Η άνοδος και η πτώση της εταιρείας «Μπάμπης Βωβός»

Η εταιρεία «Μπάμπης Βωβός» έχει βάλει τη σφραγίδα της στην Αθήνα. Η αρχιτεκτονική αισθητική που προσέδωσε στην πόλη από τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 η αλματώδης ανάπτυξη των «γυάλινων πύργων» στην Κηφισίας έχει δημιουργήσει ενστάσεις πολλών ειδικών – καλοπροαίρετων και μη.

Λίγοι Ελληνες επιχειρηματίες έχουν αφήσει, κυριολεκτικά, το αποτύπωμα των δραστηριοτήτων τους –ασχέτως της αισθητικής του– εντονότερο στη σύγχρονη Αθήνα, όπως ο κ. Μπάμπης Βωβός.
Ωστόσο, ακόμη λιγότεροι έφτασαν στο σημείο να
συλληφθούν, όχι μία, αλλά δύο φορές, για χρέη στο Δημόσιο. Αλλά και από αυτούς, ακόμη λιγότεροι είχαν την τύχη να τους δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία.

Γιατί πρακτικά αυτό συνεπάγεται η απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών να δεχθεί το αίτημα της εταιρείας του («Μπάμπης Βωβός Διεθνής Τεχνική») για ένταξή της στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Δικαίου.
Με βαρύ τίμημα, η αλήθεια είναι.

Γιατί η αποδοχή της αίτησης σημαίνει ότι οι πιστώτριες τράπεζες συναίνεσαν, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, έχοντας προφανώς διασφαλίσει κατά το δυνατόν τα συμφέροντά τους:
όπερ σημαίνει τον έλεγχο της εταιρείας και ειδικότερα του εκτενούς χαρτοφυλακίου ακινήτων της, πολλά εκ των οποίων έχουν μεταβάλει για πάντα την αισθητική των βορείων προαστίων και έχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα κεντρικών οδικών αξόνων, όπως η Κηφισίας.

Συχνά, δε, υπό εντονότατες αντιδράσεις.
Μάλιστα, ήταν μία από αυτές τις αντιδράσεις που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για την είσοδο του επιχειρηματία στην ατραπό που οδεύει πλέον.
Πρόκειται για τη διαβόητη υπόθεση του εμπορικού κέντρου στον Βοτανικό.
 Αλλοι αποδίδουν ευθύνες για την εξέλιξη στην υπόθεση αυτή σε πολιτικές έριδες, άλλοι σε επιχειρηματικές αντιζηλίες και αντίπαλα συμφέροντα και άλλοι, πάλι, σε γνήσιες περιβαλλοντικές ενστάσεις και ανησυχίες και, βέβαια, στη δυσμενή μακροοικονομική συγκυρία.
Το πιθανότερο είναι ότι όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, η αλήθεια κρύβεται μάλλον κάπου στη μέση.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η επιχειρηματική αυτοκρατορία που ξεκίνησε να χτίζει ο Μπάμπης Βωβός το 1974 και περιέλαβε περισσότερα από 30 γραφειακά και όχι μόνον συγκροτήματα, με συνολική έκταση που υπερβαίνει το μισό εκατομμύριο τετραγωνικά μέτρα, έφτασε στο χείλος του γκρεμού λίγο μετά την έναρξη της περιπέτειας του Βοτανικού. «A bridge too far», σχολίαζε με διάθεση βρετανικού φλέγματος τραπεζίτης, που ρωτήθηκε σχετικά.
Με τη μόχλευση του ισολογισμού της «Μπάμπης Βωβός» σημαντικότατη και την ύφεση στη χώρα να βαθαίνει, παράλληλα με τη μεγέθυνση των φορολογικών επιβαρύνσεων της αγοράς ακινήτων, η πορεία έπειτα από αυτό ήταν για πολλούς προδιαγεγραμμένη.

Ηδη η σε αναστολή διαπραγμάτευσης εισηγμένη εταιρεία έχει εκχωρήσει τον έλεγχο πλήθους ακινήτων της στις πιστώτριες τράπεζες.
 Και το μετοχολόγιο, που δείχνει τη συμμετοχή του Μπάμπη Βωβού στην εταιρεία του στο 35% και του Fidelity European Fund στο 5% δεν μπορεί να μείνει έτσι μετά την υλοποίηση του σχεδίου εξυγίανσης.
Το αμέσως επόμενο διάστημα, η επιχείρηση θα πρέπει να συνυπογράψει με την πλειοψηφία των πιστωτών της συμφωνία εξυγίανσης, όπως προβλέπει ο Πτωχευτικός Κώδικας. Η επιχείρηση εμφανίζει οφειλές που ανέρχονται στα επίπεδα των 700 εκατομμυρίων ευρώ. Σημειώνεται πως στα τέλη του 2011 οι υποχρεώσεις έφταναν τα 873 εκατ. ευρώ, από τις οποίες 222 εκατ. ευρώ αφορούσαν βραχυπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις και 506 εκατ. ευρώ μακροπρόθεσμες.

Εκτοτε, κάποιες τράπεζες, για να εξασφαλιστούν, ζήτησαν κι έλαβαν συμβάσεις χρηματοδοτικής μίσθωσης ακινήτων (υποχρεώσεων και απαιτήσεων) για διάφορα από τα ακίνητα, ενώ άλλες προχώρησαν σε καταγγελίες άλλων συμβάσεων. Με αυτόν τον τρόπο, πολλά ακίνητα ήδη πέρασαν στον έλεγχο των πιστωτών, μειώνοντας τις υποχρεώσεις.

Η εταιρεία συνεχίζει να διαθέτει σημαντική ακίνητη περιουσία, που επιτρέπει στο managmenet και στους πιστωτές να ελπίζουν σε άντληση ρευστότητας, εφόσον βέβαια βρεθούν αγοραστές.

Σε αυτό το κλίμα, πολλοί είναι εκείνοι που αναλογίζονται πόσο μακριά είναι όλα αυτά από τις εποχές που οι ξένοι θεσμικοί (της Deutsche Bank συμπεριλαμβανομένης) «έβαζαν φωτιά» στο τηλέφωνο του γιου του επιχειρηματία, Αρη, που ήταν επιφορτισμένος με τις διεθνείς επενδυτικές επαφές. Ο λόγος; Να διασφαλίσουν ενημέρωση σε ένα από τα πιο υποσχόμενα επενδυτικά στόρι του ελληνικού χρηματιστηρίου.

Οι παλαιότεροι, πάλι, θα θυμούνται και τις ενστάσεις πολλών – καλοπροαίρετων και μη– για την αρχιτεκτονική αισθητική που προσέδιδε στην Αθήνα της δεκαετίας του ’80 και του ’90 η αλματώδης ανάπτυξη των «γυάλινων πύργων» στην Κηφισίας.

Το σίγουρο είναι ότι η οικογένεια Βωβού, κάποια στιγμή προσείλκυε πάνω της τα βλέμματα. Γιατί και σε κοινωνικό επίπεδο, η διαδρομή των πρωταγωνιστών του ομίλου ήταν έντονη. Με τους φίλους πολλούς, αλλά και τους εχθρούς επικίνδυνους. Εντός κι εκτός «γηπέδου» (ο Αρης Βωβός ήταν και πρόεδρος της ομάδας μπάσκετ του Αμαρουσίου).

Τώρα, ο επιχειρηματίας έχει μπροστά του τη δύσκολη προσπάθεια της εξόδου από τη διαδικασία εξυγίανσης.
 Μιας προσπάθειας που γίνεται υπό τις χειρότερες δυνατές μακροοικονομικές και πιστοδοτικές συνθήκες.
Ομως, ήδη, η ένταξη στο άρθρο 99 αποτελεί για τους ψυχραιμότερους μία ένδειξη ότι ο πόλεμος της επιβίωσης τώρα μόλις αρχίζει.
 
Του Ηλία Γ. Μπέλλου

απο τη  kathimerini.gr