Τα «παράδοξα» του υπολογισμού της ανεργίας – Ένα παράδειγμα για το πώς το 29% γίνεται 40%

Ένα χαμηλό ποσοστό ανεργίας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο λαός μιας χώρας ζει σε ευνοϊκές, βιώσιμες συνθήκες, τονίζει το World Population Review

Τα «παράδοξα» του υπολογισμού της ανεργίας σε μία χώρα, εξηγεί το World Population Review, σε μία ανάλυσή του όπου επικαλείται στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.

«Όταν αξιολογούμε τα ποσοστά ανεργίας των χωρών σε σύγκριση μεταξύ τους, είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε κατά νου ότι δεν πρόκειται πάντα για μια απλή σύγκριση» αναφέρει το WPR. Ενώ

δίνει ιδιαίτερη σημασία στον τρόπο που ορίζεται ο άνεργος, και πώς αυτό επηρεάζει τις μετρήσεις.

Όπως επισημαίνεται, δεν έχουν όλες οι χώρες τον ίδιο ορισμό της ανεργίας. Για παράδειγμα, ορισμένες χώρες λένε ότι αν ένα άτομο είναι σε θέση να εργαστεί αλλά δεν απασχολείται επί του παρόντος, το άτομο αυτό είναι άνεργο.

Άλλες χώρες θεωρούν ένα άτομο άνεργο μόνο αν αναζητά ενεργά εργασία. Τα άτομα που δεν εργάζονται και δεν αναζητούν εργασία δεν θεωρούνται άνεργοι.

Προφανώς, οι διαφορετικοί ορισμοί έχουν αντίκτυπο στα ποσοστά ανεργίας που δημοσιεύουν οι χώρες αυτές.

Ως χαρακτηριστική περίπτωση αναφέρεται η Νότια Αφρική – η χώρα με τους περισσότερους ανέργους, με βάση τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας για το 2020.

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων  της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, η ανεργία έφτανε το 29% όταν υπολογιζόταν με τη χρήση και των τριών κριτηρίων (μη απασχολούμενοι, διαθέσιμοι και αναζητούντες), 38% όταν υπολογιζόταν με βάση τον δείκτη «μη απασχολούμενοι αλλά διαθέσιμοι» χωρίς το κριτήριο της αναζήτησης εργασίας, και άγγιζε το 40% όταν χρησιμοποιούνταν οι δείκτες «μη απασχολούμενοι αλλά αναζητούντες εργασία» χωρίς να υπολογίζεται η διαθεσιμότητα.

Αν και σημειώνετα ότι οι περισσότερες χώρες παρέχουν επί του παρόντος στοιχεία για την ανεργία σύμφωνα με το καθιερωμένο διεθνές πρότυπο,  , η πιθανότητα αναντιστοιχίας εξακολουθεί να υπάρχει.

Μια πρόσθετη ανησυχία είναι η επικαιρότητα των δεδομένων. Τα ποσοστά ανεργίας μπορεί να αλλάζουν σημαντικά από μήνα σε μήνα, πόσο μάλλον από έτος σε έτος.

Έξι διαφορετικές μέθοδοι

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας χρησιμοποιεί έξι διαφορετικές μεθόδους για τον υπολογισμό του ποσοστού ανεργίας.

Η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος είναι η U-3, η οποία ορίζει τους ανέργους ως επιθυμούντες και ικανούς να εργαστούν και οι οποίοι έχουν αναζητήσει εργασία τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες.

Δεν θεωρούνται άνεργοι όσοι θα ήθελαν να εργαστούν αλλά δεν μπορούν, όπως οι ανάπηροι. Όπως ορίζεται από τη στατιστική U-3, ο αριθμός των ανέργων διαιρείται με τον αριθμό των ατόμων στο εργατικό δυναμικό και πολλαπλασιάζεται με το 100.

Χαμηλή ανεργία δεν σημαίνει ευζωΐα

Ένα χαμηλό ποσοστό ανεργίας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο λαός μιας χώρας ζει σε ευνοϊκές, βιώσιμες συνθήκες.

Σε έκθεση που δημοσίευσε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας διαπίστωσε ότι πολλοί από τα 3,3 δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που απασχολούνται τυπικά, εργάζονται υπό ανεπαρκείς συνθήκες που προσφέρουν πολύ χαμηλές αμοιβές, χαμηλή οικονομική ασφάλεια και ελάχιστες έως καθόλου ευκαιρίες εξέλιξης.

Οι τρεις τύποι ανεργίας

Υπάρχουν τρεις τύποι ανεργίας: η ανεργία τριβής, η διαρθρωτική και η εποχιακή ανεργία. Η ανεργία τριβής αναφέρεται στην προσωρινή ανεργία, για την περίοδο που κάποιος αναζητά εργασία. Η διαρθρωτική ανεργία είναι η αναντιστοιχία μεταξύ των δεξιοτήτων ή των θέσεων εργασίας των εργαζομένων και των εργασιακών απαιτήσεων. Η εποχιακή ανεργία προκαλείται από εποχιακές μεταβολές στη δραστηριότητα ενός πληθυσμού, όπως ο τουρισμός ή η γεωργία.

naftemporiki.gr