Η εγχώρια παραγωγή μελιού δεν επαρκεί για την ντόπια κατανάλωση.
Με τις ψηλές τιμές που απολαύει – πάνω από 15 ευρώ το κιλό στις υπεραγορές της Αθήνας, έως 10 ευρώ απ’ ευθείας αγορά απ’ τον μελισσουργό – το ελληνικό μέλι προσφέρεται για νοθεία με φθηνό, εισαγόμενο από την Βουλγαρία – ακόμη και “μέλια” από την μακρινή Κίνα. Αλλά τότε δεν είναι γνήσιο ελληνικό μέλι με το άρωμα του – θυμαρίσιο, ανθών , δασικό κλπ – οπότε ο καταναλωτής παραπλανάται, ο παραγωγός χάνει μέρος της προσόδου (rent) κι η ελληνική οικονομία επιδοτεί την ξένη.
Ούτε όμως η απαγόρευση των εισαγωγών είναι δυνατή. Αφ’ ενός θα εκτόξευε τις τιμές στα ύψη (το μέλι χρησιμοποιείται στην ζαχαροπλαστική) αφ’ ετέρου θα προκαλούσε διαμαρτυρίες στην ΕΕ και πρόστιμα. Εν τούτοις, ο ρόλος της μελισσοκομίας και των 20.000 ημεδαπών μελισσουργών είναι ευρύτερος της γλυκάνσεως των… πικραμένων Ελλήνων από τόσα βάσανα της… μεταμοντέρνας βιωτής. Αφορά στην γεωργική παραγωγή με την επικονίαση των φυτών και δένδρων, για την καρποφορία και την βιοποικιλότητα.
Συνεπώς τα 2,5 εκατομμύρια κυψελών είναι ένα ακόμη εθνικό κεφάλαιο, όπως ο ελληνικός αμπελώνας, ο ενάλιος πλούτος, τα δάση κλπ. που πρέπει να προστατευθεί με κάθε μέσο, αφού μάλιστα οι “Επικονιαστές” (οι ακάματες μέλισσες, οι πεταλούδες κι αλλά έντομα που τρέφονται απ’ τα άνθη κλπ) έτυχε για πρώτη φορά πέρυσι της προσοχής της ΕΕ. Διότι οι πληθυσμοί των μειώνονται από την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων κι εντομοκτόνων, αλλά ενδεχομένως κι από δυσμενείς καιρικές συνθήκες (παρατεταμένος υετός την άνοιξη, ανομβρία το θέρος).
Η μέλισσα κι ο άνθρωπος αλληλοεξαρτώνται από αρχαιοτάτων χρόνων και δεν μπορούν να ζήσουν χωριστά. Άρα μοιραία καταλήγουμε στο κράτος. Ο Ιωάννης Μεταξάς (1936-41) είχε προστατεύσει τις κυψέλες από βέβηλα χέρια και στην Καλιφόρνια σήμερα επιδοτείται ο μελισσοκόμος με 15 δολάρια το πάουντ, οι δε μελισσουργοί περιφέρουν τις κυψέλες στις φρουτοπαραγωγές περιοχές πάνω σε καμιόνια για να διευκολύνουν την επικονίαση, καθώς η μέλισσα δεν μπορεί να μετακινηθεί πάνω από δύο χιλιόμετρα μακριά απ’ την κυψέλη.
Το brand ελληνικό μέλι
Τί πρέπει να γίνει για την προστασία της μέλισσας για την οποία διαδήλωσαν σήμερα οι παραγωγοί στην Πλατεία Συντάγματος; Όχι βέβαια να κλείσει το επάγγελμα ή να δημιουργηθεί άλλο ένα “καρτέλ μελισταγών”! Ούτε αυστηρές ποινές για την νοθεία με ξένα μέλια – που δεν εφαρμόζονται ούτε για τις καταλήψεις των ΑΕΙ. Στην Αμερική απειλούν τους διαφόρους ιδιώτες παραγωγούς: “κάνετε το εσείς για να μην το κάνει το κράτος”.
Να συσπειρωθούν οι εγχώριοι μελισσοκόμοι και να επιβάλλουν το γλυκύτατο μέλι ως “προϊόν προελεύσεως”, όπως γίνεται με τόσα άλλα ελληνικά προϊόντα (οίνους, τυριά, γιαούρτι κλπ) και το κράτος να παράσχει την αφειδή συνδρομή ως αυτόματο κίνητρο, με μείωση του ΦΠΑ στα εφόδια της μελισσοκομίας (κυψέλες , κερήθρες, υλικά) και έλεγχο των βλαπτικών εντομοκτόνων –υπάρχουν αβλαβείς μέθοδοι, όπως κατά του δάκου.
Όπως έλεγε ο Ελβετός δημοσιογράφος Μάρτιν Ούνγκερερ «αν οι ΄Ελληνες ήθελαν θα μπορούσαν να εξοφλήσουν το εξωτερικό τους χρέος με εγχώριο μέλι»!
ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Ούτε όμως η απαγόρευση των εισαγωγών είναι δυνατή. Αφ’ ενός θα εκτόξευε τις τιμές στα ύψη (το μέλι χρησιμοποιείται στην ζαχαροπλαστική) αφ’ ετέρου θα προκαλούσε διαμαρτυρίες στην ΕΕ και πρόστιμα. Εν τούτοις, ο ρόλος της μελισσοκομίας και των 20.000 ημεδαπών μελισσουργών είναι ευρύτερος της γλυκάνσεως των… πικραμένων Ελλήνων από τόσα βάσανα της… μεταμοντέρνας βιωτής. Αφορά στην γεωργική παραγωγή με την επικονίαση των φυτών και δένδρων, για την καρποφορία και την βιοποικιλότητα.
Συνεπώς τα 2,5 εκατομμύρια κυψελών είναι ένα ακόμη εθνικό κεφάλαιο, όπως ο ελληνικός αμπελώνας, ο ενάλιος πλούτος, τα δάση κλπ. που πρέπει να προστατευθεί με κάθε μέσο, αφού μάλιστα οι “Επικονιαστές” (οι ακάματες μέλισσες, οι πεταλούδες κι αλλά έντομα που τρέφονται απ’ τα άνθη κλπ) έτυχε για πρώτη φορά πέρυσι της προσοχής της ΕΕ. Διότι οι πληθυσμοί των μειώνονται από την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων κι εντομοκτόνων, αλλά ενδεχομένως κι από δυσμενείς καιρικές συνθήκες (παρατεταμένος υετός την άνοιξη, ανομβρία το θέρος).
Η μέλισσα κι ο άνθρωπος αλληλοεξαρτώνται από αρχαιοτάτων χρόνων και δεν μπορούν να ζήσουν χωριστά. Άρα μοιραία καταλήγουμε στο κράτος. Ο Ιωάννης Μεταξάς (1936-41) είχε προστατεύσει τις κυψέλες από βέβηλα χέρια και στην Καλιφόρνια σήμερα επιδοτείται ο μελισσοκόμος με 15 δολάρια το πάουντ, οι δε μελισσουργοί περιφέρουν τις κυψέλες στις φρουτοπαραγωγές περιοχές πάνω σε καμιόνια για να διευκολύνουν την επικονίαση, καθώς η μέλισσα δεν μπορεί να μετακινηθεί πάνω από δύο χιλιόμετρα μακριά απ’ την κυψέλη.
Το brand ελληνικό μέλι
Τί πρέπει να γίνει για την προστασία της μέλισσας για την οποία διαδήλωσαν σήμερα οι παραγωγοί στην Πλατεία Συντάγματος; Όχι βέβαια να κλείσει το επάγγελμα ή να δημιουργηθεί άλλο ένα “καρτέλ μελισταγών”! Ούτε αυστηρές ποινές για την νοθεία με ξένα μέλια – που δεν εφαρμόζονται ούτε για τις καταλήψεις των ΑΕΙ. Στην Αμερική απειλούν τους διαφόρους ιδιώτες παραγωγούς: “κάνετε το εσείς για να μην το κάνει το κράτος”.
Να συσπειρωθούν οι εγχώριοι μελισσοκόμοι και να επιβάλλουν το γλυκύτατο μέλι ως “προϊόν προελεύσεως”, όπως γίνεται με τόσα άλλα ελληνικά προϊόντα (οίνους, τυριά, γιαούρτι κλπ) και το κράτος να παράσχει την αφειδή συνδρομή ως αυτόματο κίνητρο, με μείωση του ΦΠΑ στα εφόδια της μελισσοκομίας (κυψέλες , κερήθρες, υλικά) και έλεγχο των βλαπτικών εντομοκτόνων –υπάρχουν αβλαβείς μέθοδοι, όπως κατά του δάκου.
Όπως έλεγε ο Ελβετός δημοσιογράφος Μάρτιν Ούνγκερερ «αν οι ΄Ελληνες ήθελαν θα μπορούσαν να εξοφλήσουν το εξωτερικό τους χρέος με εγχώριο μέλι»!
ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου