 |
| Μήπως τελικά είμαστε πρόβατα; |
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια οικογένεια βοσκών. Είχαν όλα τα πρόβατα τους μαζί σ’ένα μαντρί. Τα εκμεταλλευόντουσαν μεν αλλά τα τάιζαν, τα φρόντιζαν και τα βοσκούσαν δε...
Προσπαθούσαν να τα "γλυτώσουν" από τις ψεύτικες υποσχέσεις άλλων βοσκών, από τους πολλούς κινδύνους που κρύβονταν στον κάμπο ελευθέρας βοσκής, από τους λύκους, από την πείνα, την μοναξιά, το κρύο, τη κακομεταχείριση των προηγούμενων χρόνων και να φτιάξουν ένα σπιτικό για αυτά έτσι ώστε να ζουν ανέμελα και οι βοσκοί να απολαμβάνουν τα κέρδη από την εκτροφή τους και τις πωλήσεις γάλακτος!
Κάπου κάπου τα πρόβατα προσπαθούσαν να το σκάσουν και να βρουν άλλο αφεντικό που θα τα πρόσεχε περισσότερο και δεν θα τα τάιζε χαλασμένη τροφή ή να πάνε να βοσκήσουν μόνα τους όπου αυτά επιθυμούν!
Ερχόταν τότε ο γέρος βοσκός και τους έλεγε :
“Α,πρόβατα ασυνείδητα και αλαζονικά, δεν ξέρετε ότι εκεί έξω ο κάμπος είναι γεμάτος κινδύνους; Μονάχα εδώ βρίσκετε άφθονο νερό, φαγητό και προπαντός, προστασία από τους λύκους.”
Και αυτό αρκούσε να φρενάρει τις τάσεις των προβάτων να φύγουν και να αναζητήσουν ένα καλύτερο βοσκό ή τον ελεύθερο καταπράσινο κάμπο και κατ’επέκταση καλύτερη διαβίωση.
Όμως ήρθε η μέρα που γεννήθηκε κάποιο πρόβατο πολύ διαφορετικό από τα άλλα το οποίο είχε διαφορετικές απόψεις, επαναστατικές ιδέες και προσπαθούσε να ξεσηκώσει τα άλλα πρόβατα να το σκάσουν προς ένα καλύτερο λιβάδι.
Με τον καιρό πύκνωσαν οι επισκέψεις του γέρου βοσκού και μαζί του ερχόντουσαν και άλλοι βοσκοί να τον βοηθήσουν να πείσει τα πρόβατα πως αυτό είναι το καλύτερο που θα μπορούσε κάποιος να τους προσφέρει και πως αν φύγουν θα καταλάβουν το λάθος τους .
Ώσπου μια νύχτα το μαύρο πρόβατο έπεισε τα υπόλοιπα να φύγουν, χωρίς ο βοσκός να καταλάβει τίποτα, ούτε τα μαντρόσκυλα καταλάβανε τίποτα, ούτε και τα γουρούνια από το διπλανό μαντρί.
Όταν το πήρανε χαμπάρι πήγαν όλοι να κλάψουν με το γέροντα, τον αρχηγό.
- “Έφυγαν, έφυγαν!”
- “Τα κακόμοιρα …”
- “Και η πείνα..;”
- “Και η δίψα..;”
- “Και ο λύκος..;”
- “Τι θα απογίνουν χωρίς εμάς;”
Ο γέρος βοσκός έβηξε, ρούφηξε την πίπα του και είπε :
- “Αλήθεια, τι θα απογίνουν χωρίς εμάς; Και το χειρότερο είναι….
Προσπαθούσαν να τα "γλυτώσουν" από τις ψεύτικες υποσχέσεις άλλων βοσκών, από τους πολλούς κινδύνους που κρύβονταν στον κάμπο ελευθέρας βοσκής, από τους λύκους, από την πείνα, την μοναξιά, το κρύο, τη κακομεταχείριση των προηγούμενων χρόνων και να φτιάξουν ένα σπιτικό για αυτά έτσι ώστε να ζουν ανέμελα και οι βοσκοί να απολαμβάνουν τα κέρδη από την εκτροφή τους και τις πωλήσεις γάλακτος!
Κάπου κάπου τα πρόβατα προσπαθούσαν να το σκάσουν και να βρουν άλλο αφεντικό που θα τα πρόσεχε περισσότερο και δεν θα τα τάιζε χαλασμένη τροφή ή να πάνε να βοσκήσουν μόνα τους όπου αυτά επιθυμούν!
Ερχόταν τότε ο γέρος βοσκός και τους έλεγε :
“Α,πρόβατα ασυνείδητα και αλαζονικά, δεν ξέρετε ότι εκεί έξω ο κάμπος είναι γεμάτος κινδύνους; Μονάχα εδώ βρίσκετε άφθονο νερό, φαγητό και προπαντός, προστασία από τους λύκους.”
Και αυτό αρκούσε να φρενάρει τις τάσεις των προβάτων να φύγουν και να αναζητήσουν ένα καλύτερο βοσκό ή τον ελεύθερο καταπράσινο κάμπο και κατ’επέκταση καλύτερη διαβίωση.
Όμως ήρθε η μέρα που γεννήθηκε κάποιο πρόβατο πολύ διαφορετικό από τα άλλα το οποίο είχε διαφορετικές απόψεις, επαναστατικές ιδέες και προσπαθούσε να ξεσηκώσει τα άλλα πρόβατα να το σκάσουν προς ένα καλύτερο λιβάδι.
Με τον καιρό πύκνωσαν οι επισκέψεις του γέρου βοσκού και μαζί του ερχόντουσαν και άλλοι βοσκοί να τον βοηθήσουν να πείσει τα πρόβατα πως αυτό είναι το καλύτερο που θα μπορούσε κάποιος να τους προσφέρει και πως αν φύγουν θα καταλάβουν το λάθος τους .
Ώσπου μια νύχτα το μαύρο πρόβατο έπεισε τα υπόλοιπα να φύγουν, χωρίς ο βοσκός να καταλάβει τίποτα, ούτε τα μαντρόσκυλα καταλάβανε τίποτα, ούτε και τα γουρούνια από το διπλανό μαντρί.
Όταν το πήρανε χαμπάρι πήγαν όλοι να κλάψουν με το γέροντα, τον αρχηγό.
- “Έφυγαν, έφυγαν!”
- “Τα κακόμοιρα …”
- “Και η πείνα..;”
- “Και η δίψα..;”
- “Και ο λύκος..;”
- “Τι θα απογίνουν χωρίς εμάς;”
Ο γέρος βοσκός έβηξε, ρούφηξε την πίπα του και είπε :
- “Αλήθεια, τι θα απογίνουν χωρίς εμάς; Και το χειρότερο είναι….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου