Τουρκία, ένα παγκόσμιο πρόβλημα

Του Σάββα Καλεντερίδη

Η Τουρκία αποτελεί ήδη ένα παγκόσμιο πρόβλημα, απλώς ΗΠΑ, Ε.Ε. και Ρωσία, αρνούνται να αποδεχτούν αυτήν την πραγματικότητα.

Να εξηγήσουμε υπό ποια έννοια η Τουρκία αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα.

Ο κόσμος εγκατέλειψε τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες, αφού αυτές αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα. Φασισμός, ναζισμός, κομμουνισμός*, δοκιμάστηκαν και η Ιστορία τις κατέταξε στα αζήτητα.

Η μόνη ολοκληρωτική ιδεολογία που αντέχει στο χρόνο, είναι ο τουρκικός ρατσισμός, που στη διάρκεια του 20ού αιώνα πήρε

διάφορες μορφές, όπως εθνικιστικός (και ισλαμιστικός) ρατσισμός των Νεοτούρκων, του Μουσταφά Κεμάλ και των Γκρίζων Λύκων, ενώ τον 21^ο αιώνα, επί Ταγίπ Ερντογάν, έχει αποκτήσει και έντονα ισλαμιστικά χαρακτηριστικά.

Αυτή η ολοκληρωτική ιδεολογία προκάλεσε τη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, η οποία κορυφώθηκε την περίοδο από το 1914 μέχρι το 1923.

Όλοι γνωρίζουν τι έγινε τότε και κυρίως οι ΗΠΑ, αφού κορυφαίοι διπλωμάτες της όπως ο Χένρι Μοργκεντάου και ο Τζωρτζ Χόρτον κατέγραψαν στις εκθέσεις τους αλλά και σε βιβλία τα αιματηρά γεγονότα εκείνης της Εποχής.

Το γνωρίζει και η Αγγλία, η οποία, όταν μετά τη Συνθήκη του Μούδρου είχε υπό τον έλεγχό της την πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκτατορίας, Κωνσταντινούπολη, κατ’ απαίτηση των Αρμενίων υποχρέωσε τον Σουλτάνο να στήσει στρατοδικεία για τους πρωταίτιους της γενοκτονίας. Μάλιστα, η Αγγλία, όταν μετά τις πρώτες καταδικαστικές αποφάσεις και τους απαγχονισμούς πρωταιτίων ξεσηκώθηκαν οι εθνικιστές στην Τουρκία, μετέφερε τους κατηγορουμένους στη Μάλτα, όπου συνεχίστηκαν οι δίκες. Μόνο που όταν η Αγγλία «τα βρήκε» με τον Μουσταφά Κεμάλ, σταμάτησε τις δίκες, ανταλλάσσοντας τους κατηγορουμένους με τέσσερις Άγγλους αξιωματικούς που συνέλαβαν οι δυνάμεις του Κεμάλ στην πόλη Βαν.

Πάντως, τα αρχεία από τις δίκες της Μάλτας τα έχει η Αγγλία και γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν τι έγινε τότε.

Η Αγγλία ήταν η χώρα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη Συνθήκη της Λοζάνης, με την οποία ιδρύθηκε η Τουρκική Δημοκρατία, ήταν η χώρα που είχε ως ευνοούμενό της τον Μουσταφά Κεμάλ. Σύμφωνα με τους επικριτές του στην Τουρκία, οι οποίοι μάλιστα τον χαρακτηρίζουν πράκτορα του αγγλικού ιμπεριαλισμού, παρέβη των εθνικό όρκο, παρεχώρησε το Κιρκούκ και τη Μοσούλη στους Άγγλους, κατάργησε το Χαλιφάτο και έκανε την αποϊσλαμοποίηση της Τουρκίας, υπό το κάλυμμα του «κοσμικού κράτους». Άρα, ως χώρα που κατόπιν συμφωνίας με τους Μουσταφά Κεμάλ και Ισμέτ Ινονού ασκούσε επιρροή στην Τουρκία, δεν ήταν δυνατόν να θέσει θέμα ευθυνών για τη γενοκτονία Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων.

Οι ΗΠΑ δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος και άρα δεν υπέγραψαν την Συνθήκη της Λοζάνης και σύμφωνα με την τουρκική βιβλιογραφία, μέχρι το 1927 αρνούνταν να αναγνωρίσουν την Τουρκική Δημοκρατία, ακριβώς λόγω των εγκλημάτων που είχαν διαπράξει νεότουρκοι και κεμαλικοί, λόγω του ότι το κράτος αυτό είναι αποτέλεσμα εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Ήταν τότε που ακόμα επικρατούσε στις ΗΠΑ το πνεύμα του Ουίλσον, το πνεύμα των πανανθρώπινων αξιών.

Όμως και οι ΗΠΑ, όταν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση του ΝΑΤΟ παρέλαβαν από την Αγγλία τη σκυτάλη της άσκησης γεωπολιτικής επιρροής στην Τουρκία, «ξέχασαν» τα εγκλήματα και έκαναν τα στραβά μάτια στις γενοκτόνες και εθνοκτόνες πολιτικές που συνέχιζε να εφαρμόζει αυτό το κράτος.

Έτσι, πέρασε πάνω από ένας αιώνας με τη ιδεολογία αυτή, την ιδεολογία της μηδενικής ανοχής σε οτιδήποτε μη τουρκικό και μη μουσουλμανικό, την ιδεολογία που συνέχισε και συνεχίζει να διαπράττει εθνοκαθάρσεις και να επηρεάζει ακόμη και τα χαρακτηριστικά ενός ολόκληρου λαού.

Είναι τόσο σκληρό το σύστημα εξουσίας στην Τουρκία, που δεν επιτρέπει σε κανέναν να θέσει υπό αμφισβήτηση την ρατσιστική ιδεολογία του τουρκικού εθνικισμού, που αν και είχε πάντα την πτυχή του τζιχάντ, δηλαδή του ιερού πολέμου για το Ισλάμ, επί Ερντογάν ο τουρκικός ρατσισμός άρχισε να παίρνει σταδιακά χαρακτηριστικά ισλαμοφασισμού.

Γι’ αυτό όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα στην Τουρκία, ακόμα και τα κόμματα της Αριστεράς, αν δεν υπερασπίζονται δεν αμφισβητούν αυτήν την ιδεολογία, με μοναδική εξαίρεση το Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), που εκφράζει κυρίως τους Κούρδους.

Αν υπήρχαν άνθρωποι που θεωρούσαν την παραπάνω παράγραφο ως υπερβολή, διαπίστωσαν τώρα, μετά την αναγνώριση της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Αρμένιοι από τους Τούρκους, ότι τα πράγματα είναι ακριβώς όπως περιγράφονται παραπάνω.

Όλα τα κόμματα της Τουρκίας καταδίκασαν τις ΗΠΑ για την αναγνώριση της γενοκτονίας, με εξαίρεση το HDP, που ζήτησε από την κυβέρνηση και το κράτος να αναγνωρίσουν αυτήν την ντροπιαστική πράξη.

Και όπως ήταν «φυσικό», όλα τα κόμματα, ακόμα και το κόμμα του μεταρρυθμιστή Μπαμπατζάν, που κατά τ’ άλλα υπόσχεται λύση του Κουρδικού, καταδίκασε το HDP, με κορυφαίο στέλεχός του να δηλώνει ότι «κι εσείς θα έχετε την ίδια τύχη, θα τελειώσετε».

Αν μελετήσει κανείς τις δηλώσεις των Τούρκων πολιτικών για το θέμα, δεν είναι δυνατόν να μην φρίξει στην κυριολεξία. Πλειοδοσία αγριότητας και βαρβαρότητας.

Ο ίδιος ο σύμβουλος Ιστορίας του Ερντογάν, ο ακαδημαϊκός Μουράτ Μπαρντακσί, έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι υπάρχουν στα αρχεία στοιχεία ότι κατά τους εκτοπισμούς των Αρμενίων χάθηκαν 950 χιλιάδες άνθρωποι και ότι αυτό είναι γενοκτονία.

Τώρα που είναι σύμβουλος του Τούρκου Προέδρου, δεν μπορεί να μην του λέει την αλήθεια.

Άρα, ο Ερντογάν γνωρίζει.

Όπως γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια για το σχέδιο της γενοκτονίας των Αρμενίων, που υλοποίησαν νεότουρκοι και κεμαλικοί, και όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί και ακαδημαϊκοί.

Όμως παρ’ όλα αυτά, υπερασπίζονται με πάθος ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ρίχνοντας μάλιστα τις ευθύνες στα θύματα, ότι δήθεν τα θύματα της γενοκτονίας… έφταιγαν που πέθαναν.

Όμως, όταν υπερασπίζεσαι ένα τέτοιο απεχθές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας με τέτοιο απόλυτο τρόπο, αυτό δηλώνει ξεκάθαρα ότι είσαι έτοιμος να διαπράξεις και άλλα εγκλήματα που απειλούν την «καθαρότητα» του τουρκικού έθνους και της σουνιτικής μουσουλμανικής τουρκικής κοινωνίας.

Μιλάμε λοιπόν για ένα κράτος αμετανόητο, που έχει συστατικό στοιχείο της ίδρυσής του τον θάνατο και την καταστροφή, τη γενοκτονία και τις εθνοκαθάρσεις και δεν μπορεί να απαλλαγεί απ’ αυτό.

Αυτό που γίνεται σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές στο Αφρίν, το Γκίρε Σπι και τη Σερεκάνιγιε εναντίον των Κούρδων, είναι πιστή αντιγραφή η πολιτική που εφαρμόστηκε στις άλλες γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις.

Αυτό που γίνεται σήμερα στη δίκη του Κομπάνι, στην Άγκυρα, εναντίον των Κούρδων, που συνέτριψαν τον ISIS και τους σφαγείς τρομοκράτες τζιχαντιστές, τους οποίους υποστήριζε ο Ερντογάν και το βάρβαρο κράτος του, είναι επανάληψη των πρακτικών του αιμοσταγούς παρελθόντος του τουρκικού κράτους.

Και οι απειλές που εκτοξεύουν οι Τούρκοι ακόμα και εναντίον των ΗΠΑ, για το θέμα αυτό, δείχνουν ότι η Τουρκία, όσο εμφορείται από αυτήν την ρατσιστική ιδεολογία, αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα.

Μια χώρα που όχι μόνο δεν απαρνείται το αιμοσταγές παρελθόν της, αλλά το συνεχίζει με πείσμα, με το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του να στηρίζει αυτές τις πρακτικές,

Μια χώρα που επιτίθεται στις ΗΠΑ, την πρώτη δύναμη στον πλανήτη,

Μια χώρα που αντί να σκύψει το κεφάλι και να γονατίσει στη μνήμη εκατομμυρίων νεκρών που προκάλεσε η ίδια, αμφισβητεί ακόμα και την ύπαρξη του κράτους της Δημοκρατίας της Αρμενίας, λέγοντας ότι ιδρύθηκε σε κλεμμένα οθωμανικά εδάφη,

Μια χώρα που έχει εισβάλει στρατιωτικά στην Κύπρο, το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, το Ναγκόρνο Καραμπάχ,

Μια χώρα που απειλεί ευθέως την Ελλάδα, με τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τον μεγαλύτερο στόλο αποβατικών στον κόσμο, που έχουν ξεκάθαρα ως στόχο την κατάληψη ελληνικών νησιών, με το ΝΑΤΟ να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και ότι δεν… «τρέχει» τίποτα,

Ε τότε ναι, αυτή η χώρα αποτελεί παγκόσμια απειλή, αφού λόγω μεγέθους και λόγω του ενδεχομένου να συμπαρασύρει και άλλες μουσουλμανικές χώρες σ’ αυτήν την πολιτική τρέλα, απειλεί δεκάδες χώρες και λαούς, άρα απειλεί και την ίδια την ανθρωπότητα.

Ελπίζω μετά τις άγριες αντιδράσεις σύσσωμου του πολιτικού συστήματος, των ακαδημαϊκών και της ίδιας της τουρκικής κοινωνίας στην αναγνώριση από τον Μπάιντεν της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Αρμένιοι από τους Τούρκους, να έχουν πειστεί και οι πιο δύσπιστοι στη διεθνή κοινότητα και στην Ελλάδα.

Αν και αμφιβάλλω για τον κ. Ηρακλείδη, τις κ.κ. Ρεπούση και Γιανακκάκη και τον κ. Φίλη.

Υ.γ. Δεν πιστεύω η κ. Γιαννακάκη να έστειλε κανένα συλλυπητήριο τηλεγράφημα για το θέμα της αναγνώρισης στον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα; Γιατί στο παρελθόν πρωτοστάτησε μαζί με ό,τι πιο ρατσιστικό, φιλοκεμαλικό και απάνθρωπο υπάρχει στην Ελλάδα, στο να μην συμπεριληφθεί η γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που ποινικοποιούσε την άρνηση της γενοκτονίας.

Σημείωση: Η αναφορά σε ολοκληρωτικές ιδεολογίες δεν σημαίνει εξίσωσή τους. Άλλα πρέσβευαν ο φασισμός και ο ναζισμός, άλλα ο κομμουνισμός. Όμως, και οι τρεις χαρακτηρίζονται ως ολοκληρωτικές ιδεολογίες.

Δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη δημοκρατία και το pontosnews