Μπορεί η κρίση του πληθωρισμού να εξελιχθεί σε μία χρηματοοικονομική κρίση ανάλογη με εκείνη του 2008; Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Capital Economics, Neil Shearing δεν αποκλείει το ενδεχόμενο και εντοπίζει τους μεγαλύτερους κινδύνους σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, όπως και στον σκιώδη τραπεζικό κλάδο.
Όπως σημειώνει ανάλυση της Capital Economics, είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε μία κρίση ρευστότητας από μία κρίση φερεγγυότητας. Σύμφωνα με τον οίκο, οι κεντρικές τράπεζες έχουν τα
εργαλεία για να αντιμετωπίσουν τις κρίσεις ρευστότητας που μπορεί να προκύψουν από την αύξηση των επιτοκίων και τη μείωση των τιμών των assets. Αντίθετα, αυτό που προβληματίζει τους οικονομολόγους είναι μια μεγαλύτερη απειλή, όπου τα υψηλότερα επιτόκια θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλη και ταυτόχρονη πτώση των assets, που με τη σειρά της θα απειλήσει τη φερεγγυότητα των χρηματοοικονομικών οργανισμών.
Σύμφωνα με τον Shearing, οι περισσότερες τράπεζες φαίνονται σήμερα καλύτερα προετοιμασμένες να αντέξουν την πτώση στις τιμές των assets από ο,τι ήταν το 2007. Οι κεφαλαιακές απαιτήσεις έχουν αυξηθεί και τα stress tests είναι πιο δυνατά. Έτσι, η Capital Economics εκτιμά ότι εάν παρουσιαστούν προβλήματα, αυτά θα είναι στις μικρότερες τράπεζες και στον λεγόμενο σκιώδη τραπεζικό κλάδο, δηλαδή σε ένα κομμάτι της αγοράς που δεν παρακολουθείται τόσο στενά από τις εποπτικές αρχές.
Ένα δεύτερο σημείο κινδύνου εντοπίζεται στις οικονομίες όπου τα επιτόκια αυξάνονται ιδιαιτέρως απότομα. Από αυτές τις χώρες, το Ηνωμένο Βασίλειο ξεχωρίζει, σημειώνει ο Shearing. Και την ίδια στιγμή, η Capital Economics βάζει στο κάδρο των «επικίνδυνων» τις χώρες που έχουν βιώσει μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των κατοικιών, δηλαδή το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.
Μία τρίτη πηγή ρίσκου εντοπίζεται στις αγορές συναλλάγματος. Το ισχυρό δολάριο μπορεί να προκαλέσει προβλήματα για εταιρείες που έχουν δανειστεί σε δολάρια, αλλά δεν έχουν την ανάλογη ροή δολαριακών εσόδων ή δεν έχουν κάνει επαρκή αντιστάθμιση κινδύνου. Κάτι τέτοιο, με τη σειρά του, μπορεί να προκαλέσει ζημιές για τις τράπεζες που έχουν δανείσει αυτές τις επιχειρήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, τονίζει η Capital Economics, η ιστορία δείχνει ότι κάθε κρίση μπορεί να προκαλέσει πολύ διαφορετική ζημιά στην οικονομία. Ο βασικός παράγοντας που κρίνει την έκταση των ζημιών είναι το κατά πόσο τα προβλήματα αυτά θα «μολύνουν» το ευρύτερο χρηματοοικονομικό σύστημα, εμποδίζοντας τον δανεισμό. Αυτό εξαρτάται από το πόσο υγιείς είναι οι τράπεζες, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις.
Καθώς τα σύννεφα μαζεύονται πάνω από την παγκόσμια οικονομία και το χρηματοοικονομικό σύστημα, η Capital Economics θυμίζει ότι ο δανεισμός των τραπεζών και των νοικοκυριών είναι πολύ χαμηλότερος από ό,τι ήταν το 2007 στις μεγάλες ανεπτυγμένες οικονομίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου