 2 τρισ. δολαρίων.
Η ενίσχυση των "Πρασίνων" στη Γερμανία, ειδικά αν ηγηθούν μιας κυβέρνησης κομμάτων της αριστεράς, αυξάνει τις πιθανότητες η Γερμανία να ασκήσει πιέσεις στην Ε.Ε. για πολλαπλασιασμό προγραμμάτων όπως αυτό που εφαρμόζει ήδη η Κομισιόν ύψους 750 δισ. ευρώ και για πολιτικές δημοσιονομικής χαλάρωσης.
Οι πολιτικές αυτές δημιουργούν ισχυρή ανάπτυξη στην αρχή αλλά αργότερα οδηγούν σε κρίσεις χρέους και πληθωριστικές πιέσεις οι οποίες δημιουργούν κοινωνικές και διακρατικές εντάσεις.
Για ήδη χρεοκοπημένες χώρες όπως η Ελλάδα με το δημόσιο χρέος πάνω από το 200% του ΑΕΠ οι εξελίξεις αυτές λειτουργούν ευνοϊκά αφού παρατείνουν τη μέρα της κρίσης...
Επιπλέον μια πανευρωπαϊκή ή διεθνής κρίση χρέους θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε μέτρα ελέγχου του χρέους. Αυτό θα βοηθήσει και την Ελλάδα να ρυθμίσει και το δικό της που μπορεί να είναι μεγάλο σε σχέση με το ελληνικό ΑΕΠ αλλά μικρό σε σχέση με το "βουνό" που συσσωρεύεται διεθνώς.
Οι ρυθμίσεις χρέους γίνονται είτε με "κούρεμα", είτε με διάβρωσή του με υψηλό πληθωρισμό, είτε με λιτότητα και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης...
Η κατάσταση πάντως που αναμένεται να επικρατήσει τα επόμενα χρόνια προβλέπεται να είναι η αντίθετη αυτής που επικρατούσε στις αρχές της περασμένης δεκαετίας μετά την ελληνική χρεοκοπία...
Πολιτική και γεωπολιτική...
Οι Δημοκρατικοί του Μπάιντεν φαίνεται πως προβάλλουν περισσότερο για αντιμετώπιση των διεθνών ζητημάτων με βάση τις πολιτικές τους αξίες και το διεθνές δίκαιο και λιγότερο με βάση τα στενά συμφέροντα.
Αν ο Πρόεδρος Τραμπ γοητευόταν από δικτάτορες και έδειχνε υπερβολική συμπάθεια σε ολιγάρχες όπως ο Πούτιν, ο Ερντογάν ή ο Κιμ, ο Μπάιντεν δείχνει να θεωρεί τις δημοκρατικές λειτουργίες μιας χώρας από τις βασικές προϋποθέσεις σύμπλευσης των ΗΠΑ μαζί της.
Κάτι ανάλογο ισχύει και με τους Γερμανούς "Πράσινους" σε σχέση με τη στάση της Γερμανίας απέναντι στα ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως της Ρωσίας και της Τουρκίας.
Η εξέλιξη αυτή φαίνεται στην παρούσα φάση να ευνοεί την Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, το καθεστώς της οποίας πιέζεται από τις ΗΠΑ του Μπάιντεν. Η συμμετοχή των "Πρασίνων" στην κυβερνητική πλειοψηφία στην επόμενη γερμανική κυβέρνηση μπορεί να ικανοποιήσει το ελληνικό αίτημα για εμπάργκο όπλων στη γείτονα. Τούτο μαζί με τα μέτρα των ΗΠΑ θα αποτελέσει ένα ισχυρό πλήγμα για την Τουρκία.
Βέβαια η προσήλωση ΗΠΑ και Γερμανίας στις δημοκρατικές διαδικασίες θα δημιουργήσει εμπόδια στο μέτωπο που έχει συμπτύξει η Ελλάδα στην περιοχή με χώρες όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία κλπ.
Τα μέτρα οικονομικού προστατευτισμού που είχαν ξεκινήσει ήδη από την Προεδρία Τραμπ δεν φαίνεται να αναιρούνται αλλά να ενισχύονται. Η ανάσχεση των εισαγωγών από την Κίνα και τις άλλες φθηνές χώρες της Ασίας και της Αφρικής θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας στη Δύση αλλά θα αυξήσει και τις τιμές και το κόστος ζωής. Κάποιοι θα επωφεληθούν και κάποιοι θα ζημιωθούν από αυτό. Το συνολικό ισοζύγιο όμως με βάση την ιστορία συνήθως είναι αρνητικό. Ενώ συχνά οι εμπορικοί και νομισματικοί πόλεμοι καταλήγουν σε πραγματικούς.
Ο διχασμός παραμένει...
Η ανάδειξη Μπάιντεν στις ΗΠΑ βρίσκεται στον αντίποδα της επικράτησης Τραμπ την περασμένη τετραετία. Αμφότερες οι νίκες υποστηρίχθηκαν από τη μια ή την άλλη πλευρά μιας διχασμένης κοινωνίας της οποίας τα άκρα ενισχύονται διαρκώς έναντι των μετριοπαθών δυνάμεων του κέντρου.
Η κοινωνία των ΗΠΑ παραμένει βαθιά διχασμένη πολιτικά και κυρίως βαθιά διχασμένη πολιτισμικά και αξιακά.
Η ενίσχυση των "Πρασίνων|" όπως και του ακροδεξιού "AfD" αλλά και οι καλύτερες επιδόσεις του CSU από το CDU στη Γερμανία σηματοδοτεί μια ανάλογη κατάσταση και στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου