Λένε συνήθως ότι με το που πατάει ένας ποδοσφαιριστής το πόδι του στο
χορτάρι του γηπέδου, ξεχνάει, ή πρέπει να ξεχνάει, τα πάντα.
Να αφήσει πίσω ο,τιδήποτε τον απασχολεί προσωπικά, οικονομικά, οποιονδήποτε εξωγενή παράγοντα που τριβελίζει το μυαλό του τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας.
Δεν είναι μόνο η οπτική ότι έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες που
οφείλουν να διεκπεραιώσουν σωστά τη δουλειά τους, αλλά και η άλλη πλευρά, ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι με μια ασπρόμαυρη μπάλα που κλοτσάς με στόχο να κερδίσεις.
Πόσες φορές όμως εσείς διασκεδάσατε πραγματικά έχοντας προβλήματα στο κεφάλι σας;
Πόσες φορές ήσασταν τυπικοί επαγγελματίες όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στην επιχείρηση ή στο σπίτι;
Το απόλυτο μπάχαλο που έχει προκληθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με βασικό θύμα ξανά τον ΠΑΟΚ, απασχολεί τον απλό φίλαθλο σχεδόν κάθε στιγμή, κάθε ώρα που περνά.
Δε γίνεται να μην απασχολεί τους παίκτες.
Οι ψευδοκαταγγελίες, οι ψευδο-εισηγήσεις, οι απειλές κατάφωρα άδικων ποινών και γενικότερα η πολιτικοποίηση και “δικαστοποίηση” του πρωταθλήματος, είναι πάνω από τα κεφάλια τους. Μέσα στα κεφάλια τους.
Όταν το αποτέλεσμα δεν κρίνεται από αυτά που συμβαίνουν στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά σε δικαστικές αίθουσες και στα κέφια του κάθε πολιτικού, η μπάλα μετατρέπεται σε δευτερεύουσα έγνοια. Γιατί να πλαγιοκοπήσω, να κάνω τάκλιν, να δώσω ασίστ ή να βάλω γκολ, όταν δεν ξέρω αν αυτά θα “μετρήσουν” στο τέλος;
Ζούμε μία ανάλογη σεζόν με το 2017-18.
Την ίδια παράνοια με τον ίδιο στόχο: Να κλαπεί ο τίτλος από τον ΠΑΟΚ.
Απλά διαφέρει ο τρόπος.
Σε ανάλογη περίπτωση, και τότε η ομάδα του Δικεφάλου έπρεπε να αφήσει πίσω τα όσα είχαν γίνει στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και να συγκεντρωθεί στο εκτός έδρας ματς με τον Αστέρα στην Τρίπολη.
Το τελικό 3-2, η τελευταία ήττα πριν το σερί των 51 αγώνων, δεν ήταν τίποτα άλλο από αποτέλεσμα-απόρροια των όσων είχαν προηγηθεί.
Μηδενική συγκέντρωση και προσήλωση, την ώρα που όλοι συζητούσαν τι τιμωρία θα υπάρξει και πώς τους παίρνουν το πρωτάθλημα από τα χέρια.
Περίπου τον ίδιο χαρακτήρα έχει και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ....
FORZA
Να αφήσει πίσω ο,τιδήποτε τον απασχολεί προσωπικά, οικονομικά, οποιονδήποτε εξωγενή παράγοντα που τριβελίζει το μυαλό του τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας.
Δεν είναι μόνο η οπτική ότι έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες που
οφείλουν να διεκπεραιώσουν σωστά τη δουλειά τους, αλλά και η άλλη πλευρά, ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι με μια ασπρόμαυρη μπάλα που κλοτσάς με στόχο να κερδίσεις.
Πόσες φορές όμως εσείς διασκεδάσατε πραγματικά έχοντας προβλήματα στο κεφάλι σας;
Πόσες φορές ήσασταν τυπικοί επαγγελματίες όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στην επιχείρηση ή στο σπίτι;
Το απόλυτο μπάχαλο που έχει προκληθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με βασικό θύμα ξανά τον ΠΑΟΚ, απασχολεί τον απλό φίλαθλο σχεδόν κάθε στιγμή, κάθε ώρα που περνά.
Δε γίνεται να μην απασχολεί τους παίκτες.
Οι ψευδοκαταγγελίες, οι ψευδο-εισηγήσεις, οι απειλές κατάφωρα άδικων ποινών και γενικότερα η πολιτικοποίηση και “δικαστοποίηση” του πρωταθλήματος, είναι πάνω από τα κεφάλια τους. Μέσα στα κεφάλια τους.
Όταν το αποτέλεσμα δεν κρίνεται από αυτά που συμβαίνουν στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά σε δικαστικές αίθουσες και στα κέφια του κάθε πολιτικού, η μπάλα μετατρέπεται σε δευτερεύουσα έγνοια. Γιατί να πλαγιοκοπήσω, να κάνω τάκλιν, να δώσω ασίστ ή να βάλω γκολ, όταν δεν ξέρω αν αυτά θα “μετρήσουν” στο τέλος;
Ζούμε μία ανάλογη σεζόν με το 2017-18.
Την ίδια παράνοια με τον ίδιο στόχο: Να κλαπεί ο τίτλος από τον ΠΑΟΚ.
Απλά διαφέρει ο τρόπος.
Σε ανάλογη περίπτωση, και τότε η ομάδα του Δικεφάλου έπρεπε να αφήσει πίσω τα όσα είχαν γίνει στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και να συγκεντρωθεί στο εκτός έδρας ματς με τον Αστέρα στην Τρίπολη.
Το τελικό 3-2, η τελευταία ήττα πριν το σερί των 51 αγώνων, δεν ήταν τίποτα άλλο από αποτέλεσμα-απόρροια των όσων είχαν προηγηθεί.
Μηδενική συγκέντρωση και προσήλωση, την ώρα που όλοι συζητούσαν τι τιμωρία θα υπάρξει και πώς τους παίρνουν το πρωτάθλημα από τα χέρια.
Περίπου τον ίδιο χαρακτήρα έχει και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ....
FORZA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου