Η συνέχεια της ελληνικής τραγωδίας

Με έναν τρόπο πάντως που είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς, διασώσαμε τις ελληνικές τράπεζες επιβαρύνοντας το δημόσιο χρέος μας με πάνω από 40 δις €, για να τις δωρίσουμε στη συνέχεια σε ξένους αφελληνίζοντας τες

Η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε χώρα της LIDL – με τις ξένες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται να οδηγούν τις ελληνικές, ιδίως τους παραγωγούς, είτε στην εξαγορά τους, είτε στη χρεοκοπία

 Άρθρο

Η Ελλάδα βάλλεται πλέον από παντού, αποτελώντας στόχο για ότι μπορεί να φανταστεί κανείς.

 Για παράδειγμα, όλοι αναφέρουν πως οι ικανότεροι και οι αποτελεσματικότεροι Έλληνες εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα τους – οπότε εύλογα προκύπτει ο

συνειρμός, σύμφωνα με τον οποίο όλοι εμείς που παραμένουμε στην Ελλάδα δεν είμαστε ούτε ικανοί, ούτε αποτελεσματικοί, αφού διαφορετικά θα φεύγαμε!

Το γεγονός αυτό δεν είναι ασφαλώς ότι καλύτερο για το ηθικό μας – ενώ, σε συνδυασμό με το ότι οι υπόλοιποι λαοί δεν μας σέβονται και δεν μας εκτιμούν, επειδή οι κυβερνήσεις μας έχουν μετατραπεί σε διεθνείς επαίτες, ακολουθώντας την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων, καταστρέφει εντελώς την εθνική μας αυτοπεποίθηση.

Την ίδια στιγμή εξελίσσεται μία πρωτοφανής ληστεία εις βάρος όλων μας – εκ μέρους κάποιων εγχώριων τραπεζιτών που κερδοσκοπούν εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες της πολιτικής μας ηγεσίας, των ξένων κερδοσκόπων που προσπαθούν να υφαρπάξουν ότι μπορούν σε όσο πιο εξευτελιστικές τιμές γίνεται με τη βοήθεια διεφθαρμένων Ελλήνων (δυστυχώς τους αποκαλούμε επενδυτές), των κρατών που εθνικοποιούν τις δημόσιες επιχειρήσεις μας παρουσιάζοντας τες ως ιδιωτικοποιήσεις κοκ.

Με έναν τρόπο πάντως που είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς, διασώσαμε τις ελληνικές τράπεζες επιβαρύνοντας το δημόσιο χρέος μας με πάνω από 40 δις €, για να τις δωρίσουμε στη συνέχεια σε ξένους αφελληνίζοντας τες – ενώ σήμερα αυτές οι τράπεζες δρομολογούν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς κατοικιών ανθρώπων που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα όχι με δική τους ευθύνη, αλλά από τα τρομακτικά «λάθη» των κυβερνήσεων. Εκείνων των πολιτικών που έχουν το θράσος να παραμένουν στο προσκήνιο παριστάνοντας τους σωτήρες της χώρας, παρά το ότι είναι αυτοί που την κατέστρεψαν – ενώ δυστυχώς παραμένουν ατιμώρητοι, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση.

Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε χώρα της LIDL – με τις ξένες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται να οδηγούν τις ελληνικές, ιδίως τους παραγωγούς, είτε στην εξαγορά τους, είτε στη χρεοκοπία. 

Παράδειγμα ορισμένες αλυσίδες λιανικής, οι οποίες επιβάλλουν στους Έλληνες παραγωγούς εκπτώσεις κατά το δοκούν, πληρώνοντας τους κυριολεκτικά όποτε θέλουν – με αποτέλεσμα οι παραγωγοί (αγρότες, βιοτεχνίες, βιομηχανίες, διανομείς κλπ.) να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν με τις υποχρεώσεις τους, παρά το ότι μειώνουν τους μισθούς των εργαζομένων τους κάτω από το όριο επιβίωσης, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις (απλήρωτες) ώρες εργασίας τους.

Εν τούτοις, αντί να κατηγορούνται οι αλυσίδες για την εξοντωτική τους πολιτική, κατακρίνονται οι Έλληνες παραγωγοί και διανομείς προϊόντων – για το ότι δεν πληρώνουν ούτε σωστά ούτε έγκαιρα τους εργαζομένους, οπότε τους εκμεταλλεύονται! 

Δεν είναι ευθύνη όμως του κράτους να επιβάλλει σε αυτές τις αλυσίδες δίκαιους κανόνες, όπως θα ήταν η υποχρεωτική πληρωμή των προμηθευτών τους μέσα σε 30 ημέρες, αφού αυτές εισπράττουν αμέσως τα χρήματα από τους πελάτες τους; 

Εκτός αυτού δεν θα πρέπει οι Έλληνες ως πελάτες να αποφεύγουν αυτού του είδους τα καταστήματα, καθώς επίσης να προτιμούν ελληνικές αλυσίδες και ελληνικά προϊόντα, χωρίς να τα περιμένουν όλα από το κράτος;

Ολοκληρώνοντας, εάν συνεχιστεί η ελληνική τραγωδία, θα βιώσουμε καταστάσεις που δεν μπορούμε καν να φαντασθούμε σήμερα – ενώ δεν πρέπει να εφησυχάζουμε από την άνοδο του τουρισμού, η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό συγκυριακή, λόγω των προβλημάτων των γειτονικών χωρών (Τουρκία, Συρία, Αίγυπτος).

 Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πως δεν είμαστε σε θέση να τις ανταγωνισθούμε τιμολογιακά – αφενός μεν επειδή αυτές διαθέτουν δικά τους νομίσματα υποτιμώντας τα, αφετέρου εξαιτίας των υπερβολικών φόρων, με τους οποίους επιβαρυνόμαστε.

Δυστυχώς βέβαια όπως όλα δείχνουν, τόσο τα παραπάνω όσο και η παντελής έλλειψη διαμαρτυρίας εκ μέρους των Πολιτών, η τραγωδία θα συνεχιστεί – αφού δεν προβλέπεται καμία σοβαρή βελτίωση της χώρας μας (άρθρο),  το ΑΕΠ  της οποίας συνεχίζει την καθοδική του πορεία (γράφημα, ύφεση 0,2% το 2016 αντί στασιμότητα σύμφωνα με τα ανανεωμένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ), ούτε η συναίνεση των κομμάτων. 

Εκτός αυτού το ένα σκάνδαλο θα ακολουθεί το άλλο και η λεηλασία θα κορυφωθεί, με συμμετέχοντες Έλληνες και ξένους – έως ότου τελικά  μετατραπεί η Ελλάδα σε μία μαύρη τρύπα στο χάρτη.

απο το analyst.gr