Οι νεότεροι δεν διαθέτουν καν την εμπειρία της δραχμής πόσο μάλλον του πληθωρισμού. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70 η ισοτιμία της δραχμής ήταν συνδεμένη με το δολάριο και ήταν πάνω σ’ αυτή τη στέρεη βάση που στηρίχθηκε το ελληνικό μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα.
Ο ρωμαλέος πληθωρισμός προέκυψε με τις πετρελαϊκές κρίσεις όταν η άνοδος της τιμής του πετρελαίου, λόγω του εμπάργκο των Αράβων, τον αναβίωσε σε συνδυασμό με τη
οικονομική στασιμότητα.Ενώ η Δύση κατά τη δεκαετία του ’80 ασπάσθηκε το νεοφιλελευθερισμό, τις αποκρατικοποιήσεις και την παγκοσμιοποίηση και τιθάσευσε τον πληθωρισμό, η Ελλάδα ανακάλυψε τον Παπανδρεϊκό παρασιτικό σοσιαλισμό και την πληθωριστική δραχμή με τις υποτιμήσεις.
Ήταν η εποχή που οι έχοντες "εσωτερική πληροφόρηση" για επερχόμενη υποτίμηση άδειαζαν τις αποθήκες εισαγόμενων ηλεκτρικών συσκευών και αυτοκινήτων ενόψει ανατιμήσεων.
Η πληθωριστική δραχμή τελείωσε λίγα χρόνια πριν την είσοδο στην Ευρωζώνη όταν οι κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν πολιτική σύγκλισης με τις ευρωπαϊκές οικονομίες και ο πληθωρισμός από τη ζώνη του 20% έπεσε κάτω από το 3-4%.
Όμως το μέτωπο του κρατικοδίαιτου κλεπτοκρατικού σοσιαλισμού και εθνικισμού άδραξε την ευκαιρία να προσπαθήσει να σπρώξει τη χώρα έξω από το ευρώ κατά την περίοδο της χρεοκοπίας του 2010 αλλά απέτυχε...
Οι θιασώτες της πληθωριστικής δραχμής διαφημίζουν την ανάπτυξη μέσω της ενδυνάμωσης των φθηνών εξαγωγών. Αποκρύβουν όμως την παρουσία του πληθωρισμού ο οποίος αυξάνει τις τιμές ταχύτερα από τους μισθούς. Ποτέ και πουθενά κανένας δεν έχει δει χώρα να ευημερεί με υψηλό πληθωρισμό.
Οι "δραχμιστές" της περασμένης δεκαετίας ονειρεύονταν μια οικονομική συγκρότηση όπου στο επίκεντρο θα βρισκόταν ο "πρίντερ" που θα τύπωνε πεντοχίλιαρα, και οι ίδιοι λόγω εγγύτητας προς τον πυρήνα της πελατειακής κομματοκρατίας, θα είναι οι πρώτοι που θα έπιαναν στα χέρια τους τις αυξανόμενες ποσότητες φρεσκοτυπωμένων χαρτονομισμάτων.
Σε ένα πληθωριστικό περιβάλλον οι κατηγορίες (πολιτικοί, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, δημόσιοι υπάλληλοι...) που έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν πρώτες αυξήσεις μισθών (τιμαριθμική αναπροσαρμογή) έχουν το προνόμιο να έχουν ισχυρότερη αγοραστική δύναμη από αυτές που θα λάβουν τελευταίες τις αυξήσεις.
Τούτο αποτελεί έναν μηχανισμό ανακατανομής πλούτου σε βάθος χρόνου.
Η στήλη κάνει αυτή την πρόχειρη και περιληπτική ανασκόπηση στην περίοδο της πληθωριστικής ασυδοσίας καθώς υπάρχουν πλέον ισχυρές ενδείξεις αναζωπύρωσης του πληθωρισμού.
Το άλμα του πληθωρισμού στο 4,2% την περασμένη εβδομάδα στις ΗΠΑ σε ετήσια βάση αποτελεί ηχηρό καμπανάκι...
Οι αισιόδοξοι αποδίδουν την άνοδο των τιμών στη συγκυριακή μεταπανδημική αύξηση της ζήτησης και στην αποσυναρμολόγηση των εφοδιαστικών αλυσίδων.
Οι απαισιόδοξοι προσθέτουν και την επίδραση της εκτύπωσης αρκετών τρισεκατομμυρίων δολαρίων κατά την περίοδο της επιδημίας αλλά και την περίοδο που προηγήθηκε με αφετηρία την επομένη του κραχ του 2008.
Η περαιτέρω άνοδος του πληθωρισμού και η διατήρησή του σε υψηλότερα επίπεδα μπορεί να αφυπνίσει απότομα την παγκόσμια οικονομία από τη "νιρβάνα" των μηδενικών επιτοκίων των τελευταίων χρόνων.
Σε περιόδους υψηλού πληθωρισμού υπάρχουν χώρες και επιχειρήσεις που επωφελούνται ή έστω διατηρούν το επίπεδο ζωής τους ή τα κέρδη τους. Αυτές είναι όσες παράγουν πρώτες ύλες τον οποίων οι τιμές προσαρμόζονται τάχιστα στα νέα δεδομένα.
Χώρες, όπως η Ελλάδα, που εισάγουν όλες τις πρώτες ύλες μπορεί να βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Το ίδιο και οι επιχειρήσεις που θα αναγκαστούν να αγοράζουν ακριβότερες πρώτες ύλες χωρίς να δύνανται να μετακυλήσουν το κόστος στους καταναλωτές.
Το 2022 μπορεί να κρύβει πολλές εκπλήξεις... Με βασικότερη αυτή της ριζικής ανατροπής του σκηνικού των μηδενικών επιτοκίων που έχουν πλημμυρίσει την παγκόσμια οικονομία με χώρες, νοικοκυριά και επιχειρήσεις "ζόμπι".
Του Κώστα Στούπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου