 |
| Οι οικονομολόγοι κρούουν των κώδωνα του κινδύνου για το ενδεχόμενο η Ευρώπη να υποκύπτει σε ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ως «ιαπωνοποίηση» |
Το αληθινό δίδαγμα από την Ιαπωνία είναι ότι με αυτό το μοντέλο ο
πλανήτης οδηγείται στην στασιμότητα, δεν θα υπάρχει καθόλου ανάπτυξη, η
παραγωγικότητα θα είναι χαμηλή και η δυσαρέσκεια, των κοινωνιών θα
αυξάνεται.
Η Fitch σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυση – προειδοποίηση
για την ευρωζώνη και τις
χώρες του νότου όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία τονίζοντας ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ιαπωνοποίησης της οικονομίας.
χώρες του νότου όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία τονίζοντας ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ιαπωνοποίησης της οικονομίας.
Τι σημαίνει ιαπωνοποίηση της οικονομίας;
Το
πείραμα που ξεκίνησε ο πρωθυπουργός Shinzo Abe στις αρχές του 2010 στην
Ιαπωνία θα πρέπει να αποτελέσει σημαντική προειδοποίηση για τις
πλούσιες χώρες, τα αποτελέσματα του πειράματος θα είναι απογοητευτικά.
Η αποτυχία του Abenomics (επειδή η νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Abe ονομάζεται Abenomics) ήταν εντυπωσιακή.
Η αποτυχία του Abenomics (επειδή η νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Abe ονομάζεται Abenomics) ήταν εντυπωσιακή.
Ο ισολογισμός της κεντρικής τράπεζας
της Ιαπωνίας έχει υπερβεί το 100% του ΑΕΠ της χώρας, η κεντρική τράπεζα
κατέχει σχεδόν το 70% των ETF της Ιαπωνίας και είναι ένας από τους 10
πρώτους μετόχους στην πλειοψηφία των μεγαλύτερων εταιρειών του
χρηματιστηριακού δείκτη Nikkei.
Το δημόσιο χρέος προς το ΑΕΠ έχει αυξηθεί στο 236% και παρά το χαμηλό κόστος η κυβέρνηση δαπανά σχεδόν το 22% του προϋπολογισμού για έξοδα τόκων.
Το δημόσιο χρέος προς το ΑΕΠ έχει αυξηθεί στο 236% και παρά το χαμηλό κόστος η κυβέρνηση δαπανά σχεδόν το 22% του προϋπολογισμού για έξοδα τόκων.
Κανένα από τα αποτελέσματα
που αναμένονταν από το μαζικό νομισματικό πείραμα, αποκαλούμενο QQE
(ποσοτική και ποιοτική χαλάρωση), δεν έχει επιτευχθεί.
Η ανάπτυξη αναμένεται να είναι μια από τις πιο αδύναμες στον κόσμο το 2020, σύμφωνα με το ΔΝΤ, και η χώρα έχει χάσει σταθερά τους στόχους της για τον πληθωρισμό και την οικονομική ανάπτυξη, ενώ ο ισολογισμός της κεντρικής τράπεζας και το χρέος της Ιαπωνίας αυξήθηκαν.
Οι πραγματικοί μισθοί έχουν παραμείνει σταθεροί εδώ και χρόνια και η οικονομική δραστηριότητα εξακολουθεί να είναι τόσο φτωχή όσο ήταν στις δύο τελευταίες δεκαετίες όπου τα κίνητρα ήταν ισχυρά.
Ποια είναι τα διδάγματα από την Ιαπωνία και την Ιαπωνοποίηση ως μοντέλο οικονομικής και νομισματικής πολιτικής;
-Καμία χώρα δεν μπορεί να αντισταθμίσει το πρόβλημα των δημογραφικών στοιχείων και της παραγωγικότητας με μεγαλύτερη εκτύπωση χρεών και χρημάτων.
Η οικονομία παραμένει ασθενέστερη και σε μόνιμη στασιμότητα.
-Οι προκλήσεις της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας δεν μπορούν να λυθούν, γεγονός που ενθαρρύνει τις κακές επενδύσεις και τις κρατικές δαπάνες.
Πρόκειται για μια μαζικά σταθερή μεταβίβαση του πλούτου από την παραγωγική στην μη παραγωγική.
-Η εσφαλμένη διάγνωση των προβλημάτων θα οδηγήσει σε επιδείνωση των αποτελεσμάτων.
Όταν η κυβέρνηση περιβάλλεται από οικονομολόγους που υποστηρίζουν να παρθούν μέτρα, τότε θα αποφασίσει να αυξήσει τους φόρους και να δημιουργήσει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα κατά της κατανάλωσης.
Με ιδιωτικό χρέος στο 221% του ΑΕΠ η Ιαπωνία έχει πρόβλημα ενώ η αποταμίευση συνεχώς μειώνεται.
-Εάν λόγω της νομισματικής πολιτικής μια χώρα εγκαταλείψει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τα αποτελέσματα θα είναι χειρότερα. Το πρόγραμμα QQE βασίστηκε σε τρεις άξονες.
Α) τη νομισματική πολιτική,
Β)τις κρατικές δαπάνες και
Γ)τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Οι κυβερνήσεις ποιον άξονα ξέχασαν να εφαρμόσουν;
Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν ποτέ, και όταν το έκαναν, πήραν την μορφή υψηλότερων φόρων και περισσότερου παρεμβατισμού, το αντίθετο από αυτό που η οικονομία χρειαζόταν.
-Το μεγαλύτερο μάθημα από την Ιαπωνία δεν είναι ότι η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγοράζει μετοχές πρωτοφανές στο παρελθόν αλλά όχι στο παρόν.
Το μεγαλύτερο δίδαγμα από την Ιαπωνία είναι ότι η νομισματική και δημοσιονομική πολιτική δεν έχει ως στόχο να επανεκκινήσει την οικονομία και να βελτιώσει την ανάπτυξη ή την παραγωγικότητα, αλλά να διαιωνίσει τις ανισορροπίες που δημιουργούνται από την υπερβολική κυβερνητική παρέμβαση και να μεταφέρει τον πλούτο από τους μισθούς και τις αποταμιεύσεις στην κυβέρνηση μέσω των πάσης φύσεως φόρων.
-Το μάθημα από την Ιαπωνία είναι ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προσθέτει δύο συν δύο και το άθροισμα να ισούνται με είκοσι δύο, ωστόσο το ιαπωνικό μοντέλο ή Ιαπωνοποίηση διαιώνισε τις δημοσιονομικές ανισορροπίες για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι θα υπαγόρευε η λογική.
-Το αληθινό δίδαγμα από την Ιαπωνία είναι ότι με αυτό το μοντέλο ο πλανήτης οδηγείται στην στασιμότητα, δεν θα υπάρχει καθόλου ανάπτυξη, η παραγωγικότητα θα είναι χαμηλή και η δυσαρέσκεια, των κοινωνιών θα αυξάνεται.
www.bankingnews.gr
Η ανάπτυξη αναμένεται να είναι μια από τις πιο αδύναμες στον κόσμο το 2020, σύμφωνα με το ΔΝΤ, και η χώρα έχει χάσει σταθερά τους στόχους της για τον πληθωρισμό και την οικονομική ανάπτυξη, ενώ ο ισολογισμός της κεντρικής τράπεζας και το χρέος της Ιαπωνίας αυξήθηκαν.
Οι πραγματικοί μισθοί έχουν παραμείνει σταθεροί εδώ και χρόνια και η οικονομική δραστηριότητα εξακολουθεί να είναι τόσο φτωχή όσο ήταν στις δύο τελευταίες δεκαετίες όπου τα κίνητρα ήταν ισχυρά.
Ποια είναι τα διδάγματα από την Ιαπωνία και την Ιαπωνοποίηση ως μοντέλο οικονομικής και νομισματικής πολιτικής;
-Καμία χώρα δεν μπορεί να αντισταθμίσει το πρόβλημα των δημογραφικών στοιχείων και της παραγωγικότητας με μεγαλύτερη εκτύπωση χρεών και χρημάτων.
Η οικονομία παραμένει ασθενέστερη και σε μόνιμη στασιμότητα.
-Οι προκλήσεις της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας δεν μπορούν να λυθούν, γεγονός που ενθαρρύνει τις κακές επενδύσεις και τις κρατικές δαπάνες.
Πρόκειται για μια μαζικά σταθερή μεταβίβαση του πλούτου από την παραγωγική στην μη παραγωγική.
-Η εσφαλμένη διάγνωση των προβλημάτων θα οδηγήσει σε επιδείνωση των αποτελεσμάτων.
Όταν η κυβέρνηση περιβάλλεται από οικονομολόγους που υποστηρίζουν να παρθούν μέτρα, τότε θα αποφασίσει να αυξήσει τους φόρους και να δημιουργήσει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα κατά της κατανάλωσης.
Με ιδιωτικό χρέος στο 221% του ΑΕΠ η Ιαπωνία έχει πρόβλημα ενώ η αποταμίευση συνεχώς μειώνεται.
-Εάν λόγω της νομισματικής πολιτικής μια χώρα εγκαταλείψει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τα αποτελέσματα θα είναι χειρότερα. Το πρόγραμμα QQE βασίστηκε σε τρεις άξονες.
Α) τη νομισματική πολιτική,
Β)τις κρατικές δαπάνες και
Γ)τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Οι κυβερνήσεις ποιον άξονα ξέχασαν να εφαρμόσουν;
Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν ποτέ, και όταν το έκαναν, πήραν την μορφή υψηλότερων φόρων και περισσότερου παρεμβατισμού, το αντίθετο από αυτό που η οικονομία χρειαζόταν.
-Το μεγαλύτερο μάθημα από την Ιαπωνία δεν είναι ότι η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγοράζει μετοχές πρωτοφανές στο παρελθόν αλλά όχι στο παρόν.
Το μεγαλύτερο δίδαγμα από την Ιαπωνία είναι ότι η νομισματική και δημοσιονομική πολιτική δεν έχει ως στόχο να επανεκκινήσει την οικονομία και να βελτιώσει την ανάπτυξη ή την παραγωγικότητα, αλλά να διαιωνίσει τις ανισορροπίες που δημιουργούνται από την υπερβολική κυβερνητική παρέμβαση και να μεταφέρει τον πλούτο από τους μισθούς και τις αποταμιεύσεις στην κυβέρνηση μέσω των πάσης φύσεως φόρων.
-Το μάθημα από την Ιαπωνία είναι ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προσθέτει δύο συν δύο και το άθροισμα να ισούνται με είκοσι δύο, ωστόσο το ιαπωνικό μοντέλο ή Ιαπωνοποίηση διαιώνισε τις δημοσιονομικές ανισορροπίες για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι θα υπαγόρευε η λογική.
-Το αληθινό δίδαγμα από την Ιαπωνία είναι ότι με αυτό το μοντέλο ο πλανήτης οδηγείται στην στασιμότητα, δεν θα υπάρχει καθόλου ανάπτυξη, η παραγωγικότητα θα είναι χαμηλή και η δυσαρέσκεια, των κοινωνιών θα αυξάνεται.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου