Τελείωσε σήμερα ἕνα προσκύνημα στὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονίας. Ἀφορμή, ἡ ἡμέρα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα ποὺ τιμᾶται κάθε χρόνο, τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν 13η Ὀκτωβρίου (ἡμερομηνία θανάτου τοῦ Παύλου Μελᾶ τὸ 1904).
Συγκεκριμένα ἐκεῖ, στὶς παριφές τῆς Ἔδεσσας πρὸς τὴν Καρυδιά, ἕνα χωριὸ αἱματοβαμένο φωνάζει, μάχεται τὴν ἀδικία καὶ τὴν προδοσία. Μὰ δὲ βρίσκει εὐήκοα ὦτα.
Σὲ ἕνα μνημεῖο πρὶν τὸ χωριό, ὅπου δύο ἀνδριάντες κοσμοῦν τὴν περιοχή. Δύο γίγαντες τῆς ἱστορίας τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνα, ρίχνουν ἴσκιο βαρὺ στὴ ψεύτικη λάμψη τῆς πολιτικῆς, σκηνῆς, τῆς showbiz καὶ τῶν τηλεαστέρων.
Ὁ ἕνας, ὁ Σαράντος Ἀγαπηνός. Ἢ ἀλλιῶς Τέλος Ἄγρας. Ὁ δεύτερος ὁ Ἀντώνιος Μίγκας.
Στὶς ἑπτὰ Ἰουνίου τοῦ 1907 ἀφοῦ διαπομπεύτηκαν ἐπὶ τέσσερις ἡμέρες, ἀπαγχονίστηκαν ἀπὸ Βούλγαρους κομιτατζῆδες, ἐκεῖ, σὲ ἕνα δέντρο τῆς περιοχῆς.
Ἐκεῖ στὸ μνημεῖο θυσίας τῶν δύο ἡρώων, κοντά στὸ Ἐκκλησάκι τῶν Νεομαρτύρων, τελέσθηκε ἐπιμνημόσυνη δέηση, πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνου καὶ ψάλθηκε ἀπὸ τοὺς λίγους μὰ πολλοὺς παρευρισκόμενους, ὁ Ἐθνικός μας Ὕμνος.
Δὲν θὰ ὑπεισέλθω σὲ βιογραφικὰ τῶν ἡρώων. Μπορεῖ ὁ καθεὶς νὰ τὰ ἀναζητήσῃ.
Θὰ μείνω σὲ λιγοστά, μὰ σημαντικά.
Σὲ μιὰ ἐπιστολή του ὁ Ἄγρας, τὴν 25η Σεπτεμβρίου τοῦ 1906, λίγο πρὶν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴ Μεσσηνία γιὰ τὴν Μακεδονία, γράφει πρὸς τὸν θεῖο του Χρῆστο Ταβουλαρίδη:
«Ἀγαπητέ μου θεῖε, αὔριον ἀναχωρῶ δι’ ἱστιοφόρου διὰ τὸν ἀγῶνα δι’ ὄν προορίσθην. Εὔχομαι νὰ ἐπανέλθω ὅπως πρέπει καὶ νὰ Σᾶς ἰδῶ ὅπως ἐπιθυμῶ.
Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι δι’ ἐμὲ ἡ σκληροτέρα καὶ συγχρόνως ἡ γλυκυτέρα τοιαύτη. Δὲν ὑπάρχει γλυκύτερον, ὑψηλότερον καὶ τιμητικότερον τοῦ νὰ συναισθάνεσαι τὶς ὅτι προόρισε τὴν ζωήν του πρὸς ὑπεράσπισιν τῶν ἀδίκως καὶ βαρβάρως καταπατουμένων δικαίων τῆς πατρίδος μας. Εὔχομαι ἵνα ὁ Θεὸς μὲ βοηθήσει καὶ μὲ συνδράμει εἰς τὸν ἀγῶνα οἷον ἀπ’ αὔριον ἀποδύομαι...»
Ὁ Ἀντώνης Μίγγας ἢ Μίγκας, ἦταν Ἕλληνας Μακεδονομάχος μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴ Νάουσα. Ἦταν στενὸς συνεργάτης τοῦ Μακεδονομάχου Τέλλου Ἀγαπηνοῦ καὶ ἀπαγχονίστηκε μαζί του στὶς 7 Ἰουνίου 1907, στὸ χωριὸ Τέχοβο (Καρυδιά).
Ἡ θυσία τοῦ Ἀντώνη Μίγγα ἀποτελεῖ λαμπρὸ παράδειγμα, ἀφοῦ ἂν καὶ μποροῦσε νὰ γλυτώσῃ τὴν ζωή του, προτίμησε νὰ θυσιαστῇ δίπλα στὸν ἀρχηγό του καὶ νὰ ταφοῦν μαζί. "Μαζὶ ἤρθαμε, μαζὶ θὰ πεθάνουμε, σὰν θέλει ὁ Θεὸς καὶ ὅπου θὰ πεθάνει ὁ ἀρχηγός μου, ἐκεῖ θὰ πεθάνω κι ἐγὼ" ἦταν τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Ναουσαίου ἐθνομάρτυρα Μακεδονομάχου, σύμφωνα μὲ αὐτόπτες, ὁ ὁποῖος ἔπεσε «τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενος», προσδοκῶντας τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας, ἡ ὁποία ἦρθε 5 χρόνια ἀργότερα, τὸ 1912.
Καὶ οἱ δύο ἔνιωσαν νὰ τοὺς πλακώνῃ βαριὰ τὸ χρέος πρὸς τὴν Πατρίδα. Ἡ λογοδοσία πρὸς τὶς ἑπόμενες γενεές.
Τίποτα ἄλλο δὲν χρειάζεται γι᾿ αὐτὰ τὰ ἀναστήματα. Γνωστὸ καὶ ἀξεπέραστο τὸ μέγεθος. Δὲν ντρόπιασαν τὸν Λεωνίδα, τὸν Θεμιστοκλῆ, τὸν Μακρυγιάννη καὶ τὸ γέρο τοῦ Μωριᾶ. Ἔλαβαν παρακαταθήκη καὶ τὴν παρέδωσαν πολυτιμότερη.
Μὰ σήμερα, ἄλλα ἤθη κυβερνοῦν τὸν Ἕλληνα. Ἰδιοτέλεια. Φόβος. Ἰδιοτέλεια καθότι πολλοὶ ἀγαποῦν τὴν πατρίδα, μὰ λιγοστοὶ τὴ βάζουν πρῶτο κριτήριο ψήφου σὲ ἐκλογικὲς διαδικασίες. Προηγοῦνται , τὰ φορολογικά, μισθολογικά, τὸ συμφέρον τοῦ παιδιοῦ, ἡ ἐκδίκηση στὸν πολιτικὸ ἀντίπαλο καὶ ἕνα σωρὸ ἄλλα καλούδια ἀπ’ τὸ μπαχτσὲ τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος.
Φόβο, καθότι τὸν μπόλιασαν ἐδῶ καὶ καιρὸ μὲ τὸ αἴσθημα τῆς ἀβεβαιότητας καὶ τοῦ τρόμου (COVID, μνημόνια κ.α.) θέτοντάς του δευτερεύουσες προτεραιότητες στὴ ζωή του.
Αὐτοί, οἱ δὲ καὶ οἱ μέν , ποὺ οἱ πολλοὶ ἐξέλεξαν κυβερνῆτες, πρόδωσαν τὴν πατρίδα μὲ τὴ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Ἄνοιξαν τὴ Κερκόπορτα τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας μας.
Σύνδεσμοι Σκοπιανῶν, Βουλγάρων καὶ ἄλλων «φιλελεύθερων ψευδοελλήνων» μὲ τὴ σύμπραξη καθηγητάδων τῆς Ἑλλαδικῆς ἀνώτατης ἐκπαίδευσης, προσπαθοῦν νὰ ἑδραιώσουν τὴ Μακεδονικὴ ψευδογλῶσσα καὶ μειονότητα στὴν Μακεδονία, μὲ ἡμερίδες, συνέδρια καὶ ὀργανωμένη διδασκαλία τῆς ἐπίσημης Μακεδονικῆς ψευδογλώσσας μὲς στὴ χώρα μας.
Ἁλωνίζουν ἀνενόχλητοι οἱ λυμεῶνες τῆς ἐλευθερίας, μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ Κράτους καὶ τὴν ἀπραξία καὶ ἔνοχη σιωπὴ πολλὲς φορὲς τῆς Ἱεραρχίας.
Ἐκεῖ στὴν Καρυδιά, τὰ μαρμάρινα κεφάλια τῶν δύο ἡρώων ξανάπεσαν στὸ χῶμα. Βάνδαλοι ἐχθροὶ τοῦ ἔθνους ἀποκεφάλισαν τὰ ἀγάλματα. Πάλι μαρτυροῦν οἱ ἥρωες γιὰ τὴν πατρίδα. Καὶ δὲν «κουνιέται φύλλο».
Οἱ τοπικοὶ παράγοντες καὶ ὀργανωμένα σωματεῖα Μακεδονικά, πῆραν μιὰ ἀπόφαση.
Νὰ μὴν ἀντικαταστήσουν τοὺς μαρμάρινους ἀνδριάντες μὲ χάλκινους ποὺ δυσκολότερα βανδαλίζονται. Κόλλησαν τὰ κεφάλια. Ἡ κόλληση μαρτυρᾷ τὴν ἀδιαφορία τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους. Ἢ μᾶλλον τὴν τετελεσμένη προδοσία. Ὅπου δόθηκε τὸ δικαίωμα σὲ ἀλλοεθνεῖς ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἱστορία μας, νὰ ὀργώνουν ἀδιάκριτα καὶ ἀνενόχλητα τὴν πατρίδα μας. Νὰ προσβάλουν μνημεῖα, ἥρωες καὶ πατρίδα.
Ἐκεῖ ὅμως, τὰ ἀποκεφαλισμένα ἀγάλματα, μὲ τὶς σπασμένες βανδαλισμένες μύτες, τὰ βαμμένα, μὲ σπρέϊκόκκινό, κεφάλια, ἀτενίζουν ἀγέρωχα τὸν ὁρίζοντα τῆς λεφτεριᾶς. Ξαναπροσφέρουν καὶ σήμερα τὰ μαρμάρινα κορμιά τους, οἱ ἥρωες τῆς Μακεδονίας, γιὰ νέα διαπόμπευση. Γιὰ νέο μαρτύριο.
Καὶ τὸ μνημεῖο αὐτὸ ἀποκτᾶ πλέον διπλῆ ἰδιότητα. Μιά, γιὰ νὰ θυμίζει τὴ θυσία τῶν ἡρώων καὶ μιά, γιὰ νὰ τονίζει τὴν προδοσία τῶν κυβερνώντων καὶ τὴν ἀδιαφορία τῶν πολλῶν.
Κι ἐμεῖς ἀσχολούμαστε μὲ τὰ δεύτερα καὶ τὰ ἀσήμαντα.
Οἱ ἐντεταλμένοι κυβερνῆτες πληρώνουν τοὺς μισοὺς Ἕλληνες καὶ φοβερίζουν τοὺς ἄλλους μισούς, γιὰ νὰ βουλιάζουν στὴν ἀπραξία.
Μπλέκουν τὸν Ἕλληνα κατὰ καιρούς, σὲ ἐκλογικὲς διαδικασίες καὶ δημοψηφίσματα, μὲ τεχνουργημένες ἐντυπώσεις καὶ ἀντιστροφὴ τῆς πραγματικότητας, παραχαράσσοντας τὴν ἱστορία, δημιουργῶντας τὴν ψευδαίσθηση τῆς δημοκρατίας. Μᾶς ρίχνουν σὲ ἕνα παίγνιο βέβηλων «μαγείρων».
Ἐξουσιάζοντας τὰ μέσα ἐνημέρωσης, παραμυθιάζουν μὲ τερατώδη καὶ καμουφλαρισμένη ψεύδη τὸν ἀνυποψίαστο λαό.
Τοῦ πῆραν τὶς περιουσίες, τώρα θὰ τοῦ κατασχέσουν καὶ τὴ συνείδηση, μὲ ἔντεχνο καὶ καλοχεδιασμένο τρόπο. Δὲν ἀποτελοῦν ὅλα αὐτὰ μιὰ συνωμοσιολογία, οὔτε ρομαντικὴ εἰκονολογία. Ὁ Ἑλληνισμὸς ἔχασε τὴ συλλογική του ἀξιοπρέπεια. Ἢ τὴ χάνει σιγά-σιγά, καθότι πριονίζονται οἱ ρίζες του μέσα ἀπ᾿ τὴν ἐκπαίδευση, μέσα ἀπ’ τὰ ΜΜΕ, μέσα ἀπὸ τὴ στροφὴ τοῦ ἐνδιαφέροντος, στὰ ποταπὰ καθημερινὰ θέματα τῆς ἐπιβίωσης ἢ τοῦ βολέματος.
Μὰ ὁ κίνδυνος εἶναι πρὸ τῶν πυλῶν. Ὁ ἀφελληνισμὸς καὶ ἀποχριστιανισμὸς εἶναι προτεραιότητα γιὰ κάποιους.
Πλησιάζουμε τὴν 28η Ὀκτωβρίου. Ἐκεῖ στὴν παραλιακὴ τῆς Θεσσαλονίκης, θὰ συρρεύσουν πάλι, χιλιάδες κόσμου νὰ θαυμάσουν τὰ ὑπερήφανα ἀναστήματα τῶν ἐνστόλων, τοὺς ἐντυπωσιακοὺς ἑλιγμοὺς τῶν μαχητικῶν, ἀντιμετωπίζοντάς τα πολλοὶ σὰν μιὰ παράτα. Μιὰ ἑορταστικὴ ἐκδήλωση. Ἕνα καλὸ θέαμα γιὰ τὰ παιδιά.
Καὶ οἱ πολιτικοί, ποὺ τηλεοπτικὰ κοάζουν σὰν βάτραχοι, σὲ ἕνα τηλεοπτικὸ βοῦρκο ποὺ ἐκφράζει θαυμασμὸ γι’ αὐτούς, θὰ δηλώσουν πάλι παρουσία κάνοντας τὸ «χρέος» τους.
Μὰ αὐτὸ δὲν θὰ καταλαγιάσῃ τὶς κραυγὲς κάτω ἀπὸ τὰ ποτισμένα μὲ Ἑλληνικὸ αἷμα Μακεδονικὰ χώματα. Τὶς κραυγὲς τῶν ἡρώων ποὺ δὲν λόγιασαν οἰκογένεια, ὑποχρεώσεις καὶ καλοπέραση. Ἄφησαν λέφτερη πατρίδα γιὰ νὰ σώσουν τὴν ὑπόλοιπη, τὴ σκλαβωμένη.
Αἰσθανόμενοι τὸ βαρὺ φορτίο τοῦ χρέους, λίπαναν τὴ Μακεδονική, ἀλλὰ καὶ ἐν γένει τὴν Ἑλληνικὴ γῆ μὲ τὰ κορμιά τους. Τὴν πότισαν μὲ τὸ αἷμα τους.
Ἔσπειραν τὸν καρπό, τὸν πότισαν. Νὰ φυτρώσῃ καὶ νὰ μεγαλώσει τὸ δένδρο τῆς ἐλευθερίας. Μὰ ὁ καιρὸς δὲν εἶναι ἀκόμα εὐνοϊκός. Πρέπει νὰ γυρίσῃ. Νὰ ἀλλάξῃ ὁ ἄνεμος καὶ νὰ φέρῃ τὰ βροχερὰ σύννεφα τῆς αὐτοθυσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου