Του Κώστα Στούπα
Πριν μερικά χρόνια γνώρισα κάποιον από τους αναγνώστες της στήλης με τον οποίο στη συνέχεια γίναμε και καλοί φίλοι, μια σχέση που διατηρούμε ακόμη.
Ο Γιώργος (το όνομα είναι υποθετικό) ξεκίνησε ιδιαίτερα δυναμικά την καριέρα του σαν ελεύθερος επαγγελματίας λειτουργώντας ένα καφέ δίπλα σε ένα υποκατάστημα του ΙΚΑ μιας μικρής επαρχιακής πόλης...
Τα πράγματα πήγαιναν τόσο καλά που σε λίγα χρόνια κατάφερε να χτίσει μεγάλο σπιτικό και
να ανοίξει και ένα εστιατόριο απέναντι από το καφέ, το οποίο επίσης ξεκίνησε καλά.Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας μετά τη χρεοκοπία του 2010, στα πλαίσια των περικοπών το υποκατάστημα του ΙΚΑ έκλεισε και οι δραστηριότητες μεταφέρθηκαν στο κεντρικό κατάστημα της πόλης. Και οι δύο επιχειρήσεις έχασαν πάνω από το 90% της δουλειάς τους και σύντομα χρειάστηκε να κατεβάσουν ρολά...
Ιστορία δεύτερη
Πριν από αρκετά χρόνια συγγενικό πρόσωπο χρειάστηκε να πραγματοποιήσει χειρουργείο σε δημόσιο νοσοκομείο που βρίσκεται στο Κέντρο της Αθήνας. Ο ιατρός που ανέλαβε την περίπτωση εξήγησε πως με το αζημίωτο μπορούσε να μεθοδεύσει το χειρουργείο να γίνει σε μερικές εβδομάδες αντί μερικών μηνών που προέβλεπε η λίστα.
Όλα αυτά με το αζημίωτο όπως με το αζημίωτο ήταν και οι επισκέψεις παρακολούθησης πριν και μετά το Χειρουργείο στο ιδιωτικό ιατρείο του που ήταν ένα τετράγωνο πιο πέρα από το δημόσιο νοσοκομείο που δεν είχε κανένα λόγο να βρίσκεται κοντά σε έναν από τους πλέον ακριβούς δρόμους της πρωτεύουσας επειδή εκεί το θεμελίωσε κάποια πριγκίπισσα πριν από ένα και πλέον αιώνα.
Καμία κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να μεταφέρει το νοσοκομείο εκτός πολεοδομικού ιστού, παρά το γεγονός πως κάτι τέτοιο θα ωφελούσε τα δημόσια ταμεία και τους ασθενείς. Το νοσοκομείο είχε δημιουργήσει ένα οικονομικό βιότοπο εντός και πέριξ ο οποίος θα πέθαινε με την απομάκρυνση...
Μεγάλο σχέδιο...
Θυμήθηκα αυτές τις δυο ιστορίες διαβάζοντας στην ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών την ομιλία του πρωθυπουργού στα πλαίσια του σχεδίου της αξιοποίησης των 170 στρεμμάτων των εγκαταστάσεων της Πυρκάλ...
Κατά τον κ. Μητσοτάκη: "...η παρέμβαση αυτή θα απελευθερώσει κοινόχρηστους χώρους για τους πολίτες, δημιουργώντας ένα πάρκο 80 στρεμμάτων κάτι που αποτελούσε εδώ και δεκαετίες αίτημα των κατοίκων…
…Η δυνατότητα του χώρου να φιλοξενήσει 9 υπουργεία θα οδηγήσει νομοτελειακά και στην οικονομική αναβάθμιση της περιοχής.
Ταυτόχρονα θα απελευθερωθούν και πολλά ακίνητα στο κέντρο της πόλης, τα οποία θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς"
"Είναι ένας χώρος 170 στρεμμάτων στο κέντρο του δήμου, περίκλειστος στον οποίο σήμερα απασχολούνται λίγο παραπάνω από 300 άτομα. Μια βιομηχανική παραγωγή η οποία δεν έχει κανένα λόγο να βρίσκεται εντός αστικού ιστού. Και ταυτόχρονα μια δημόσια διοίκηση η οποία εξακολουθεί να καταλαμβάνει δεκάδες νοικιασμένα κτήρια για να εξυπηρετεί τις ανάγκες της στο κέντρο της Αθήνας" σημείωσε και πρόσθεσε: "Προσφέρεται λοιπόν στη λογική της δημιουργίας αυτού του νέου κυβερνητικού πάρκου μια μοναδική ευκαιρία, μιας σημαντικής αστικής ανάπλασης η οποία από τη μία θα αλλάξει ουσιαστικά την όψη της πόλης και από την άλλη θα προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες να λειτουργήσει καλύτερα η δημόσια διοίκηση, σε καινούργια κτήρια φιλικά προς το περιβάλλον και φυσικά πολύ πιο φιλικά στους εργαζόμενους"...
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντική απόφαση με επιπτώσεις στην οικονομική και λειτουργική γεωγραφία ολόκληρου του λεκανοπεδίου.
Μοιάζει απίθανο μια τόσο μεγάλη ανατροπή να περάσει χωρίς αντιδράσεις από όσους θίγονται και κυρίως απ΄ όσους νομίζουν πως θίγονται.
Η μεταφορά 9 Υπουργείων εκτός του Κέντρου της πρωτεύουσας σημαίνει πως μερικές δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι των υπουργείων αυτών και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες επισκεπτών των υπουργείων κάθε μήνα θα πρέπει να αλλάξουν καθημερινές διαδρομές και σημεία απ΄ όπου θα ψωνίζουν καφέδες, τυρόπιτες ή θα πραγματοποιούν βιαστικά ψώνια, επιστρέφοντας από την εργασία στο σπίτι.
Κατ’ αρχήν θα υπάρξουν σημαντικές αντιδράσεις από τους εργαζόμενους σε αυτά τα υπουργεία που καθώς πρόκειται για δημόσιους υπαλλήλους έχουν αποκτήσει τη βολή τους μέχρι του σημείου να έχουν υπολογίσει πόσα χιλιόμετρα τους απομένουν μέχρι να πάρουν σύνταξη.
Μετά είναι οι συναλλασσόμενοι με τα Υπουργεία που θα πρέπει να αποχωριστούν τη συνήθεια να κατεβαίνουν στο Κέντρο και κάποιοι να συνηθίσουν πως πρέπει να διασχίσουν ολόκληρη την πόλη για να κάνουν τη δουλειά τους.
Οι επαγγελματίες της περιοχής που βρίσκεται το παλιό εργοστάσιο της Πυρκάλ θα τρίβουν βέβαια τα χέρια τους αλλά όχι και οι κάτοικοι που θα υπολογίσουν την αύξηση της κίνησης στους δρόμους τους και τα μέσα συγκοινωνίας...
Οι συμπεριφορές των ανθρώπων σε παρόμοιες καταστάσεις είναι ιδιαίτερα ανορθολογικές. Θυμάμαι πριν αρκετά χρόνια τις επιτροπές κατοίκων που καθυστέρησαν τη δημιουργία του υπόγειου σταθμού του μετρό στην Αγία Παρασκευή γιατί θα υποβάθμιζε τη γειτονιά. Εκ των υστέρων και οι ίδιοι κατάλαβαν πως την αναβάθμισε όπως αναβάθμισε και τις αξίες των ακινήτων τους. Ήταν όμως αργά γιατί ο σταθμός είχε μεταφερθεί σε ένα λιγότερο πολυσύχναστο σημείο.
Η απόφαση για τη μεταφορά 9 υπουργείων στα 170 στρέμματα της πρώην Πυρκάλ μετά το Ελληνικό είναι μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις με οικονομικές συνέπειες των τελευταίων ετών.
Η περιοχή Δάφνης, Ηλιούπολης θα αλλάξει εντελώς χαρακτήρα όπως και το Κέντρο που θα βελτιώσει τις δυνατότητες προσέλκυσης ψυχαγωγικών και εμπορικών δραστηριοτήτων.
Αλλά καθώς είμαστε μια ιδιαίτερα συντηρητική κοινωνία με φοβίες για τις αλλαγές, οι αντιδράσεις αναμένεται να είναι σφοδρές απ΄ όλες τις πλευρές.
Οι πρώτες αντιδράσεις υπάρχουν ήδη από τους εργαζόμενους της Πυρκάλ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ ο τομέας άμυνας του οποίου θυμήθηκε τις ανάγκες κάλυψης των ενόπλων δυνάμεων σε πυρομαχικά από μια υπολειτουργούσα μονάδα εντός του αστικού ιστού...
Από πολεοδομική άποψη η μετατροπή των εγκαταστάσεων μιας μονάδας πυρομαχικών, που παραδόξως βρίσκεται εντός πολεοδομικού ιστού, σε χώρο ψυχαγωγίας με υποδομές που θα φιλοξενήσουν 9 Υπουργεία με 25.000 περίπου εργαζόμενους είναι ριζοσπαστική απόφαση.
Από τη σκοπιά της αποδοτικότητας του Δημόσιου Τομέα δεν αναμένεται να αλλάξουν πολλά, αφού οι ίδιες νοοτροπίες και νόρμες χαμηλής απόδοσης που ίσχυαν στο Κέντρο θα μεταφερθούν και στις νέες εγκαταστάσεις.
Αποδοτικότερο θα ήταν στις νέες εγκαταστάσεις τα 9 Υπουργεία να επανιδρυθούν εκ του μηδενός με δομές σαν αυτές που προσπαθεί να "φυτέψει" στο Δημόσιο ο κ. Πιερρακάκης, με λιγότερο προσωπικό, χωρίς μονιμότητα και με κίνητρα ανάλογα με την απόδοση.
Τούτο θα ήταν προς όφελος του Δημόσιου Συμφέροντος ακόμη και αν οι 25.000 περίπου ΔΥ των 9 Υπουργείων συνέχιζαν να αμείβονται χωρίς να χρειαστεί να ακολουθήσουν τα Υπουργεία και να εργάζονται...
Τούτο μάλλον είναι απίθανο όπως δύσκολο έργο θα αποδειχτεί για τα επόμενα 20-30 τουλάχιστον χρόνια το σχέδιο μετεγκατάστασης των Υπουργείων από το Κέντρο.
Στην Ελλάδα ζεις, σπανίζει η ελπίς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου