Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 12 Ιουνίου 2016: των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: Ἰωάν. ιζ΄ 1-13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπάρας ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανόν, εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε, καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. αὕτη δέ ἐστιν ἡ
αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν. ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. ᾿Εφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· ὅτι τὰ ρήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.

᾿Εγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. ὅτε ἤμην μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς.
.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ
«Οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι»

Κατὰ τὴ σημερινὴ Κυριακή, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν ἁγίων καὶ θε­οφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενι­κῆς Συνόδου, ἀναγινώσκεται μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες εὐαγγελικὲς περικοπές. Πρόκειται γιὰ ἕνα τμῆμα τῆς λεγομένης ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου. Σ’ ἕνα ση­μεῖο αὐτῆς τῆς συγκινητικῆς προσ­ευχῆς ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἀ­­­­πευθυνόμενος ὡς Ἀρχιερεὺς καὶ μεσίτης μας πρὸς τὸν Οὐράνιο Πατέρα λέγει: «Οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι». Δηλαδή: Τὴ στιγμὴ αὐτὴ δὲν Σὲ παρακα­λῶ γιὰ τὸν κόσμο τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ γιὰ ἐκείνους τοὺς ὁποίους μοῦ ἔ­­­δωσες, διότι ἂν καὶ μοῦ τοὺς ἔδωσες, δὲν παύουν νὰ εἶναι δικοί σου.
Ἂς δοῦμε ὅμως ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους προσεύχεται ὁ Κύριος καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὴ ἡ ἀρχιερατικὴ προσευχή του γιὰ τὴ δική μας ζωή.
.
1. ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΕΣ
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀναφέρει ποιοὶ εἶ­ναι αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους προσεύχε­ται: Εἶναι οἱ μαθητές του, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι «ἔγνωσαν ἀληθῶς» καὶ ­«ἐπίστευσαν» ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος Υἱὸς τοῦ Θε­οῦ. Αὐτοὶ ποὺ Τὸν ἀναγνώ­ρισαν ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ καὶ Τὸν ἀκολούθησαν μὲ πλήρη καὶ τέλεια ἐμ­πι­στοσύνη.
Εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι «τὸν λόγον αὐ­τοῦ τετηρήκασι», δηλαδὴ ἀγωνίστηκαν νὰ ἐφαρμόσουν στὴ ζωή τους τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶπε ὅτι «δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς», διότι πράγματι δοξάζεται ὁ Ἰησοῦς Χρι­στὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀναγνωρίζουν ὡς Βασιλέα καὶ Κύριο μὲ τὴν πίστη καὶ τὴ ζωή τους.
Γι’ αὐτοὺς προσεύχεται ὁ ­Κύριος! Ὅ­­­μως, ὅπως διευκρίνισε ὁ Ἴδιος, ἡ προσ­ευχή του δὲν ἀφορᾶ μόνο τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς ­πιστοὺς χριστιανοὺς κάθε ἐποχῆς: Δὲν σὲ παρακαλῶ μόνο γι’ αὐτοὺς ἐδῶ τοὺς μαθητές μου, εἶπε, «ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ» (Ἰω. ιζ΄ 20).
Ἐφόσον λοιπὸν πιστεύουμε στὸν Κύ­­­ριο Ἰησοῦ ὡς Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀγωνιζόμαστε νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του, τότε ἔχουμε κι ἐμεῖς τὸ ξεχωριστὸ προνόμιο νὰ ἀνήκουμε σ’ Αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἀπευθύνει τὴν εἰδικὴ αὐτὴ Ἀρχιερατική του Προσ­ευχή. Ἔχουμε τὴν ἰδιαίτερη τιμὴ νὰ μᾶς θεωρεῖ ὁ Κύριος δικούς του: «Σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας», λέγει πρὸς τὸν Οὐράνιο Πατέρα. Δικοί σου ἦταν καὶ Ἐσὺ μοῦ τοὺς ἔδωσες, γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσω στὴ σωτηρία.
Ναί! Εἴμαστε δικοί του! Τί σημαίνει ὅμως αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας;
.
2. ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι μᾶς διάλεξε ὁ πανάγαθος Θεὸς ἀνάμεσα ἀπὸ τὰ δυσεξαρίθμητα πλήθη τῶν ἀνθρώπων καὶ μᾶς ἀξίωσε νὰ γνωρίσουμε τὴν ἀ­­λήθεια του, ἀποτελεῖ ἀφορμὴ δοξολογίας καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν πάνσοφη Πρόνοιά του.
Πολὺ περισσότερο ὅμως συγκινεῖ τὴν ψυχή μας καὶ μᾶς χαρίζει ­ἐλπίδα καὶ ­ἀσφάλεια ἡ ἀλήθεια ὅτι ὁ ­Κύριος Ἰη­σοῦς δείχνει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον καὶ ­μεσι­τεύει πρὸς τὸν Οὐράνιο ­Πατέ­ρα γιὰ καθέναν ἀπὸ τοὺς μαθητές του: «Πά­­τερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνό­μα­τί σου», Τοῦ εἶπε. Φύλαξέ τους μὲ τὴν πατρικὴ καὶ παντοδύναμη προστα­σία Σου…
Ἀλήθεια μποροῦμε νὰ συνειδητοποι­ήσουμε τί δύναμη ἔχει ἡ μεσιτεία τοῦ Κυρίου; Ἐφόσον ὁ Θεὸς Πατέρας δέχεται καὶ δὲν περιφρονεῖ τὶς προσευ­χὲς τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, πῶς εἶ­ναι δυνατὸν νὰ παραβλέψει τὴν ἀρχιερατικὴ μεσιτεία τοῦ Υἱοῦ του;
Ἂς αἰσθανόμαστε λοιπὸν ἀσφαλεῖς, διότι ἀνήκουμε στὸν Κύριο. Στὸν Καλὸ Ποιμένα ποὺ δὲν θέλει νὰ χαθεῖ κανένα ἀπὸ τὰ πρόβατά του.
Παράλληλα ἂς φιλοτιμούμαστε νὰ ἀν­­­ταποκρινόμαστε στὴν ἀγάπη τοῦ Θε­­­­­οῦ. Διότι καὶ ὁ Ἰούδας, ἂν καὶ ὁ Κύριος προσευχήθηκε καὶ γι’ αὐτὸν τόσες φορές, χάθηκε! Μόνος του διάλεξε τὸ δρόμο τῆς ἀπώλειας. Ἂς ἀγωνιζόμαστε λοιπόν, ὥστε ἡ μεσιτεία τοῦ Κυρίου νὰ μὴ βρίσκει ἐμπόδιο ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας, ἀλλὰ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας.
Ἄξιοι μαθητὲς τοῦ Κυρίου ἀναδείχθηκαν καὶ οἱ σεπτοὶ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τοὺς ὁποίους ἑορτάζουμε σήμερα. Ἔζησαν σὲ μιὰ ἐποχὴ ὅπου τὸ ψεῦδος καὶ ἡ πλάνη τῶν δυσσεβῶν αἱρετικῶν ἀπειλοῦσαν τὴ συν­οχὴ τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὴ ­δύνα­μη ὅ­­­μως τῆς ἀρχιερατικῆς μεσιτείας τοῦ Κυρίου καὶ τὸν προσωπικό τους ἀγώνα ἔμειναν πιστοὶ στὸ ὄνομά του καὶ διεκήρυξαν σθεναρὰ τὴν ἀληθινὴ πίστη. Μὲ τὸ παράδειγμά τους μᾶς ­μεταδίδουν τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα ὅτι οἱ πιστοὶ μαθητὲς τοῦ Κυρίου στὴ γῆ ἀπολαμ­βά­νουν τὴ θεϊκή του προστασία καὶ στὸν οὐρανὸ δοξάζονται μὲ αἰώνια τιμὴ καὶ δόξα!
.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΥΠΟΘΗΚΕΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: Πράξ. κ΄ 16-18, 28-36

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἔκρινεν ὁ Παῦλος πα­ραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐ­­­­­­­τῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ­ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκο­στῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα. Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλή­του πέμ­ψας εἰς ῎Εφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυ­τέρους τῆς ἐκκλησίας. ὡς δὲ ­παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι ­εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ ­φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρη­γορεῖτε, μνη­μο­νεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐ­­­ποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κληρο­νομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν. ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱμα­τισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿ ἐμοῦ ὑπη­ρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται. πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου ᾿­Ιησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο.
.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΥΠΟΘΗΚΕΣ
1. Συναίσθηση εὐθύνης
Ἑορτάζει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὴ μνήμη τῶν 318 Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ πρὸς τιμήν τους ἀναγινώσκεται ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ὁ τελευταῖος ἀποχαιρετιστήριος λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπέστρεφε ἀπὸ τὴν τρίτη ἀποστολική του περιοδεία καὶ βιαζόταν νὰ φτάσει στὰ Ἱεροσόλυμα πρὶν τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν ὁποία συνέρρεε πλῆ­θος Ἰουδαίων. Γνώριζε ὅτι ἐκεῖ θὰ ἀντιμετώπιζε κινδύνους καὶ περιπέτειες, ἀλλὰ δὲν ἔκανε πίσω, οὔτε ἤθελε νὰ καθυστερήσει.
Κι ἐπειδή, ἂν ἀποβιβαζόταν στὴν Ἔφεσο, ὁπωσδήποτε θὰ ἀργοποροῦσε, προτίμησε νὰ τὴν παρακάμψει καὶ νὰ προχωρήσει κατευθείαν στὴ Μίλητο κι ἐκεῖ νὰ καλέσει τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου καὶ τῆς εὐρύτερης περιοχῆς γιὰ νὰ τοὺς ἀπευθύνει τὶς τελευταῖες του ὑποθῆκες.
Ἡ ἀτμόσφαιρα εἶναι συναισθηματικὰ φορτισμένη. Ὁ στοργικὸς Ἀπόστολος ὁμιλεῖ μὲ πόνο καὶ ἀγωνία πρὸς τοὺς ποιμένες τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας:
–Προσέχετε τὸν ἑαυτό σας, πῶς ζεῖτε καὶ συμπεριφέρεστε πρῶτα ἐσεῖς οἱ ἴ­­διοι οἱ ποιμένες. Προσέχετε καὶ ὅλο τὸ ποίμνιό σας, στὸ ὁποῖο τὸ Ἅγιο Πνεῦ­μα σᾶς τοποθέτησε ἐπισκόπους γιὰ νὰ ποιμαίνετε «τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιή­σατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος», τὴν ὁποία ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος εἶναι Θεός, ἔσωσε καὶ κατέστησε κτῆμα Του μὲ τὸ δικό Του Αἷμα.
Καὶ σᾶς λέω νὰ προσέχετε, διότι ἐγὼ τὸ γνωρίζω καλά, ὅτι μετὰ τὴν ἀναχώ­ρη­σή μου θὰ εἰσβάλουν ἀνάμεσά σας οἱ αἰρετικοὶ σὰν ἄγριοι καὶ ἐπικίνδυνοι λύκοι, ποὺ θὰ ἁρπάζουν ἀλύπητα τὰ πρόβατα καὶ θὰ βλάπτουν τὸ ποίμνιο. Τέτοιοι εἶναι οἱ ψευδοδιδάσκαλοι καὶ ἡ ζημιὰ ποὺ κάνουν στὴν Ἐκκλησία.
Ἀκόμη κι ἀπὸ σᾶς τοὺς ἴδιους θὰ ἐμφανιστοῦν ἄν­θρω­­ποι ποὺ θὰ κηρύττουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θὰ δια­­στρέφουν τὴν ἀλήθεια. Αὐτοὶ θὰ θέλουν νὰ ἀποσποῦν τοὺς μα­θη­τὲς ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ τοὺς κάνουν δικούς τους ὀπαδούς. Γι’ αὐτὸ νὰ εἶστε ἄγρυπνοι καὶ νὰ θυμάστε ὅτι γιὰ μιὰ τριετία νύχτα καὶ μέρα δὲν σταμάτη­σα νὰ νουθετῶ μὲ δάκρυα «ἕνα ἕκαστον».
Εἶναι ὁλοφάνερη ἡ συναίσθηση εὐθύνης ποὺ διακατεῖχε τὸν ἅγιο Ἀπόστολο: Εὐθύνη γιὰ τὴν ἀποστολὴ ποὺ τοῦ ἀνέθεσε ὁ Θεὸς νὰ γίνει Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν καὶ ἱδρυτὴς πολλῶν τοπικῶν Ἐκ­κλησιῶν. Εὐθύνη ἀπέναντι στὴν Ἐκ­κλησία, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Κύριος χρειάστηκε νὰ χύσει τὸ πάντιμο Αἷμα Του.
Αὐτὴ τὴ συναίσθηση τῆς εὐθύνης θέλει νὰ ἐμπνεύσει καὶ στοὺς ποιμένες στοὺς ὁποίους ἀπευθύνεται. Ὀφείλουν οἱ ποιμένες νὰ περιφρουροῦν τὴν ἀλήθεια, νὰ προασπίζονται τὴν ἑνότητα καὶ νὰ φροντίζουν μὲ ἀγάπη γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου τους. Ἡ ὑποτίμηση τῶν δογμάτων, ὁ συγκρητισμὸς καὶ ὁ ἐναγ­καλισμὸς μὲ τοὺς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται ὡς προβατόσχημοι λύκοι μὲ τὸ πρόσχημα τῆς συνεργασίας καὶ τοῦ διαλόγου, χωρὶς ὅμως νὰ ἀποβάλλουν τὶς κακοδοξίες τους, ἀποτελοῦν μεγάλο κίνδυνο γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ περιφρόνηση τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ!
Ἂς προσέχουμε καὶ ὅλοι μας νὰ μὴν παρεκκλίνουμε ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὡστόσο ὁ ἅγιος Ἀπόστολος μᾶς ζητᾶ καὶ κάτι ἀκόμα:
.
2. Προσευχὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία
–Καὶ τώρα σᾶς ἐμπιστεύομαι, ἀδελφοί, στὸ Θεὸ καὶ στὸ λόγο ποὺ ἡ χάρη Του μᾶς ἀποκάλυψε. Σᾶς ἐμπιστεύομαι στὸ Θεό, ὁ Ὁποῖος μπορεῖ νὰ συν­εχίσει τὴν οἰκοδομή σας καὶ νὰ σᾶς δώσει κληρο­νο­μιὰ τὸν οὐρανὸ μαζὶ μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ προόδευσαν στὸν ἁγιασμὸ ποὺ τοὺς μεταδίδει ἡ κοινωνία μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ.
Ποτὲ δὲν ἐπεθύμησα ἀσήμι ἢ χρυσάφι ἢ πολυτελὴ ἐνδύματα. Ἐσεῖς οἱ ἴδιοι γνωρίζετε ὅτι γιὰ τὶς ἀνάγκες τὶς δικές μου καὶ γιὰ τὶς ἀνάγκες ἐκείνων ποὺ ἦταν μαζί μου ὑπηρέτησαν αὐτὰ τὰ χέρια. Μὲ κάθε τρόπο σᾶς ἔδειξα ὅτι πρέπει νὰ ἐργάζεσθε οἱ ἴδιοι σκληρὰ γιὰ νὰ προλαβαίνετε κά­θε σκαν­­­­­δα­λισμὸ τῶν ἀδύναμων ἀδελφῶν, καὶ νὰ τοὺς βοη­­θᾶτε νὰ γίνουν δυνατοὶ πνευματικά.
Καὶ νὰ θυ­­­μά­­­­­­­­­­στε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ποὺ εἶχε πεῖ: Εἶναι καλύτερο νὰ δίνει κανεὶς παρὰ νὰ παίρ­νει. Αὐτὸ καθιστᾶ τὸν ἄν­­θρωπο περισσότερο εὐ­τυχή.
Κι ἀφοῦ τὰ εἶπε αὐτά, «θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο»· γονάτισε καὶ προσευχήθηκε μαζὶ μὲ ὅ­λους.
Ἆραγε τί προσευχὴ ἀπηύθυνε ἐκείνη τὴν ὥρα ὁ ἅγιος Ἀπόστολος; Τὸ πιθανότερο εἶναι ὅτι προσευχήθηκε γιὰ τοὺς ποιμένες ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ ποίμνιο, ὥστε νὰ βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε τὸ δήλωσε προηγουμένως, ὅτι στὸ Θεὸ καὶ τὴν προστασία Του ἐμπιστεύεται τὴν Ἐκκλησία.
Εἶναι καὶ δικό μας χρέος νὰ προσευχόμαστε γιὰ τοὺς ποιμένες μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλη τὴν Ἐκκλησία. Στὴ θεία Λειτουργία ὑπάρχουν εἰδικὰ αἰτήματα «ὑπὲρ εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἐκκλησιῶν» καί πρωτίστως «ὑπὲρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν…», δηλαδὴ γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο ποὺ ἔχει τὴν εὐθύνη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Ἂς ἀναπέμπουμε κι ἐμεῖς θερμὴ προσευχὴ γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Μάλιστα καθὼς τὶς προσεχεῖς ἡμέρες πρόκειται νὰ συγ­κληθεῖ ἡ λεγόμενη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος, ἂς ἐντείνουμε τὶς προσευχές μας, ὥστε, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων Πατέρων ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα, οἱ ποιμένες μας νὰ «ὀρθοτομήσουν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας» καὶ νὰ διατρανώσουν «τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον».
.
πηγή: ο Σωτήρ