Η λεκάνη
απορροής των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, η οποία τροφοδοτεί την Συρία και
το Ιράκ, στερεύει γρήγορα.
Αυτή η τεράστια έκταση αγωνίζεται ήδη για να υποστηρίξει τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια εκτοπισμένους από τον πόλεμο ανθρώπους.
Και τα πράγματα θα μπορούσαν σύντομα να
πάνε χειρότερα.
Για να γίνουν κατανοητές ας δει την Συρία.
Αν και η πίεση για το νερό σίγουρα δεν είναι η μοναδική αιτία της σύγκρουσης εκεί, αναμφίβολα βοήθησε να τροφοδοτηθεί ο εμφύλιος πόλεμος. Μέχρι το 2011, η σχετική με την ξηρασία αποτυχία των καλλιεργειών είχε σπρώξει μέχρι και 1,5 εκατομμύρια εκτοπισμένους αγρότες να εγκαταλείψουν τη γη τους˙ οι εκτοπισμένοι έγιναν ανεξάντλητη πηγή νεοσυλλέκτων για το Ελεύθερο Συριακό Στρατό και για ομάδες όπως το Ισλαμικό Κράτος και η αλ Κάιντα.
Η έλλειψη κυβερνητικής βοήθειας κατά την διάρκεια της ξηρασίας ήταν ένας κεντρικός παράγοντας υποκίνησης της αντικυβερνητικής εξέγερσης. Επιπλέον, μια μελέτη του 2011 δείχνει ότι τα σημερινά προπύργια των ανταρτών στο Χαλέπι, το Ντέιρ αλ-Ζουρ και την Ράκκα ήταν μεταξύ των περιοχών που επλήγησαν περισσότερο από την αποτυχία των καλλιεργειών.
Με άλλα λόγια, η ξηρασία άλλαξε το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό τοπίο της Συρίας.
Πριν από το ξέσπασμα των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στην Συρία το 2011, οι παρατηρητές είχαν επίγνωση των σοβαρών συνεπειών που θα μπορούσαν να έχουν οι αποτυχίες των καλλιεργειών.
Πολλοί προέβλεψαν ότι η συριακή «αναδυόμενη κρίση για το νερό ενέχει τον κίνδυνο για σοβαρή οικονομική αστάθεια και ακόμα και κοινωνικο-πολιτική αναταραχή».
Αυτό το τηλεγράφημα χρησίμευε ως σαφής προειδοποίηση.
Eκείνα τα χρόνια, η Δαμασκός ήλπιζε να αυξήσει την γεωργική παραγωγή της καθώς είχε ήδη διπλασιάσει τις αρδευόμενες εκτάσεις της κατά τα προηγούμενα 15 χρόνια, και το πενταετές σχέδιο του 2006 προέβλεπε την περαιτέρω αύξησή τους. Όμως , η αυξανόμενη ζήτηση νερού από την Συρία είχε ξεπεράσει την διαθεσιμότητα του νερού. Μόλις τέθηκαν σε εφαρμογή τα σχέδια, η Συρία επλήγη από σοβαρή ξηρασία.
Μέχρι το 2011, οι αποδόσεις του σιταριού είχαν μειωθεί κατά περισσότερο από 50%. Ένα μεγάλο μέρος του ζωικού κεφαλαίου της χώρας είχε πεθάνει, επηρεάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες γεωργικών εργατών και αγροτών. Τα αποθέματα σίτου έκτακτης ανάγκης είχαν εξαντληθεί, και για ορισμένους, η μόνη επιλογή που τους είχε απομείνει ήταν να ενταχθούν στους αντάρτες.
Πηγή:premium.paratiritis.gr
Αυτή η τεράστια έκταση αγωνίζεται ήδη για να υποστηρίξει τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια εκτοπισμένους από τον πόλεμο ανθρώπους.
Και τα πράγματα θα μπορούσαν σύντομα να
πάνε χειρότερα.
Για να γίνουν κατανοητές ας δει την Συρία.
Αν και η πίεση για το νερό σίγουρα δεν είναι η μοναδική αιτία της σύγκρουσης εκεί, αναμφίβολα βοήθησε να τροφοδοτηθεί ο εμφύλιος πόλεμος. Μέχρι το 2011, η σχετική με την ξηρασία αποτυχία των καλλιεργειών είχε σπρώξει μέχρι και 1,5 εκατομμύρια εκτοπισμένους αγρότες να εγκαταλείψουν τη γη τους˙ οι εκτοπισμένοι έγιναν ανεξάντλητη πηγή νεοσυλλέκτων για το Ελεύθερο Συριακό Στρατό και για ομάδες όπως το Ισλαμικό Κράτος και η αλ Κάιντα.
Η έλλειψη κυβερνητικής βοήθειας κατά την διάρκεια της ξηρασίας ήταν ένας κεντρικός παράγοντας υποκίνησης της αντικυβερνητικής εξέγερσης. Επιπλέον, μια μελέτη του 2011 δείχνει ότι τα σημερινά προπύργια των ανταρτών στο Χαλέπι, το Ντέιρ αλ-Ζουρ και την Ράκκα ήταν μεταξύ των περιοχών που επλήγησαν περισσότερο από την αποτυχία των καλλιεργειών.
Με άλλα λόγια, η ξηρασία άλλαξε το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό τοπίο της Συρίας.
Πριν από το ξέσπασμα των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στην Συρία το 2011, οι παρατηρητές είχαν επίγνωση των σοβαρών συνεπειών που θα μπορούσαν να έχουν οι αποτυχίες των καλλιεργειών.
Πολλοί προέβλεψαν ότι η συριακή «αναδυόμενη κρίση για το νερό ενέχει τον κίνδυνο για σοβαρή οικονομική αστάθεια και ακόμα και κοινωνικο-πολιτική αναταραχή».
Αυτό το τηλεγράφημα χρησίμευε ως σαφής προειδοποίηση.
Eκείνα τα χρόνια, η Δαμασκός ήλπιζε να αυξήσει την γεωργική παραγωγή της καθώς είχε ήδη διπλασιάσει τις αρδευόμενες εκτάσεις της κατά τα προηγούμενα 15 χρόνια, και το πενταετές σχέδιο του 2006 προέβλεπε την περαιτέρω αύξησή τους. Όμως , η αυξανόμενη ζήτηση νερού από την Συρία είχε ξεπεράσει την διαθεσιμότητα του νερού. Μόλις τέθηκαν σε εφαρμογή τα σχέδια, η Συρία επλήγη από σοβαρή ξηρασία.
Μέχρι το 2011, οι αποδόσεις του σιταριού είχαν μειωθεί κατά περισσότερο από 50%. Ένα μεγάλο μέρος του ζωικού κεφαλαίου της χώρας είχε πεθάνει, επηρεάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες γεωργικών εργατών και αγροτών. Τα αποθέματα σίτου έκτακτης ανάγκης είχαν εξαντληθεί, και για ορισμένους, η μόνη επιλογή που τους είχε απομείνει ήταν να ενταχθούν στους αντάρτες.
Πηγή:premium.paratiritis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου