Του Κορυφαίου Ρώσου φιλοσόφου Αλεξάντρ Ντούγκιν
Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές του 2024 είναι ένα ιστορικό γεγονός παγκόσμιας σημασίας, συγκρίσιμο με τα γεγονότα του 1917 ή του 1945. Σηματοδοτεί την έναρξη μιας θεμελιώδους αλλαγής στην Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων, που απαιτεί βαθιά ανάλυση και ενδελεχή ερμηνεία.
Ναι, στη Ρωσία, πολλοί προσπάθησαν συνειδητά να υποβαθμίσουν τη σημασία αυτών των
εκλογών. Ωστόσο, αυτό έγινε για να αποφευχθεί η «γρουσουζιά», καθώς οι Ρώσοι προσέχουν πολύ τα λόγια τους και προτιμούν να μην λένε όλα όσα σκέφτονται και εύχονται. Ορισμένες φορές, μάλιστα, κάνουν μεγάλη προσπάθεια να αποκρύψουν τις σκέψεις τους.“Κάποιος σαν τον Πούτιν”
Περιμέναμε τη νίκη του Τραμπ, ελπίζαμε σε αυτήν, αν και δεν το παραδεχόμασταν συχνά ανοιχτά. Αντιθέτως, συχνά συγκαλύπταμε τις προσδοκίες μας με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένου και της προσπάθειας να αποφύγουμε να βλάψουμε την προεκλογική εκστρατείας του Τραμπ.
Πιστεύω ότι αυτό εξηγεί τη παράδοξη δήλωση του Προέδρου μας Πούτιν σχετικά με την υποστήριξη της Χάρις: Για να αποφύγει τη «γρουσουζιά», «κτύπησε το ξύλο» και είπε «κούφια η ώρα που το ακούει», είπε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που σίγουρα ευχόταν. Αποσκοπούσε να αποφύγει να εκθέσει τον υποψήφιο για την Προεδρία των ΗΠΑ Τραμπ, να οπλίσει με επιχειρήματα τους αντιπάλους του, που αντιπροσώπευε για εμάς μια μεγάλη ευκαιρία για μια ριζικά διαφορετική, νέα προοπτική στις σχέσεις μας με τη Δύση, με τις ΗΠΑ και μια Νέα Παγκόσμια Ισορροπία δυνάμεων στον πλανήτη.
Ο Τραμπ δεν είναι απλώς ένας υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (και απέχει πολύ από το να είναι ένας συνηθισμένος υποψήφιος για την Αμερική, για τους Ρεπουμπλικάνους ή για την παγκόσμια πολιτική). Ο Τραμπ μόνος του είναι μια παγκόσμια επανάσταση. Μια συντηρητική επανάσταση. Και το γεγονός ότι κατάφερε να ανέρθει στην εξουσία, την πρώτη φορά (2017 -2021), στη συνέχεια να αντέξει όλα τα ύπουλα χτυπήματα κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Μπάιντεν και τώρα να κερδίσει και πάλι θριαμβευτικά στις Προεδρικές Εκλογές, σημαίνει ότι δεν είναι τυχαίος ηγέτης, γλυτώνοντας από πολλαπλές δολοφονικές απόπειρες και κακοτοπίες. Τώρα, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτή την σαρωτική νίκη του Τραμπ λέγοντας ότι πρόκειται απλώς για μια «δυσλειτουργία του συστήματος». Όχι, πρόκειται για μια τάση, για μια θεμελιώδη, επαναστατική αλλαγή παγκόσμιας σημασίας.
Ο Τραμπ εδραίωσε αυτή την τάση επιλέγοντας τον J. D. Vance ως Αντιπρόεδρό του, την πρώτη προσωπικότητα της Αμερικανικής πολιτικής σκηνής σε αυτό το επίπεδο που δηλώνει ανοιχτά ότι η ιδεολογία του είναι αυτή της «μεταφιλελεύθερης δεξιάς». Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από αυτή τη δήλωση του Βανς. Η «μεταφιλελεύθερη δεξιά» αντιπροσωπεύει την πραγματική δεξιά, εκείνους που υπερασπίζονται τις παραδοσιακές αξίες και όχι το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι δεξιοί με τη θεμελιώδη έννοια: συντηρητική δεξιά, «αντί-φιλελεύθερη» δεξιά ή, όπως το θέτει ο ίδιος ο Βανς, «μετα-φιλελεύθερη». Το γεγονός ότι ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές μαζί με τον Βανς, ο οποίος είναι νέος και ιδεολογικά προσηλωμένος σε μια συντηρητική επανάσταση, δείχνει ότι αυτή η τάση ήρθε για να παραμείνει.
Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν δεν είναι απλώς μια σύμπτωση, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι όλα αυτά τα χρόνια, ο Τραμπ δεν φυλακίστηκε, δεν δολοφονήθηκε, ούτε εξουδετερώθηκε — παρά το γεγονός ότι επί οκτώ χρόνια χαρακτηριζόταν ανελέητα «φασίστας» και «Πουτινιστής» από τους φανατικούς νεοφιλελεύθερους «Δημοκρατικούς». Σήμερα, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο «Πουτινισμός» έχει θριαμβεύσει στις ΗΠΑ: Οι Αμερικάνοι ψήφισαν συντριπτικά … «Θέλουμε κάποιον ηγέτη σαν τον Πούτιν».
Μην Περιμένετε Θαύματα, αλλά το «Κίεβο Πρέπει να Καταληφθεί»
Η Ρωσία δεν πρέπει να περιμένει θαύματα από τον Τραμπ και τη νέα του κυβέρνηση. Πρέπει να κερδίσουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία, να απελευθερώσουμε ολόκληρη την επικράτεια της πρώην αυτής χώρας από το Ναζιστικό καθεστώς που επιβλήθηκε πραξικοπηματικά 2014. Ανεξάρτητα από τη νίκη του Τραμπ ή οποιουσδήποτε άλλους παράγοντες, αυτή η επιταγή παραμένει επιτακτική. Όπως έλεγε ο αρχαίος Ρωμαίος Ύπατος Κάτων ο Πρεσβύτερος, (234 π.Χ– 149 π.Χ.) «Η Καρχηδόνα Πρέπει να Καταστραφεί» (= Carthago Delenda Est) —στην περίπτωσή μας η επιτακτική ανάγκη είναι : «Το Κίεβο Πρέπει να Καταληφθεί». Οι ένοπλες δυνάμεις μας πρέπει να φτάσουν μέχρι το Λβιβ, απελευθερώνοντας ολόκληρη την πρώην επικράτεια της Ουκρανίας από τον Ναζιστικό ζυγό.
[Σημείωση μεταφραστή: Το 153 π.X., λίγα χρόνια πριν από τον θάνατό του, ο Ρωμαίος Ύπατος Κάτων επισκέφθηκε την Καρχηδόνα. Εντυπωσιάστηκε και τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ από τη μεγάλη ανάπτυξη & λαμπρότητα αυτής της Αφρικανικής πόλης ώστε, όταν επέστρεψε στη Ρώμη, η μόνιμη επωδός όλων των αγορεύσεών του στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο ήταν: «Cēterum cēnseō Carthāginem esse dēlendam.» (φράση η οποία αποδόθηκε από τον Πλούταρχο ως «Δοκεῖ δέ μοι καὶ Καρχηδόνα μὴ εἶναι.», δηλαδή: «Κάνω την πρόταση να καταστραφεί η Καρχηδόνα»). Έτσι κατάφερε να καθοοδηγήσει τους Ρωμαίους στον Τρίτο Καρχηδονιακό Πόλεμο και την ολοκληρωτική καταστροφή της Καρχηδόνας.]
Φυσικά, οι όροι που μπορεί να μας προσφέρει ο Τραμπ είναι επίσης πολύ σημαντικοί. Αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι ένα δευτερεύον ζήτημα, που αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα επισημοποιήσουμε την περαιτέρω προώθησή μας προς τη νίκη. Εδώ, πρέπει να ενεργήσουμε διακριτικά, έξυπνα και σοφά, κατανοώντας ταυτόχρονα ότι η νίκη αυτή είναι υψίστης σημασίας για την ύπαρξη της Ρωσίας.
Θα πρέπει επίσης να δώσουμε προσοχή στο πώς γίνεται αντιληπτός ο Τραμπ στο Κίεβο. Εξάλλου, ο γιος του Τραμπ, ο Ντόναλντ Τζούνιορ, καθώς και ο Βανς, ο Έλον Μασκ και κυρίως ο Τάκερ Κάρλσον —μερικές από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες που βρίσκονται στο επιτελείο του Τραμπ —περιφρονούν ανοιχτά το Ουκρανικό Ναζιστικό καθεστώς. Δικαίως πιστεύουν ότι ο Ζελένσκι και η χούντα του δημιουργήθηκαν εξ ολοκλήρου από την κυβέρνηση των «Δημοκρατικών» και από ότι πίσω τους βρίσκονται παγκοσμιοποιητές που έσυραν τη Δύση και τις ΗΠΑ σε μια αποτυχημένη καταστροφική περιπέτεια στην Ουκρανία.
Και το Κίεβο Απαντά με τον Ίδιο Τρόπο
Το Κίεβο τους το ανταποδίδει με το ίδιο νόμισμα. Πολλά από τα άτομα που αναφέρονται είναι καταχωρημένα στη βάση δεδομένων «Myrotvorets», την λίστα θανάτου, η οποία είναι απαγορευμένη στη Ρωσία, όπου οι Ναζιστές του Κιέβου χαίρονται να δημοσιεύουν πληροφορίες για τους εχθρούς τους, προτρέποντας όλους όσους δύνανται για τη φυσική τους εξόντωση τους με τρομοκρατικές μεθόδους. Ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ και ο διάσημος δημοσιογράφος Τάκερ Κάρλσον είναι ήδη καταχωρημένοι σε αυτή την λίστα θανάτου. Αυτό σημαίνει ότι, από τη σκοπιά του Ναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου, ένα σημαντικό μέρος της μελλοντικής κυβέρνησης του Τραμπ απειλείται με φυσική εξόντωση, από τους Ουκρανούς.
Πιστεύω ότι όλα αυτά θα λάβουν σύντομα τέλος. Όχι, δεν θα υπάρξει μια ολοκληρωτική απόσυρση της Αμερικανικής υποστήριξης προς το Κίεβο. Είναι απίθανο ο Τραμπ να σταματήσει αμέσως τα πάντα και να πει στους Ρώσους να ασχοληθούν με αυτό το Ναζιστικό συρφετό όπως θέλουν. Αλλά οι Ρεπουμπλικάνοι που θα έρθουν στην εξουσία θα ξεχάσουν τον Ουκρανικό πόλεμο, τουλάχιστον προσωρινά —και ίσως μόνιμα. Θα πουν: «Έχουμε άλλα, πολύ πιο επείγοντα ζητήματα στο εσωτερικό της Αμερικής: την αποσύνθεση της Αμερικανικής κοινωνίας, την υποβάθμιση της άρχουσας τάξης, την ανεξέλεγκτη διαφθορά και την επίθεση στις παραδοσιακές Αμερικανικές αξίες».
Εν τω μεταξύ, ο Τραμπ πιθανότατα θα συνεχίσει να υποστηρίζει τον Νετανιάχου και τις επιθετικές του ενέργειες στη Μέση Ανατολή, κάτι που είναι, φυσικά, πολύ ατυχές για τον Αραβικό πληθυσμό των Παλαιστινίων εκεί. Οι ΗΠΑ θα εντείνουν επίσης τον εμπορικό τους πόλεμο με την Κίνα και ενδέχεται να υποστηρίξουν πιο ενεργά τη Νότια Κορέα στην αντιπαράθεσή της με τη Βόρεια Κορέα. Έτσι, η νίκη του Τραμπ σίγουρα δεν σημαίνει ότι όλα τα προβλήματα της Ρωσίας θα λυθούν αυτομάτως. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι θα το κέντρο βάρος του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ θα μετατοπιστεί από την Ουκρανική σύγκρουση σε άλλα γεωγραφικά σημεία, απλώς και μόνο λόγω βασικών πραγματιστικών εκτιμήσεων, αφού αυτή συνεχιζόμενη σύγκρουση δεν αποφέρει κανένα όφελος στην Αμερική ή στον ίδιο τον Τραμπ.
Ο Πρόεδρος Τραμπ προφανώς θα επιρρίψει την ευθύνη για όλα όσα συνέβησαν στον Μπάιντεν & την Καμάλα. Είναι μάλιστα πιθανόν να δικαστούν ο Μπάιντεν, η Καμάλα Χάρις και ολόκληρη η κλίκα τους που υποκίνησε το αιματηρό μακελειό στην Ουκρανία. Ή ίσως να τους χαριστεί. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Υπό τον Τραμπ και τον Βανς, η Ουκρανία θα πέσει περίπου στη 15η προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής του Λευκού Οίκου. Αυτό μας δίνει μια ευκαιρία που πρέπει να την εκμεταλλευτούμε.
Υποθετικά, ο Τραμπ θα μπορούσε να απευθύνει ένα μάλλον σκληρό τελεσίγραφο στη Μόσχα για τον άμεσο τερματισμό της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης. Αλλά αυτό είναι απίθανο, καθώς ως ρεαλιστής και πραγματιστής, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Πούτιν «δεν μασάει ταραμά» μια και δεν είναι από αυτούς που πρόκειται να συμμορφωθούν. Και τι θα συνέβαινε τότε; Υποσχέθηκε να σταματήσει τον πόλεμο, αλλά δεν το τήρησε. Είναι λοιπόν καλύτερα να ξεχάσουμε τέτοιες υποσχέσεις μέχρι τη νίκη της Ρωσίας, που είναι απαραίτητη.
Ο Τραμπ δεν θα επικεντρωθεί στην εκδίωξη των «δαιμόνων» του φρενιασμένου Ναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να πολεμήσουμε & να ματώσουμε για να ξεριζώσουμε αυτόν τον πραγματικό βάρβαρο Ναζισμό που έχει εγκατασταθεί στην Ουκρανία πραξικοπηματικά το 2014—αφορά αποκλειστικά εμάς, είναι δική μας η ευθύνη, δική μας η μοίρα, δική μας η δοκιμασία και δική μας η τραγωδία. Πρέπει να τον επιλύσουμε μόνοι μας οριστικά και μια για πάντα. Όσο για τον υπόλοιπο κόσμο, η ανάληψη της εξουσίας από τον Τραμπ είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε έναν 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια πυρηνική Αποκάλυψη και να προχωρήσουμε στην οικοδόμηση αποφασιστικά στην οικοδόμηση ενός πολυπολικού & πολυπολιτισμικού κόσμου, χωρίς άμεση σύγκρουση με τη Δυτική ηγεμονία. Ο Τραμπ έχει το δικό του όραμα για το πώς η «Αμερική Μπορεί να Ξαναγίνει Μεγάλη» — όχι μέσω της παγκοσμιοποίησης, του «δημοκρατικού» ιμπεριαλισμού ή της επιβολής ενός ενιαίου μοντέλου σε όλους τους λαούς και τα έθνη, που οι νεοφιλελεύθεροι και οι «Δημοκρατικοί» προσπάθησαν πρώτα από όλα να την επιβάλουν στην ίδια την Αμερικανική κοινωνία, με καταστροφικά αποτελέσματα.
Το «Βαθύ Κράτος» των ΗΠΑ έχει Διασπαστεί
Ο Τραμπ δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να κερδίσει, ή μάλλον, κανείς δεν θα μπορούσε να αναγνωρίσει τη νίκη του, αν δεν υπήρχε βαθιά διάσπαση στο «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ, το οποίο έχει ραγίσει. Την παραμονή των Προεδρικών εκλογών, ένα άρθρο μου σχετικά με αυτό το χάσμα δημοσιεύτηκε στο δημοφιλές Αμερικανικό συντηρητικό περιοδικό «Man’s World». Σε αυτό το άρθρο έγραψα πώς το παγκοσμιοποιημένο «Σχέδιο Α», που είχαν ακολουθήσει όλοι οι προηγούμενοι υποψήφιοι των «Δημοκρατικών» και των Ρεπουμπλικάνων, είχε φτάσει σε αδιέξοδο, έχει αποτύχει.
Τώρα, ο Τραμπ έχει μια μοναδική ευκαιρία να εφαρμόσει το «Σχέδιο Β», το οποίο συνδέεται με μια δίκαιη πολυπολική Νέα Παγκόσμια Τάξη. Η πρόσφατη επιτυχημένη σύνοδος κορυφής των BRICS στο Καζάν της Ρωσίας δεν ήταν μόνο μια λαμπρή χειρονομία, αλλά και μια αποτελεσματική παρέμβαση στις Αμερικανικές εκλογές. Ο Τραμπ έλαβε λευκή επιταγή, πήρε την άδεια από το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ για να δοκιμάσει μια εναλλακτική στρατηγική για τη διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας της Αμερικής, η οποία δεν περιλαμβάνει μια άμεση αντιπαράθεση με έναν πολυπολικό κόσμο.
Ο Τραμπ δεν είναι ούτε νεοφιλελεύθερος (liberal) ούτε οπαδός της παγκοσμιοποίησης— είναι αντίθετος στην τάση που ακολουθεί η σημερινή Παγκοσμιοποιημένη Δύση: Είναι αντίθετος στους ΛΟΑΤΚΙ+, στο Μετα-ανθρωπισμό (2.0) [Transhumanism], στον αμοραλισμό (= την έλλειψη ηθικών κανόνων) και στον πλήρη τρανς εκφυλισμό. Ισχυρά Δυτικά ιδεολογικά, οικονομικά, χρηματοπιστωτικά και πολιτιστικά κέντρα ισχύος επενδύουν σε αυτό το κίνημα του Μετανθρωπισμού (2.0) [της συγχώνευσης του ανθρώπου με την Τεχνητή Γενική Νοημοσύνη AGI] και του Τρασεξουαλισμού [της κατάργησης των βιολογικών φύλων]. Πανίσχυροι οργανισμοί και ηγετικές παγκόσμιες προσωπικότητες όπως ο Μπέρναρντ-Ανρί Λεβί, ο Γιουβάλ Χαράρι, ο Κλάους Σβαμπ του Νταβός, καθώς και όχι μόνο οι Αμερικανοί «Δημοκρατικοί», αλλά και η παγκοσμιοποιημένη φιλελεύθερη ελίτ όλων των Δυτικών χωρών, την προωθούν. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γιουβάλ Χαράρι, ο βοηθός του Σβαμπ, δήλωσε ότι η νίκη του Trump θα σήμαινε «το τέλος των πάντων» (=“the end of everything”). Για τους νεοφιλελεύθερους, αυτό θα ήταν μια παγκόσμια καταστροφή, καθώς θεωρούν ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος ανάπτυξης που υπάρχει για το μέλλον που έρχεται. Και αυτή η καταστροφή έχει ήδη ξεκινήσει — μια καταστροφή για όσους σπρώχνουν όλη την ανθρωπότητα σε μια Σατανική πορεία.
Τι Σημαίνει Αυτό;
Σε αυτές τις συνθήκες, είναι απαραίτητο να μην ξεχάσουμε, να ενισχύσουμε την εθνική κυριαρχία της Ρωσίας και να εξαλείψουμε αποφασιστικά την «5η φάλαγγα» των υποστηρικτών της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης κοσμοθεωρίας & ανάπτυξης εντός της Ρωσίας. Πρέπει να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να υπερασπιστούμε τις αξίες μας και να οικοδομήσουμε έναν πολυπολικό κόσμο που θα βασίζεται στην κυριαρχία και τον αλληλοσεβασμό των διαφορετικών κρατών-πολιτισμών.
Η Ρωσία πρέπει να εδραιωθεί σταθερά ως ο βασικός πόλος αυτού πολυπολικού & πολυπολιτισμικού κόσμου και τότε, αργά ή γρήγορα, ο Πρόεδρος Τραμπ που είναι ρεαλιστής δεν θα έχει άλλη επιλογή από να το αποδεχτεί & να αναγνωρίσει. Αυτή θα είναι η νίκη μας και η εγγύηση για το μέλλον μας — ένα δύσκολο αλλά κυρίαρχο Ρωσικό μέλλον.
Αλεξάντρ Ντούγκιν
Περίληψη:
Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν υποστηρίζει ότι η προεδρική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ σηματοδοτεί μια σεισμική αλλαγή στην Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων, σηματοδοτώντας μια συντηρητική επανάσταση που αμφισβητεί τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, υποβαθμίζει τη σύγκρουση στην Ουκρανία και προωθεί έναν πολυπολικό & πολυπολιτισμικό κόσμο.
[Μετάφραση: ΒΟΡΕΙΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ]
ΠΗΓΗ: https://katehon.com/en/article/trumps-victory-global-conservative-revolution
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου