Τι σημαίνει για Ελλάδα και Ορθοδοξία η αποχώρηση Πρίμπους από τον Λευκό Οίκο

του Αθανάσιου Ελλις* 

Με την απομάκρυνση του ελληνικής καταγωγής Ρέινς Πρίμπους από τη θέση του προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, έξι μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, η Ελλάδα απώλεσε έναν σημαντικό δίαυλο επικοινωνίας και μια χρήσιμη δυνατότητα πρόσβασης στην κυβέρνηση Τραμπ.

  Οι «γέφυρες» οικοδομήθηκαν πολύ πριν από την εκλογή του νυν προέδρου, από την περίοδο που ο
Πρίμπους ήταν επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και εκ των πραγμάτων κορυφαίος παράγων της προεκλογικής εκστρατείας του εκκεντρικού μεγιστάνα.

Καθώς οι δεσμοί του με το ελληνικό στοιχείο και την Ορθοδοξία ήταν και παραμένουν ισχυροί, η παρουσία του στο πλευρό του Ρεπουμπλικανού υποψήφιου και μετέπειτα προέδρου διευκόλυνε επαφές και συναντήσεις με Ελληνες και Κύπριους αξιωματούχους.
Η επιρροή του είχε, δε, μεγαλύτερη αξία στην περίπτωση του Τραμπ, ενός ανθρώπου χωρίς κατασταλαγμένες απόψεις για τις διεθνείς σχέσεις και τον ρόλο άλλων χωρών. Ωστόσο, σημασία δεν έχουν τόσο τα πρόσωπα, όσο η ανάδειξη του πρωταγωνιστικού ρόλου της Ελλάδας και της Κύπρου στα κέντρα εξουσίας της Ουάσιγκτον.

Από πρακτικής άποψης η αποχώρηση Πρίμπους σημαίνει ότι τόσο η Αθήνα και η Λευκωσία, όσο και η οργανωμένη ομογένεια, καλούνται τώρα να επαναξιολογήσουν την προσέγγισή τους που στηριζόταν –υπερβολικά λένε κάποιοι– σε κάποιους ελληνικής καταγωγής αξιωματούχους, και πρωτίστως στον Πρίμπους.

Νέα προσέγγιση
«Η αντιμετώπιση του Ρέινς Πρίμπους ως αποδιοπομπαίου τράγου στις πολλές δυσκολίες της κυβέρνησης Τραμπ αποτελεί ατυχή εξέλιξη», τονίζει στην «Καθημερινή» ο διευθυντής του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας, Εντι Ζεμενίδης.
«Για την Ελλάδα, την Κύπρο και την ομογένεια, αυτό δείχνει ότι στην Ουάσιγκτον επικρατεί χάος και το να εναποθέτουν όλες τις ελπίδες τους σε ένα πρόσωπο ή ακόμη και σε μια αριθμητικά περιορισμένη ομάδα, δεν είναι αποτελεσματική στρατηγική. Αντίθετα, χρειάζεται μια νέα προσέγγιση που θα στηρίζεται στη δημιουργία και στην αξιοποίηση ενός ευρύτερου και καλά οργανωμένου δικτύου επαφών και συμμαχιών».

 Ο υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος είχε επενδύσει πολύ στον Πρίμπους, με τον οποίο μοιραζόταν και την αυξημένη ευαισθησία για την Ορθοδοξία.

Σε λιγότερο βαθμό το έκανε και ο υπ. Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος είχε από νωρίς κινηθεί πιο θεσμικά, πραγματοποιώντας συναντήσεις με αξιωματούχους που είχαν ρόλο στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, χωρίς το χαρακτηριστικό τους να είναι απαραίτητα η ελληνική καταγωγή (π.χ. με τον Μάικλ Φλιν).
 «Ακόμη και χωρίς τον Ρέινς θα έχουμε κάποια ελληνική επιρροή στις διαδικασίες, αν και θα είναι αισθητά μικρότερη», λέει από την πλευρά του ο γνωστός Ελληνοαμερικανός λομπίστας Αντι Μάνατος, ο οποίος συμπληρώνει με νόημα: «Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο Ρέινς Ηρακλής Πρίμπους θα υπηρετήσει την Αμερική και τον Ελληνισμό από ακόμη υψηλότερο επίπεδο». Κορυφαίος παράγοντας της ομογένειας εκτιμά μεν ότι η αποχώρηση του Πρίμπους «έως ένα βαθμό θα αποδυναμώσει το πλαίσιο προσέγγισης της Ελλάδας και της Κύπρου», αλλά σπεύδει να προσθέσει ότι «η χάραξη της στρατηγικής για την περιοχή περνάει πλέον όλο και περισσότερο στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ενώ και η τάση του Τραμπ να αναιρεί συνεχώς πολιτικές σε όλα τα θέματα, περιορίζει σημαντικά την απήχηση των όποιων δεσμεύσεών του στον Πρίμπους».
«Οταν ένας Ελληνοαμερικανός επιτυγχάνει, αναβαθμίζει την εικόνα όλης της ομογένειας, και ως κοινότητα είμαστε υπερήφανοι να έχουμε αξιωματούχους ελληνικής καταγωγής σε υψηλά κυβερνητικά αξιώματα», σημειώνει ο πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Ινστιτούτου Νικ Λαριγκάκης, ο οποίος σπεύδει πάντως να υπενθυμίσει ότι παρά τις αυτονόητες ευαισθησίες και το ενδιαφέρον τους για τα θέματα που απασχολούν τον Ελληνισμό, τα συγκεκριμένα στελέχη «υπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ».
 Και αφού αναφέρει ότι «η Ελλάδα και η Κύπρος είναι πιστοί σύμμαχοι και βοηθούν τις ΗΠΑ στη διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή», επισημαίνει ότι αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι η αποτελεσματική ανάδειξη αυτής της πραγματικότητας στα κέντρα αποφάσεων της Ουάσιγκτον, και λιγότερο τα πρόσωπα.

Σε κάθε περίπτωση, στο πλευρό του Τραμπ παραμένουν αρκετοί Ελληνοαμερικανοί, άλλοι περισσότερο γνωστοί, άλλοι λιγότερο.
Η ελληνική παρουσία δεν περιορίζεται φυσικά στο στενό περιβάλλον του προέδρου, όπως δείχνει και η πρόσφατη τοποθέτηση του ομογενούς Μάικλ Καρλούτσου ως υπεύθυνου Πρωτοκόλλου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

* Αρθρογράφος της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ