Η φρίκη δύο παγκοσμίων και πολλών τοπικών πολέμων που είχαν προηγηθεί καθιστούσε -τα χρόνια που ακολούθησαν- έγκλημα καθοσιώσεως και τη σκέψη ακόμη των αποσχίσεων.
Κι όμως, η κατάρρευση του τείχους και η διάλυση της
Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών τα άλλαξε όλα.
Ακολούθησε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία όπου με τη βοήθεια αν όχι την προτροπή των ΗΠΑ και της Γερμανίας η χώρα διαμελίστηκε περίπου σε αυτό που ήταν πριν την ενώσει το στιβαρό χέρι του στρατάρχη Τίτο.
Μας έκαναν τα δύο, εικοσιδύο
Ετσι, ξαφνικά αντί για δύο κράτη η Ευρώπη βρέθηκε να έχει 22 κράτη και σε μερικές περιπτώσεις και... υποκράτη
Η ΕΣΣΔ αντικαταστάθηκε με την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών. Την απαρτίζουν τα ανεξάρτητα κράτη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Λευκορωσίας, του Αζερμπαϊτζάν, της Αρμενίας, του Ουζμπεκιστάν, της Τουρμενίας, του Τατζικιστάν, της Κιργιζίας και της Μολδαβίας. Εως και προχθές μέλος ήταν και η Ουκρανία.
Δεν συμμετείχαν από την αρχή οι σοβιετικές δημοκρατίες της Βαλτικής (Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία), το Καζακστάν και η Γεωργία μαζί με την ανεξαρτητοποιημένη περιοχή της Αμπχαζίας.
Αντίστοιχα, η ενωμένη Γιουγκοσλαβία χωρίστηκε σε Σερβία -μείον το Κόσσοβο που αποσχίστηκε σχεδόν με το ζόρι- πΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Σλοβενία, Κροατία και Βοσνία – Ερζεγοβίνη. Η τελευταία μάλιστα απαρτίζεται από την Ομοσπονδία της Βοσνίας Ερζεγοβίνης (μουσουλμάνοι) και τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας (ορθόδοξοι).
Ο εφιάλτης της Ευρώπης μόλις αρχίζει
Και αν νομίζουμε ότι εδώ τελειώνει ο εφιάλτης, μάλλον κάνουμε λάθος. Με το ρυθμό που αναζωπυρώνονται τα μίση και τα πάθη του παρελθόντος δεν αποκλείεται σύντομα να φτάσουμε (σ.σ. Καθ' υπερβολή) να μιλάμε για πόλεις-κράτη.
Ηδη, η Κριμαία de facto και πιθανότατα σύντομα και de jure παρά τις απειλές της Δύσης αποτελεί, μετά το Κόσσοβο και με οδηγό αυτό το δεύτερο δείγμα γραφής του τι μπορεί να συμβεί σε όλη τη γηραιά ήπειρο.
Το δημοψήφισμα της Βενετίας
Ηδη, το βράδυ της Παρασκευής ολοκληρώνεται το δημοψήφισμα που διοργάνωσαν στην ευρύτερη περιοχή της Βενετίας με 4,5 εκατομμύρια κατοίκους -τοπικοί βουλευτές και ακτιβιστές- με το ερώτημα αν θα πρέπει να γίνει ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Δημοκρατία της Βενετίας.
Για να καταλάβουμε λοιπόν τι μπορεί να συμβεί αν περάσει το «ναι» αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος του Βένετου (το όνομα της περιφέρειας) Λούκα Ζάια είναι ταυτόχρονα και ιδρυτικό μέλος της Λέγκας του Βορρά που εδώ και χρόνια πασχίζει να καταστήσει ανεξάρτητη Δημοκρατία όλη τη βόρεια Ιταλία από τη Φλωρεντία και πάνω.
Ερχεται και η Σκωτία
Ακολουθεί, στο τέλος του χρόνου το δημοψήφισμα στη Σκωτία μόνο που εκεί γίνεται θεσμικά και το αποτέλεσμά του θα είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος, όπως αποκαλείται η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Ενεργές ή εν υπνώσει εστίες κρίσης και διεκδικήσεων υπάρχουν δεκάδες σε όλη την ήπειρο. Πολλές από αυτές μάλιστα αποτελούν ευσεβείς πόθους συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που προφανώς μόνον έχουν να κερδίσουν από την αλλαγή του status quo των περιοχών αυτών.
Ο χάρτης των αυτονομιστικών κινημάτων απλώνεται σε όλη την ήπειρο.
Στη Μεγάλη Βρετανία εκτός από τη Σκωτία υπάρχουν πάντα οι πυρήνες της Ουαλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας. Ειδικά για τη δεύτερη δεν χρειάζονται πολλά σχόλια καθώς μόλις τα τελευταία χρόνια οι αυτονομιστές «κατέθεσαν» τα όπλα και διεξάγουν τον αγώνα τους με καθαρά πολιτικά μέσα.
Βάσκοι, Καταλανοί, Φλαμανδοί, Βαλώνοι
Οι Βάσκοι και οι Καταλανοί αποτελούν δύο παράγοντες που απειλούν πάντα την ενότητα της Ισπανίας. Και στις δύο περιοχές υπάρχουν ισχυρά αυτονομιστικά κινήματα.
Στο Βέλγιο είναι γνωστό πως οι Φλαμανδοί και οι Βαλώνοι μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Πολλοί υποστηρίζουν πως αν οι Βρυξέλλες δεν ήταν η έδρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης το Βέλγιο θα είχε χωριστεί προ πολλών ετών σε δύο κράτη. Οπως ακριβώς έγινε με την Τσεχοσλοβακία, που το 1993 διασπάστηκε με ένα βελούδινο διαζύγιο σε Τσεχία και Σλοβακία.
Τα προβλήματα της Γαλλίας
Μια άλλη, ειδική περίπτωση, αποτελεί η Αλσατία. Μετά από πολλές μάχες, πραγματικές και πολιτικές η περιοχή κατέληξε στη Γαλλία, ενώ για πολλά χρόνια αποτελούσε μέρος της Πρωσικής Αυτοκρατορίας.
Το γεγονός ότι η πρωτεύουσά της είναι το Στρασβούργο την καθιστά προς το παρόν τουλάχιστον αμετακίνητη, παρά το γεγονός ότι ένα μέρος του πληθυσμού της και σίγουρα πολλοί Γερμανοί θα την ήθελαν πίσω.
Το αυτονομιστικό κίνημα της Κορσικής μπορεί να βρίσκεται σε ύφεση τις τελευταίες δεκαετίες αλλά πολλοί θυμούνται την έντονη δράση του. Ανήκει στη Γαλλία, καθώς την προσάρτησε σε αυτήν το πιό γνωστό της τέκνο, ο Ναπολέων Βαναπάρτης. Η Ιταλία τη διεκδίκησε και στους δύο παγκόσμιους πολέμους, αλλά ως ηττημένη την έχασε, μάλλον οριστικά.
Παράλληλα, στη Σαβοΐα δημιουργήθηκε ένωση ανάλογη της Λέγκας του Βορρά του Μπόσι στην Ιταλία ενώ στη Βρετάνη το αυτονομιστικό κίνημα που ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια βρίσκεται εν υπνώσει. Επομένως η μόνη πραγματική απειλή κατά της γαλλικής ενότητας προέρχεται από την Κορσική.
Οι φόβοι της Ελλάδας
Τέλος, υπάρχουν και δύο ζητήματα ειδικού χειρισμού που αφορούν στην Ελλάδα.
Η Θράκη, όπου πολλοί φοβούνται ότι η ισχυρή μουσουλμανική μειονότητα υπακούοντας στα κελεύσματα του Τουρκικού εθνικισμού, θα αποτελέσει ένα πεδίο πολιτικής σύγκρουσης σε διεθνές επίπεδο.
Η Κρήτη. Εκεί υπάρχει ένας μικρός θύλακας ανθρώπων που υποστηρίζουν ότι έληξε το σύμφωνο της 100ετούς «παραχώρησης» του νησιού στην Ελλάδα και ότι θα πρέπει να γίνει δημοψήφισμα με θέμα την ανεξαρτησία του νησιού. Προφανώς αυτό δεν βρίσκει συμπαραστάτες στην πλειοψηφία του πληθυσμού.
απο το koolnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου