Ο Στέφανος ήταν ο πρώτος από τους επτά διακόνους, που είχαν εκλεγεί από τα μέλη της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων να βοηθούν στα κοινά γεύματα και τους φτωχούς, τα ορφανά και τις χήρες. Διακρινόταν για τη ρητορική του ικανότητα και την χριστιανική δράση του.
Κάποιοι μισαλλόδοξοι Ιουδαίοι τον συκοφάντησαν ότι βλασφημούσε τον Θεό, το Ναό του
Σολομώντος και τον προφήτη Μωυσή. Με την κατηγορία αυτή τον συνέλαβαν και τον έσυραν ενώπιον του Ιουδαϊκού Συνεδρίου για να απολογηθεί και να δικασθεί. Ο Στέφανος με θάρρος υπερασπίστηκε την πίστη του και κατηγόρησε τους Ιουδαίους, ότι φάνηκαν σκληροί στους προφήτες, τους οποίους σκότωσαν, ενώ επιχειρηματολόγησε για τη θεότητα του Χριστού.Η παρρησία και το θάρρος που επέδειξε ο Στέφανος εξόργισε τους κατηγόρους του, οι οποίοι τον άρπαξαν από την αίθουσα του Συνεδρίου και τον οδήγησαν έξω από την Ιερουσαλήμ, όπου άρχισαν να τον λιθοβολούν. Ο Στέφανος ατάραχος δέχθηκε το λιθοβολισμό με τα λόγια «Κύριε Ιησού, δέξου το πνεύμα νου» και γονατισμένος προσευχόταν για τους διώκτες του, λέγοντας: «Κύριε μη καταλογίσεις σ’ αυτούς αυτή την αμαρτία». Αμέσως μετά παρέδωκε το πνεύμα του.
Ο διάκονος Στέφανος ήταν ο πρώτος από τις εκατοντάδες χιλιάδες των μαρτύρων που με το αίμα τους στερέωσαν το οικοδόμημα της Εκκλησίας. Ήταν ο πρώτος από εκείνη την ατέλειωτη σειρά των ηρώων της πίστης μας, που επί τρεις ολόκληρους αιώνες γύριζαν πρόθυμα την πλάτη τους στο μαστίγιο ή στο ραβδί του βασανιστή, ή που δεν δίσταζαν να πέσουν στη φωτιά ή στα θηρία ή έσκυβαν χωρίς αντίσταση το κεφάλι τους στο σπαθί του δημίου, προκειμένου να αποδείξουν σε όλον τον κόσμο ότι υπάρχει μια και μόνη αλήθεια, για την οποία αξίζει ακόμη και να πεθάνει κανείς και ότι η διάδοση της αλήθειας αυτής δεν είναι το αποτέλεσμα βίαιης επιβολής αλλά αυτοθυσίας.
Διαβάζοντας κανείς τα κεφάλαια 6 και 7 του βιβλίου Πράξεις των Αποστόλων που αναφέρονται στον Στέφανο, θα διαπιστώσει ότι ο ευαγγελιστής Λουκάς, περιγράφει τον μάρτυρα με τρεις διπλούς χαρακτηρισμούς. Τον χαρακτηρίζει «άνθρωπο ιδιαίτερα πιστό και γεμάτο από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος» , «γεμάτο πίστη και δύναμη, που έκανε μεγάλα και εκπληκτικά θαύματα ανάμεσα στον λαό» και επισημαίνει ότι οι συνομιλητές του «αδυνατούσαν να αντιμετωπίσουν τη σοφία και το Άγιο Πνεύμα που τον φώτιζε όταν αυτός μιλούσε».
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μέσα σε αυτούς τους στίχους εγκωμιάζει τρεις φορές τον Στέφανο που σημαίνει ότι τον θεωρεί πρότυπο χριστιανού. Ο Λουκάς μας βεβαιώνει ότι ο Στέφανος διέθετε πίστη και σοφία και ο Θεός του προσέφερε τη δύναμη και το Άγιο Πνεύμα. Αυτή η αμοιβαιότητα στις σχέσεις Θεού – ανθρώπου αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της χριστιανικής πίστης.
Αυτό είναι και το μήνυμα που στέλνει στη σύγχρονη εποχή ο πρωτομάρτυρας Στέφανος με τη ζωή και τη δράση του . Άγιος δεν γίνεται ο ήσυχος και καλοσυνάτος άνθρωπος, αλλά ο άνθρωπος εκείνος που παίρνει στα σοβαρά τη σχέση του με τον Θεό, που αναζητά να μάθει τι θέλει ο Θεός από αυτόν και αγωνίζεται να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αυτής της σχέσης. Μόνον τότε ο άνθρωπος αγιάζεται, γεμίζει από το Πνεύμα του Θεού και γίνεται φορέας αγιασμού και του κόσμου ολόκληρου. Μόνον τότε οι χριστιανοί αντιλαμβάνονται σωστά τον ρόλο τους στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου και θα μπορούν να ελπίζουν ότι είναι σε θέση να αλλάξουν πραγματικά τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου