Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως-Κυριακῆς 27 Μαρτίου 2022

27 Μαρτίου 2022

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Νά ἀπαρνηθεῖς τόν ἑαυτό σου,γιά νά κερδίσεις τόν ἑαυτό σου. Νά θυσιάσεις κατά κάποιο τρόπο τή ζωή σου, γιά νά τή σώσεις. Νά εἶσαι ἕτοιμος νά πεθάνεις, γιά νά κερδίσεις τήν ἀθανασία. Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, παράδοξα καί ἀντιφατικά φαίνοντα τά παραπάνω λόγια τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Φαίνονται ἀντιφατικά, ἀλλά δεν εἶναι.Τά λόγια αὐτά διατυπώθηκαν ἀπό τό μοναδικό στόμα πού δέν εἶπε ποτέ ψέματα στήν ἀνθρωπότητα καί τήν κοινωνία, τά λόγια αὐτά βγῆκαν ἀπό τό εὐλογημένο στόμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. “Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν,ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι”

Ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας σημαίνει ἂρνηση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου πού κουβαλᾶμε ὅλοι μας, δηλαδή τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἁμαρτίας,μέ τήν ἔννοια ὅτι ὅλοι μέσα στήν ψυχή μας ἔχουμε ἀδυναμίες καί πάθη. 

Ἡ κλίση καί ἡ ῥοπή πρός τό πονηρό ἐξουσιάζει καί αἰχμαλωτίζει τή θέλησή μας,ἐνῶ τό βάρος τῆς ἐνοχῆς καταπιέζει τήν συνείδηση μας.

 Πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας ἄνθρωπος νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό,ὅταν μέσα του κυριαρχοῦν θανατηφόρα καί ἐπικίνδυνα πάθη;

Ἀγωνιζόμαστε ἑπομένως, ἐναντίον τῶν παθών μας, γιά νά γίνουμε ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ.

Ἀκόμη,ὁ ἀληθινός ἀκόλουθος πρέπει νά σηκώσει τόν προσωπικό του σταυρό. 

Εἶναι γνωστή ἡ φράση πού κυριαρχεῖ στίς μέρες μας“σηκώνει πολύ μεγάλο σταυρό”.

Ὁ ἀληθινός ἀκόλουθος πρέπει νά σηκώνει τόν σταυρό ἰσοβίως, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά εἶναι σταυρός θλίψεως, σταυρός πόνων, σταυρός δοκιμασιῶν, σταυρός ταλαιπωρήσεων, σταυρός ὑπομονῆς καί καρτερίας, καί ὅλα αὐτά γιά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. 

Καλεῖται ὁ πιστός πού θά ἀκολουθήσει τόν Χριστό νά εἶναι ἕτοιμος,καί ἄν χρειαστεῖ νά θυσιάσει ἀκόμη καί τη ζωή του γιά τόν Χριστό.

Φαίνεται τρομακτική καί δύσκολη ἡ ζωή τοῦ πιστοῦ,ἔτσι ὅπως παρουσιάζεται.

Εἶναι ὅμως; 

Ἀσφαλῶς ὄχι.

 Ὄχι, διότι συμπαραστάτης καί συνοδοιπόρος αὐτῆς τῆς πορείας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἐκεῖνος πού πρῶτος βάδισε τήν στενή καί τεθλιμμένη ὁδό, τήν ὁδό τοῦ μαρτυρίου, τοῦ χλευασμοῦ, τοῦ διωγμοῦ, τῆς βλασφημίας, τῆς περιφρονήσεως, καί τέλος τοῦ θανάτου.

 Καί ὅλα αὐτά γιά ποιόν; 

Γιά τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο.

Ὅποιος θυσιάζεται καί πάσχει γιά τόν Χριστό χαίρει καί ἐλπίζει μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποίος “ χαίρει ἐν τοῖς παθήμασι του”.

Ἑπομένως, ὁ ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ βαδίζει χαρούμενος τόν δρόμο του, γιατί ὁ σταυρός φαίνεται ἐλαφρύς, τό φορτίο ἀσήμαντο καί οἱ θλίψεις ὠφέλιμες. 

Ἀποκτᾶ θάρρος μεγάλο καί δέν ἀρνεῖται τόν Χριστό. Μπορεῖ οἱ συνάνθρωποί του νά χλευάζουν, νά τόν εἰρωνεύονται, νά ἐμπαίζουν τήν πίστη του.Αὐτός ὅμως δέν δίνει σημασία στούς χλευασμούς καί τίς κοροϊδίες,ἐνῶ αἰσθάνεται πόνο γιά αὐτούς τούς ἀνθρώπους. Τούς βλέπει νά μοιάζουν μέ βαρύτατα ἀσθενῆ ἄτομα, τά ὁποία εἰρωνεύονται αὐτόν πού εἶναι ὑγιής.

Ἀκόμη, ὁ πιστός Χριστιανός δέν ντρέπεται γιά τήν πίστη του,τήν ὁμολογεῖ καθημερινά μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς του, ὄχι γιά τό «θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις», ἀλλά γιά τήν δική του σωτηρία. 

Ὁ πιστός Χριστιανός δέν ντρέπεται νά κάνει εὐλαβικά καί δημόσια τόν σταυρό του. 

Ὁ πιστός Χριστιανός δέν ντρέπεται νά ὁμολογήσει σθεναρά καί δημόσια τήν χριστιανική του ἰδιότητα. Ὁ πιστός Χριστιανός δέν σιωπᾶ, ὅταν μπροστά του βλασφημοῦν τό ὑπερύμνητο ὄνομα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. 

Ἀκόμη καί ἄν λοιδορηθεῖ ἐκείνη τήν στιγμή, δέν πτοεῖται, δέν καταβάλλεται,γιατί πολύ ἁπλά ὁμολογεῖ τήν πίστη του.

Σήμερα,ὁ πιστός βρίσκεται ὑπό διωγμό, ἀλλά ὄχι μέ τό χαρακτήρα τῶν διωγμῶν πού ὑπέστησαν οἱ μάρτυρες καί ὁμολογητές τῆς πίστεως.

 Σήμερα,ὁ πιστός βρίσκεται ὑπό νέα μορφή διωγμοῦ, ὕπουλου,ἔντεχνου, καί καλά μεθοδευμένου,πού ἔρχεται νά τοῦ ἀλλοιώσει τήν πίστη του, νά τόν κάνει νά ἀποδεχτεῖ τά πάντα καί νά συμβιβαστεῖ μ΄αὐτά.

 Αὐτός πού συμβιβάζεται εὔκολα καί δέν ἀντιστέκεται, ἀποδεχόμένος τά πάντα στήν ζωή του, ὅπως παραδείγματος χάριν ἀποδέχεται ὅτι ἕνας εἶναι ὁ Θεός καί εἶναι τό ἴδιο εἴτε λέγεται Ἀλλάχ, εἴτε Βούδας, εἴτε Χριστός καί ὅτι οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴδιες καί δέν ἔχουν καμμία διαφορά,ἀφοῦ ὅλες σ΄ἕναν Θεό πιστεύουν, αὐτός ὁ ἄνθρωπος πολύ ἁπλά δέν σηκώνει πλέον τόν σταυρό τοῦ Κυρίου καί δέν πορεύεται τήν ὁδό τοῦ μαρτυρίου,πού τόν ὁδηγεῖ στήν αἰωνιότητα.

Αὐτός ὁ ἄνθρωπος συμβιβάστηκε με τούς “ψευτοθεούς”, κατέβασε τόν σταυρό τοῦ Κυρίου καί πήρε στούς ὤμους του τίς ψευτοδιδασκαλίες καί τίς ὑλιστικές θεωρίες,οἱ ὁποῖες ὅμως τόν ὁδηγοῦν σέ πνευματικό τέλμα καί σέ πνευματική καταστροφή.

Ἀντίθετα,εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων,ὁ ἀγωνιζόμενος πιστός συνεχίζει νά πορεύεται τόν δύσκολο δρόμο,γιατί ἐλπίζει καί προσδοκᾶ νά γίνει πολίτης του οὐρανοῦ,ἐξαργυρώνοντας τά πάθη τῆς ψυχῆς του με τόν ἔντιμο, προσεχτικό καί πνευματικό του ἀγῶνα 

Ἀμήν.

π.Γ.Β

.i-m-paronaxias.gr