Του Γιώργου Κράλογλου
Η πρωθυπουργική ομολογία ότι στη μεταπολίτευση σπαταλήθηκαν κοινοτικοί πόροι που όδευαν για επενδύσεις δίνει απάντηση σε πολλά. Πάρα πολλά…
Η δε παραδοχή (στην ομιλία χθες στη Βουλή) ότι στη μεταπολίτευση χάθηκαν μεγάλες ευκαιρίες και σπαταλήθηκαν στην κατανάλωση κοινοτικοί πόροι που όδευαν για επενδύσεις ενώ το
κράτος συμβιβάστηκε και με τις αγκυλώσεις του και με τις κυβερνήσεις που δείλιασαν μπροστά στο πολιτικό κόστος ξεκαθαρίσει και το γιατί βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε.Να πωλούνται τα πάντα στην Ελλάδα και σε ό,τι ξέραμε ως παραγωγή και με ό,τι μας έχει μείνει από κουφάρια και χαλάσματα εκεί όπου κάποτε βρίσκαμε μεταποιητική παραγωγή. Την ίδια με αυτή που διατηρούν (ακόμη) και αναπτύσσουν οι γείτονές μας στην Ανατολική Ευρώπη. Ψάξτε τη Βουλγαρία (που είναι πολύ κοντά μας…) και θα καταλάβετε τι λέμε…
Αναλύσαμε χθες, προχθές και σε προηγούμενες ημέρες ότι είμαστε σε εμφανέστατη συρρίκνωση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που ετοιμάζουν λουκέτα (θα πάνε μαζί με τα 185.000 λουκέτα που μπήκαν μετά τη χρεοκοπία του 2010).
Είμαστε ακόμη σε προχωρημένη αποβιομηχάνιση τα κενά της οποίας θα καλυφθούν μόνο με νέα εκβιομηχάνιση. Αλλά το κόστος της (όπως έχουμε ήδη σημειώσεις από τη στήλη) απαιτεί πάνω από 200 δισ. (αν γίνει μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια). Αν δεν γίνει (που δεν θα γίνει…) τα ξαναλέμε…
Τι κακό βρίσκουμε λοιπόν (ως στήλη) και μιλάμε κάθε τρεις και λίγο… για πωλήσεις από ακίνητα μέχρι τα βιομηχανικά κουφάρια αλλά και για τις επιχειρήσεις (τόσο της Αθήνας όσο και της Θεσσαλονίκης και της πρώην Βόρειας βιομηχανικής Ελλάδας) που αλλάζουν χέρια;
Τι κακό βρίσκουμε που περνάνε σε συμφέροντα κυρίως της Μέσης Ανατολής και Ισραήλ αλλά και σε αγνώστου ρίζας… ευρωπαϊκά, που τα συναντάμε επίσης σε Ισραήλ και Μέση Ανατολή (ψάξτε -προσεκτικά όμως- τις πωλήσεις στην παραλιακή Αττική, τη Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη και θα καταλάβετε ακριβώς τι θέλουμε να πούμε…)
Κανένα απολύτως κακό. Ούτε στο ότι τα επόμενα χρόνια, (ίσως και πριν τις εκλογές) η Ελλάδα ίσως αλλάξει και χέρια (σε βαθμό που σήμερα δεν είναι δυνατόν να προσδιορίσουμε σήμερα).
Αντίθετα, σημειώνουμε ευχαρίστως και το χθεσινό ρεπορτάζ του capital.gr "Αλλάζουν χαρακτήρα Πειραιώς και Ελαιώνας" ότι "...η οδός Πειραιώς και ο Ελαιώνας συνολικά, οδεύουν προς μια ριζική μεταμόρφωση, η οποία θα επιστρέψει στον αστικό ιστό πολύτιμες εκτάσεις ακινήτων, ενισχύοντας την προσφορά κατοικιών, όπως επίσης και άλλων χρήσεων, δημιουργώντας ουσιαστικά μια "πόλη μέσα στην πόλη". Επί χρόνια, στη θέση των παλιών βιομηχανιών που μεσουράνησαν τον προηγούμενο αιώνα έστεκαν "κουφάρια", που απαιτούσαν σημαντικά κεφάλαια και θέληση προκειμένου να ανακατασκευαστούν και να αλλάξουν χρήση."
Οπότε μεταφέρουμε (με χαρά και αισιοδοξία…) όλα αυτά που βεβαιώνουν πως το Κέντρο της Αθήνας μαζί με όλες τις περιοχές που είναι τα παλαιά κουφάρια της τότε βιομηχανίας περνάει (ευτυχώς…) σε ξένα χέρια.
Το ίδιο και η Θεσσαλονίκη και ψηλά στη Βόρεια Ελλάδα περιοχές επί περιοχών μαζί με την Χαλκιδική και τις παραλίες σε μεγάλα και διακεκριμένα νησιά που πωλούνται και βεβαίως είναι θέμα χρόνου οι συμφωνίες.
Ρωτάμε όμως μετά από όλα αυτά. Μήπως είναι νωρίς…, για την πολιτική μας σκηνή (τα κόμματα εξουσίας και τα δεκανίκια τους…) να προσδιορίζουν το νέο μοντέλο της οικονομίας μας (το κάνει η κυβέρνηση) ή το προφίλ της οικονομίας (αντιπολίτευση) αφού στο προεκλογικό 2027 θα έχουν και πολλούς άλλους συνομιλητές σε θέματα της οικονομίας μας; Τους νέους κεφαλαιούχους και τους μετόχους όσων θα έχουν αγοράσει την Ελλάδα; Λέμε μήπως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου