Η δυναμική μετάβασης από ένα καθεστώς ελευθερίας, σε ένα σκληροπυρηνικό καθεστώς ανελευθερίας

Γράφει η Μαρία Δεναξά, δημοσιογράφος

Είχα καιρό να πάρω το τρένο από το Παρίσι για την επαρχία. Στο πρόσφατο παρελθόν έφτανα στο χώρο αναχώρησης, επικύρωνα το εισιτήριο στα μηχανήματα –δυο το πολύ σε κάθε αποβάθρα- κι έμπαινα στο τρένο, όπου κατά τη διαδρομή περνούσε ο ελεγκτής.

 Τα πράγματα όμως φαίνεται πως άλλαξαν. Ο σιδηροδρομικός σταθμός με τα τρένα που αναχωρούν για

την περιφέρεια και την επαρχία, δίνει την εντύπωση πως μετατράπηκε σε συνοριοφυλάκιο. Έχει χωριστεί σε τμήματα, που για να μπει κάποιος μέσα πρέπει να περάσει από σιδερένιους φράχτες, αφού πρώτα δείξει τον QR κωδικό του εισιτηρίου στον ανιχνευτή του φράχτη.

Δεν θα με πείραζε η όλη διαδικασία, αν δεν γνώριζα πως οι παραπάνω εγκαταστάσεις είναι μέρος ανησυχητικών προθέσεων:

-Πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστό πως τo Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρόκειται να επιτρέψει τη χρήση των τεχνολογιών βιομετρικής ταυτοποίησης εξ αποστάσεως, σε πραγματικό χρόνο (αρχικά) σε ορισμένες πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις…

-Την ίδια ώρα, δοκιμάστηκε η βιομετρική αναγνώριση προσώπου σε πολλά αεροδρόμια της χώρας και σύντομα στο δεύτερο μεγαλύτερο αεροδρόμιο του Παρισιού, στο Ορλί. Αρχικά κι εδώ με φόβητρο την τρομοκρατία και δικαιολογία την ασφάλεια, η οποία είναι κατά περίσταση.

-Παράλληλα και την ώρα που η προσοχή της κοινής γνώμης είναι στραμμένη στην ισραηλοπαλαιστινιακή σύρραξη, με ύπουλο τρόπο καταργούνται τα μετρητά και περιορίζεται ολοένα και περισσότερο η χρήση τους…

--Μέσα στην παγκόσμια αναμπουμπούλα, ανακοινώθηκε προχθές, από τον Επίτροπο Εσωτερικής Αγοράς και Ψηφιακής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Τιερί Μπρετόν, χωρίς σχεδόν κανείς να το πάρει είδηση, πως επιτεύχθηκε τελική συμφωνία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου και του Συμβουλίου της ΕΕ, για το πορτοφόλι ψηφιακής ταυτότητας…

-Το ψηφιακό πορτοφόλι δεν είναι τίποτα άλλο από τον ακρογωνιαίο λίθο του ευρωπαϊκού συστήματος κοινωνικής πίστωσης, το οποίο θα είναι το κοινό μας μέλλον.  Προβάλλοντας επιχειρήματα για άνεση και ασφάλεια (που άνετα μπορούν να καταρριφθούν) ώστε να το καθιερώσουν, το ψηφιακό πορτοφόλι μας καθιστά απόλυτα εξαρτημένους από ένα τεχνολογικό σύστημα που δεν είναι αλάνθαστο και που υπόκειται σε μια αυθαίρετη εξουσία.

Με τα πάντα συγκεντρωμένα και ψηφιοποιημένα, πρόκειται για ένα εργαλείο μαζικής επιτήρησης και επομένως μαζικού ελέγχου και μελλοντικά τιμωρίας, με αυταρχικού χαρακτήρα κριτήρια ενεργοποίησης και απενεργοποίησης της συμμετοχής μας, σε όλους τους τομείς και τις δραστηριότητες της κοινωνίας.  

 Ένα παράδειγμα για το πως θα λειτουργήσει το ψηφιακό πορτοφόλι, είναι η μεγάλη δοκιμή που έγινε κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού με το τσαρλατάνικο «σωτήριο πάσο» που κοκκίνιζε και πρασίνιζε – απαγόρευε ή επέτρεπε- ανάλογα με το πόσο υπάκουος ήταν κάποιος στον παραλογισμό που διατηρούσαν με όπλο τον φόβο, τα αμέτρητα ψέματα και τις ιστορίες για αγρίους.

 Πρόκειται για ένα εργαλείο το οποίο, μεταξύ άλλων, θα επιτρέψει την εισαγωγή κριτηρίων σχετικά με το ατομικό αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα ώστε να μπορούν να επιβληθούν αλλαγές (προς το χειρότερο) ή περιορισμοί στις διατροφικές μας συνήθειες ακόμα και στην υγιεινή μας. Θα επιτρέψει επίσης να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε θέματα που αφορούν την υγεία μας, βλέπε εμβολιασμούς.  

 Εν ολίγοις όλα τα παραπάνω (βιομετρική παρακολούθηση, ψηφιακό νόμισμα, ψηφιακό πορτοφόλι κλπ.) είναι άυλα δεσμά υποχρεώσεων άνευ δικαιωμάτων, υπό την ομηρία μιας «ηγεσίας» στο τιμόνι της ΕΕ, η οποία δεν είναι εκλεγμένη από τους ευρωπαϊκούς λαούς που ουδέποτε ρωτήθηκαν, ούτε έδωσαν με οποιονδήποτε τρόπο την συγκατάθεση τους, για την υιοθέτηση τους.  

 Οι νόμοι και οι εφαρμογές που σιγά-σιγά υιοθετούνται και ενεργοποιούνται με πρόσχημα την τεχνολογική εξέλιξη και κατεύθυνση έναν ψηφιακό-εικονικό κόσμο, αποτελούν μέρος μιας δυναμικής μετάβασης από ένα καθεστώς ελευθερίας, σε ένα σκληροπυρηνικό καθεστώς ανελευθερίας, ακραίου αυταρχισμού και καχυποψίας.

πηγη