Τη δραματική ιστορία της ελληνικής χρεοκοπίας που οδήγησε στην αναδιάρθρωση του χρέους με την ανταλλαγή των ομολόγων, το περίφημο PSI, περιγράφει στο βιβλίο του "€υρωσόκ
– Πώς η μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους στην ιστορία βοήθησε να σωθεί η Ελλάδα και να διατηρηθεί η Ευρωζώνη", ο πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Ενωσης Τραπεζών – IIF, Τσαρλς Νταλάρα.
Η πιο δραματική περιγραφή αφορά το σόου που έδωσε ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, σε αίθουσα συσκέψεων τον Οκτώβριο του 2011 στις Βρυξέλλες. Γράφει ο Τσαρλς Νταλάρα στο βιβλίο του:"”Αν δεν αποδεχθείτε τη θέση μας, σε 4 ώρες που ανοίγουν οι αγορές στην Ασία”, και κοίταξε δραματικά το ρολόι του, "θα καταστρέψω εσάς και τις τράπεζες που εκπροσωπείτε και θα σας θάψω όλους στον Τύπο”. Σιωπή έπεσε στην αίθουσα. Ηταν- όπως περιέγραψε κάποιος μια μεταγενέστερη παράστασή του στη Σύνοδο του G7 στις Κάννες- "ο πλήρης Σαρκοζί”.
Στη συνέχεια, έκανε κάτι που με άφησε ακόμη πιο εμβρόντητο. Μας έριξε ένα βλέμμα με το οποίο έδειχνε να μας λέει: "Μην το παίρνετε προσωπικά, κ. Λεμιέρ και Νταλάρα”. Μια λάμψη εμφανίστηκε στα μάτια του, και η αρχή ενός χαμόγελου, και πιστεύω ότι αυτό που ακολούθησε ήταν ένα κλείσιμο του ματιού. Ξαφνικά, μου έγιναν όλα ξεκάθαρα. Το έκανε για τη Μέρκελ και όλους τους υπόλοιπους στο ακροατήριο, δίνοντάς τους να καταλάβουν ότι μπορούσε να αναλάβει τα ηνία και να χτυπήσει τους τραπεζίτες με νεύρο και γούστο".
Ο κ. Νταλάρα δίνει και μια ενδιαφέρουσα, διαφορετική ερμηνεία του γιατί ενεπλάκη το ΔΝΤ στην ελληνική κρίση:
"Ο πρωθυπουργός Παπανδρέου, διαισθανόμενος την ακραία δυσφορία των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης με μια πιθανή ανάμειξη του ΔΝΤ, πρότεινε στις αρχές του 2010, ως κίνηση τακτικής, ότι η Ελλάδα θα ζητούσε βοήθεια από το ΔΝΤ εάν η Κομισιόν δεν μετρίαζε τις απαιτήσεις της – παρά το γεγονός ότι είχε αποκλείσει δημοσίως μια τέτοια επιλογή τους προηγούμενους μήνες. Τελικά, η καγκελάριος Μέρκελ αποδέχθηκε την προσφορά του, και η τρόικα γεννήθηκε!" αναφέρει χαρακτηριστικά.
Στο βιβλίο που είναι και μια περιγραφή της ελληνικής χρεοκοπίας αναφέρονται και οι ευθύνες Καραμανλή για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και οι αφελείς υποσχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου για τον τρόπο υπέρβασης της κρίσης.
Η Ελλάδα χρειαζόταν αναμφισβήτητα να χαλιναγωγήσει το μη βιώσιμο δημοσιονομικό της έλλειμμα, το οποίο είχε διογκωθεί δραματικά στο 15,4% του ΑΕΠ προς το τέλος της διακυβέρνησης Καραμανλή το 2008 και το 2009", γράφει για τον τότε πρωθυπουργό. Και συνεχίζει σε άλλο σημείο:
"Οταν ο πρωθυπουργός Παπανδρέου ανέφερε τον αμφίβολο στόχο –αύξησης των εσόδων ως ποσοστού του ΑΕΠ από 39,3% το 2009 σε 45,7% το 2013– σε εμένα και τον Μπιλ Ρόουντς στο Νταβός στα τέλη Ιανουαρίου 2010 μας εξέπληξε η ιδέα ότι αυτός ήταν ένας πρακτικός δρόμος για την αποκατάσταση της σταθερότητας. Αλλά δεν αντιδράσαμε. Ισως θα έπρεπε να το είχαμε κάνει".
Τα σόου του Σαρκοζί
Οι αφηγήσεις για τον Σαρκοζί έχουν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Όπως όταν ο Τσαρλς Νταλάρα επικαλείται τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας σε αντιπαράθεση με την Ανγκελα Μέρκελ. Ο Γάλλος πρόεδρος λέει:
"Εμείς οι πολιτικοί δεν είμαστε πολύ αγαπητοί, αλλά εσείς οι τραπεζίτες", και ουσιαστικά έφτυσε τα λόγια, "είστε απολύτως μισητοί. Και τώρα κοιτάξτε τον εαυτό σας. Θέτετε τρομερές, επαίσχυντες, εξωφρενικές απαιτήσεις στην Ευρώπη και στον πολύπαθο ελληνικό λαό".
Σαφώς πιο μετρημένα ήταν τα λόγια της τότε καγκελαρίου της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ.
"Δήλωσε ότι ήταν απαραίτητο να επιτευχθεί συμφωνία για το ελληνικό χρέος. Μας υπενθύμισε ότι η Ευρωζώνη είχε ήδη δεσμεύσει 100 δισ. ευρώ και το ΔΝΤ άλλα 20 δισ. ευρώ και πως τώρα ήταν η σειρά των τραπεζών να θυσιαστούν", θυμάται ο Τσαρλς Νταλάρα.
Η αποχώρηση Παπακωνσταντίνου και η εμφάνιση Βενιζέλου
Ενδιαφέρον έχει και πώς περιγράφει τον ρόλο του Ευάγγελου Βενιζέλου στη διαχείριση της κρίσης:
"Ενισχύοντας την αίσθηση της αταξίας, ο πρωθυπουργός Παπανδρέου απέλυσε τον υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, στις 17 Ιουνίου και τον αντικατέστησε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο Παπακωνσταντίνου ήταν ένας εξαιρετικά ικανός οικονομολόγος, που έδειξε πραγματική εστίαση και δέσμευση στη δουλειά. Δυστυχώς, δεν ταίριαζε με τη φάλαγγα των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων, που ήταν αποφασισμένες να δουν τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες να παραπαίουν. (…) Αλλά ο Βενιζέλος υπουργός Οικονομικών; (…) Είχε σίγουρα επιδείξει την εξυπνάδα και το ταλέντο του σε πλήθος δύσκολων θέσεων. (…) Πέντε μήνες αργότερα, ο Παπανδρέου θα μάθαινε ότι το να φέρει έναν αντίπαλο στο υπουργικό συμβούλιο εγκυμονούσε κινδύνους για το δικό του πολιτικό μέλλον".
Πηγή: TheToc
Η πιο δραματική περιγραφή αφορά το σόου που έδωσε ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, σε αίθουσα συσκέψεων τον Οκτώβριο του 2011 στις Βρυξέλλες. Γράφει ο Τσαρλς Νταλάρα στο βιβλίο του:"”Αν δεν αποδεχθείτε τη θέση μας, σε 4 ώρες που ανοίγουν οι αγορές στην Ασία”, και κοίταξε δραματικά το ρολόι του, "θα καταστρέψω εσάς και τις τράπεζες που εκπροσωπείτε και θα σας θάψω όλους στον Τύπο”. Σιωπή έπεσε στην αίθουσα. Ηταν- όπως περιέγραψε κάποιος μια μεταγενέστερη παράστασή του στη Σύνοδο του G7 στις Κάννες- "ο πλήρης Σαρκοζί”.
Στη συνέχεια, έκανε κάτι που με άφησε ακόμη πιο εμβρόντητο. Μας έριξε ένα βλέμμα με το οποίο έδειχνε να μας λέει: "Μην το παίρνετε προσωπικά, κ. Λεμιέρ και Νταλάρα”. Μια λάμψη εμφανίστηκε στα μάτια του, και η αρχή ενός χαμόγελου, και πιστεύω ότι αυτό που ακολούθησε ήταν ένα κλείσιμο του ματιού. Ξαφνικά, μου έγιναν όλα ξεκάθαρα. Το έκανε για τη Μέρκελ και όλους τους υπόλοιπους στο ακροατήριο, δίνοντάς τους να καταλάβουν ότι μπορούσε να αναλάβει τα ηνία και να χτυπήσει τους τραπεζίτες με νεύρο και γούστο".
Ο κ. Νταλάρα δίνει και μια ενδιαφέρουσα, διαφορετική ερμηνεία του γιατί ενεπλάκη το ΔΝΤ στην ελληνική κρίση:
"Ο πρωθυπουργός Παπανδρέου, διαισθανόμενος την ακραία δυσφορία των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης με μια πιθανή ανάμειξη του ΔΝΤ, πρότεινε στις αρχές του 2010, ως κίνηση τακτικής, ότι η Ελλάδα θα ζητούσε βοήθεια από το ΔΝΤ εάν η Κομισιόν δεν μετρίαζε τις απαιτήσεις της – παρά το γεγονός ότι είχε αποκλείσει δημοσίως μια τέτοια επιλογή τους προηγούμενους μήνες. Τελικά, η καγκελάριος Μέρκελ αποδέχθηκε την προσφορά του, και η τρόικα γεννήθηκε!" αναφέρει χαρακτηριστικά.
Στο βιβλίο που είναι και μια περιγραφή της ελληνικής χρεοκοπίας αναφέρονται και οι ευθύνες Καραμανλή για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και οι αφελείς υποσχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου για τον τρόπο υπέρβασης της κρίσης.
Η Ελλάδα χρειαζόταν αναμφισβήτητα να χαλιναγωγήσει το μη βιώσιμο δημοσιονομικό της έλλειμμα, το οποίο είχε διογκωθεί δραματικά στο 15,4% του ΑΕΠ προς το τέλος της διακυβέρνησης Καραμανλή το 2008 και το 2009", γράφει για τον τότε πρωθυπουργό. Και συνεχίζει σε άλλο σημείο:
"Οταν ο πρωθυπουργός Παπανδρέου ανέφερε τον αμφίβολο στόχο –αύξησης των εσόδων ως ποσοστού του ΑΕΠ από 39,3% το 2009 σε 45,7% το 2013– σε εμένα και τον Μπιλ Ρόουντς στο Νταβός στα τέλη Ιανουαρίου 2010 μας εξέπληξε η ιδέα ότι αυτός ήταν ένας πρακτικός δρόμος για την αποκατάσταση της σταθερότητας. Αλλά δεν αντιδράσαμε. Ισως θα έπρεπε να το είχαμε κάνει".
Τα σόου του Σαρκοζί
Οι αφηγήσεις για τον Σαρκοζί έχουν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Όπως όταν ο Τσαρλς Νταλάρα επικαλείται τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας σε αντιπαράθεση με την Ανγκελα Μέρκελ. Ο Γάλλος πρόεδρος λέει:
"Εμείς οι πολιτικοί δεν είμαστε πολύ αγαπητοί, αλλά εσείς οι τραπεζίτες", και ουσιαστικά έφτυσε τα λόγια, "είστε απολύτως μισητοί. Και τώρα κοιτάξτε τον εαυτό σας. Θέτετε τρομερές, επαίσχυντες, εξωφρενικές απαιτήσεις στην Ευρώπη και στον πολύπαθο ελληνικό λαό".
Σαφώς πιο μετρημένα ήταν τα λόγια της τότε καγκελαρίου της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ.
"Δήλωσε ότι ήταν απαραίτητο να επιτευχθεί συμφωνία για το ελληνικό χρέος. Μας υπενθύμισε ότι η Ευρωζώνη είχε ήδη δεσμεύσει 100 δισ. ευρώ και το ΔΝΤ άλλα 20 δισ. ευρώ και πως τώρα ήταν η σειρά των τραπεζών να θυσιαστούν", θυμάται ο Τσαρλς Νταλάρα.
Η αποχώρηση Παπακωνσταντίνου και η εμφάνιση Βενιζέλου
Ενδιαφέρον έχει και πώς περιγράφει τον ρόλο του Ευάγγελου Βενιζέλου στη διαχείριση της κρίσης:
"Ενισχύοντας την αίσθηση της αταξίας, ο πρωθυπουργός Παπανδρέου απέλυσε τον υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, στις 17 Ιουνίου και τον αντικατέστησε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο Παπακωνσταντίνου ήταν ένας εξαιρετικά ικανός οικονομολόγος, που έδειξε πραγματική εστίαση και δέσμευση στη δουλειά. Δυστυχώς, δεν ταίριαζε με τη φάλαγγα των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων, που ήταν αποφασισμένες να δουν τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες να παραπαίουν. (…) Αλλά ο Βενιζέλος υπουργός Οικονομικών; (…) Είχε σίγουρα επιδείξει την εξυπνάδα και το ταλέντο του σε πλήθος δύσκολων θέσεων. (…) Πέντε μήνες αργότερα, ο Παπανδρέου θα μάθαινε ότι το να φέρει έναν αντίπαλο στο υπουργικό συμβούλιο εγκυμονούσε κινδύνους για το δικό του πολιτικό μέλλον".
Πηγή: TheToc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου