Κραυγή αγωνίας εκπέμπουν ιερείς που χρόνια τώρα διοργανώνουν συσσίτια για τους άπορους και άστεγους θύματα της κρίσης στο Ηρακλείο. Με πόνο ψυχής υπογραμμίζουν τον κίνδυνο κατάρρευσης των συσσιτίων λόγω της οικονομικής κρίσης που έχει μειώσει δραστικά τις προσφορές του κόσμου αλλά και της δραματικής αύξησης των ανθρώπων που προσέρχονται στις ενορίες για να ζητήσουν βοήθεια και κυρίως ένα πιάτο φαγητό.
Καθημερινά στην πόλη του Ηρακλείου προσφέρονται περίπου 255-260 μερίδες φαγητού, όμως οι ποσότητες αυτές αποτελούν «σταγόνα» στον ωκεανό μπροστά στο «τσουνάμι» της πείνας και της φτώχειας. Ιερείς αδυνατούν πλέον να διαχειριστούν όλον αυτόν τον κόσμο που καθημερινά αυξάνεται και ζητάει απελπισμένα βοήθεια. Ολοένα και περισσότεροι, συμπολίτες μας και οικονομικοί μετανάστες, χτυπούν τις πόρτες των εκκλησιών και σε κατάσταση απόγνωσης ζητούν φαγητό, χρήματα για να αγοράσουν φάρμακα, να πληρώσουν το ενοίκιο ή το ρεύμα τους. Από τη μία στιγμή στην άλλη, η ζωή τους ανατράπηκε και «γονάτισαν» από τα συσσωρευμένα προβλήματα της οικονομικής κρίσης. Ντόπιοι ή αλλοδαποί, νέοι και ηλικιωμένοι, ανύπανδροι ή με οικογένειες, με πτυχία ή αναλφάβητοι. Όλοι τους πλέον διαβαίνουν το ίδιο .μονοπάτι.
Μοναδική τους ελπίδα η Εκκλησία στην οποία στρέφουν το βλέμμα, προσδοκώντας παρηγοριά και ανακούφιση. Ιερείς απευθύνουν έκκληση για στήριξη του φιλανθρωπικού τους έργου ώστε να μην αποστερήσουν την τελευταία αχτίδα φωτός σε συνανθρώπους μας που πραγματικά υποφέρουν.
Την ίδια ώρα πληθαίνουν οι καταγγελίες για εκείνους που εκμεταλλεύονται τα συσσίτια της Εκκλησίας, στερώντας ένα πιάτο φαγητό από ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη. Περιφέρονται από συσσίτιο σε συσσίτιο με διαφορετικά ονόματα, παίρνουν τις μερίδες φαγητού και τις πωλούν(!) σε άλλους. Στην ουρά για το συσσίτιο μπαίνουν ακόμα και άνθρωποι με συντάξεις των 1500 και 2000 ευρώ.
Στην πόλη μας τέσσερις είναι οι ενορίες που κάνουν συσσίτια. Η ενορία του Αγίου Μηνά με το «Σπίτι της Αγάπης», του Αγίου Γεωργίου στον Πόρο, της Αγίας Σοφίας, στο Ατσαλένιο και φυσικά της Αγίας Τριάδας που αποτελεί και την παλαιότερη. Συγκλονιστικές είναι οι εικόνες που κατέγραψε η «Π» από τις τέσσερις ενορίες, τις οποίες επισκέφθηκε εν ώρα συσσιτίου. Συναντήσαμε πρόσωπα «τσαλακωμένα» που έμπαιναν δειλά-δειλά στην ουρά, ανήμπορα να διαχειριστούν τα νέα δεδομένα, αλλά και πρόσωπα αισιόδοξα που δεν κρύβουν την ευγνωμοσύνη τους για το φαγητό που καθημερινά τους εξασφαλίζει η ενορία τους.
.........................................................................................................
Τα τελευταία 14 χρόνια κάθε μεσημέρι η ενορία του Αγίου Γεωργίου στον Πόρο πραγματοποιεί συσσίτιο για τους απόρους και τους γέροντες της περιοχής και όχι μόνο. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κάνει ένα αξιόλογο κοινωνικό έργο, αφού έχει καταφέρει να εξασφαλίσει μέχρι σήμερα το φαγητό πολλών ανθρώπων. Καθημερινά στο πνευματικό κέντρο της ενορίας προσφέρονται 55 με 60 μερίδες φαγητού, ωστόσο, όπως υποστήριξε στην «Π» ο παπάς της ενορίας κ. Εμμανουήλ Δασκαλάκης οι ανάγκες για φαγητό είναι πολύ μεγαλύτερες.
Η εκκλησία προσπαθεί να βοηθάει όσο πιο πολύ κόσμο μπορεί, όμως με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα τα πράγματα έχουν γίνει αρκετά δύσκολα.
Οι αιτήσεις που υπάρχουν για σίτιση είναι πάρα πολλές , δεν μπορούμε να τις ικανοποιήσουμε όλες. Στην εκκλησία έρχονται και Έλληνες και ξένοι, που εκτός του φαγητού ζητούν τρόφιμα, χρήματα και ρούχα αναφέρει ο π. Εμμανουήλ.
Τα έσοδα της εκκλησίας σήμερα είναι πενιχρά, αφού προέρχονται μόνο από τους πιστούς και τις δωρεές που κάνουν. Η μείωση, όμως, των δωρεών είναι αισθητή και όπως τονίζει ο π. Εμμανουήλ προτεραιότητα του ναού είναι να καταφέρνει να καλύψει τα λειτουργικά έξοδα της εκκλησίας και μετά να φροντίσει για τα συσσίτια.
Όταν ο κόσμος έχει να δώσει, θα δώσει. Υπάρχει κάμψη η οποία επηρεάζει και τα συσσίτια, τα οποία εξαρτώνται αποκλειστικά από τις δωρεές των πιστών προσθέτει ο πατήρ.
Αρχικά, η ενορία του Αγίου Γεωργίου εξυπηρετούσε 30 άτομα, όμως με τα χρόνια ο αριθμός διπλασιάστηκε και το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερος κόσμος στρέφεται στην εκκλησία για να εξασφαλίσει τουλάχιστον ένα πιάτο φαί. Η αδυναμία του ναού όμως να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κόσμου, ίσως οδηγήσει στην κατάρρευση του συσσιτίου.
Μέχρι σήμερα μπορούμε και προσφέρουμε φαγητό, δεν είμαι σίγουρος για αύριο. Ίσως και να αναστείλουμε την λειτουργία των συσσιτίων αναφέρει ο π. Εμμανουήλ.
Τα έξοδα όσο περνά ο καιρός αυξάνονται, ενώ τα έσοδα μειώνονται δραματικά. Το φιλόπτωχο ταμείο της εκκλησίας σήμερα δεν αποτελεί μια επιπλέον οικονομική ενίσχυση για το ναό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ότι η ενορία προσπαθεί να επιδιορθώσει τις ζημιές της εκκλησίας με δικά της έξοδα, χωρίς βοήθεια από αλλού.
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και βοηθούν, ειδικά οι ενορίτες μας υπογραμμίζει ο πατήρ.
Είναι φυσικό, λοιπόν, με αυτή την κατάσταση να είναι σχεδόν αδύνατο να συνεχίσει η εκκλησία να βοηθάει όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Όπως, υποστηρίζει ο π. Εμμανουήλ η εκκλησία θα βοηθάει επιλεκτικά, δηλαδή τον κόσμο που σταθερά πηγαίνει στο ναό. Το μήνυμα που θέλει να στείλει η ενορία του Αγίου Γεωργίου, προκειμένου να συνεχιστούν τα συσσίτια είναι ο κόσμος να βοηθά όσο μπορεί.
Σκοπός της εκκλησίας είναι προσφέρει, τι γίνεται όμως όταν δεν μπορεί; Έχουμε υποχρέωση όλοι να προσφέρουμε ότι μπορούμε. Πρέπει να δίνουμε πρώτοι το καλό παράδειγμα συνεχίζει ο π. Εμμανουήλ.
αναφέρει ο κ. Κώστας Μυταράς, που σιτίζεται τα τελευταία δυο χρόνια στο πνευματικό κέντρο Αγίου Γεωργίου.Μας περιποιούνται, μας αγαπούν. Εδώ βρίσκουμε φαγητό και καλή παρέα. Ο πάτερ μας βοηθά και μας σέβεται.
Για την παρέα πηγαίνει περισσότερο η κ. Ελένη Μπαλτσάκη στο συσσίτιο της εκκλησίας, γιατί όπως υποστηρίζει δεν της αρέσει να τρώει μόνη της.
Ευχαριστώ τους ανθρώπους που μας δίνουν φαγητό, από τους παπάδες μέχρι την μαγείρισσα. Μας προσφέρουν φαγητό και εδώ έχω κάνει φίλους. Δεν θέλω να τρώω μόνη μου. Εδώ έχω την παρέα μου προσθέτει η κ. Μπαλτσάκη.
...........................................................................................................
Θεσμός τα συσσίτια για 45 χρόνια στην Αγ. Τριάδα
Πολλαπλασιάζονται καθημερινά όσοι έρχονται για να φάνε
Εδώ και 45 χρόνια η ενορία της Αγίας Τριάδας προσφέρει φαγητό σε δεκάδες συνανθρώπους.
Όμως, τον τελευταίο καιρό η ενορία δυσκολεύεται ακόμα και να καλύψει τα βασικά έξοδα της εκκλησίας όπως την πληρωμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Ο πατήρ Κωνσταντίνος Δραμιτινός μιλά στην «Π» για το συσσίτιο αλλά και για το οικονομικό αδιέξοδο που έχει οδηγήσει πολύ κόσμο στην πόρτα της εκκλησίας.
Το συσσίτιο της Αγίας Τριάδας είναι από τα πρώτα του Ηράκλειου και λειτουργεί σχεδόν μισό αιώνα, ενώ καθημερινά μοιράζει 40 με 45 μερίδες φαγητού σε ανθρώπους της περιοχής. Παρ' όλα αυτά το τελευταίο καιρό πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν να καταφύγουν στην εκκλησία ζητώντας από ένα πιάτο φαγητό μέχρι χρήματα για να καλύψουν τα έξοδα τους. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα σήμερα δεν μπορούν να βρουν χρήματα ούτε για φαγητό.
Η ενορία προσπαθεί να στηρίξει τους πιστούς της με όποιο τρόπο μπορεί, από ρούχα και τρόφιμα μέχρι φάρμακα και χρήματα. Όμως, το έργο της παραμένει πολύ δύσκολο. Τα έσοδα της προέρχονται μόνο από τους πιστούς, δεν έχει καμία άλλη πηγή.
Είναι δύσκολο να μαζέψεις λεφτά μόνο από τo κεράκι, δεν γίνεται να συντηρήσουμε τόσο έργο μόνο από το παγκάρι. Για να εξασφαλίσουμε το φαγητό κάθε μέρα χρειαζόμαστε κάποια χρήματα. Ευτυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρουν, είτε κάνοντας ένα μνημόσυνο ή δίνοντας απλά για τη μνήμη των δικών τους. Έτσι, μπορούμε να λειτουργήσουμε το συσσίτιο και να εξοικονομήσουμε χρήματα για να παίρνουμε φάρμακα σε ανθρώπους δεν έχουν ασφάλεια αναφέρει ο π. Κωνσταντίνος.
Η ενορία προσπαθεί να μην κάνει κανένα διαχωρισμό ανάμεσα στους πιστούς, βοηθά όποιον έχει πραγματική ανάγκη είτε Έλληνας είτε αλλοδαπός.
Ζητούν βοήθεια ακόμα και επιχειρηματίες
Η οικονομική κρίση είναι φανερό ότι έχει επηρεάσει την εκκλησία που προσπαθεί να συνεχίσει το φιλανθρωπικό της έργο με μεγάλες προσπάθειες. Το αποτέλεσμα είναι σε κάποιες περιπτώσεις να βοηθάει επιλεκτικά, δηλαδή όσους έχουν πραγματικό πρόβλημα. Σήμερα πλέον αυτοί που στρέφονται στην εκκλησία δεν είναι μόνο αλλοδαποί, φτωχοί ή άνεργοι, αλλά και άνθρωποι που μέχρι τώρα δεν είχαν κανένα οικονομικό πρόβλημα. Έχουν αυξηθεί οι περιπτώσεις που επιχειρηματίες ζητούν οικονομική ενίσχυση από την Εκκλησία γιατί δεν έχουν να καλύψουν τα στοιχειώδη έξοδα. «Σε μεγάλο βαθμό έρχονται αρκετοί ντόπιοι ζητώντας μας να τους δώσουμε χρήματα για να πληρώσουν το ενοίκιο . Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που δεν καταλαβαίνει κανείς ότι έχουν οικονομικό πρόβλημα. Επιχειρηματίες που ζητούν 1000 ευρώ για να πληρώσουν κάποιο λογαριασμό».
Όπως τονίζει, «Η εκκλησία δυσκολεύεται να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά, εδώ ένας κρατικός οργανισμός όπως η Πρόνοια δεν μπορεί. Πόσω μάλλον η εκκλησία που δεν έχει επιχορήγηση από πουθενά. Ελπίζω ότι θα τα καταφέρουμε».
.....................................................................................................
Ο καλός Σαμαρείτης μοιράζει φαγητό, τρόφιμα αλλά και χρήματα
Πατήρ Γεώργιος: Χρειαζόμαστε ενισχύσεις για να βοηθήσουμε
Μια ενορία που επιτελεί πραγματικό φιλανθρωπικό έργο είναι η εκκλησία «Της Του Θεού Σοφίας Νέων Κλαζομενών» με τον πατέρα Γεώργιο Μεντιδάκη να κρατά το τιμόνι. Ο π. Γεώργιος μίλησε στην «Π» για την στέγη και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει τον τελευταίο καιρό λόγω της οικονομικής κρίσης.
Η στέγη «Καλός Σαμαρείτης» λειτουργεί από το 1979 και στόχο έχει να βοηθήσει τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Όταν πρωτοσυσταθήκε το ίδρυμα είχε μόνο 30 μέλη, τα οποία μαγείρευαν σε ένα δωμάτιο μέσα στο ναό. Σιγά- σιγά με τη βοήθεια ιδιωτών η στέγη μεγάλωσε και κατάφερε να έχει το δικό της χώρο που μπορεί να φιλοξενεί τον κόσμο. Σήμερα το ίδρυμα εξυπηρετεί πάνω από 50 σταθερά άτομα, εκτός από τους εκτάκτους που τυχαίνει να πηγαίνουν στην εκκλησία.
Η στέγη τα τελευταία 32 χρόνια έχει καταφέρει να εξασφαλίσει το καθημερινό φαγητό πολλών ανθρώπων, που από Δευτέρα μέχρι Σαββάτο διοργανώνει συσσίτιο στην αίθουσα της εκκλησίας.
Όμως, τον τελευταίο καιρό οι άνθρωποι που καταφεύγουν στην εκκλησία έχουν αυξηθεί δραματικά και όπως μαρτυρά ο π. Γεώργιος, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση η στέγη δεν θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα.
Η στέγη «Καλός Σαμαρείτης» λειτουργεί χάρη στους Ηρακλειώτες που μας βοηθούν είτε χρηματικά είτε δίνοντας τρόφιμα. Δεν υπάρχει από κάπου αλλού βοήθεια. Συντηρούμαστε από δωρεές, μνημόσυνα και τρισάγια.
O π. Γεώργιος άφησε αιχμές ότι πολλοί είναι εκείνοι που αμφισβητούν το κοινωνικό έργο της εκκλησίας, ισχυριζόμενοι ότι εκμεταλλεύεται τον κόσμο που πηγαίνει για να βοηθηθεί, ενώ ζητάει παράλογα ποσά για ένα μνημόσυνο.
Η εκκλησία τα βγάζει μόνη της πέρα, κάθε πιστός αποφασίζει μόνος του τι ποσό θα αφήσει στο ναό, εμείς δεν έχουμε βάλει τιμολόγιο. Κάθε μήνα μια ανώνυμη εταιρεία μας δίνει 1000 ευρώ. Ενώ, κάθε μέρα το ζαχαροπλαστείο Σαβοϊδάκης μας δίνει ό,τι περισσεύει από τα είδη φούρνου και ζαχαροπλαστικής. Η βοήθεια που δεχόμαστε είναι ανιδιοτελής, τονίζει ο π. Γεώργιος.
Παρ' όλα αυτά το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ενορία σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση είναι η μεγάλη προσέλευση οικονομικών μεταναστών που αναζητούν ένα πιάτο φαΐ, ρούχα, τρόφιμα ακόμα και χρήματα. Αυτό, όμως, προκαλεί τις αντιδράσεις και τα παραπόνα των Ελλήνων, που ζητούν να δοθεί προτεραιότητα σε εκείνους.
Το 10% είναι μετανάστες. Μέχρι τώρα προσφέραμε βοήθεια σε όλους. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να τους κρατήσω όλους. Θα βοηθάμε κυρίως οικογένειες με παιδιά. Προτεραιότητα για μένα έχει η στέγη. Πρέπει να κρατήσω ζωντανό το ίδρυμα. Δεν γίνεται να τους βοηθάμε όλους, υπογραμμίζει ο π. Γεώργιος.
Αυτές τις δύσκολα οικονομικά και όχι μόνο μέρες, που άνθρωποι έχουν φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης η εκκλησία καλείται να επιτελέσει ένα δύσκολο έργο, να τους βοηθήσει.
Όμως, αυτό δεν μπορεί να το κάνει μόνη της γιατί τα λειτουργικά έξοδα είναι πολλά . Ο π. Γεώργιος δεν χάνει το κέφι του και την ελπίδα ότι οι Ηρακλειώτες θα ακούσουν την αγωνία του και θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα του για βοήθεια.
Ελπίζω πως θα τη βγάλουμε και φέτος, χρειαζόμαστε όμως και άλλη βοήθεια. Τα έξοδα είναι πολλά, μόνο για τα ψώνια θέλουμε 1000 ευρώ το μήνα. Ακόμα και τρόφιμα, ρούχα ή χρήματα ό,τι θέλει και μπορεί να δώσει ο καθένας από εμάς αναφέρει ο π. Γεώργιος.
Τη βοήθεια που προσφέρει η στέγη αλλά και ίδιος ο πατήρ τόνισε ο κ. Γιώργος Γερωνυμάκης που πηγαίνει στο καθημερινό συσσίτιο της Αγίας Σοφίας.
Ερχόμαστε εδώ, βρίσκουμε ενα πιάτο φαΐ και αγάπη. Προσπαθούν να μας φέρουν στον ίσιο δρόμο. Έχουμε πολλά βάσανα. Όμως ο σεβασμός που βρίσκουμε εδώ, δεν μας αφήνει να έχουμε κανένα παράπονο.
Μετά το ατύχημα που υπέστη ο κ. Τίμο Γκίκα ή αλλιώς Αργύρης όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν στη στέγη δεν μπορεί να δουλέψει, για αυτό πηγαίνει κάθε μέρα στο συσσίτιο.
Εδώ και δυο χρόνια βρίσκω κάθε μέρα φαγητό. Αυτό για μένα είναι τεράστια ανακούφιση. Δεν με άφησε να πάρω λάθος δρόμο αναφέρει ο κ. Γκίκα.
πηγη ΠΡΕΖΑ TV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου