Ο άγιος γεννήθηκε το 1880 στο χωριό Χουρμικιάντο των Σουρμένων του
Πόντου και πέρασε μαρτυρικά παιδικά χρόνια στα χέρια της μητριάς του, η
οποία τον βασάνιζε στην κυριολεξία με σαδισμό. Εκείνος όμως όχι μόνο δεν
αποκάλυπτε στον πατέρα του τη φρικτή συμπεριφορά της, αλλά και
αργότερα, στα γηρατειά της, τη φρόντισε με ανεξικακία σαν μητέρα του.
Αυτός ήταν και ο λόγος –κατά την εκτίμηση του αγίου γέροντα Παϊσίου του
Αγιορείτη– που ο Θεός του έδωσε τόσο πλούσια τη θαυματουργική χάρη Του.
Μετά από πολλές ταλαιπωρίες και περιπέτειες, παντρεύτηκε και απέκτησε
έξι κόρες, αλλά υιοθέτησε και δύο ορφανά κορίτσια και τα μεγάλωσε σαν
παιδιά του. Εργαζόταν κι αυτός ως αρτοποιός, αρχικά ως βοηθός και στη
συνέχεια με δικό του φούρνο. Τότε αποκαταστάθηκε οικονομικά και μπόρεσε
να επιδοθεί στις ελεημοσύνες, όπως επιθυμούσε, με τη βοήθεια της
γυναίκας του. Συνεργαζόταν μάλιστα με ντόπιες Τουρκάλες, που τις έστελνε
όπου χρειαζόταν, για να φαίνεται πως οι Τούρκοι κάνουν τις ελεημοσύνες
και ο ίδιος να μένει στην αφάνεια. Έστελνε π.χ. αλεύρι με μια Τουρκάλα
σε μια χήρα με τέσσερα παιδιά και καθόταν η Τουρκάλα και τη βοηθούσε και
να ζυμώσει.
Αν και ήταν εντελώς αγράμματος, έβλεπε κάθε βράδυ στον ύπνο του έναν
άγγελο, που του μάθαινε γράμματα, ψαλτική και αγιογραφία κι έτσι άρχισε
να διαβάζει, αλλά και να ψάλλει (ήταν καλλίφωνος) και να αγιογραφεί.
Όμως το 1918, ως γνωστόν, λόγω των τουρκικών βιαιοτήτων, πολλοί Πόντιοι
έφυγαν για τη Ρωσία. Ο άγιος με την οικογένειά του κατέφυγε στο χωριό
Μαχμουτία, κοντά στο Βατούμ, όπου ήταν παντρεμένη η κόρη του Αγάπη. Εκεί
έζησε σε ένα αγρόκτημα, όπου φιλοξένησε αμέτρητους φτωχούς.
Δυστυχώς ταλαιπωρήθηκε πολύ από το σοβιετικό καθεστώς, ιδίως όταν
αργότερα χειροτονήθηκε κρυφά ιερέας (ενώ η θρησκευτική πίστη βρισκόταν
υπό διωγμόν) και λειτουργούσε τη νύχτα σε ερημοκλήσια και στο εκκλησάκι
του αγ. Γεωργίου που είχε ανακαλύψει κατόπιν ονείρου στο κτήμα και
αναστηλώσει. Συνελήφθη και βασανίστηκε πολλές φορές, όμως, με τη δύναμη
του Θεού, δεν υποχώρησε. Κάθε φορά που έβγαινε από τη φυλακή, πριν
θεραπευθεί από τα βασανιστήρια, ξανάρχιζε τις νυχτερινές λειτουργίες,
στις οποίες συμμετείχαν κρυφά οι κάτοικοι της περιοχής.
Προικισμένος από το Θεό με το χάρισμα των ιαμάτων, θεράπευσε
πολλούς ασθενείς. «Έρχονταν από πολύ μακριά Αρμένιοι, Ρώσοι, Γεωργιανοί,
ακόμη και Τούρκοι για να θεραπευθούν».
Ας δούμε τρία χαρακτηριστικά περιστατικά:
Ένας Τούρκος, ονόματι Χουσεΐν, ζούσε στο σπίτι της κόρης του στην
Μαχμουτία. Δίπλα τους έμενε ένας Διοικητής της Αστυνομίας που η γυναίκα
του ήταν τρελή και την έδεναν με αλυσίδες. Ο Χουσεΐν τον λυπήθηκε και
του είπε ότι υπάρχει ένας Έλληνας που μπορεί να θεραπεύση την γυναίκα
του. Αμέσως ζήτησε να τον φέρη στο σπίτι του. Ο π. Ηλίας είπε να φέρουν
την άρρωστη στο σπίτι της κόρης του Χουσεΐν. Εκεί επί δώδεκα ημέρες την
διάβαζε, την σταύρωνε και μετά έγινε καλά και ήρθε στα λογικά της. Από
τότε η Αστυνομία δεν τον ξαναενόχλησε. Ο Διοικητής έγινε κρυφά
χριστιανός [ήταν άθεος] και ο π. Ηλίας βάπτισε όλη την οικογένειά του.
Τρεις Τούρκοι που ζούσαν στη Ρωσία έμαθαν ότι ο πατήρ κάνει θαύματα
και αποφάσισαν να τον σκοτώσουν ή να τον απαγάγουν και να σφραγίσουν την
εκκλησία. Πηγαίνοντας με τ’ άλογά τους τη νύχτα, ένας καβαλάρης με
άσπρο άλογο τους έκοβε τον δρόμο. Τα άλογά τους φοβήθηκαν και γύρισαν
πίσω. Ήταν ο άγιος Γεώργιος που τους έδιωξε. Μετανοιωμένοι διηγήθηκαν το
πάθημά τους στον π. Ηλία ζητώντας συγχώρηση.
Μία άλλη φορά ο άγιος ανακοίνωσε στην οικογένειά του πως ο άη Γιώργης τον
προειδοποίησε για επικείμενη επίθεση ομάδας φανατικών Τούρκων. Πράγματι
τη νύχτα μια ομάδα, με επικεφαλής τον Αχμέτ Κιτιάκ, τους χτύπησε την
πόρτα ζητώντας δήθεν να τους δείξουν το δρόμο. Δεν τους άνοιξαν, αυτοί
όμως σκότωσαν το σκυλί και άρχισαν να πυροβολούν. Οι σφαίρες πήγαιναν
δώθε-κείθε αλλά καμία δεν άνοιξε το σπίτι. Η Καλή [κόρη του] έβλεπε στην
πόρτα τον άγιο Γεώργιο με ανοιχτά τα χέρια να τους προστατεύη. Τέλος
έβαλαν φωτιά δίπλα στον αχερώνα, όπου μέσα ήταν η εκκλησία και κάηκε.
Πήρε φωτιά και η σκεπή του σπιτιού, αλλά την έσβησαν. Ο π. Ηλίας ύστερα
πήγε και προσευχήθηκε μπροστά στα εικονίσματα και ρώτησε τον Χριστό:
«Ποιοι είναι αυτοί που έκαψαν την εκκλησία;». Και ο Χριστός τους
απαρίθμησε έναν έναν.
Ο π. Ηλίας κοιμήθηκε τον Ιούλιο του 1946 μέσα σε ένα φωτεινό
όραμα και μια διάχυτη ευωδία. Από τον τάφο του έβγαινε φως και κάθε
βράδυ τα μεσάνυχτα, ανάβλυζε μύρο. Μετά από χρόνια ο τάφος του
ανοίχτηκε και το σώμα του βρέθηκε άφθορο και ευωδιάζον. Όμως το 1962,
που ανοίχτηκε για δεύτερη φορά, το λείψανό του είχε κλαπεί. Ο
θαυματουργός αυτός διδάσκαλος της ορθόδοξης πίστης τιμάται τοπικά ως
άγιος στο Βατούμ.
*Για την Πόλη είχε πει: «Θα’ρθει ένας καιρός που θα γίνουν οι άνδρες γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες. Τότε
θα πέσει μεγάλη κατάρα στον κόσμο. Θα γίνει πόλεμος στην Κωνσταντινούπολη και ο
Ρώσος θα νικά. Θα πάει ως τον Ευφράτη ποταμό. Θ’ ανοίξει η Αγιά Σοφιά και θα
λειτουργηθεί. Ένας εξαδάκτυλος βασιλιάς θα είναι τότε». Και έλεγε: «Ξύπνα Ρωσία και δράξον τα όπλα σου». Δηλαδή έλα σε μετάνοια, σε πίστη και απόρριψε την αθεΐα.
*Για την Πόλη: Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο» 5η διήγηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου