Καθώς τα σκοτεινά σύννεφα μαζεύονται ξανά πάνω από την Ευρωζώνη, αυτή τη φορά υπό τη μορφή μιας όλο και πιο πιθανής χρηματοπιστωτικής διάσωσης της Πορτογαλίας, αλλά και της εκρηκτικής αύξησης των CDS της ευρωπαϊκής περιφέρειας, η εικόνα της οικονομίας και των δημόσιων οικονομικών της Ισπανίας βαίνει σημαντικά βελτιούμενη.
Χάρη στις τολμηρές περικοπές για τη μείωση του ελλείμματος και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών, οι χρηματοπιστωτικές αγορές έπαψαν να βλέπουν την Ισπανία ως το επόμενο υποψήφιο θύμα ενός φαινομένου ντόμινο, το οποίο είναι καταδικασμένο να ακολουθήσει την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία στις αγκάλες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το μεγαλύτερο μερίδιο για αυτή τη νίκη πιστώνεται στον πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Ροντρίγκες Θαπατέρο, που την περασμένη εβδομάδα ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να επιδιώξει τρίτη θητεία, άρα δεν θα συμμετέχει στις κοινοβουλευτικές εκλογές που θα γίνουν το Μάρτιο του 2012. Οι ανακοινώσεις Θαπατέρο δεν δημιούργησαν αβεβαιότητα σχετικά με τις πολιτικές προοπτικές της Ισπανίας, ούτε συνδέθηκαν με τον κίνδυνο να βυθιστεί η χώρα βαθύτερα στην κρίση της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Αντίθετα, σχολιάστηκαν μάλλον ως μια σοφή κίνηση από την πλευρά του. Χωρίς να έχει να χάσει τίποτα πέρα από τη ιστορική φήμη του, ο Θαπατέρο έχει κάθε κίνητρο να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις που ο ίδιος εισήγαγε -μετά το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης πέρσι την άνοιξη -ως το τέλος της θητείας του.
Τώρα η ευθύνη αυτή μεταφέρεται εν μέρει και στους συντρόφους του τού Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά και την πολιτική ηγεσία του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος που αντιπροσωπεύει την αξιωματική αντιπολίτευση. Οι Σοσιαλιστές θα πρέπει πρωτίστως να αντισταθούν στον πειρασμό να αναζητήσουν εκλογικά πλεονεκτήματα έναντι των αντιπάλων τους μέσω της απομάκρυνσης από τη δημοσιονομική λιτότητα του και τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς απασχόλησης. Η αντιπολίτευση, από την πλευρά της, δεν θα πρέπει να επιβάλει στην κυβέρνηση μειοψηφίας του Θαπατέρο μια πρόωρη έξοδο από την εξουσία, όπως έκανε πριν λίγες μέρες η πορτογαλική αντιπολίτευση ανατρέποντας την κυβέρνηση Σόκρατες -με συνέπεια την εκτίναξη του κόστους δανεισμού της Πορτογαλίας. Το σενάριο της Πορτογαλίας μπορεί κάλλιστα να παιχτεί και στην Ισπανία. Λίγη παραπάνω δοσολογία πολιτικής αστάθειας κινδυνεύει να τροφοδοτήσει εκ νέου τις ανησυχίες των αγορών και να θέσει σε κίνδυνο τα θετικά αποτελέσματα της Ισπανίας για τα οποία τόσο κόστος πληρώθηκε.
Άλλωστε η Ισπανία δεν έχει βγει ακόμη από την επικίνδυνη ζώνη. Η ανεργία στη χώρα έχει φτάσει το 20.5% και αποτελεί την υψηλότερη ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ανεργία των νέων κάτω των 25 χρόνων φτάνει το εφιαλτικό 43.5%. Οι προσπάθειες της κεντρικής κυβέρνησης της Μαδρίτης για δημοσιονομική σύσφιξη υπονομεύονται από την απειθαρχία των αυτόνομων περιοχών όπως είναι η Καταλονία και η Βαλέντσια. Οι κρατικές τράπεζες της Ισπανίας χρειάζονται αναδιάρθρωση και αποκατάσταση της κεφαλαιακής τους βάσης αλλά οι σχετικές διαδικασίες προσκρούουν σε μεγάλες δυσκολίες. Την περασμένη βδομάδα κατέρρευσε μια πολύ σημαντική διαδικασία συγχώνευσης 4 ταμιευτηρίων. Τέλος οι ισπανικές τράπεζες έχουν μεγάλη έκθεση σε πορτογαλικά ομόλογα -τον περασμένο Σεπτέμβριο έφτανε στα 108,6 δις δολάρια.
Η παρούσα κρίση αποτέλεσε για τους Ισπανούς τη χειρότερη οικονομική κρίση που έζησαν από το τέλος του φρανκισμού και τη δεκαετία του 1970, οπότε φαίνεται απίθανο ότι στις επερχόμενες εκλογές θα ξαναδώσουν την εξουσία στους Σοσιαλιστές. Ίσως όμως, με το πέρασμα του χρόνου, και βλέποντας τις εξελίξεις στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και ενδεχομένως τη γείτονα Πορτογαλία, που δεν κατάφεραν να αποφύγουν τις .. διασώσεις και τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, να αρχίσουν να εκτιμούν τις υπηρεσίες που πρόσφερε στη χώρα ο Θαπατέρο με ένα σκληρό πρόγραμμα πάνω στην ώρα της ανάγκης.
πηγη sofokleous10.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου