"Κάποτε, ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν περίπου ο αόρατος διοικητής της χώρας."

Υπήρξε το μεγαλύτερο πολιτικό και επιχειρηματικό νταραβέρι της μεταπολίτευσης. Κάποτε, στις χρυσές μέρες της διαπλοκής (όταν τα χρήματα έτρεχαν από τα μπατζάκια), ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν περίπου ο αόρατος διοικητής της χώρας.

Ο μύθος έλεγε ότι μπορούσε να
στηρίξει και να ρίξει (ή περίπου) όποια κυβέρνηση εναντιωνόταν ή, τέλος πάντων, δεν ταυτιζόταν με τα συμφέροντά του (κάτι ξέρει ο Μητσοτάκης).

 Επιχειρηματίας με τεράστιο πολιτικό ένστικτο και απίστευτα πλοκάμια στη (διεφθαρμένη) δημόσια διοίκηση της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ανέβηκε στο τρένο της «αλλαγής» και γρήγορα έγινε ο μεγάλος τιμονιέρης του πελατειακού κράτους. 

Βασιλιάς των προμηθειών με μεγάλη επιρροή στα μεγάλα κόμματα εξουσίας, αλλά και στα μικρότερα (κυρίως της Αριστεράς), διοικούσε τη χώρα για δυόμισι δεκαετίες από το παρασκήνιο. Συνομιλητής του Ανδρέα, διαχρονικός συνοδοιπόρος του ΠΑΣΟΚ, έριξε το '93 την κυβέρνηση του Μητσοτάκη για χάρη του ΟΤΕ. 

Η ζωή του υπήρξε ένα συναρπαστικό πολιτικό και επιχειρηματικό μυθιστόρημα που σφράγισε τη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Στις μέρες της κυριαρχίας του, η πολιτική ουσιαστικά συνθηκολόγησε, παραδίδοντας μεταφορικά και κυριολεκτικά την εξουσία της στους επιχειρηματίες, ανοίγοντας τον δρόμο για την κρίση και τη χρεοκοπία.

«Αποσύρθηκε» εγκαίρως από τον δημόσιο χώρο πουλώντας τα πάντα, με πρώτο τον Ολυμπιακό, όταν κατάλαβε ότι η χώρα πηγαίνει στα βράχια, χωρίς το όνομά του... να αναφερθεί ούτε μια στιγμή στα τόσα σκάνδαλα (υπαρκτά ή ανύπαρκτα) που ήρθαν στο φως έκτοτε.

Αφού έχασε την τελευταία επιχειρηματική μάχη με την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ, ζει πλέον αθόρυβα ανάμεσα στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη.
 Οι φήμες λένε ότι στήριξε ΣΥΡΙΖΑ και δραχμή, έχοντας πλέον όλη την περιουσία του εκτός Ελλάδας.

Το όνομά του, που συνοδεύει έναν από τους μεγαλύτερους μύθους της μεταπολίτευσης, ήρθε ξαφνικά στην επικαιρότητα παραμονές εκλογών μέσα από τις στήλες του αστυνομικού ρεπορτάζ, όταν πήρε φωτιά το σκάφος του.
Σαν μια φάρσα, για να θυμίσει την παρουσία του πίσω από τις κουίντες της Ιστορίας...

Aπό τον Χρήστο Ράπτη-iefimerida