όταν το λαϊκό τραγούδι έψελνε για τον ΑΣΩΤΟ ΥΙΟ - Αιώνια η μνήμη του Σταμάτη.

Γιε μου, είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου

που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου

στη ζωή κυνηγημένος να γυρνάς

Γιε μου, δεν τον άκουσες τον δόλιο σου πατέρα

παρασύρθηκες και μέρα με τη μέρα

είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς

Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου

σ’ έναν δρόμο λασπωμένο

θα ’σαι πάντα σαν δεντρί ξεριζωμένο

δίχως μοίρα, δίχως ήλιο κι ουρανό

Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου γύρνα σπίτι να γλυκάνω την πληγή σου

γιε μου, γιε μου, πώς πονώ.