Ο β’ Παγκόσμιος Πόλεμος αποτέλεσε τη σημαντικότερη καμπή για την αλλαγή της ιστορικής ροής του του πλανήτη. Την ιστορία, όπως αυτή γράφτηκε εκείνη την εποχή, ελάχιστοι τη γνωρίζουν. Η επικρατούσα άποψη περί των γεγονότων αποτελεί στην πραγματικότητα, μία οικτρή παραχάραξη της Αληθειας. Πίσω από αυτή την παραχάραξη κρύβονται πολλά πολιτικά αίτια αλλά και πολλές πλεκτάνες των «κυρίαρχων» του πλανήτη.
Αυτό που αποτελεί γεγονός πάντως, είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία οι ηττημένοι ενός πολέμου, γίνονται οι κυρίαρχοι των νικητών. Τα αίτια, τα γεγονότα, και οι καταστάσεις που
οδήγησαν στον β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν καταγραφεί ήδη σε παρελθόντα άρθρα.Το ίδιο και η χρηματοδότηση αυτού του πολέμου, καθώς και τα συμφέροντα που κρύβονταν πίσω από την κάθε πλευρά. Ετσι, σε αυτό το άρθρο, μας δίνεται η ευκαιρία να αναλύσουμε κάποιες αλήθειες και κάποιους μύθους οι οποίοι λέγονται για το Καθεστώς Ιωάννη Μεταξά αλλά και για τα όσα έγιναν το 1940. Κάποια από αυτά που θα βρείτε σε αυτό το άρθρο, πιθανόν να τα διαβάσετε για πρώτη φορά. Κάποια ίσως να τα γνωρίζετε. Κάποια έχουν περάσει στη λήθη και κάποια έχουν αλλοιωθεί. Όπως ήδη ξέρετε, σε αυτό το ιστολόγιο γράφουμε την ωμή αλήθεια χωρίς «σάλτσες». Και αυτήν ακριβώς την αλήθεια θα διαβάσετε στις παρακάτω γραμμές.
Μύθοι και αλήθειες
Αφήγημα:
«Το καθεστώς Μεταξά έκανε πραξικόπημα!»
Μύθος! Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν ένας διακεκριμένος στρατιωτικός και πολιτικός, ο οποίος έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από τον βασιλέα. Ωστόσο η Πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ήταν τέτοια που επέβαλε την αναγκαιότητα της αλλαγής της κυβέρνησης. Ήδη από το 1932 η Ελλάδα βρισκόταν σε καθεστώς μνημονίων. Αυτό έφερε μεγάλες ταραχές στην κοινωνία, ξεσπάσματα, διαδηλώσεις και είχε ως αποτέλεσμα μέσα σε δύο χρόνια να αλλάξει επτά φορές η κυβέρνηση της χώρας. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης ο βασιλέας Όρισε ως πρωθυπουργό της χώρας τον Ιωάννη Μεταξά, στις 4 Αυγούστου του 1936.
Με την Ανάληψη των καθηκόντων του ο Ιωάννης Μεταξάς παρουσιάστηκε στη Βουλή. Εκεί μιλώντας προς τους βουλευτές τους τόνισε ότι δεν πρόκειται να διαλύσει τη Βουλή. Ωστόσο όποιος δεν θέλει να συμμετέχει μαζί του στην κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα να φύγει. Όπως ήταν φυσικό έφυγε το ΚΚΕ, αλλά και κάποιοι άλλοι άλλων παρατάξεων.
Αυτό το γεγονός καταρρίπτει από μόνο του και το αφήγημα της δικτατορίας. Ότι Δηλαδή ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν δικτάτορας. Η κυβέρνηση λοιπόν ανατέθηκε στον Ιωάννη Μεταξά και δεν την έλαβε δια της βίας.
Αφήγημα:
«Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν μισητός στο λαό!»
Μύθος! Οι μεταρρυθμίσεις που έφερε ο Ιωάννης Μεταξάς τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό, εργατικό, στρατιωτικό και αγροτικό επίπεδο, τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό στο λαό. Με μία εξαίρεση ίσως… Τους κομμουνιστές! Το ΚΚΕ, βλέποντας ότι οι μεταρρυθμίσεις του Ιωάννη Μεταξά στον τομέα της εργασίας και της ασφάλειας είναι τέτοιες που αποδυναμώνουν την αναγκαιότητα της ύπαρξης του κόμματος, στράφηκαν εναντίον του. Όσο εν τω μεταξύ ήταν εν ζωή δεν μπορούσαν να πούνε πιο πολλά. Ο θάνατος του, τους έδωσε την ευκαιρία να πετάξουν μπόλικη λάσπη, και να διαστρεβλώσουν όλα τα γεγονότα.
Οι μεταρρυθμίσεις του Ιωάννου Μεταξά στο εργασιακό όπως η ίδρυση του ΙΚΑ, της ΓΣΕΕ, της Εργατικής Εστίας, της υποχρεωτικής οκτάωρης εργασίας, της καθιέρωσης της κυριακάτικης αργίας και πολλών άλλων, αποδυνάμωσαν το ΚΚΕ. Η χαριστική βολή ήρθε με την απόφαση της κυβέρνησης Μεταξά να χαρίσει τα αγροτικά χρέη.
Όλα αυτά και πολλά περισσότερα που καθιέρωσε η κυβέρνηση Μεταξά, οι κυβερνήσεις του μνημονίου αγωνίζονται να τα ακυρώσουν. Όλα όσα δόθηκαν στην εργατική τάξη, όλα όσα δόθηκαν στους αγρότες, όλα όσα δόθηκαν στην κοινωνία, τώρα αποχαρακτηρίζονται από τις κυβερνήσεις του μνημονίου, στο βωμό μιας δήθεν Εθνικής αναγκαιότητας. Και ένα από τα μέσα επίτευξης του σκοπού τους είναι η σπίλωση του ονόματός και του έργου του Ιωάννη Μεταξά.
Αφήγημα:
«Ο ελληνικός λαός είπε το ΟΧΙ στους κατακτητές.»
Κατά το ήμισυ αληθές. Το αφήγημα αυτό έχει ως σκοπό να βγάλει τελείως έξω από το χάρτη τον κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά. Η περιβόητη φράση του στον Ιταλό πρέσβη «ώστε λοιπόν έχουμε πόλεμο», παραβλέπεται επίτηδες. Αυτό αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι προσπάθεια σπίλωσης του ονόματος του Ιωάννη Μεταξά και του έργου του. Η αλήθεια είναι ότι ο Ιωάννης Μεταξάς είπε πρώτα το ΟΧΙ και ο λαός στη συνέχεια συμφώνησε μαζί του και στήριξε την απόφασή του.
Αφήγημα:
«Ο Ιωάννης Μεταξάς είπε αναγκαστικά το ΟΧΙ γιατί φοβόταν ότι ο λαός θα επαναστατήσει εναντίον του.»
Μύθος! Πρόκειται για ένα από τα πιο γελοία αφηγήματα! Ο Ιταλός πρέσβης, επισκέφθηκε την πρωθυπουργική κατοικία περίπου στις 3:00 το πρωί. Εάν ο Ιωάννης Μεταξάς έλεγε ναι στις ιταλικές απαιτήσεις, οι Έλληνες θα ξυπνούσαν το πρωί έχοντας τα στρατεύματά του Μουσολίνι στις πόρτες τους, και κανείς δεν θα έπαιρνε χαμπάρι τι έγινε. Κανείς δεν θα μπορούσε να αντιδράσει διότι πλέον την κυβέρνηση θα την είχε η Ιταλία κι όχι ο Μεταξάς.
Αφήγημα:
«Η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να πολεμήσει τον κατακτητή.»
Μύθος! Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα προερχόταν από έναν οδυνηρό α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος είχε δημιουργήσει πολλά οικονομικά προβλήματα. Προβλήματα που οδήγησαν σε πτώχευση την Ελλάδα και στην εφαρμογή των μνημονίων του 1932. Ωστόσο η αλήθεια επίσης είναι ότι η Ελλάδα ήταν πανέτοιμη οπλικά να αντιμετωπίσει τον κατακτητή.
Στο ημερολόγιο του Τσιάνο, υπάρχει μία αναφορά η οποία σκοπίμως αποκρύπτεται τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τα βιβλία της ιστορίας. Η αναφορά αυτή λέει:
«Μα πώς ν’ αντιμετωπίσουμε το καινουργιές πυροβολικό των Ελλήνων με τους άριστα εκπαιδευμένους αξιωματικούς του;»
Αντίθετα τα αποσπάσματα που δημοσιεύονται από το εν λόγω ημερολόγιο, είναι προσεκτικά επιλεγμένα και πολλές φορές αλλοιωμένα, ώστε να παραχαράσσεται η ιστορία με στόχο να δείξει ότι η Ελλάς ήταν ανίκανη να αντιμετωπίσει έναν κατακτητή και ότι ο Ιωάννης Μεταξάς δεν έκανε αυτό που έπρεπε. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.
Το 1936, ο Ιωάννης Μεταξάς, στην απόφασή του να φέρει μεταρρυθμίσεις στο στρατό, ζητάει από τον Υπουργό Οικονομικών Ζαβιτσιάνο να ετοιμάσει έναν προϋπολογισμό για τα απαιτούμενα χρήματα. Το τελικό αποτέλεσμα του προϋπολογισμού ήταν ότι η Ελλάδα χρειαζόταν 6 τρισεκατομμύρια δραχμές προκειμένου να γίνει η απαραίτητη ανακαίνιση του οπλισμού. Καθώς η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας ήταν τραγική αποφάσισαν ότι θα έπρεπε όλο αυτό το ποσό να αποπληρωθεί σε 8 χρόνια.
Αρχικά απευθύνθηκαν στους άγγλους οι οποίοι αρνήθηκαν να ενισχύσουν την Ελλάδα με οπλισμό, αφού πρώτα «έφαγαν» την προκαταβολή. Τότε εμφανίστηκε ένας Γερμανός αξιωματούχος ο οποίος συνομίλησε με τον Ζαβιτσιάνο. Η προσφορά της γερμανικής πλευράς ήταν αρκετά δελεαστική. Οι Γερμανοί προσέφεραν τον απαιτούμενο εξοπλισμό όχι σε 8 χρόνια αλλά άμεσα. Και η αποπληρωμή του χρέους δεν θα γινότανε σε χρήματα αλλά σε καπνό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή η Ελλάδα είχε τη μεγαλύτερη παραγωγή καπνού από όλες τις γύρω χώρες. Τέτοια που έφτανε στο 40 περίπου τοις εκατό, ενώ όλες οι άλλες χώρες μαζί, των Βαλκανίων, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, έφταναν το 60%. Η συμφωνία επίσης προέβλεπε ότι για πέντε χρόνια θα έδινε καπνό η Ελλάδα στη Γερμανία.
Ο Ζαβιτσιάνος τότε δέχτηκε. Πράγματι όλος ο οπλισμός αυτός ήρθε στην Ελλάδα και ξεκίνησε η Ελλάδα να πληρώνει σε καπνό και όχι σε χρήματα. Ωστόσο επειδή το 1940 ξεκίνησε ο πόλεμος με την Ιταλία, δεν μπόρεσαν να συμπληρωθούν τα πέντε χρόνια. Συμπληρώθηκαν μόνο τα τέσσερα. Τώρα Αν έρθουν ξαφνικά οι Γερμανοί και μας ζητήσουν ένα χρόνο να τους δίνουμε τσάμπα καπνό δεν ξέρω… (Αστειεύομαι)
Ο Ζαβιτσιάνος, χαρούμενος που τελικά πέτυχε αυτή τη συμφωνία, άρχισε να τη διαδίδει. Τέτοιες συμφωνίες όμως επιβάλλεται να παραμένουν μυστικές. Και όπως καταλαβαίνετε το αποτέλεσμα ήταν να εκδιωχθεί ο Ζαβιτσιάνος από το υπουργείο και ο Ιωάννης Μεταξάς να ζητήσει την παραίτησή του.
Αφήγημα:
«Ο ελληνικός λαός πολέμησε ενωμένος σαν γροθιά τον κατακτητή.»
Μύθος! Δεν πολέμησαν όλοι οι Έλληνες τον κατακτητή! Τουλάχιστον όχι εξ αρχής! Όταν το 1940 ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ελλάδα οι κομμουνιστές απείχαν. Αυτό βέβαια οφείλεται στο περιβόητο «Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης«, γνωστό κι ως «Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ» που συμφωνήθηκε μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης στις 23 Αυγούστου 1939 και υπεγράφη στις 31 Αυγούστου 1939.
Το ΚΚΕ έπαιρνε εντολές από τη Σοβιετική Ένωση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τιμήσει το σύμφωνο και να αρνηθεί να συμμετέχει στις πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις. Αυτό άλλαξε λίγο αργότερα όταν ήρθαν οι ανάλογες εντολές από τη Σοβιετική Ένωση. Αυτό το ενοχικό σύνδρομο του ΚΚΕ γι’ αυτήν την εθνική προδοσία, ήταν που το έκανε να στηριχτεί στις πλάτες του Άρη Βελουχιώτη και του Πέτρου Κόκκαλη, οι οποίοι με τη σειρά τους έπαιρναν και αυτοί εντολές από την Κομμουνιστική Διεθνή. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.
Αφήγημα:
«Η Ελλάδα πολέμησε κατά του φασισμού… «
Μύθος! Πρόκειται για έναν από τους πιο αντιφατικούς μύθους με τον οποίον ποτίζουν χρόνια τώρα τον ελληνικό λαό. Οι ίδιοι που διακινούν αυτό τον μύθο, είναι οι ίδιοι που αποκαλούν τον Ιωάννη Μεταξά φασίστα και το καθεστώς του φασιστικό. Πρώτη αντίφαση: Πώς είναι δυνατόν ένα φασιστικό καθεστώς να καταφερθεί εναντίον ενός άλλου;
Δεύτερη αντίφαση: Πώς είναι δυνατόν ένας λαός που στηρίζει ένα φασιστικό καθεστώς όπως είναι αυτό – υποτίθεται – του Ιωάννη Μεταξά, να πολεμήσει ένα εξίσου φασιστικό καθεστώς; Δεν βγάζει λογική.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτούς τους μύθους τους έχει βγάλει το ΚΚΕ και τους διαδίδει. Στόχος βέβαια είναι και πάλι σπίλωση του ονόματος του Ιωάννη Μεταξά, αλλά και η αγιοποίηση ενός ΚΚΕ που αρχικά τάχθηκε υπέρ της αποχής από τον πόλεμο.
Όταν οι Έλληνες πήραν τα όπλα για να πολεμήσουν τον κατακτητή, δεν κοίταξαν τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Αυτό που τους ένοιαζε ήταν να πολεμήσουν και να προστατέψουν τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, την Πατρίδα τους. Και μπορεί η λέξη «Πατρίδα» να είναι άγνωστη για τους κομμουνιστές δεν είναι όμως για τους Έλληνες. Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Έλληνες πολέμησαν «υπέρ βωμών και εστιών» κι όχι υπέρ ή κατά πολιτικών πεποιθήσεων.
Ο κατάλογος των μύθων που διαδίδουν η Νέα Τάξη Πραγμάτων και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος είναι πραγματικά ατελείωτος. Όλα έχουν μία κοινή συνισταμένη και ένα κοινό στόχο: να πλήξουν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Να πλήξουν το ηθικό και την εθνική συνοχή των Ελλήνων. Θα μπορούσα να γράφω πολλά άρθρα στη σειρά για να τελειώσουμε αυτόν τον κατάλογο, αν κι αμφιβάλλω αν θα μπορούσε ποτέ να τελειώσει πραγματικά.
Εύχομαι, μέσα από αυτό το άρθρο, να προσέθεσα σα ένα μικρό λιθαράκι στο Ναό της Αλήθειας. Και αυτό διότι λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου