Η κατάρρευση ενός καθεστώτος αρχίζει όταν δεν μπορεί να συγκρατήσει το λαό

*Η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία, όπως και άλλα αραβικά κράτη

Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου,
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com

Ο Χόσνι Μουμπάρακ φαίνεται πως θα ακολουθήσει άλλο ρυθμό εξόδου από εκείνο του Μπεν Αλί. Η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία, αφού οι γεωπολιτικές και εσωτερικές διαφορές μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών είναι πολλές και καθοριστικές. Χωρίς ακόμα να έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο στην Τυνησία μετά την εξέγερση του λαού της, αν δηλαδή θα έχουμε μια ελεγχόμενη αλλαγή ή ανοχή της προηγούμενης κατάστασης με άλλο προσωπείο, το καθεστώς του Αλί ήταν διεφθαρμένο, αυταρχικό, αστυνομοκρατούμενο, με ουδέτερο τον στρατό, το ισλαμικό κίνημα σε λήθαργο και προσοχή εδώ, την πανεπιστημιακή μόρφωση και ανεργία της νεολαίας σε υψηλά επίπεδα. ΄Ολα αυτά επιτάχυναν τον ρυθμό εκθρόνισης του σατράπη.

΄Αλλη είναι περίπτωση με την Αίγυπτο, τον σημαντικότερο σύμμαχο της Αμερικής και των ισχυρών της Ενωμένης Ευρώπης στη Μέση Ανατολή, μετά το Ισραήλ. Κάθε χρόνο οι ΗΠΑ χορηγούν οικονομική βοήθεια στο καθεστώς του Μουμπάρακ (κάπου 600 εκατ.) για να μη κινδυνεύει η ασφάλεια του Ισραήλ, αφιερώνοντας ανάλογα ποσά και στην Ιορδανία. Είναι γνωστός ο μεσολαβητικός ρόλος της Αιγύπτου για την διατήρηση της ειρήνης μεταξύ μουσουλμάνων, παλαιστινίων και ισραηλινών. Το ίδιο και η δύναμη του ισλαμιστικού κόμματος των Αδελφών Μουσουλμάνων, όπως βεβαιώνουν οι μυστικές υπηρεσίες των δυτικών κρατών στον αγώνα τους κατά της διεθνούς τρομοκρατίας.

Να γιατί τοποθετήθηκε ο Ομάρ Σουλεϊμάν (στη φωτογραφία με τον Γιασέρ Αραφάτ) από τον Μουμπάρακ στην αντιπροεδρία. ΄Εχει τον τίτλο του πιο ισχυρού άνδρα των μυστικών υπηρεσιών όλου του κόσμου για το 2009, μαζί με τον ομόλογό του της Μοσάτ στο Ισραήλ. Στρατηγός κι αυτός, με μισό εκατομμύριο στρατό, από το 1993 επικεφαλής των παντοδύναμων μυστικών υπηρεσιών της Αιγύπτου, δεξί χέρι τού προς την έξοδο προέδρου τα τελευταία 30 χρόνια, ο Σουλεϊμάν θεωρείται από καιρό σαν διάδοχος του Μουμπάρακ. Κόκκινο πανί των ακραίων ισλαμιστών, έχει επιρροή, δυναμισμό, είναι προσεγγίσιμος και πιστευτός. Οι διαπραγματευτικές του ικανότητες είναι γνωστές, όπως και οι άριστες σχέσεις του ιδίως με την βρετανική ΜΙ6.

Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αν η κατάρρευση ενός δεσποτικού καθεστώτος αρχίζει όταν δεν μπορεί να συγκρατήσει την εξέγερση του λαού του. Αν δηλαδή θα πρέπει να χάσουν τη ζωή τους μερικές εκατοντάδες, όπως έγινε το 1978 με την ισλαμική εξέγερση κατά του σάχη στο Ιράν για πολλούς μήνες. Ο εκδημοκρατισμός μιας σειράς αραβικών χωρών θα πάρει χρόνο και κατά ένα μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί από τη στάση της Αμερικής (λέτε ο Ομπάμα να συνδέσει το ΄νομά του με αυτή την διαφαινόμενη τάση;) και βέβαια από την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία μέχρι σήμερα αρκείται στην διπλωματική ορολογία τύπου “να μιλήσει ελεύθερα ο λαός”. Πριν αναγκαστεί να απολογηθεί αργότερα, όπως έκανε ο Ζαρκοζί με την περίπτωση της Τυνησίας.