†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
Φωνή στην έρημο
Όταν ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έμαθε ότι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος συνελήφθη και κλείσθηκε στη φυλακή, άρχισε να κηρύττει. Μέχρι τότε ο Ιωάννης προετοίμαζε τον δρόμο του Χριστού. Και έλεγε:
«Εγώ είμαι η φωνή του βοώντος εν τη ερήμω». Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο αρχίζει με τα λόγια: «Αρχή του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού». Και λίγο μετά συνεχίζει: «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε τας οδούς του Κυρίου». Παράξενο πράγμα. Αρχή του Ευαγγελίου, είναι μια «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».Πάντοτε η αρχή του Ευαγγελίου είναι μια φωνή στην έρημο. Και σήμερα και πάντοτε. Η πάλη με το κακό ξεκίνησε μέσα στον Παράδεισο και μετέβαλε τον Παράδεισο σε έρημο. Και έπαυσε να υπάρχει επίγειος Παράδεισος. Ο κόσμος ολόκληρος, σιγά-σιγά μετεβλήθη πνευματικά σε έρημο, όπως μετεβλήθη η άλλοτε πανεύφορος περιοχή και έγινε η γνωστή έρημος Σαχάρα.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα εγκλήματα, την διαφθορά, την ανηθικότητα; Το μίσος κατά του καλού στο οποίο καταντά ο άνθρωπος όταν ξεφύγει από το θέλημα του Θεού; Το κακό όταν προχωρήσει, καταντάει σε μίσος κατά του καλού. Σε θεοποίηση του κακού.
Αλλά ο άνθρωπος δεν φτάνει μ’ ένα πήδημα στη θλιβερή αυτή κατάσταση. Πρώτα φεύγει από το θέλημα του Θεού και αγαπάει τον κόσμο και τα εν τω κόσμω. Αγαπάει όχι την ψυχή του, τον Θεό και την Βασιλεία των ουρανών, αλλά τον εαυτό του -σαν σαρκικό ον- και τα εν τω κόσμω.
Λοιπόν, όταν βλέπει κανείς τον άνθρωπο να ξεφεύγει από τις επιταγές του Πνεύματος και να γίνεται σάρκα, πρέπει να βλέπει την έρημο να προχωράει και να διαλύει τα πάντα. Γι’ αυτό λέει το Ευαγγέλιο: «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου». Εκτιμείστε την, αγαπείστε την, προσπαθείστε να την φτειάξετε την οδόν του Κυρίου. Πού; Μέσα σας. Στην καρδιά σας πρώτα και μετά στα έργα. Στην αντίληψη και στην κατανόησή σας πρώτα και μετά στα έργα. Γιατί πάντοτε εκείνο που έχει η καρδιά βγαίνει και στα έξω.
Αυτή είναι η αποστολή μου, έλεγε ο Πρόδρομος. Να σας το φωνάζω ότι ετοιμάζω το δρόμο του Κυρίου. «Ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου». Ετοιμάστε και σεις ένα δρόμο όπως τον ετοιμάζω και εγώ. Όχι δρόμο με άσφαλτο. Ένα δρόμο μέσα στην καρδιά σας. Ένα δρόμο που να περάσει και να μπει μέσα σας ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός. Ο Θεός που κατέβηκε στη γη. Να μας αγιάσει, να μας φωτίσει, να μας σώσει.
Το πρώτο κήρυγμα του Χριστού
Όταν ο Χριστός άρχισε να κηρύττει, τι είπε; Ποιό ήταν το πρώτο του μήνυμα που έλεγε στον κόσμο; «Μετανοείτε. Ήγγικεν Βασιλεία των ουρανών». Τι σημαίνει «Μετανοείτε. Ήγγικεν Βασιλεία των ουρανών»; «Μετανοείτε», σημαίνει αλλάξτε μυαλό. Όχι να αλλάξετε τώρα αυτή την στιγμή μόνο, αλλά κάθε στιγμή να αλλάζετε μυαλό. Να το γυρίζετε το μυαλό σας προς την Βασιλεία των ουρανών. «Ήγγικεν Βασιλεία των ουρανών». Είναι στην πόρτα σας. Δίπλα σας. Προσπαθείτε όσο περισσότερο μπορείτε να γυρίζετε την καρδιά σας προς την Βασιλεία των ουρανών.
Από εκείνη την ημέρα, έζησε πάνω στη γη ο Χριστός τρία χρόνια. Γύριζε όλη την Ιουδαία, την Σαμάρεια, την Γαλιλαία και δίδασκε τον λαό. Και προσπαθούσε να τον βοηθήσει να καταλάβει ότι η Βασιλεία των ουρανών «ήγγικεν». Με ποίον τρόπο; Έκανε θαύματα που δεν μπορεί να τα κάνει κανείς. Θεράπευσε λεπρούς, έδιωξε δαιμόνια. Ανάστησε νεκρούς. Θεράπευσε παραλυτικούς. Θεραπεύτηκε η αιμορροούσα, μόνο που άγγιξε το ρούχο Του. Πώς γίνονταν αυτά; Ποιός μπορεί να τα κάνει; Οι άνθρωποι που λάβαιναν γνώση και πείρα αυτών των θαυμάτων δόξαζαν τον Θεό. Και έλεγαν:
-Είναι δυνατόν, να συμβαίνει κάτι άλλο, από το να ήλθε η Βασιλεία του Θεού κοντά μας;
Ο ονειδισμός του Χριστού σήμερα
Έτσι άρχισαν οι άνθρωποι να πιστεύουν στον Χριστό: Ότι είναι η αλήθεια, ότι είναι η ζωή του κόσμου, ότι είναι η ανάσταση. Αλλά δεν βρήκε μόνο οπαδούς και πιστούς. Βρήκε και εχθρούς. Και οι εχθροί Του, φρόντισαν και τον σταύρωσαν. Πού τον σταύρωσαν; Έξω από την πόλη. Περιφρονητικά. Τον έβγαλαν έξω από την αγία πόλη Ιερουσαλήμ και τον σταύρωσαν στον Γολγοθά. Το δέχθηκε ο Κύριος. Δεν το έπαθε. Γιατί είναι παντοδύναμος. Το μεθόδευσε και το δέχθηκε. Για να αγιάσει εμάς. Έπαθε όχι γιατί δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αλλά για να χύσει το αίμα Του για μας. Να πλενόμαστε με το αίμα Του που χύθηκε στο Γολγοθά, να πλενόμαστε και με το αίμα Του που μεταλαμβάνουμε από το άγιο Ποτήριο.
«Έξω της πύλης έπαθε, ίνα αγιάσει τον λαόν». Για να αγιάσει και εμάς. Ρωτά ο απόστολος: «Τοίνυν, λοιπόν, το πήρατε το δίδαγμα; Το καταλάβατε»; Ποιό είναι το δίδαγμα; «Τοίνυν, εξερχόμεθα και ημείς, έξω της παρεμβολής, τον ονειδισμόν αυτού φέροντες». Αν εκείνος υπέμεινε τέτοιον ονειδισμόν, να τον σταυρώσουν ανάμεσα σε κακούργους, και να τον θεωρήσουν κατάρα, για μας και για τη σωτηρία μας, εμείς τι πρέπει να κάνουμε για τη δική μας σωτηρία;
Λέει ο απόστολος: «Εξερχόμεθα τοίνυν και ημείς έξω της παρεμβολής, τον ονειδισμόν αυτού φέροντες». Ας αγαπήσουμε αυτή την ντροπή του Χριστού, τον ονειδισμό Του, την κατάρα, που πήρε από τους Εβραίους. Ας την αγαπήσουμε και ας την πάρουμε και εμείς πάνω μας. Γιατί αξίζει να γίνει κανείς συμμέτοχος του Χριστού. Κοινωνός του Χριστού. Να βρεθεί κοντά στον Χριστό. Πώς θα το κάνουμε αυτό; Απάντηση: Έχουμε ένα κόσμο που μας τραβάει να απασχοληθούμε με «τα του κόσμου». Μόνο με τα του κόσμου. Βέβαια, έτσι και αλλιώς θα ασχοληθούμε με τον κόσμο. Δεν μπορεί να μην ασχοληθούμε με το σπίτι μας, με την δουλειά μας, με το φαγητό μας, με τα παιδιά μας, με την πρόοδό μας, με ό,τι καλό έχουμε.
Εξερχόμεθα όμως έξω από αυτή την παρεμβολή. Ποιά παρεμβολή;
Την παρεμβολή των εχθρών του Θεού. Εκείνων που αδιαφορούν για το θέλημα του Θεού. Και το καταπατούν κάτω από το πόδια τους. Μη συμμετέχετε στα έργα αυτών των ανθρώπων. Μη περπατάτε με αυτούς. Αλλάζετε λιγάκι δρόμο. Πάρτε τον δρόμο του Χριστού.
«Εξερχόμεθα έξω της παρεμβολής, τον ονειδισμόν αυτού φέροντες». Μη κάνετε αμαρτίες που μολύνουν την συνείδηση, μη μετέχετε στην αμαρτία του κόσμου. Και αν σας κοροϊδεύουν και σας πουν μερικοί κουτούς, και καθυστερημένους, ανεχθείτε το. Ο Χριστός ανεχόταν τόσα για μας. Όχι για τον εαυτό Του. Γιατί αυτός, σαν Θεός της δόξης, καθόταν στον θρόνο τον επουράνιο. Αλλά κατέβηκε για μας και υπέμεινε τον ονειδισμό, να τον βρίζουν δηλαδή και να τον βλασφημούν για μας. Ανεχθείτε και σεις να σας βρίσουν και να σας περιφρονήσουν λιγάκι για τον Χριστό και για την ψυχή σας.
Προσωρινές οι πολυκατοικίες
Γιατί να το κάνουμε αυτό; «Ου γαρ ώδε έχουμεν μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν». Όπως και να το κάνουμε, πατρίδα μας, δεν είναι αυτός ο τόπος. Δεν θα ζήσουμε σ’ αυτόν τον τόπο αιώνια. Μια μέρα θα φύγουμε. Έρχεται ο θάνατος ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένουμε και φεύγουμε από τη ζωή αυτή. Γιατί; Το είπε ο απόστολος Παύλος και το γράφει για να το θυμόμαστε. Δεν μένει αυτή η πόλη, η επίγεια. Ούτε αυτή η ζωή. Δεν είμαστε μόνιμοι εδώ. Μερικοί φεύγουν στα εκατό και στα 110. Μερικοί φεύγουν στα 30 και στα 20. Άλλοι πιο νωρίς. Αλλά όλοι φεύγουμε. «Ουκ έχουμεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν, ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός». Εκείνη που έφτειαξε ο Χριστός πρέπει να ζητάμε.
Λίγο πριν το Πάθος του, είπε ο Χριστός στους μαθητές του:
-Μη φοβόσαστε. Στον ουρανό, στο σπίτι του Πατέρα μου, υπάρχουν πολλές κατοικίες. «Πολλαί μοναί εισίν». Αν δεν ήταν και αν νομίζετε πως είναι λίγες, σας το λέω εγώ. Πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο. Φεύγω πιο γρήγορα από σας, από τη ζωή αυτή την επί γης, πάω εκεί να σας ετοιμάσω σπίτια. Θα χτίσω σπίτια για σας. Και όταν θα έλθω πάλι, θα σας παραλάβω για να είμαστε πάντοτε μαζί.
Μακάριοι εκείνοι, που πίστευσαν στον Χριστό και βαπτίσθηκαν στο άγιο Όνομά Του. Μακάριοι εκείνοι, που κοινωνούν το πανάγιο σώμα Του.
Μακάριοι εκείνοι, που κάθε τόσο εξετάζουν την καρδιά τους και λένε: «Πώς βαδίζω; Μετανοώ; Γυρίζω το νου μου προς τον Χριστό, προς την αιώνια ζωή, προς το άγιο θέλημα του Χριστού; Αν ναι, δόξα σοι Κύριε, που με φώτισες. Δόξα σοι Κύριε, που με τράβηξες κοντά σου».
Αν όχι, προβληματιζόμαστε, προσευχόμαστε, παρακαλούμε. Και ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Γιατί τι λέει το Ευαγγέλιο; «Ο Θεός πάντας θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Θέλει όλοι να σωθούμε. Ούτε ένας να μην μείνει έξω από την αιώνια ζωή και από την Βασιλεία Του. Γιατί είναι πολυεύσπλαγχνος, οικτίρμων, φιλάνθρωπος, φιλόψυχος. Ας ακούσουμε το μήνυμα του σημερινού ευαγγελίου. Για τον εαυτό μας πρώτα.
Να γυρίζουμε όσο μπορούμε τον νου μας, την καρδιά μας προς τον Χριστό, προς την αιώνια ζωή, προς την αιώνια σωτηρία. Προς την αληθινή πατρίδα μας, τον ουρανό. Προς την ζωή κοντά στον Πατέρα μας τον εν ουρανώ. Αμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου