Η αλήθεια είναι πως η καλοκαιρινή περίοδος καθώς και αυτή του Γενάρη, θεωρούνται οι πιο «καυτές » για κάθε ποδοσφαιρόφιλο. Είναι οι περίοδοι που η μεταγραφολογία δίνει και παίρνει και τα ονόματα – μεταγραφικοί στόχοι της κάθε ομάδας κάνουν παρέλαση από τα εκάστοτε ρεπορτάζ.
Σημαντική παράμετρος αυτής της μεταγραφολογίας πλέον στις μέρες μας είναι το
Διαδίκτυο, όπου τα κλικ μετράνε και διαμορφώνουν εντυπώσεις.
Μέσω του youtube κατά κύριο λόγο, αλλά και των υπόλοιπων social media, διάφοροι άγνωστοι ποδοσφαιριστές έρχονται στην επικαιρότητα και κοσμούν τα περισσότερα ρεπορτάζ των ομάδων. Ρεπορτάζ που αποκτούν μεγάλη ελαστικότητα, τόση που συχνά θα μπορούσαμε να τα παρουσιάσουμε και σαν δελτία Τύπου, τα οποία προσφέρουν τόσες άχρηστες ουσιαστικά πληροφορίες στον δημοσιογράφο, που δεν χρειάζεται καν να ερευνήσει το θέμα και δημοσιεύει το «δελτίο Τύπου» αυτούσιο!
Πόσο όμως αυτό διευκολύνει και δίνει την ευκαιρία για διάκριση στον ίδιο τον ποδοσφαιριστή;
Τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά την απόφαση Bosman, ο αριθμός των ονομάτων που αποτελούν μεταγραφικούς στόχους αυξήθηκε κατακόρυφα, λόγω και της αύξησης των manager, οι οποίοι χρησιμοποιώντας τα media και σαν σύγχρονοι έμποροι, προσπαθούν να αποκομίσουν όσο μεγαλύτερα κέρδη, δίνοντας φυσικά όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούν για το προϊόν.
Και με την λέξη προϊόν εννοούμε τους ποδοσφαιριστές, νέα παιδιά που κυνηγώντας το όνειρο αποκτούν χαρακτήρα αντικειμένου, με συγκεκριμένες ιδιότητες, ίσως και ημερομηνία λήξης, στον βωμό της διαφήμισης και του μιντιακού ανταγωνισμού.
Στα πλαίσια αυτού η ταχύτητα παίζει μεγαλύτερο ρόλο ακόμα και από την εγκυρότητα, αφού εκείνο που μετράει είναι το «Ντιπς», δηλαδή ότι μετέδωσα πρώτος μια πληροφορία και όχι η διασταύρωση και η επιβεβαίωση αυτού που μεταδόθηκε.
Μεγάλο μερίδιο στην εμπορευματοποίηση αυτή του ποδοσφαίρου έπαιξε και η εισροή σε νέες αγορές, ανεκμετάλλευτες μέχρι τώρα, που θεωρήθηκαν φλέβα χρυσού από τους εκάστοτε manager.
Η μεγαλύτερη αγορά φυσικά είναι η Αφρική. Γεγονότα όπως η νίκη της Σενεγάλης επί της Γαλλίας στην πρεμιέρα του Μουντιάλ του 2002 αλλά και η εκπληκτική πορεία του Καμερούν στο Μουντιάλ του ’90, άνοιξαν ουσιαστικά τους ασκούς του Αιόλου προς την ανεξερεύνητη μέχρι τότε ήπειρο.
Η δημιουργία οργανωμένων δικτύων ανιχνευτών, ακόμα και η χρηματοδότηση διάφορων προπονητικών κέντρων, έδωσε την δυνατότητα σε τυχαίους manager να αντλούν φθηνούς, νεαρούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, τους οποίους σήμερα με την βοήθεια του Διαδικτύου προωθούν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, εξοικονομώντας μεγάλα κέρδη και δίνοντας μια νέα μορφή στην έννοια του δουλεμπορίου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως χιλιάδες Αφρικανοί ποδοσφαιριστές, έπεσαν θύματα αυτής της μάστιγας και από όνειρα για πλούτη και δόξα κατέληξαν να περιπλανιούνται στους δρόμους πόλεων, αναζητώντας τροφή και νερό.
Και όλα αυτά συνέβαιναν όχι πολύ μακριά μας.
Η μεγαλύτερη μερίδα των παραπάνω Αφρικανών ποδοσφαιριστών κατευθυνόταν κυρίως στην «πλούσια» Ευρώπη, με τις μεγάλες ομάδες και τις ελπίδες για μια καλύτερη ζωή.
Οι Ευρωπαϊκές ομάδες όμως δεν αρκέστηκαν μόνο στην Αφρική.
Δημιούργησαν αντίστοιχα κέντρα σε όλες τις γωνιές της Γής, ακόμα και σε περιοχές που ήταν γνωστό πως το ταλέντο για μπάλα αφθονούσε, όπως η Βραζιλία και η Αργεντινή, χωρίς φυσικά να αποτελούν εξαίρεση και αδιάφορες μέχρι τότε αγορές, όπως η Κίνα και η Ινδία.
Και όλα αυτά στον βωμό του χρήματος. Έναν βωμό που κάνει ακόμα και το θέαμα, τα ήθη και τις αρχές να θυσιάζονται μπροστά του. Το ίδιο ισχύει και για τους περιορισμούς της ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ για τον περιορισμό στο λαθρεμπόριο ταλέντων, οι οποίοι παρακάμφθηκαν και συνεχίζουν να παρακάμπτονται πολύ εύκολα. Άλλωστε τα φθηνά ανθρώπινα «προϊόντα» πάντα θα συμφέρουν.
overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου