Λαϊκές δοξασίες…αναρίθμητες συνήθειες γενεών και γενεών…όλες αφιερωμένες στον Αη Γιάννη τον Πρόδρομο που αυτήν την ημέρα λέγεται και Νηστευτής…και Νηστικάρης…και Θερμαστής και Ριγολόγος και Κρυαδίτης…
Η λαϊκή παράδοση, γραφική για τους σύγχρονους πανεπιστήμονες ορθολογιστές…δεν επιβάλλει, όπως συνηθίζεται να λέγεται, απλά τιμά, σέβεται και αγαπά όλους τους Αγίους, κάποιους δε ιδιαίτερα ….
Η τελευταία μεγάλη γιορτή του εκκλησιαστικού έτους ,αφιερωμένη στον σεβασμιώτερο όλων των
προφητών, στον αρχηγό του αγγελικού τάγματος και όλης της μοναχικής πολιτείας, αυτόν για τον οποίο ο Χριστός μας ,είπε :ευτυχισμένη η μάνα που γέννησε τέτοιο παιδί …Έστω και νοερά αυτήν την ημέρα γονατίζω και προσκυνώ το χώμα ποτισμένο με το αίμα από τον αποκεφαλισμό του αγγελόμορφου Αγίου, αληθινά ανεκτίμητος θυσαυρός, φυλαγμένος στο Μοναστήρι Του στις Σέρρες…Και έπειτα οι θύμησες οδηγούν τα βήματα της ψυχής μου σε ένα ξωκκλησάκι αγαπημένο…
H τελευταία γιορτή του καλοκαιριού…εκεί, που όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι μας έφταναν τα νυχτερινά βήματά μας…η περίφημη βόλτα ως τον Αϊ Γιάννη…κάθε βράδυ όλα τα παιδιά του χωριού ξεκινούσαμε με προορισμό τον…ουρανό του μικρού ξωκκλησιού στην άκρη του δρόμου λίγο πρίν τα αλώνια…εκεί δίπλα στην ξακουστή του βρύση με την μεγάλη γούρνα για να ποτίζονται τα ζα, σημείο αναφοράς και συνάντησης για ατέλειωτες γενιές μανιατών .
Αμέτρητες και οι φορές που όλοι μας …ασεβείς κι αθώοι καθόμασταν στην σκεπή του κοιτάζοντας τον μανιάτικο ουρανό περιμένοντας αυτός να… ξεκρεμάσει ένα από τα άπειρα μικρά του φώτα και εμείς έπειτα να ευχηθούμε μυστικά για να πιάσει η ευχή…
Κάθε που τέλειωνε το πανηγύρι της ανεμελιάς…της παιδικής μας αγαθοσύνης, το πανηγύρι του λατρεμένου μας Αυγούστου στην ανάλαδη εικοστή εννάτη του, η βόλτα γινόταν πλέον επίσημη ..Φορώντας τα καλά μας κατεβαίναμε στην μικρή του αυλή να προσκυνήσουμε την Τίμια κεφαλή Του επίγειου Αγγέλου και να ακούσουμε εκείνο το συγκλονιστικό μικρό δοξαστικό που τότε ελάχιστα καταλαβαίναμε, μα η ένταση της φωνής του ψάλτη μας έκανε να συλλογιζόμαστε το μαρτύριο του σεβασμιώτερου των προφητών:
Πάλιν Ἡρῳδιὰς μαίνεται, πάλιν ταράττεται, Ὢ ὅρχημα δόλιον, καὶ πότος μετὰ δόλου! ὁ Βαπτιστὴς ἀπετέμνετο, καὶ Ἡρῴδης ἐταράττετο….
Πέρασαν πολλά καλοκαίρια από τότε…
Αυτά μίκρυναν αναγκαστικά, οι βόλτες και αυτές λιγόστεψαν ..η ανεμελιά και κυρίως η παιδική αθωότητα έγιναν μνήμες πολύτιμες να κρατηθείς ζωντανός στις σκοτεινές και ανίερες μέρες μας ..και ο Άϊ Γιάννης μας με τις υπέροχες βυζαντινές αγιογραφίες και το πάντα κατανυκτικό του ημίφως…έγινε ακόμη πιο…έμορφος που λένε κι οι μανιάτες…
Η οικογένεια που πολλές δεκαετίες τον ευλαβείται ιδιαιτέρως, φρόντισε ώστε το αγαπημένο εκκλησάκι να αναστηλωθεί εντυπωσιακά και να αποκτήσει μια ακόμη πιο μεγάλη και άνετη αυλή με πολλά πετρόχτιστα καθίσματα για τους προσκυνητές. Η αρτοκλασία μου θύμισε παλιές εποχές με πολλούς, πλέον κεκοιμημένους εξωχωρίτες…τον μπάρμπα Μίμη τον ψάλτη, τον θρυλικό Χρήστακα τον μπάρμπα Νώντα τον λεβεντάνθρωπο και τόσους άλλους που μόλις πέρυσι συνάντησα για τελευταία φορά στην αυλή του αέναου κήρυκα της Μετανοίας …
Μια τελευταία ματιά στην εικόνα Του για δύναμη… και ένα καλή αντάμωση ….που όλο και πιο απροσποίητα βγαίνει από τα χείλη όλων των …ξενιτεμένων , όταν η τελευταία καλοκαιρινή τους βόλτα έφτασε και φέτος στο τέλος της, μελαγχολούν γλυκά τα μάτια μας και τις ψυχές μας…
Και του χρόνου! Και του χρόνου εδώ στην χάρη Του Προδρόμου και Προφήτη του Σωτήρος Χριστού….Ξεχωρίτες! ζωντανοί και ταξιδιώτες: Καλό Παράδεισο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου