“Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά ξέμεινα από γκρίνια σήμερα διαβάζοντας για τον ταραξία Ταγίπ Ερντογάν. Είναι μάλιστα η πρώτη φορά που διαβάζω γι’ αυτόν χωρίς να κατσουφιάζω σμίγοντας με θυμό τα φρύδια μου και μαλώνοντας με τα μάτια μου τα δικά του, όπως τα βλέπω στην εικόνα μπροστά μου.
– Δες τον αλλιώς, είπα στον κριτικό εαυτό μου και – ω του θαύματος – ως δια μαγείας, τον
πήρα λιγότερο σοβαρά απ’ ό,τι συνήθως εξετάζοντας τη συμπεριφορά του με χιουμοριστική διάθεση στην προσπάθειά μου να απομυθοποιήσω το ανθελληνικό ”τέρας”.Έχουμε εκνευρίσει τον αναθεωρητικό γείτονα μέχρις εκεί που δεν πάει. Κι αυτό είναι ικανή αιτία χαράς για να ανθίσει στα χείλη μας το χαμόγελο, αφού καταφέραμε να του γίνουμε ενοχλητικοί εμείς οι Έλληνες σαν την αλογόμυγα του Σωκράτη…
Και πρώτα πρώτα εκείνη η ομολογία του για το άχτι που έβγαλε στον Μακρόν εναντίον μας κατηγορώντας μας για ”μπαταχτσήδες” (σαν ζηλιαρόγατος μαθητής που συκοφαντεί τον διπλανό του στη δασκάλα, για να του ”κλέψει” την εύνοιά της) , προκαλεί γέλιο μέχρι δακρύων.
– Ο Μακρόν μού είπε πως ”εκείνοι έχουν χρήματα”. Κι εγώ του απάντησα: ”Σε ξεγελάνε. Ξέρω πως αυτοί δεν έχουν, μόνο στη Δύση χρωστούν 400 δισ. ευρώ…”
Δεν αμφιβάλλω καθόλου, ως εκ τούτου, ότι ακούγοντάς τα αυτά ο Μακρόν θα αποκόμισε τις χειρότερες εντυπώσεις απ’ τη συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο επ’ ευκαιρία της Συνόδου των G20 στη Ρώμη. Κι αυτό για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτον, για την μικροπρεπή συμπεριφορά που επέδειξε προσπαθώντας να του περάσει την ανθελληνική προπαγάνδα για την ”οικονομική αφερεγγυότητα” της Αθήνας στα εξοπλιστικά σε τόνο φιλικό και συμβουλευτικό ξεχνώντας πως ένα χρόνο πριν αμφέβαλλε για την ψυχική υγεία του Γάλλου Προέδρου. Και…
Δεύτερον, για την κουτοπόνηρη τακτική του να αποπροσανατολίζει τον άλλον με τα προβλήματα του αντιπάλου του, ώστε να αποκρύψει τα μείζονα δικά του. Γιατί την ίδια στιγμή που έλεγε αυτά σε βάρος μας στον Μακρόν (λες και δεν ήξερε εκείνος τι χρωστάει η Ελλάδα και κατά πόσο έχει τις δυνατότητες να αποπληρώσει τα εξοπλιστικά που αγόρασε από τη χώρα του) η τουρκική λίρα βούλιαζε σε ιστορικό χαμηλό έναντι του δολαρίου και του ευρώ.
Αλλά είπαμε ”Κάλλιο κακός χρόνος παρά κακός γείτονας” και η Τουρκία ήταν ανέκαθεν κακός γείτονας για την Ελλάδα. Έκανε, μ’ άλλα λόγια, το παν για να επιβεβαιώσει διαχρονικά ότι είναι ο ”προαιώνιος” εχθρός των Ελλήνων.
Κι αυτό δεν μπορεί να μην το διαπιστώνουν οι ξένοι (Γερμανοί και Αμερικανοί) που συνεχίζουν να την ανέχονται για οικονομικούς και γεωπολιτικούς λόγους από φόβο μήπως χάσουν τη δυνατότητα εκμετάλλευσής της αν εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ και δεθεί ολοκληρωτικά στο άρμα του Πούτιν και της Ρωσίας.
Η ενόχληση της Άγκυρας είναι ιδιαίτερα έντονη, αναμφίβολα, λόγω της ελληνογαλλικής και ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμμαχίας. Ωστόσο το μένος του Ταγίπ Ερντογάν κατά της χώρας μας και της Κύπρου κρατάει χρόνια με αποκορύφωση τα τρία τελευταία.
Ήδη απ’ το ’18 ακόμη – σε συνάντηση για την ανάπτυξη της Τουρκικής Βιομηχανίας και επ’ ευκαιρία της ένταξης στον τουρκικό στρατό νέου τύπου ελικοπτέρου τουρκικής κατασκευής – είχε χαρακτηρίσει ”κακό γείτονα” την Κύπρο (και συνεκδοχικά την Ελλάδα), αν και έγιναν – όπως είπε – η αιτία να αφυπνιστούν οι Τούρκοι και να ρίξουν όλο το βάρος στην αμυντική βιομηχανία τους.
Κι εδώ παύω να βλέπω τον Ταγίπ περιγελαστικά και νιώθω την ανάγκη να εκτοξεύσω χοληφόρα βέλη κατά των δικών μας. Των δικών μας πρωθυπουργών, όποιο κομματικό μανδύα κι αν έχουν, γιατί δεν ένιωσαν ποτέ την ανάγκη να καταστήσουν αυτάρκη εξοπλιστικά τη χώρα μας ενισχύοντας την αμυντική της βιομηχανία (ΕΑΒ), ώστε να φτάσει κάποια στιγμή να παράγει αυτά που παράγει τα τελευταία χρόνια η κρατική (ASELSAN) της Τουρκίας.
Κι αυτά που παράγει και εξάγει κρατικά και ιδιωτικά είναι πολεμικά πλοία και υποβρύχια στα ναυπηγεία της Κωνσταντινούπολης και στο Golcuk του Μαρμαρά, ελικόπτερα ΑΤΑΚ, μαχητικά αεροσκάφη, τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, οχήματα αναγνωρίσεως 4Χ4 Makina ASELSAN, τεθωρακισμένα οχήματα πολλαπλού σκοπού KIRPI, drones τύπου UAVs Bayraktar, πυραύλους εγχώριας σχεδίασης HİSAR-A (αντιαεροπορικά συστήματα χαμηλού και μεσαίου βεληνεκούς)κλπ.
Όταν τα σκέφτομαι αυτά, κυριεύομαι από οργή. Πολύ περισσότερο όταν σκέφτομαι τις γενιές των Ελλήνων που έδιναν χρόνια ολόκληρα απ’ το υστέρημά τους ό,τι ζητούσαν οι κυβερνήσεις τους με στόχο την ενίσχυση της Άμυνας της χώρας, για να διαπιστώσουν αργότερα ότι τα χρήματά τους πήγαν στον βρόντο.
Για να διαπιστώσουν ότι η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να παίζει τον ρόλο της Ψωροκώσταινας κι ότι το αίτημα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας για συγκροτημένο σχέδιο ανάπτυξης της Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανίας δεν έχει ελπίδα να ευοδωθεί, γιατί οι εκάστοτε κυβερνήσεις το παραπέμπουν μόνιμα στις καλένδες για να είμαστε εξαρτώμενοι εξοπλιστικά από τους Μεγάλους ”προστάτες” μας και να ενισχύουμε ες αεί τον προϋπολογισμό τους.
Τα παραπάνω δεδομένα με οδήγησαν ουκ ολίγες φορές σε αποκαρδιωτικά συμπεράσματα. Ωστόσο δεν έπαψα να ελπίζω στο θαύμα της εθνικής μας αφύπνισης η οποία προϋποθέτει υπόστρωμα πατριωτικό.
Είναι, νομίζω, στις δυνατότητές μας να επενδύσουμε στην Αμυντική Βιομηχανία μας μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να καλύψουμε κάποιες εξοπλιστικές μας ανάγκες προς όφελος της αποδεκατισμένης Οικονομίας μας.
Το λέω αυτό γιατί βλέπω τελευταία – με αφορμή την ελληνογαλλική και ελληνοαμερικανική συμφωνία που υπογράψαμε πρόσφατα – να εκδηλώνονται σημάδια κυβερνητικού εφησυχασμού, σαν να έχουμε εξασφαλίσει την εδαφική κυριαρχία μας με τις πλάτες των Αμερικανών και των Γάλλων.
Και μάλιστα τη στιγμή που τα περίφημα εξοπλιστικά μας δεν τα κατέστησαν ικανά ακόμα οι Γάλλοι για πυρηνική αποτροπή, έστω κι αν είμαστε στην κρισιμότερη φάση της ελληνοτουρκικής κρίσης μετά το ’74 και έχουμε την Τουρκία να ανανεώνει περιοδικά τα αιτήματά της, με κορυφαίο εκείνο της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου.
Την Τουρκία που στρεψοδικεί ασύστολα παρουσιάζοντας ανεστραμμένη την αλήθεια, ως το σημείο να μας εγκαλεί για 2.061 παραβιάσεις του καθεστώτος αποστρατιωτικοποίησης των νησιών μας, ίσως για να αποσπάσει τη διεθνή προσοχή απ’ τις αυθαιρεσίες της στην κατεχόμενη Κύπρο και τα χωρικά ύδατα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με άλλα λόγια ο Πρόεδρός της Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει ακάθεκτος την επεκτατική πολιτική του με πρώτο στόχο αυτόν που είπε σε ομιλία του στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση: τη διχοτόμηση της Μεγαλονήσου.
Μέχρι να επιτευχθεί ωστόσο αυτό που ονειρεύεται, επιταχύνει τις διαδικασίες για το άνοιγμα των Βαρωσίων και τον εποικισμό της Αμμοχώστου, ενώ παράλληλα τα ερευνητικά και πολεμικά πλοία της χώρας του παραβιάζουν την ΑΟΖ της Κύπρου.
Η συνάντηση εντωμεταξύ με τον Μπάιντεν δεν πήγε καλά, όχι τόσο καλά τουλάχιστον όσο ήλπιζε ο Τούρκος Πρόεδρος περιμένοντας να βελτιωθούν οι προβληματικές διμερείς σχέσεις της χώρας του με τις ΗΠΑ. Και τα αποτελέσματα όμως απ’ τη συμμετοχή του στη Σύνοδο Κορυφής των G20 στη Ρώμη, για τη στήριξη της δημόσιας υγείας στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού συστήματος, ήταν πενιχρά.
Έτσι με άδειο καλάθι και ανοιχτές πληγές στις σχέσεις του με τη Δύση ο Ταγίπ Ερντογάν επέστρεψε στην πατρίδα του. Είναι τόσο εκνευρισμένος μάλιστα που του φταίνε όλα, μέχρι και η φίλη της χώρας του Βρετανία με την οποία τα έβαλε γιατί δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του σχετικά με τα μέτρα προστασίας του.
Για τον λόγο αυτό, αποφάσισε να μη συμμετάσχει στη διάσκεψη για το κλίμα COP26 στη Γλασκώβη και να επιστρέψει από τη Ρώμη στη χώρα του, όπου λούστηκε τη χλεύη του Κεμάλ Κιλιντσάρογλου (αρχηγού της Αξιωματικής αντιπολίτευσης) για το αποτυχημένο ταξίδι του εν μέσω φημών για επιδείνωση των προβλημάτων υγείας του.
– […] Η εικόνα που έχουμε μπροστά μας είναι απαράδεκτη, είπε μεταξύ άλλων ο σοσιαλδημοκράτης ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού κόμματος CHP. Τα μάτια του (Ερντογάν) χαμογελούν με το που θα δει τον Μπάιντεν. Η μεγαλύτερη έγνοια του είναι ”Μπορώ να καθίσω με τον Μπάιντεν για μια ώρα;”. Κοίτα πού έχουμε φτάσει. Δεν έχει αξιοπρέπεια αυτό το κράτος; Φτάνει να τον δεχτεί, φτάνει να τον δει για μια ώρα…
Για να ”αθωώσει” στη συνέχεια τους πολιτικούς κρατούμενους Οσμάν Καβάλα (Τούρκο επιχειρηματία, φιλάνθρωπο και ακτιβιστή) και Σελαχατίν Ντεμιρτάς (Κούρδο ηγέτη), την απελευθέρωση των οποίων είχαν ζητήσει στα τέλη του προηγούμενου μήνα 10 πρέσβεις στην Άγκυρα προκαλώντας την οργή του Ταγίπ Ερντογάν που τους κήρυξε persona non grata (ανεπιθύμητους).
-Επιτρέψτε μου να το επαναλάβω, είπε κάποια στιγμή ο Κιλιντσάρογλου σε μια κρίση ειλικρίνειας. Ο Ντεμιρτάς και ο Καβάλα κρατούνται άδικα μέσα. […] Να σταθούμε ενάντια στην αδικία. Αν η σιωπή ενάντια στην αδικία είναι ο διάβολος χωρίς γλώσσα, αυτοί οι διάβολοι βρίσκονται αλλού…
Για να ολοκληρώσει στο τέλος την γελοιοποίηση του αποδυναμωμένου δημοσκοπικά Τούρκου Προέδρου απευθυνόμενος προς εκείνον σε πρώτο πρόσωπο και σε τόνο περιγελαστικό, σαν να μιλούσε σε πολιτική καρικατούρα:
– Είμαι πραγματικά έκπληκτος!.. Πώς μπορείς να κάνεις στροφή 180 μοιρών; Τι μέση είναι αυτή που έχεις;Ο Μπάιντεν δεν μπορεί να σε σώσει. Το λέω ξεκάθαρα, δεν είσαι ούτε λιοντάρι ούτε τίγρη. Είσαι χάρτινη τίγρη!!!
Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά ξέμεινα από γκρίνια σήμερα. Ίσως γιατί ο ”διάβολος χωρίς γλώσσα”, η βουβή λαϊκή οργή στην Τουρκία ενάντια στις αδικίες του Ερντογάν, προετοιμάζει την αποκαθήλωσή του…”
(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου