Το σενάριο της κατάρρευσης επανέρχεται δριμύτερο...

Οι σοβιετικοί όταν θελήσαν να υποτάξουν ολοκληρωτικά την Πολωνία φρόντισαν απλά να εξαφανίσουν την στρατιωτική, πολιτική και οικονομική ελίτ της πολωνικής κοινωνίας.

Το πέτυχαν με μαζικές εκτελέσεις όπως αυτή στο Κατίν, όπου υπολογίζεται πως
εξόντωσαν περί τις 22.000 από την αφρόκρεμα της πολωνικής κοινωνίας.

Οι σοβιετικοί για δεκαετίες είχαν φορτώσει το έγκλημα αυτό στους Ναζί με τους οποίους αρχικά είχαν συνεργαστεί στο μοίρασμα της Πολωνίας.
Με την κατάρρευση της σοβιετίας αποκαλύφθηκε η αλήθεια...

Ο κ. Σαμαράς με τον κ. Στουρνάρα περιμένουν την ανάπτυξη γενικώς και αορίστως από την αντιστροφή της βίαιης οικονομικής πτώσης μετά την πρόσκρουση, χωρίς να φροντίσουν να αλλάξουν αυτά που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Προτίμησαν να διεκδικήσουν τους «πελάτες» που μοιράζονται με τον ΣΥΡΙΖΑ (μετά τη μετάσταση του ΠΑΣΟΚ) και να στήσουν την υπόλοιπη κοινωνία, απέναντι στον τοίχο.

Ποια ανάπτυξη

Ανάπτυξη σημαίνει πως 50 - 100.000 από τους πλέον ικανούς και ενεργούς οικονομικά των Ελλήνων, θα σηκώσουν από την τράπεζα τις 50-100.000 ευρώ, θα ζητήσουν άλλα τόσα από μια τράπεζα για να στήσουν μια δουλειά όπου θα απασχολήσουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες από το 1,5 εκατ. ανέργων...

Η εικόνα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη ζώνη που θα αποτελούσε και μπορεί να αποτελέσει την εν δυνάμει ελίτ της οικονομικής ανασύνταξης, είναι η οικονομική γενοκτονία με φόρους και εισφορές.

Από τις 750.000 ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ οι 350.000 δεν πληρώνουν εισφορές γιατί προφανώς αδυνατούν να το κάνουν.
Η λύση που βρήκε η κυβέρνηση είναι να επιταχύνει τις διαδικασίες πλειστηριασμού των ακινήτων... έτσι ώστε κάποιος που ενδεχομένως να σκεφτεί να ανοίξει μια δουλειά, μεταξύ όλων των άλλων να υπολογίσει και το ρίσκο να χάσει το σπίτι του αν τα πράγματα δεν πάνε καλά ευθύς εξ αρχής.

Μόνο το Νοέμβριο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στο δημόσιο αυξήθηκαν κατά 1,1 δισ. ευρώ, αθροίζοντας από την αρχή του χρόνου 7,3 δισ. ευρώ, στο σύνολο άνω των 62 δισ. ευρώ που λιμνάζουν.
«Μέσα στο 2013 τα φυσικά πρόσωπα που δημιούργησαν νέες οφειλές προς το Δημόσιο αυξήθηκαν κατά 147.720 και έφθασαν τα 2.695.791 άτομα, ενώ τα νομικά πρόσωπα που οφείλουν στο Δημόσιο αυξήθηκαν κατά 339.028 και έφθασαν συνολικά τα 487.686...» λέει το ρεπορτάζ των ημερών.
Από τα χρήματα αυτά, ελάχιστα θα εισπραχτούν και όσο περνά ο καιρός θα εισπράττονται λιγότερα, μέχρι που το σύστημα θα καταρρεύσει.

Η απάντηση της κυβέρνησης στο πρόβλημα είναι η αύξηση των προστίμων σε όσους έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Αν 2,7 εκατ. Έλληνες έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές τότε σχεδόν όλοι οι οικονομικά ενεργοί Έλληνες έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές στο δημόσιο και οι περισσότεροι από αυτούς τις έχουν γιατί αδυνατούν να τις καταβάλουν.

Κάποιος που δεν μπορεί να πληρώσει 10.000 δεν θα μπορεί να πληρώσει και τις 11.000 μετά το πρόστιμο των δύο μηνών ή τις 13.000 μετά τους 12 μήνες.
Ο κ. Στουρνάρας και η Τρόικα υποστηρίζουν πως αφού πληρώνουν οι Γερμανοί υψηλούς φόρους, θα πρέπει να πληρώνουν και οι Έλληνες.

Η διαφορά έγκειται πως οι Γερμανοί έχουν να πληρώσουν και αν δεν πληρώσουν αυτά που θα χάσουν θα είναι περισσότερα από αυτά που θα κερδίσουν. Οι Έλληνες δεν έχουν να πληρώσουν και ορθώς από άποψη οφέλους ρίσκου, τις τελευταίες 10 και 20.000 ευρώ τις κρατάνε για τις δύσκολες ώρες.
Επιπλέον, οι φόροι στην Ελλάδα δεν είναι ανταποδοτικοί. Αντί να επιστρέφουν στους πολίτες σαν υπηρεσίες, σιτίζουν «παχύδερμα» πολιτικούς, συνδικαλιστές, πελάτες ψηφοφόρους και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.
Η κυβέρνηση ολοκληρώνει τη γενοκτονία του ιδιωτικού τομέα με εισφορές, φόρους, πρόστιμα επί των ληξιπρόθεσμων και πρόστιμα επί των προστίμων και πάει λέγοντας.

Οι πιο δημιουργικοί Έλληνες, αυτοί που θα ρισκάρουν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και πλούτο, αν έχουν τα προσόντα φεύγουν από την Ελλάδα.

Αυτοί που δεν έχουν την δυνατότητα να φύγουν σηκώνουν τα λεφτά από τις τράπεζες να τα φυλάξουν από το μακρύ χέρι της εφορίας, που τα θέλει για τα εφάπαξ των πελατών «Τσουκαλάδων» και των «Λιάπηδων» που κυβερνάνε τον τόπο...

Να περιμένουν την ανάπτυξη ο κ. Σαμαράς και ο κ. Στουρνάρας με τη φορολογική και εισφοροασφαλιστική «γενοκτονία» του ιδιωτικού τομέα είναι σαν ο Μπέρια να οργάνωσε τη γενοκτονία της πολωνικής ελίτ προσδοκώντας στην συνεισφορά της στη μετά θάνατο ζωή.
Το σενάριο της κατάρρευσης επανέρχεται δριμύτερο...

απο το