Έλλειψη πειθαρχίας

Το βίντεο που κυκλοφόρησε με τον μαθητή του ΕΠΑ.Λ. ο οποίος εξυβρίζει με τον χειρότερο τρόπο την καθηγήτριά του, επειδή του έβαλε απουσία, προκάλεσε αίσθηση.

Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*

Αυτό που με εκπλήσσει προσωπικά δεν είναι το περιστατικό, καθώς δεν πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός, αλλά η έκπληξη των περισσοτέρων για το ότι υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές στα σχολεία. 

Σε κάποιους αυτό το
περιστατικό φάνηκε αδιανόητο, όμως για πολλούς εκπαιδευτικούς αποτελεί καθημερινότητα.

Η πειθαρχία αποτελεί πλέον άγνωστη λέξη για το ελληνικό σχολείο, το οποίο βρίσκεται εγκλωβισμένο σε πολιτικές μοντέρνας, ασύδοτης παιδαγωγικής και σε γονείς που αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες διαπαιδαγώγησης που έχουν.
 Για κάποιους ακατανόητους λόγους έχει περάσει λανθασμένα η εντύπωση ότι η μάθηση δεν θέλει κόπο, αλλά τρόπο. 
Eτσι, πολλοί εκπαιδευτικοί επιδίδονται σε διάφορες παιδαριώδεις μεθόδους διδασκαλίας, για να κάνουν δήθεν το μάθημα πιο ευχάριστο, καταλύοντας οι ίδιοι την πειθαρχία μέσα στην τάξη και παράγοντας αμφίβολα μαθησιακά αποτελέσματα.

Αφετέρου, γονείς και μαθητές πιστεύουν ότι, όταν το παιδί δεν μαθαίνει, αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν κοπιάζει, δεν διαβάζει, δεν προσέχει, δεν έχει μια συνέπεια ως μαθητής, αλλά στο ότι το μάθημα είναι «βαρετό». 
Και, αφού το μάθημα είναι «βαρετό», ας κάνουμε φασαρία για να το κάνουμε πιο διασκεδαστικό. 

O,τι είναι, ωστόσο, «βαρετό» για τον έναν μαθητή για τον άλλον μπορεί να έχει ενδιαφέρον. 

Ποσώς ενδιαφέρει τον ταραξία κάτι τέτοιο, γιατί στο σπίτι του δεν έμαθε ποτέ να σέβεται τον άλλον, ούτε τον συμμαθητή του ούτε τον καθηγητή του, και πιθανόν ούτε τον γονιό του. Κάθε φορά που στο σχολείο υπάρχει πρόβλημα με μαθητή, αυτό που αναρωτιούνται όλοι είναι πώς είναι η οικογένεια. Ο μαθητής είναι καθρέφτης του σπιτιού του, και αυτό λίγοι το αντιλαμβάνονται.

Η έλλειψη πειθαρχίας είναι ένα βασικό πρόβλημα στο ελληνικό δημόσιο σχολείο, το οποίο δεν έχει τρόπους να το αντιμετωπίσει.

 Ωραίες οι παιδαγωγικές συμβουλές των ειδικών για να συζητήσει ο εκπαιδευτικός, να κατανοήσει, να παρατηρήσει, αλλά ο εκπαιδευτικός δεν έχει ούτε ένα ούτε δύο παιδιά στην τάξη. Εχει τουλάχιστον είκοσι με είκοσι επτά μαθητές, και μόλις σαράντα λεπτά για να εξετάσει και να παραδώσει. Θα αφήσει τα υπόλοιπα παιδιά για να συζητά με το ένα που έχει πρόβλημα;

Εδώ και δεκαετίες, η Ελληνική Πολιτεία στρουθοκαμηλίζει για την κατάσταση στα ελληνικά σχολεία και υπονομεύει σκόπιμα το κύρος των καθηγητών και του δημόσιου σχολείου, ώστε να επέλθουν η διάλυσή του και η επακόλουθη αγραμματοσύνη. 

Κάτι που έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Το ελληνικό σχολείο δεν χρειάζεται νέες παιδαγωγικές, αλλά μέτρα πειθαρχίας, τα οποία έχουν ουσιαστικά καταργηθεί. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε καμία βελτίωση.

*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle

newsbreak