Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά - Η θεραπεία του δαιμονισμένου των Γεργεσηνών

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ- Τοῦ Ὁσίου: Γαλ. ε΄ 22 - ς΄ 2

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ- Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. η΄ 26-39

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΕΡΓΕΣΗΝΩΝ

1. Ακαταστασία καὶ ταραχὴ

Φοβερὴ καὶ τραγικὴ ἡ εἰκόνα τοῦ δαιμονιζομένου τῶν Γαδαρηνῶν, ὅπως  μᾶς τὴν περιγράφει σήμερα τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. 
Ὁ ταλαίπωρος αὐτὸς ἄνθρωπος εἶχε ἐγκαταλείψει τὸ
σπίτι του καὶ κυκλοφοροῦσε ἔξαλλος καὶ γυμνὸς στοὺς δρόμους καὶ στὰ μνήματα σκορπίζοντας τρόμο καὶ φρίκη στοὺς περαστικούς.

 Συχνὰ τὸν ἔδεναν μὲ ἁλυσίδες καὶ μὲ σιδερένια δεσμὰ στὰ πόδια, γιὰ νὰ μὴ βλάψει κανέναν, ἀλλὰ αὐτὸς ἔσπαζε τὰ δεσμὰ καὶ συρόταν βίαια ἀπὸ τὸν δαίμονα στὶς ἐρημιές. Καὶ μόνο ἡ θέα του προκαλοῦσε τρόμο καὶ ἀποτροπιασμό.

Αὐτὴ εἶναι ἡ τραγικὴ κατάντια, στὴν ὁποία ὁδηγεῖ ὁ σατανᾶς τὸν ἄνθρωπο:  
ταραχή, ἀκαταστασία, ἀποξένωση ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Καὶ θύματα τοῦ πονηροῦ δὲν εἶναι μόνο οἱ δαιμονισμένοι, ποὺ κυριεύονται βίαια καὶ χωρὶς τὴ θέλησή τους ἀπὸ τοὺς πονηροὺς δαίμονες. 
Εἶναι καὶ ὅσοι ἀφήνουν νὰ τοὺς κυριεύσουν πάθη, ὅπως γιὰ παράδειγμα, ἡ ζηλοφθονία, ἡ μνησικακία, ἡ ἐχθρότητα, ἡ ἐκδικητικότητα.

Κι αὐτὸ εἶναι πολὺ χειρότερο. Διότι, ἐνῶ στοὺς δαιμονισμένους ὁ διάβολος ἐξουσιάζει μόνο τὸ σῶμα τους, στοὺς δούλους τῶν παθῶν ἐξουσιάζει τὴν ψυχή τους, μὲ κίνδυνο νὰ κολαστοῦν. 
Ἕνας μόνο τρόπος ὑπάρχει γιὰ νὰ θεραπευθοῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἀπὸ τὰ πάθη ποὺ τοὺς βασανίζουν καὶ νὰ ἐπανέλθουν σὲ ἁρμονικὴ σχέση μὲ τὴν  κοινωνία καὶ τὸν ἑαυτό τους: 
νὰ γνωρίσουν τὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ νὰ συνδεθοῦν μαζί Του. Τότε θὰ φύγει κάθε δαιμονικὸ πνεῦμα καὶ θὰ ἔρθει ἡ εἰρήνη μέσα τους καὶ γύρω τους.

2. Η θαυμαστὴ μεταβολὴ

Αὐτὸ ἀκριβῶς συνέβη στὴν περίπτωση τοῦ δαιμονισμένου τῶν Γαδαρηνῶν. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ συνάντησε τὸν Κύριο Ἰησοῦ, ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὰ φοβερὰ δαιμόνια καὶ ἡ ζωή του ἄλλαξε. 

Μάλιστα, πολλοὶ κάτοικοι τῶν Γαδαρηνῶν, ὅταν πληροφορήθηκαν τὴ θαυμαστὴ θεραπεία του, ἔτρεξαν νὰ δοῦν ἂν εἶναι ἀλήθεια. 

Καὶ πράγματι, βρῆκαν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ὁποῖο εἶχαν βγεῖ τὰ δαιμόνια «ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ»· τὸν βρῆκαν νὰ κάθεται κοντὰ στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ εἶναι ντυμένος καὶ σωφρονισμένος. Ἐκπληκτικὴ ἀλλαγή!

Αὐτὸς ποὺ πρὶν διατελοῦσε ὑπὸ καθεστὼς μανίας καὶ ὀργῆς, τώρα καθόταν σὰν ἥσυχο ἀρνάκι κοντὰ στὸ Χριστό.Ἔτσι ἀλλάζει ὁ ἄνθρωπος ποὺ δέχεται τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωή του!... 

Μέσα στὴν Ἐκκλησία συναντοῦμε πολλὲς τέτοιες θαυμαστὲς ἀλλοιώσεις τῆς θείας χάριτος. Ἄνθρωποι ποὺ ζοῦ σαν μέσα στὴν ἀνηθικότητα καὶ τὴν παρανομία, μετανοοῦν καὶ ζοῦν μὲ σωφροσύνη, ἐγκράτεια καὶ τιμιότητα. Πολλοὶ ποὺ ἦταν αἰχμάλωτοι σὲ καταστρεπτικὰ πάθη, ὅπως τὸ κάπνισμα, τὸ ἀλκοόλ, τὰ τυχερὰ παιχνίδια κλπ., μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ κόβουν κάθε σχέση μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς βλαβερὲς συνήθειες καὶ ξεκινοῦν νέα ζωή, ἐλεύθερη ἀπὸ ἐξαρτήσεις καὶ πάθη. 

Κι ἄλλοι ποὺ εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἐπιστρέφουν καὶ συμμετέχουν συνειδητὰ στὴ λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή. Ὅλοι τους ὁμολογοῦν ὅτι ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστὸ ἀπολαμβάνουν εἰρήνη ἐσωτερικὴ καὶ χαρὰ ἀνέκφραστη. Πλήρωμα ζωῆς ἀληθινῆς.

3. Τὸ πιὸ συγκλονιστικὸ κήρυγμα

Αἰσθανόμενος βαθιὰ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Σωτήρα του, ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ὁποῖο εἶχαν βγεῖ τὰ δαιμόνια, παρακαλοῦσε Τὸν Κύριο νὰ τοῦ ἐπιτρέψει νὰ Τὸν ἀκολουθήσει καὶ νὰ μένει μαζί Του.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς ὅμως τοῦ ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ φύγει λέγοντας: «Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός». Γύρισε πίσω στὸ σπίτι σου καὶ νὰ διηγεῖσαι ὅσα σοῦ ἔκανε ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος σὲ ἀπάλλαξε ἀπὸ τὰ δαιμόνια. Κι ἐκεῖνος ἐπέστρεψε καὶ δὲν περιορίστηκε νὰ διακηρύττει τὴν εὐεργεσία ποὺ δέχθηκε μόνο στοὺς δικούς του, ἀλλὰ καὶ σ’ ὅλη τὴν πόλη!

Δὲν ἔχουν ὅλοι τὴν εἰδικὴ κλήση ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀλλὰ καὶ τὰ ἀπαραίτητα προσόντα γιὰ νὰ κηρύττουν ἢ νὰ γίνουν ἱεραπόστολοι ἀναλαμβάνοντας κάποια ὑ πεύθυνη θέση μέσα στὴν Ἐκκλησία. 

Ὡστόσο ὅλοι οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ἔχουν τὴ δυνατότητα καὶ τὸ χρέος νὰ διακηρύττουν στὸ περιβάλλον τους τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή τους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ οἰκοδομοῦνται καὶ στηρίζον ται οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων στὰ γερὰ θεμέλια της πίστεως.

Ὁ κόσμος σήμερα, περισσότερο ἀπὸ ποτέ, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ στήριγμα καὶ ἐλπίδα. Γι’ αὐτό, ὅσοι ἔχουν ζήσει θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή τους, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ σιωποῦν. Ὀφείλουν νὰ τὶς διακηρύττουν μὲ ἁπλότητα καὶ ταπείνωση· κι αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ ζωντανὸ καὶ συγκλονιστικὸ κήρυγμα!

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”